NICOLE MITCHELL, TOMEKA REID, MIKE REED ο ήχος του AACM σήμερα

Υπάρχει ακόμη ο AACM (Association for the Advancement of Creative Musicians); Υφίσταται ακόμη αυτή η «προχωρημένη» καλλιτεχνική κίνηση, που ξεκίνησε στο Σικάγο στα μέσα του ’60, και που συνδέθηκε με κορυφαίες προτάσεις-ηχογραφήσεις της jazz ιστορίας; Muhal Richard Abrams, Lester Bowie, Anthony Braxton, Joseph Jarman, Roscoe Mitchell, Wadada Leo Smith… για να θυμίσω μόνο μερικά ονόματα… Υπάρχει και παραϋπάρχει. Και μάλιστα κάτω από τη σκέπη του συνεχίζει να ηχογραφούνται (πάντα) ξεχωριστά άλμπουμ. Ένα τέτοιο έριξα τις τελευταίες μέρες στο player που αποκαλείται “Artifacts” [482 Music, 2015] και στο οποίο συμμετέχουν η φλαουτίστα, που χειρίζεται και ηλεκτρονικά, Nicole Mitchell, η τσελίστα Tomeka Reid και ο ντράμερ Mike Reed. Και οι τρεις με 20ετή τουλάχιστον παράδοση στις σκηνές και τις ηχογραφήσεις (εντός του AACM), εξακολουθούν να προάγουν εκείνο το ηχητικώς ασυμβίβαστο πνεύμα των sixties, προβάλλοντας, πάντα, εκείνο το υψηλό καλλιτεχνικό status, που μεταφέρει συγχρόνως στο μέσο (CD ή LP) και τα vibes της κοινωνίας. Τι ωραιότερο λοιπόν, για το trio, να τιμήσει τα 50 χρόνια του AACM, μ’ ένα… tribute, ας το πούμε έτσι, στην ιστορία της Κίνησης, μεταφέροντας στο τώρα ιστορικές ηχογραφήσεις;

Όλα τα tracks του “Artifacts” είναι versions και όλα είναι τόσο ουσιαστικά και εντυπωσιακά εκτελεσμένα, συναπαρτίζοντας όλα μαζί ένα από τα ωραιότερα jazz άλμπουμ, που άκουσα (εγώ τουλάχιστον) τους τελευταίους μήνες. Οι διασκευές λοιπόν αφορούν στα: “Composition 23B” του Anthony Braxton, “Jo Jar” του Roscoe Mitchell, “Bernice/ Days fly by with Ruby” των Fred Anderson και Jeff Parker, “The clowns” του Leroy Jenkins, “Have mercy on us” της Amina Claudine Myers, “B.K.” του Steve McCall (των Air), “I’ll be right here waiting” επίσης του McCall, “Munkt Munk” του Muhal Richard Abrams και “Light on the path” του Ed Wilkerson.

Οι τρεις μουσικοί βαθιά χωμένοι σ’ εκείνο που θα το αποκαλούσαμε χοντρικά ως… αβαντγκαρντίστικη jazz, με λαϊκό προφίλ και ανθρώπινο πρόσωπο, πραγματικά μεγαλουργούν! Τι να τους οδηγεί σ’ αυτό; Το «περίεργο» setting (φλάουτο, ηλεκτρονικά, τσέλο, ντραμς); Οι συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές, που αποτελούν μνημεία της παραγωγής του AACM, ή εν τέλει οι δικές τους ξεχωριστές προσωπικότητες – η παιδεία και η καταγεγραμμένη εμπειρία τους, τόσα, χρόνια, στις σκηνές και τα στούντιο; Προφανώς, όλα τούτα μαζί και ταυτοχρόνως. Και το αποτέλεσμα; Τίποτα λιγότερο από ένα συναρπαστικό CD, που ακούγεται και απολαμβάνεται από την αρχή έως το τέλος του, δίχως ουδεμία «κοιλιά» και πάντα στο ίδιο υψηλό επίπεδο με τα έργα-εμβλήματα του στυλ.

Επαφή: www.482music.com, http://fullyaltered.com/fa/