η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ του Κ.Κ.Ε. (εσωτ.)

Μπορεί όλοι (οι σχετικοί) να γνωρίζουν την Κομμουνιστική Επιθεώρηση (ΚΟΜ.ΕΠ), το γνωστό περιοδικό που αποτελεί ένα… Θεωρητικό και Πολιτικό Όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε., αλλά πολλοί λίγοι γνωρίζουν πως την εποχή της δικτατορίας τον τίτλο και την ουσία της ΚΟΜ.ΕΠ διαχειριζόταν το, επίσης παράνομο τότε, Κ.Κ.Ε. (εσωτ.). Στο site της σημερινής «ορθόδοξης» ΚΟΜ.ΕΠ υπάρχει μία ισχνή αναφορά στην τότε συγκυρία, στην οποία διαβάζουμε τα ακόλουθα: «Προσαρμογή σε συνθήκες πολιτικής προσφυγιάς, παρανομία στην Ελλάδα, εσωκομματική διαπάλη μετά την ήττα και την οργανωμένη ανασύνταξη των δυνάμεων του ΔΣΕ στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, διάχυση των κομματικών δυνάμεων στις οργανώσεις της ΕΔΑ, κυριαρχία του οπορτουνισμού, κρίση και διάσπαση το 1968. Η οπορτουνιστική ομάδα της ΚΕ που αποσχίστηκε και λειτούργησε ως “ΚΚΕ εσωτερικού”, αρχικά καπηλεύτηκε τον τίτλο “Κομμουνιστική Επιθεώρηση”, με τον οποίο έγιναν ορισμένες εκδόσεις στην περίοδο της δικτατορίας.(…)».

Η ΚΟΜ.ΕΠ του Κ.Κ.Ε. (εσωτ.) δεν είχε υιοθετήσει μόνο τον τίτλο του περιοδικού του Κ.Κ.Ε. (που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1921), μα ακόμη και το κλασικό τσιτάτο… Προλετάριοι Όλων των Χωρών Ενωθείτε!, το οποίον αναγραφόταν στην πρώτη σελίδα της. Ένα άλλο πράγμα που μπορεί να δημιουργεί μιαν εντύπωση είναι πως στα τεύχη που έχω εγώ στη διάθεσή μου δεν αναφέρεται κανένα στοιχείο «ταυτότητας» του εντύπου. Θεωρητικώς δηλαδή κανείς δεν γνώριζε που εκδιδόταν και τυπωνόταν η ΚΟΜ.ΕΠ, ποιος ήταν διευθυντής της, αρχισυντάκτης της κ.λπ. Λογικότατο, για ένα περιοδικό τής παρανομίας. Το κλασικό επίσης «διευθύνεται από συντακτική επιτροπή» δεν απαντούσε σε κανένα ερώτημα, ένα ερώτημα που γινόταν κάπως εντονότερο καθώς διάβαζες στο οπισθόφυλλο τα σχετικά περί συνδρομών (τιμή τεύχους 15 δραχμές, εξάμηνη συνδρομή 75 δρχ. ή 2,5 δολάρια και ετήσια 150 δρχ. ή 5 δολάρια). Πού θα έστελνε κάποιος τη συνδρομή του; Αδιευκρίνιστο… Ή, όχι και τόσο... Η ΚΟΜ.ΕΠ του Κ.Κ.Ε (εσωτ.) φαίνεται πως τυπωνόταν και εκδιδόταν στην Φρανκφούρτη της Δυτικής Γερμανίας, φθάνοντας παρανόμως, εννοείται, στην Ελλάδα.

Στο τεύχος 5-6 (Μάης-Ιούνης 1972) υπάρχει ένα κείμενο που έχει τίτλο «Προβλήματα της αντιδικτατορικής πάλης της νεολαίας» το οποίον υπέγραφε ομάδα εργασίας στελεχών της νεολαίας του Κ.Κ.Ε. (εσωτ.), κρατούμενων της χούντας. Η ανάλυση καταλαμβάνει 13 σελίδες και χωρίζεται στα εξής κεφάλαια: Η Θέση των Νέων στη Σύγχρονη Κοινωνία, Η Θέση των Νέων Μεσ’ στη Δικτατορία, Οι Αγώνες της Νεολαίας και το Αντιστασιακό Κίνημα, Η Αντιδικτατορική Ενότητα της Νεολαίας, Προβλήματα Προσανατολισμού Μορφολογίας και Οργανωτικής Ανάπτυξης του Αντιστασιακού Κινήματος της Νεολαίας, Η Πρωτοπόρα Οργάνωση της Νεολαίας και ο Ρόλος της στη Σημερινή Φάση. Πέρα από το γενικότερο μπλα-μπλα, υπάρχουν ορισμένα σημεία που περικλείουν ευρύτερο νόημα και στα οποία αξίζει να σταθούμε…

«Οι νέοι αρνούνται τον παληό τρόπο ζωής, την ένταξη στο υφιστάμενο σύστημα, την αναρχία της αγοράς και την ιδιότητα του ανεύθυνου καταναλωτή, την εξάρτηση των πεπρωμένων τους από τον ανταγωνισμό τεράστιων και ανέλεγκτων γραφειοκρατικών μηχανισμών, φορέων των ιδιωτικών συμφερόντων, την προοπτική του πολέμου και του αφανισμού. Απαιτούν τον έλεγχο των δυνάμεων που ρυθμίζουν τις τύχες τους, διεκδικούν τη συμμετοχή τους σ’ όλες τις διαρθρώσεις της δημόσιας ζωής, επιδιώκουν τον αυτοπροσδιορισμό. Αυτό είναι το γνωσιολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο της λεγόμενης ανταρσίας των νέων».

«Η διάδοση της ιδεολογίας της δικτατορίας, που είναι κράμα κλασικών φασιστικών αντιλήψεων, ελληνοχριστιανικών κοινοτοπιών και σύγχρονου αντικομμουνισμού, αποτελεί ένα από τα κύρια έργα στους χώρους όπου συγκεντρώνεται η νεολαία: σχολεία, πανεπιστήμια, στρατός, αθλητισμός, επιχειρήσεις κ.λπ. Η δημιουργία του σώματος των αλκίμων, μολονότι οι συνθήκες δεν επιτρέπουν να πάρει την έκταση της μεταξικής ΕΟΝ, αποβλέπει μεσοπρόθεσμα στη φασιστική μιλιταριστική διαπαιδαγώγηση μιας ορισμένης μερίδας της νεολαίας και μακροπρόθεσμα στη μετατροπή της σε παρακρατικού τύπου οργάνωση στο χώρο της νεολαίας».

«Οι αντιστασιακές οργανώσεις των νέων, η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη και η σπουδαστική οργάνωση Ρήγας Φεραίος, οι νέοι της Δημοκρατικής Άμυνας και των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων διαμορφώνουν κοινούς στόχους στα βασικά προβλήματα του αγώνα και χρησιμοποιούν κοινές μορφές πάλης στην διεξαγωγή του. Αλλά παρ’ όλες τις θετικές προϋποθέσεις που υπάρχουν για την αποφασιστική συμπαράταξη των αντιστασιακών δυνάμεων της νεολαίας, το επίπεδο συντονισμού και κοινής δράσης ανάμεσά τους είναι ακόμα σε εμβρυώδη μορφή».

«Η νεολαία της Αριστεράς πιστεύει ότι υπάρχουν σήμερα όλες οι δυνατότητες για κοινό αντιστασιακό φορέα της Δημοκρατικής νεολαίας. Μια θαυμάσια ευκαιρία προσφέρεται με την πρωτοβουλία των 9 σημείων του Μίκη Θεοδωράκη για την δημιουργία Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης. Μέσα στο ευνοϊκό κλίμα αυτής της πρότασης πρέπει να αναληφθούν όλες οι πρωτοβουλίες για να εκφρασθεί στο χώρο της νεολαίας μια Πανελλήνια Οργάνωση Αντιδικτατορικής Νεολαίας με βασικό της πρόγραμμα τα συμφωνημένα σημεία των αντιστασιακών οργανώσεων ΠΑΜ-ΠΑΚ-Δ.Α. προσαρμοσμένα στα ιδιαίτερα προβλήματα και αιτήματα των νέων της χώρας μας. Η δημιουργία μιας τέτοιας οργάνωσης θα διευκόλυνε ταυτόχρονα την συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης».

Η Κομμουνιστική Επιθεώρηση του Κ.Κ.Ε. (εσωτ.), που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1969, φαίνεται να βάζει τέλος με το (παράνομο πάντα) τεύχος 2, τον Μάη του ’74. Από τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, αφού έχει πέσει η χούντα κι έχει νομιμοποιηθεί η κομμουνιστική Αριστερά, η ΚΟΜ.ΕΠ θα περάσει στα χέρια του Κ.Κ.Ε. παραμένοντας εκεί μέχρι σήμερα.