MARBIN – MORAINE progressive από την Αμερική

Ισραηλοαμερικανικό συγκρότημα που σαρώνει από άκρη σε άκρη τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Marbin (Dani Rabin κιθάρες, Danny Markovitch σαξόφωνα, Justyn Lawrence ντραμς, Jae Gentile μπάσο), έχουν καινούριο ζωντανό CD ηχογραφημένο στην μεγάλη παναμερικανική περιοδεία τους μεταξύ 3/3 και 14/4/2013.

Πιο συγκεκριμένα το “The Third Set” [MoonJune, 2014] περιλαμβάνει εγγραφές από διάφορες πόλεις της Iowa, της Nebraska, του Wisconsin, της Montana και του Kansas, αποτυπώνοντας με πάθος και ενάργεια τον ήχο του γκρουπ. Σε τι συνίσταται αυτός ο ήχος; Σ’ ένα πολύ μελετημένο fusion-progressive, ασυγκράτητης ορμής από την μια μεριά και μελωδικής… εκζήτησης από την άλλη (με το klezmer να δηλώνει πάντα παρόν, αναφορικώς με τα soli των πνευστών). Τα κομμάτια των Marbin (όλα ορχηστρικά) συνδυάζουν, λοιπόν, στοιχεία της κλασικής progressive κατεύθυνσης, περασμένα όμως μέσα από το mid-seventies jazz-rock (εκείνο του Jeff Beck ας πούμε). Τα χαρακτηρίζει το φουριόζο τέμπο, μια περφεξιονιστική εμμονή στην προσωπική κατάδειξη (πότε μέσω της κιθάρας και ποτέ μέσω των πνευστών), το συμπαγές συνθετικό περιβάλλον και ακόμη οι «μέσες» διάρκειες (6λεπτα, 7λεπτα και 8λεπτα tracks), που βοηθούν στην αποφυγή μιας prog υπερβολής, και βεβαίως στην συσπείρωση των επιμέρους αναφορών προς ένα στιβαρό και βαρύ σώμα. Εντύπωση, επίσης, προκαλεί το γεγονός πως από τα τρία(;) προηγούμενα άλμπουμ του γκρουπ (ένα ανεξάρτητο και δύο στην MoonJune) εδώ, στο “The Third Set”, καταγράφεται μόλις ένα track (το “Volta” από το περυσινό “Last Chapter of Dreaming”), πράγμα που σημαίνει πως οι Marbin παράγουν συνεχώς καινούριο υλικό (όντας μία μπάντα, που είναι διαρκώς στο δρόμο), το οποίο τεστάρουν στις ζωντανές εμφανίσεις και που ίσως κάποια στιγμή το ακούσουμε στις στούντιο ηχογραφήσεις τους. Τούτο το τελευταίο, φυσικά, μένει να το δούμε…

Έχω ξαναγράψει για τους Moraine και αφορμή ήταν ένα παλαιότερο CD τους, το “Metamorphic Rock/ Live at NEARfest 2010” [MoonJune, 2011]. Τώρα ένα νέο άλμπουμ, που αποκαλείται “Groundswell” [MoonJune, 2014], φέρνει και πάλι το συγκρότημα από το Seattle στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος των prog fans, και ιδίως εκείνων που παρακολουθούν την σχετική αμερικανική σκηνή ήδη από τα seventies. Και το λέω τούτο, επειδή βασική μονάδα πίσω από τους Moraine είναι ο Dennis Rea (κιθάρες, ηλεκτρονικά, mellotron) μέλος κάποτε των Earthstar – συγκρότημα που έφθασε να ηχογραφεί στα τέλη του ’70 ακόμη και στην Δυτική Γερμανία υπό τας ευλογίας του Klaus Schulze. Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε τα (συνθετικά) ενδιαφέροντα του Rea, χονδρικώς, δεν έχουν αλλάξει. Εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για το progressive electronic rock και την ambient παραφυάδα του, προσθέτοντας εν τω μεταξύ στον ήχο του γκρουπ (Alicia DeJoie βιολί, James DeJoie βαρύτονο σαξόφωνο, φλάουτο, Kevin Millard μπάσο, Tom Zgonc ντραμς οι υπόλοιποι) ισχυρές δόσεις fusion, jazz, αλλά και «μουσικών του κόσμου» (κυρίως ασιατικής προέλευσης, των οποίων ο Rea είναι μεγάλος fan). Η (ηχητική) περιπέτεια, σε συνδυασμό με μιαν περιβαλλοντική ανησυχία, που εκφράζεται και μέσω του εξωφύλλου (εκεί εικονίζεται το «χαμένο» νησί Tristan da Cunha στον νότιο Ατλαντικό – γνωστό σε κάποιους, ίσως, από την Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ του Edgar Allan Poe) είναι δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά του “Groundswell”, ενός άλμπουμ που κρύβει στις συνθέσεις του πολλές και ποικίλες «εκπλήξεις». Συντείνει, βεβαίως, προς αυτό και η παραγωγή του Steve Fisk (μαζί με τον Dennis Rea) –ένας από τους ανθρώπους που στήριξαν τον βορειοδυτικό ήχο στις αρχές του ’90–, η οποία εκμεταλλεύεται πλήρως τον παράγοντα στούντιο, εμφανίζοντάς τον κάπως σαν… έκτο παίκτη. Κορυφαία στιγμή του CD το επτά λεπτών και είκοσι δευτερολέπτων “Waylaid”, που ξεκινά μέσα σ’ έναν Crimson-ικό ορυμαγδό, πριν επεκταθεί προς ambient, avant και electronic περιοχές με ακαθόριστη εξέλιξη, ενώ από κοντά ακολουθεί το ιδίας διάρκειας “Spiritual gatecrasher” που… ψυχεδελίζει, με το φλάουτο του James DeJoie να καταγράφει διαπεραστικά oriental vibes.

Επαφή: www.moonjune.com