o CLAUDIO BAGLIONI και η ελληνική διάστασή του

Μπορεί το όνομα του Claudio Baglioni να μην απέκτησε ποτέ στην Ελλάδα τη φήμη του Lucio Dalla, του Lucio Battisti, ή και του Angelo Branduardi ακόμη-ακόμη, όμως το έργο του δεν είναι, σώνει και καλά, υποδεέστερο των υπολοίπων. Ίσα-ίσα… Παρότι λοιπόν οι μπαλάντες του Baglioni δεν είχαν συχνά το έντονο πολιτικό χρώμα άλλων τροβαδούρων της εποχής του, ή τουλάχιστον δεν το είχαν από ένα σημείο και μετά (στην δεκαετία του ’70 βασικά αναφέρομαι), ποτέ δεν απώλεσαν το ενδιαφέρον ενός κοινού που ήξερε να εκτιμά την τέχνη της μελωδίας, την ωραία ενορχηστρωτική δουλειά και κυρίως το μοναδικό falsetto της φωνής του, της δικής του φωνής – εκείνο που θα ζήλευαν όλοι οι ερωτικοί τραγουδιστές της υφηλίου, που δεν θα ήθελαν να μοιάσουν οπωσδήποτε στον Julio Iglesias ή τον Γιάννη Πάριο.

Οι σταθμοί στην καριέρα του Claudio Baglioni είναι πάρα πολλοί και μια καλή εικόνα τους δίνει η συλλογή “Tutti Qui” (τριπλό CD), που κυκλοφόρησε από την ιταλική SONYBMG Music Entertainment το 2005. Εκεί υπάρχει, ας πούμε, το πρώτο πανσπάνιο τραγούδι που ηχογράφησε ο Baglioni το 1967 –ένα test pressing για την RCA στο οποίο ακούγεται το “Annabel Lee” (επηρεασμένο φυσικά από το γνωστό ποίημα του Edgar Allan Poe)–, για να καταλήξουμε σιγά-σιγά στα πιο πρόσφατα χρόνια τού “Tutto in un abbraccio” και του “Tienimi con te”. Ενδιαμέσως καταγράφονται στιγμές απ’ όλα τα μεγάλα άλμπουμ του, όπως φερ’ ειπείν το progressive-concept “Questo Piccolo Grande Amore” [RCA, 1972], κλεισμένο σ’ εκείνο το μοναδικό κόμικ τετραπλό εξώφυλλο, το “Sabato Pomeriggio” [RCA, 1975] με την ενορχήστρωση του Luis Enriquez Bacalov, το “E Tu Come Stai” του 1978 που σηματοδότησε την αρχή της συνεργασίας του με την CBS ή ακόμη και το “Oltre” του 1990 με τις συμμετοχές των Manu Katché, Paco De Lucia, Youssou N'Dour, Tony Levin κ.ά., όταν ο Baglioni ήταν πλέον ένας «παγκόσμιος» καλλιτέχνης.

Από την μεγάλη δισκογραφία του ιταλού τραγουδοποιού (ο Baglioni είναι γεννημένος στη Ρώμη το 1951) για ’μας τους Έλληνες έχει ιδιαίτερη σημασία το άλμπουμ του “e tu…” [RCA TPL1-1067] από το καλοκαίρι του ’74. Πρόκειται εξάλλου για ένα από τα ωραιότερά του και όχι μόνο γιατί την ενορχήστρωση είχε επιμεληθεί σε αυτό ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. 
Το “e tu…”, με το θαυμάσιο (κόντρα στον ήλιο) εξώφυλλο, περιλαμβάνει εξαιρετικά τραγούδια όπως το φερώνυμο “E tu…”, το “Chissà se mi pensi” ή το “A modo mio” στο κλασικό «ερωτικό» κλίμα της εποχής (ένα περισσότερο σοφιστικέ “I love you” – στο τραγούδι των Björn and Suzy αναφέρομαι που είχε τυπώσει σε παρεμφερές κόντρα-ήλιο εξώφυλλο και ο Γιαννίκος στην Seven Arts της εποχής), που πάντα θα φέρνει ένα ζευγάρι σε... απόσταση αναπνοής. 
Στον δίσκο συμμετείχαν σπουδαίοι σολίστες (όπως ο πιανίστας Toto Torquati), με τον Baglioni να παίζει κιθάρες και κρουστά και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου να χειρίζεται ένα κάρο όργανα (ντραμς, πιάνο, κρουστά, hammond, σύνθια, φλάουτο, βιμπράφωνο κ.λπ.). 
Στην ηχογράφηση του “e tu…” συμμετείχε και χορωδία, την οποίαν αποτελούσαν πολλοί και διάφοροι. Ανάμεσά τους ο Jean-Pierre Savelli (που είχε τραγουδήσει Γιάννη Σπανό στα late sixties), o Βασίλης Κωνσταντινίδης (των Idols), o Patrick Hernandez (του “Born to be alive”) και ο Αλέκος Καρακαντάς (Juniors, We Five, Γιώργος Ρωμανός, Axis κ.λπ.). Να τα λέμε και αυτά...