ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΕΜΠΟΝΟΣ για το “Blue Nevus”

Πριν ακούσω το πιο πρόσφατο LP του Σωτήρη Δεμπόνου, έριξα μια ματιά στα κείμενα που είχα γράψει για τους παλαιότερους δίσκους του – ενώ τους ξαναθυμήθηκα κιόλας, ρίχνοντας στο CD-player και στο πικάπ ένα-δυο κομμάτια από τον καθένα. Δύο δεκάιντσα, τα «Του Χάρου τα Δόντια» [Hitch-Hyke, 1996] μαζί με τον Αντώνη Λιβιεράτο και “Film Musik” [Puzzlemusik, 2008] και δύο CD, τα «Ουράκας» [Θεατρικός Οργανισμός Στιγμή, 2000] και “Far West/ Tribal Dances” [Hitch-Hyke, 2007] είναι όλη-κι-όλη η δισκογραφία του Δεμπόνου, με το “Blue Nevus” [Puzzlemusik, 2013] να αποτελεί την πέμπτη κατάθεσή του (από το 1996 μέχρι σήμερα). Εκείνο το γενικό που έχω να πω είναι πως αν εξαιρέσεις κάπως το “Film Musik”, όλες οι άλλες προτάσεις τού καλού μουσικού έχουν μιαν αισθητική συνάφεια· δεν απέχουν δηλαδή παρασάγγας η μία από την άλλη (κάτι που, προσωπικώς, το προσμετρώ θετικώς).

Ο Δεμπόνος είναι κατ’ αρχάς κιθαρίστας και μαντολινίστας… και το δείχνει. Ως Κεφαλλονίτης, δε, έχει στο αίμα του τα ηχοχρώματα  των συγκεκριμένων οργάνων και βεβαίως την καντάδα κατ’ επέκταση, η οργανική συνοδεία της οποίας είναι, ως γνωστόν, οι κιθάρες και τα μαντολίνα. Έτσι, επηρεασμένος από ’κει σχεδιάζει τα δικά του ευρύτερα «ταξίδια». Στο “Blue Nevus” υπάρχει κατά κύριο λόγο, ως αναφορά, η λεγόμενη americana – μία πιο καθαρή και επικεντρωμένη αναμόχλευση ενός ήχου που μπορεί να ξεκινάει από το “Far West/ Tribal Dances”, και ο οποίος εξελίσσεται, τη απουσία των εφφέ και των έξωθεν παρεμβάσεων, σε κάτι πιο συμπυκνωμένο και συγκεκριμένο. Οι καταλήξεις “blues”, εξάλλου, που έχουν στους τίτλους τους σχεδόν όλα τα tracks του “Blue Nevus”, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Η διάθεση είναι blues δηλαδή, όχι με την τυπική έννοια, αλλά μ’ εκείνην μιας ηλεκτρισμένης americana/ dawg-jazz που μπορεί να ξεκινάει από τον  David Grissman (“Timid gland blues”) και να καταλήγει στην… anti-americana του Van Dyke Parks – υπό την έννοια μιας λαϊκότροπης avant, με μινιμαλιστικές αναφορές και… επτανησιακό άρωμα (“Spend a penny blues”). Κινούμενο πάνω σε δύο ηχητικούς άξονες, που καθορίζουν η… Farwest Mandolinistic Orchestra και ο Μανώλης Αγγελάκης με την slide κιθάρα του, το “Blue Nevus” είναι ένα ιδιαίτερο LP (315 αντίτυπα «έκοψε» και πακετάρισε η Puzzlemusik), που, για όσους από εμάς μάθαμε ν’ ακούμε μαντολίνα σε συνδυασμό με κιθάρες μέσα από τα άλμπουμ των Band (Levon Helm), των Byrds και των Flying Burrito Brothers (Chris Hillman) δεν μπορεί παρά να αποτελεί μία… αναπάντεχη (ελληνική) συνέχεια. Κάπως έτσι δηλαδή το ευχαριστιέμαι και το ακούω...

Επαφή: www.debonos.gr, puzzlemusik@gmail.com