LOWER CUT ένα σημερινό ελληνικό γκρουπ

Σχετικώς καινούριο αγγλόφωνο ελληνικό συγκρότημα (σχηματίστηκε το 2009) που προσφάτως κυκλοφόρησε ολοκληρωμένο άλμπουμ, οι Lower Cut αποτελούνται από τους Αλέξανδρο Δαρμή keyboards, προγραμματισμό, Γιάννη Ευθυμίου μπάσο, προγραμματισμό, Βαγγέλη Σταυρουλάκη κιθάρες, Ειρήνη Αργύρη φωνή και Βασίλη Μπάλδο ντραμς. Το άλμπουμ τους έχει τίτλο “Off my Head” [Puzzlemusik, 2014] και περιλαμβάνει οκτώ tracks – όλα δικές τους συνθέσεις.

Τα τραγούδια των Lower Cut είναι rock τραγούδια της εποχής – δεν διαφέρουν δηλαδή αναγκαστικώς από άλλα (rock) που ακούγονται τριγύρω. Τώρα, το rock το λέω με την… γενικότερη έννοια, καθότι κάποιοι θα μιλήσουν για shoegazing, dream pop, post punk και άλλα τέτοια συναφή, που είναι και λιγότερο σαφή (ή, εν πάση περιπτώσει, δεν περιγράφουν επακριβώς όλο το σώμα των τραγουδιών του γκρουπ). Υπάρχει, οπωσδήποτε, ένας ήχος nineties στα κομμάτια των Lower Cut, είναι όμως η παραγωγή, που είναι κάπως «βαριά» και «δυσκίνητη», εκείνη που τα μετατρέπει πάραυτα σε τραγούδια του σήμερα.

Το εισαγωγικό “(some random summer) Rain” ξεκινά μ’ ένα πολύ ωραίο ντραμιστικό σχήμα, καθώς τα τύμπανα «σκάνε» μπροστά σαν σε παραγωγή της Fat Possum, όμως σχεδόν αμέσως καταφθάνουν οι κιθάρες κι η φωνή οδηγώντας αλλού το τραγούδι. Ωραίο «πίσω» γέμισμα από τα πλήκτρα και πειστική η φωνή, δημιουργούν, άπαντα, όλες τις προϋποθέσεις για ένα άψογο... ραδιοφωνικό τραγούδι. Το “Child of Mars” δεν διαφέρει και τόσο, ως αίσθηση, από το προηγούμενο track, παρότι η μελωδική φράση στα keyboards τού δίνει ένα ξεπέταγμα, με τη φωνή να κρατάει, εδώ, τα εκφραστικά πρωτεία. Το κιθαριστικό break στην εισαγωγή του “Dreamwalkers” μαζί με τα υπαινικτικά πλήκτρα φαίνεται πως θα καθορίσουν το κομμάτι και στην πορεία, ακόμη και στα κουπλέ, όταν θα κάνουν πίσω όλα τα όργανα για ν’ ανεβεί η φωνή. Το “Silent film” είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του άλμπουμ. Κεντημένο από τις κιθάρες και το αρχικώς ανεπαίσθητο ρυθμικό τμήμα, το κομμάτι αυτό ακόμη και όταν «ζωηρεύει» εξακολουθεί να κατακρατεί την υψηλή λειτουργικότητα τής μελωδικής (rock) μπαλάντας. Αλλά και τα υπόλοιπα tracks θα κινηθούν στο ίδιο πάνω-κάτω κλίμα, με το “Goldfish” να στηρίζεται στις κιθάρες βασικά, που κάνουν πολλή δουλειά τόσο στο επίπεδο του ρυθμού όσο και στον γενικότερο όγκο της εγγραφής, με το “Colour cube” να καταγράφεται στις σχετικώς πιο χαμηλόφωνες στιγμές του άλμπουμ (ωραίο τραγούδι, με τα πλήκτρα και τις κιθάρες να ολοκληρώνουν μέσα από αδιαπέραστα «τείχη»), με το “Trickery” να επιβάλλεται μέσα από τα «γεμίσματα» και τα «αδειάσματα» της ενοργάνωσης και με το έσχατο “Absence” να εμφανίζει μια, χαρακτηριστική θα την έλεγα, μελωδική φυγή.

Απλές-κατανοητές καταστάσεις, γενικώς, που περιγράφονται με σαφήνεια από ένα «συγκεντρωμένο» γκρουπ.

Επαφή: www.lowercut.com