BJÖRN - SUZY euro-lounge στο κρεβάτι…

Γράφοντας για τον Claudio Baglioni στην προηγούμενη ανάρτηση θυμήθηκα το 45άρι των Björn - Suzy και κυρίως το τραγούδι τους –να το πούμε έτσι– “I love you”, που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα, στα πάρτυ και τα μπαρ της Μεταπολίτευσης. Το “I love you” είναι ένα από εκείνα τα κομμάτια που δημιούργησαν δεδομένο στη χώρα μας – περισσότερο από πολλές άλλες χώρες. Τέτοια tracks, που ν’ ακούστηκαν πολύ στην Ελλάδα και λιγότερο οπουδήποτε αλλού, καταγράφονται ήδη από την δεκαετία του ’60, πράγμα που σημαίνει πως κάθε τόπος είχε και έχει τα δικά του κανάλια διοχέτευσης «επιτυχιών», πέραν εκείνων των… τρανών και αυταπόδεικτων. Ας σκεφτούμε π.χ. την επιτυχία του Rocky Roberts στα ελληνικά sixties (που είχε «σβήσει» τους πάντες, από τον James Brown μέχρι τον Wilson Pickett, καλύπτοντας αγέρωχα τις soul ανάγκες), των Ανατολικογερμανών City στα late 70s-early 80s, ή των Εγγλέζων James τα πιο πρόσφατα χρόνια. (Δεν λέω πως αυτά τα ονόματα δεν είχαν επιτυχία και σε άλλες χώρες, λέω απλώς πως η επιτυχία τους στην Ελλάδα υπήρξε πέραν των μετρήσιμων μεγεθών).

Ο άνθρωπος που φέρνει (τυπώνει εννοώ) τους Björn και Suzy στη χώρα μας (και με φωτογραφία σε κόντρα-ήλιο στο εξώφυλλο) ήταν ο Κώστας Γιαννίκος… κατά πρώτον στο δικό του label Seven Arts. Πρόκειται για το single “I love you/ She” [Seven Arts 45/7A-IN-108] από το 1975, το οποίο ξανατυπώνει την επόμενη χρονιά σε ετικέτα Ελληνική Εταιρία Επικοινωνιών [45/3E-IN-801], για να το «χώσει» στη συνέχεια και σε κάποια LP-συλλογές, όπως το “I Love You, 16 Disco Hits 1975-1976 [Seagull 33/3E-IN-602, 1976] ή το «Ξένες Επιτυχίες 78/ Ειδική Επιλογή για να Προσφερθή σε Όσους Αγαπάτε» [Seagull 33/3E-IN-614, 1977]… Όλο το δεύτερο μισό των seventies, και μέχρι να «σκάσει» ο πανικός της disco, το “I love you” ακουγόταν παντού... και όχι μόνο στις κρεβατοκάμαρες. 

Το τραγούδι ήταν στηριγμένο σε μια… euro-lounge μελωδία κάποιου André Assaya, πάνω στην οποίαν είχαν απλωθεί αισθησιακοί αγγλικοί στίχοι (Dolphi) τραγουδισμένοι και σε… χαμηλές, εννοώ ψιθυριστές, συχνότητες (με γαλλική πάντως προφορά), και με το όλον «πακέτο» να παραπέμπει στο “Je t'aime… moi non plus” του Serge Gainsbourg, προσαρμοσμένο όμως στα… κυριλάτα seventies. Στο ίδιο κλίμα, αλλά κατώτερο, το flip-side “She” ήταν σύνθεση του Ιταλού Memo Remigi με ανάλογους στίχους (Dolphi) και με μελωδική γραμμή, σε κάποια μέτρα του ρεφρέν, που παραπέμπει στην τραγουδάρα “Amore” του Riccardo Cocciante.

Ρίχνοντας μια ματιά στο discogs διαπίστωσα πως οι Björn και Suzy δεν καταγράφονται με κάτι άλλο (με τα συγκεκριμένα ονόματα), όμως ως Nicole & Hugo (Nicole Van Palm & Hugo Verbraeken) κάνουν μεγάλη καριέρα στο Βέλγιο (ήταν ζευγάρι και στη ζωή) από τις αρχές των seventies μέχρι τις μέρες μας (συμμετοχή στην Eurovision κ.λπ.). Πιθανώς δηλαδή, αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα διαβάζουμε στο discogs, το… Björn - Suzy να ήταν ένα project της στιγμής, που έλαμψε όσο έλαμψε δίχως ουδεμία συνέχεια.

Και όμως το “I love you” που κυκλοφόρησε στο… ΓαλλοΒέλγιο το 1974 σε ετικέτα Decca [86.007] δεν ήταν πρώτη εκτέλεση. Το τραγούδι είχε αρχικώς γαλλικούς στίχους και είχε αποδοθεί από κάποια Kathy την προηγούμενη χρονιά (1973) στο 45άρι “Je t'aime/ La moto” [Epic EPC 1656] – αν και η Kathy μπορεί και να μην ήταν όποια κι όποια. Διάβασα στο δίκτυο (σε σχόλιο στο YouTube) πως (η Kathy) ως Katty Line είχε κάνει καριέρα στα sixties, με επιτυχία σε Γαλλία και Ιταλία, όταν και τραγούδησε δίπλα στον Adriano Celentano (υπάρχει και λήμμα στην ιταλική Wikipedia, για όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερα). Δεν ξέρω αν αυτή η πληροφορία είναι «σωστή» (αφού ακόμη και αυτός που την αναφέρει, βασικά, διερωτάται για την αλήθεια της), παρότι οι δύο ξανθιές (η Kathy και η Katty Line) μοιάζουν όσο να ’ναι…