ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ / KOSTAS LAZARIDES

Το όνομα του Κώστα Λαζαρίδη (Θεσσαλονίκη, 1949) το ξέρω εδώ και 10-12 χρόνια, όταν είχα εντοπίσει ένα ωραίο country/ folk /rock άλμπουμ του από το 1980 (μάλλον το πρώτο LP του). Μεγάλη μορφή της country music, με τεράστιες επιτυχίες (νούμερο 1 κτλ. – και φαντάζεστε, αν δεν ξέρετε, τι σημαίνει για την Αμερική να ανεβάζεις τραγούδι στην κορυφή του Billboard’s Hot Country Singles…), o Kostas, όπως είναι γνωστός στη δεύτερη πατρίδα του, έχει γράψει τραγούδια για όλους (Dwight Yoakam, Patty Loveless, Trisha Yearwood, Dixie Chicks, Emmylou Harris, George Strait, The Mavericks κ.ά.), έχοντας σχεδόν… μισόν αιώνα στην τραγουδοποιία. Έτσι, την 3/8/2011 όταν έκανα την προηγούμενη ανάρτηση για ’κείνον στο δισκορυχείον (δες εδώ… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2011/08/blog-post.html) ήταν γιατί παραξενεύτηκα βλέποντάς τον (στο YouTube) να εμφανίζεται, ως άγνωστος σχεδόν, σε μιαν επαρχιακή (αμερικανική) πιτσαρία…

Φυσικά, πριν από εμένα έχουν γράψει χιλιάδες άνθρωποι (στην Αμερική, κυρίως, να υποθέσω) για τον Kostas, όμως εγώ έγραψα πριν από τον… Garage Hangover (19/10/2011) και βεβαίως πριν από τον (Έλληνα) Psych Spaniolos (15/6/2014). Το σημειώνω αυτό όχι για να μου πουν κάποιοι «μπράβο», αλλά έτσι... για την ιστορία. (Καθότι υπάρχουν και καλοθελητές ρε παιδί μου, που παραφυλάνε για να πουν τα δικά τους).

Αν και είμαι περιστασιακός αναγνώστης τού πολύ καλού blog Garage Hangover (μπαίνω και διαβάζω δηλαδή αραιά και που) δεν είχα προσέξει εκείνη την… καθοριστική ανάρτηση (της 19/10/2011 εννοώ). Έτσι, δεν γνώριζα την ύπαρξη του πολύ καλού τραγουδιού “Something we call love” που ηχογράφησε ο Kostas περί τα μέσα του ’60. Και δεν την γνώριζα έως και πριν από λίγες ημέρες, όταν ο Manwolf Louie μού πρότεινε να ψάξω και ν’ ακούσω αυτό το άσμα, που υπήρχε, τώρα, στο YouTube. Ο άξιος Psych Spaniolos ήταν εκείνος που το είχε ανεβάσει από τον Ιούνιο στο δίκτυο, ένα τραγούδι που το ακούω συνεχώς τις τελευταίες ημέρες και δεν το χορταίνω. Τόσο καλό! Γραμμένο από τον Chan Romero (τον άνθρωπο που συνέθεσε και απέδωσε τον rock n’ roll ύμνο “Hippy hippy shake” το 1959), το “Something we call love” είναι ένα moody γκαραζοψυχεδελικό track με… όργανο εποχής και ερμηνεία που εμένα (δεν ξέρω εσάς) με ανατριχιάζει. Κι αυτά τα φωνητικά ρε παιδί μου… τι όνειρο! Ο Κώστας Λαζαρίδης (και μέσω αυτού το… ελληνικό ροκ) έχει ένα «διαμάντι» στην δισκογραφία του, για το οποίον αξίζει να νοιώθει υπερήφανος. Και για το “Timber, I’m falling in love” αξίζει να νοιώθει υπερήφανος φυσικά, όπως και για άλλα πολλά, όμως και τούτο δεν μπορεί να μείνει πίσω… Και δεν έχουμε ακούσει και το flip side, που έχει ένα ολοδικό του τραγούδι (το πρώτο που έγραψε προφανώς) υπό τον τίτλο “Jane”.

Πότε κυκλοφόρησε το 45άρι “Something we call love/ Jane” [Warrior L-128]; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Αν και το 1966 δεν είναι μια… κακή χρονιά. Σε μια συνέντευξη του Chan Romero στο αμερικανικό blog pueblocitylimits.com διαβάζουμε: “My first artist on the label (σ.σ. η εταιρεία Warrior) was my paperboy. There was this Greek kid named Kostas who used to bug me to teach him to play the guitar, so I did. We went into the studio and recorded ‘Something We Call Love’ and the flip side was ‘Jane’. I think we made about 500 of them, they got a lot of airplay, in Billings (σ.σ. πόλη της Montana)”. Στο ίδιο blog, επίσης, αναφέρεται πως η Warrior ιδρύθηκε το 1962. Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα, ή μάλλον περισσότερα...
Το 1962 ο Λαζαρίδης ήταν 13 ετών. Υπάρχει περίπτωση η φωνή που ακούμε στο 45άρι να προέρχεται από 13χρονο; Θα μου πείτε βεβαίως… γιατί, μήπως μοιάζει με 17χρονου; Δεν ξέρω, είναι περισσότερο πιθανόν πάντως. Έπειτα, δεν είναι σύνηθες εταιρείες να ξεκινούν να αριθμούν τα δισκάκια τους από το… L-128. Να μου πει κάποιος πως τα νούμερα της Warrior ξεκινούν από το L-110 ή το L-120 να το δεχθώ (φυσικά θα δεχόμουν ακόμη περισσότερο το L-100 ή το L-101), αλλά το L-128 δεν μου κάθεται καλά. Δεν θέλω να πω πως ο Chan Romero δεν θυμάται, αλλά ίσως κι αυτό να συμβαίνει… Περαιτέρω το «1962» δεν το αναφέρει ο ίδιος ο Romero στη συνέντευξη (1/11/2011), αλλά η blogger τού pueblocitylimits.com. Εντάξει, μπορεί να της το είπε ο ίδιος (ο Romero), αλλά είμαστε 100% σίγουροι πως θυμόταν ακριβώς; (Πάντα, και για τον καθένα, θα υπάρχει αυτή η αμφιβολία). Και το σημαντικότερο όλων. Τέτοιος ήχος, στο “Something we call love” αναφέρομαι, είναι πολύ προχωρημένος για το 1962. Δηλαδή, αν μου έλεγε κάποιος πως το εν λόγω τραγούδι προέρχεται από το 1968 (Texas psych κ.λπ.) θα το πίστευα, αλλά από το 1962 με τίποτα. Δεν ξέρω… αλλά το 1965 ή και το ’66 μού φαίνεται μια χαρά.

Άλλου τύπου προσέγγιση, και σε σχέση με τις υπόλοιπες γνωστές κυκλοφορίες της Warrior, δεν μπορεί να γίνει, επειδή από τον κατάλογό της απουσιάζουν δεκάδες(;) νούμερα… Έτσι φαίνεται δηλαδή…