νέες τζαζ κυκλοφορίες

JASON ANICK: Tipping Point [Magic Fiddle Music, 2013]

Τα καλά λόγια της βιολίστριας Regina Carter (την οποίαν έχουμε δει, και θαυμάσει, και στην Αθήνα) δεν μπορεί παρά να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ο Jason Anick είναι το πιο σημαντικό «βιολιστικό» όνομα της… νέας jazz δίχως σύνορα· με το «δίχως σύνορα» να παραπέμπει, βασικά, στην ετέρα βιρτουοζική πλευρά τού 28χρονου μουσικού, που έχει να κάνει με το μαντολίνο. Έτσι, το gypsy (Stéphane Grappelli) και το dwag στοιχείο (David Grisman) είναι εκείνα που πρωταγωνιστούν στο ρεπερτόριο του Anick (ένα σύνολο από πρωτότυπα, στάνταρντ και διασκευές σε συνθέσεις των Django Reinhardt, Horace Silver, Hank Mobley και Ornette Coleman). Φυσικά, και όπως ο καθείς αντιλαμβάνεται από τα παραπάνω ονόματα, δεν είναι μόνον gypsy και dwag οι αναφορές του νεαρού μουσικού. Ο Anick, με καλές σπουδές στο Berklee και γνώστης του «σώματος» της jazz από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, έχει δουλέψει… εκτός κι εντός του το hard bop (βασικά), οικοδομώντας έναν γενικό τρόπο εκφοράς από τον οποίον δεν απουσιάζει το groovy. Τούτο το αντιλαμβάνεται ο καθείς σε κομμάτια όπως π.χ. το “This I dig of you” του Hank Mobley, εκεί όπου ο Anick, σε σύμπραξη, βεβαίως, με τους δυνατούς μουσικούς που τον συνοδεύουν (τον μπασίστα Adam Cote, τον ντράμερ Mike Connors, τον πιανίστα Matt DeChamplain) ξεδιπλώνει το βιολιστικό ταλέντο του, αλλά και στο “Turnaround” του Ornette Coleman, με την σύμπραξη μαντολίνου και κιθάρας (Lee Dynes) σε ρυθμικούς-σολιστικούς ρόλους. Στα πρωτότυπα δε tracks (πέντε στον αριθμό), ο Anick συνεργάζεται με διαφορετική ομάδα συμπαικτών (Jason Yeager πιάνο, Greg Loughman μπάσο, Mike Connors ντραμς, Clay Lyons άλτο). Το κουιντέτο αυτό, που κρατάει, ίσως, την πρωτοκαθεδρία στο “Tipping Point” είναι υπεύθυνο για μερικές πραγματικά απολαυστικές στιγμές (“Stomped out”, “Maryandra”), που μπορεί να αποτελέσουν τη μαγιά προκειμένου ο νεαρός μουσικός να πάει παρακάτω. Θα το δούμε…

Επαφή: www.jasonanick.com

COLORADO CONSERVATORY FOR THE JAZZ ARTS: Hang Time [Tapestry, 2013]

Το Colorado Conservatory for The Jazz Arts (CCJA) είναι ένα ωδείο, στο Denver του Colorado, που διακονεί την jazz σοβαρά και εμπράκτως. Το αποτέλεσμα μπορεί να το βλέπουν οι καθηγητές του στις… εξεταστικές, το ακούμε όμως κι εμείς στην άλλη άκρη της γης, μέσω ενός περιποιημένου, triple folded CD που εξέδωσε πριν λίγο καιρό η Tapestry Records (έχει και αυτή την έδρα της στο Colorado, στην πόλη Bailey). Δύο είναι οι μπάντες μαθητών/ αποφοίτων του CCJA που προβάλλονται στο “Hang Time”, οι 8μελείς Giz και οι 7μελείς Gunn. Τα κομμάτια τους, δε, παρουσιάζονται ανακατωμένα στο track list (φυσικά όταν το κοιτάς βλέπεις τι είναι τι), πράγμα που σημαίνει πως καθώς τους ακούς… μπορεί και να σου δίνουν την αίσθηση (δεν λέω τη βεβαιότητα) του «ιδίου» γκρουπ. Αυτό δεν ξέρω αν είναι εξ ανάγκης καλό (για κάθε ένα από τα δύο σύνολα), έχει όμως τη λογική του· από την άποψη ότι το CD εμφανίζει την απαιτούμενη, για μιαν ακρόαση, ενότητα. Το… ενθαρρυντικό επίσης είναι πως τόσο οι Giz, όσο και οι Gunn εμφανίζονται με δικές τους συνθέσεις. Και είναι συνθέσεις με αρχή, μέση και τέλος, όπως λέμε. Με ωραίες μελωδικές γραμμές, με γνώση των ενορχηστρωτικών εναλλαγών και διαδοχών στα breaks (περάσματα) ή στα soli, και βεβαίως (εξυπακούεται αυτό) με γνώση της jazz ιστορίας (swing και bop βασικά), δίχως να αποκλείονται ένα-σωρό-κι-ακόμα προφανείς ή λιγότερο προφανείς αναφορές (funk, latin, έως και ασιατικές στο “Tai Chi” των Giz). Νέα παιδιά με όρεξη για τζαζ περιπέτειες. Τι άλλο περισσότερο να τους ευχηθείς από καλή συνέχεια;

Επαφή: www.jazzarts.org

TARUN BALANI COLLECTIVE: Sacred World [Private Pressing, 2012]

Ο Tarun Balani είναι ένας Ινδός τζαζ ντράμερ. Σπουδαγμένος στην Αμερική (Νέα Υόρκη, Βοστώνη) έχει έλθει σ’ επαφή με τον ήχο της σύγχρονης σκηνής και επηρεασμένος από τους μέντορές του, τον Danilo Perez, τον John Patitucci, τον Joe Lovano και τον George Garzone, διαμορφώνει στην διαδρομή την δική του «τζαζική» προσωπικότητα. Εγκατεστημένος στο Νέο Δελχί, ο Balani ηχογράφησε προσφάτως (στην Mumbai, την παλαιά Βομβάη δηλαδή) ένα CD, παρουσιάζοντας τις απόψεις του για το πώς δύναται να ηχεί η δική του jazz – που ναι μεν είναι… αμερικανόφερτη, αλλά εμφανίζει κιόλας τα απαραίτητα ινδικά στοιχεία. Έχοντας δίπλα του τους Sharik Hasan πιάνο, Aditya Balani κιθάρες, Suhail Yusuf Khan φωνή, sarangi (ινδικό έγχορδο με δοξάρι, που παίζεται με τον παίκτη σε θέση οκλαδόν) και Bruno Råberg μπάσο (ο ίδιος ο Tarun φυσικά παίζει ντραμς), ο Balani συνθέτει σ’ ένα indo-jazz στυλ, στηριγμένος στο ρυθμικό τμήμα (που εν πολλοίς το κανονίζει ο ίδιος), στους πιανιστικούς και (άταστους) κιθαριστικούς αυτοσχεδιασμούς των Hasan και Aditya Balani και βεβαίως στο sarangi, που προσφέρει στο ακρόαμα μία επιπρόσθετη εξωτική χροιά. Γενικώς, οι συνθέσεις του ινδού ντράμερ είναι «απαιτητικές», με πολύ συμπυκνωμένες δομές –παρότι τα tracks είναι οκτώ και με συνολική διάρκεια λιγότερη από μιαν ώρα, η χρονική αίσθηση που σου αφήνουν μπορεί να μοιάζει… διπλάσια– κάτι που καθιστά την ακρόαση μία περιπετειώδη (ηχητικώς) εμπειρία. Οι τρεις τελευταίες συνθέσεις (“Varsha”, “Arjuna”, “Arjuna reprise”) είναι μάλιστα από τις πιο ξεχωριστές του “Sacred World”, με προφανή «πνευματική» στόχευση και θαυμάσιες μελωδικές και ρυθμικές indo περιπτύξεις, φανερώνοντας το ιδιαίτερο ταλέντο του 28χρονου μουσικού.

Επαφή: www.tarunbalani.com