DWIKI DHARMAWAN top ινδονησιακό fusion

Ο κιμπορντίστας Dwiki Dharmawan, εξ’ όσων διάβασα στο δίκτυο, πρέπει να είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ινδονήσιους μουσικούς τα τελευταία 30 χρόνια. Με εκτεταμένη δισκογραφία, αρχικώς με το συγκρότημα Krakatau (με τους οποίους έχει ηχογραφήσει καμμιά δεκαριά άλμπουμ, από το 1986 κι εντεύθεν), ο Dharmawan είναι κι αυτός υπεύθυνος για την ανάμειξη της jazz με τις gamelan ρυθμολογίες, συνεχίζοντας στην παράδοση των… προγόνων του (Bubi Chen, Jack Lesmana κ.λπ.), καταθέτοντας τις δικές του προτάσεις μέσα στο γενικότερο world-fusion. Το “So Far So Close” [MoonJune, 2105] είναι ένα από τα λίγα δικά του άλμπουμ, που κυκλοφορούν στη Δύση, και το πρώτο σίγουρα για την νεοϋορκέζικη ετικέτα MoonJune Records. Μάλιστα είναι ηχογραφημένο στο L.A., τον προηγούμενο Γενάρη, από τον σπουδαίο Jeff Lorber, ενώ και οι συμμετοχές είναι εκείνες που πρέπει – καθ’ όσον έχουμε να κάνουμε μ’ έναν πράγματι μεγάλο παίκτη. Έτσι, πέραν των γνωστών πια και στη Δύση συμπατριωτών του κιθαριστών Dewa Budjana και Tohpati (αμφότεροι με CD στην MoonJune), τον Dharmawan συνοδεύουν εδώ ο μπασίστας Jimmy Haslip, ο ντράμερ Chad Wackerman, ο πολύς Jerry Goodman (βιολί σ’ ένα track), καθώς και ο I Nyoman Windha σε μπαλινέζικα κρουστά και φλάουτο από μπαμπού, ένας επίσης αναγνωρισμένος μουσικός όπως πληροφορήθηκα εσχάτως.

Το “So Far So Close” είναι ένα, χοντρικώς, fusion άλμπουμ. Ένα fusion άλμπουμ όμως που τα σπάει, όπως λέμε, και που δεν έχει ουδεμία σχέση με ό,τι ανακαλεί ο καθένας μας σκεπτόμενος τα τετριμμένα fusions, που ακολούθησαν τη μεγάλη επανάσταση των τελών των sixties. Οι μείξεις που πραγματοποιεί ο Dharmawan εδώ είναι εντυπωσιακές (για πολλούς, που δεν έχουν ακούσει κάτι σχετικό με την indonesian jazz θα είναι σίγουρα και πρωτάκουστες), και ακόμη επί της ουσίας λειτουργικές και απολαυστικές, καθώς δεν καλύπτονται πίσω από τα λούστρα των παραγωγών και τα απλώς περφεξιονστικά παιξίματα. Υπάρχουν tracks στο “So Far So Close” που είναι «ταξίδια» σε κόσμους σκοτεινούς και αλλότριες παραδόσεις, όπως το 9λεπτο “Jembrana’s fantasy” και άλλα στα οποία η δεξιοτεχνία και η φαντασία των μουσικών συναγωνίζεται τη συνθετική έμπνευση και την μελετημένη ενορχήστρωση. Τα πλήκτρα του Dharamawan, που χειρίζεται fender rhodes, mini moog, clavinet της Hohner, hammond, Korg σύνθι και ακουστικό πιάνο, δεν καλύπτουν τα υπόλοιπα όργανα, αφού κάθε παίκτης έχει το ρόλο και το χρόνο του στις εκτελέσεις, με τα ινδονησιακά φωνητικά (από τους Dharamawan και I Nyoman Windha) να σε μεταφέρουν σε καταστάσεις έκστασης θρησκευτικής και «εσωτερικής» επικοινωνίας.

Το όλον άκουσμα, φυσικά, έχει και δυτικές χροιές, πολλές δυτικές χροιές θα έλεγα, χωρίς όμως ποτέ να ξεπέφτει στο προβλέψιμο και την ευκολία. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό που μπορούμε να κρατήσουμε από το “So Far So Close”, ένα CD που έρχεται να προστεθεί μεταξύ των καλυτέρων ινδονησιακών ηλεκτρικών fusions που ακούστηκαν ποτέ στη Δύση.

Επαφή: www.moonjune.com