η YANKA στην Ελλάδα του 1965

Παρότι μέχρι και σήμερα η yanka παραμένει δημοφιλής στα παιδικά πάρτυ ή τις τουριστικές ελληνικές βραδιές στα νησιά, δεν παύει να είναι ένας χορός που εμφανίστηκε στη χώρα μας και ολοκληρώθηκε, έτσι κάπως σαν αισθητική πρόταση, μέσα στο 1965. Εννοώ, δηλαδή, πως το 1964 ήταν άγνωστη, ενώ το 1966 είχε περάσει πια η πολύ μεγάλη μπόρα και υπήρχαν μόνον κάτι… λούμπες. 

Όλα ξεκίνησαν, φυσικά, με το περίφημο “Jeronimo yanka”, που πρέπει να ηχογραφήθηκε από τους Forminx στις πρώτες ημέρες του ’65. Επειδή ορισμένοι… αναλφάβητοι διαδίδουν πως το κομμάτι αυτό ήταν κλεμμένο από τον Παπαθανασίου, θα πρέπει να πω πως το “Jeronimo yanka” ποτέ δεν θεωρήθηκε σύνθεση του Βαγγέλη Παπαθανασίου (και πολύ περισσότερο του Νίκου Μαστοράκη).

Όποιοι έχουν ένα από τα… δεκάδες χιλιάδες 45άρια που τυπώθηκαν σε ετικέτα Decca [48-PL 8049] θα έχουν προσέξει πως στα credits του κομματιού αναγράφεται το… “Arr. N. Mastorakis – W. Papathanassiou”. Εκείνο το… “Arr.”, που σημαίνει “Arrangement” (ψιλά γράμματα για τους… αναλφάβητους), δηλώνει βεβαίως πως το κομμάτι ήταν διασκευή και όχι πρωτότυπο. Ποιος το είχε γράψει όμως; Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα ζήτημα, ok, αλλά να εμφανίζεται από τους… κουμπούρες-σκανδαλοθήρες-κουτσομπόληδες του ελληνικού ροκ σαν κλεψιμέικο από τον Παπαθανασίου πάει πολύ. 

Τι είχε συμβεί; Υπάρχουν δύο μαρτυρίες από τον Νίκο Μαστοράκη, τον μάνατζερ τότε των Forminx (μία της εποχής, που έχει μεγάλη σημασία) και μία νεότερη. Ας ξεκινήσω από την πρώτη. Γράφει ο Νίκος Μαστοράκης, στενός συνεργάτης των Forminx το ξαναλέω, στο τεύχος #37 των Μοντέρνων Ρυθμών (1/9/1965) απαντώντας σε ορισμένα ζητήματα που είχαν θέσει οι Juniors:

«(…)Και στο θέμα της ‘γιάνκας’. Δεν ισχυρίσθηκα ποτέ ότι οι Φόρμιγξ δημιούργησαν την γιάνκα. Ούτε ότι ο ‘Τζερόνιμο’ ήταν δική τους σύνθεσι. Πολλές φορές όμως, μια ιδέα εκτιμάται περισσότερο από την δημιουργία. Η ιδέα στην προκειμένη περίπτωση, ήταν να γυρίσουμε με τους Φόρμιγξ σε δίσκο το θέμα και τον χορό. Η φινλανδική μελωδία διασκευάστηκε, και γνώρισε την τεράστια επιτυχία που ξέρετε. Οι άλλες εταιρίες, που μέχρι εκείνη τη στιγμή απέκρουαν τα ελληνικά συγκροτήματα σαν κάτι αποδιοπομπαίο, για να αντιδράσουν εμπορικώς τα δέχτηκαν. Έτσι οι Τζούνιορς γύρισαν την ‘Γιάνκα σπέσιαλ’, οι Τσαρμς την διασκευή τους πάνω στο ‘Τζερόνιμο’, ο Λαυράνος την ίδια γιάνκα. Κι όλοι –από ένα λάθος δικό μας– έμαθαν την γιένκα σαν γιάνκα, γιατί ακριβώς από τους Φόρμιγξ ξεκίνησαν να κάνουν ό,τι έκαναν. Δεν τους κατηγορώ για μίμησι, αλλά απαιτώ απ’ όλους αυτούς που πάνω στις πρωτοτυπίες τις δικές μου και των Φόρμιγξ στηρίζουν την σημερινή τους εργασία, να σέβωνται και αυτούς και εμένα(…)».

Χρόνια αργότερα, σ’ ένα επεισόδιο του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα (του Στέλιου Κούλογλου), που είχε τίτλο «Τα δικά μας 60s - Μέρος Β» και που ανέβηκε στο YouTube την 26/4/2013 ακούμε τον Νίκο Μαστοράκη να λέει:

«Κάποια στιγμή, στη Ρέμβη στη Θεσσαλονίκη, όπου έπαιζαν οι Forminx είχε έλθει ένα γκρουπ από Φινλανδούς και χόρεψαν αυτό τον περίεργο χορό, δεξιά αριστερά, ο ένας πίσω από τον άλλο. Και καθίσαμε με τον Βαγγέλη τον Παπαθανασίου και με τον αδελφό του τον Νίκο κι είπαμε… δεν φτιάχνουμε την ελληνική έκδοση; Κι η γιάνκα άρχισε να χορεύεται στα μαγαζιά, τα κλαμπ, στα ρεσιτάλ, στα σπίτια… Δεν μπορούσε ποτέ κανείς να πιστέψει ότι ένα 45αράκι, με το “Jeronimo yanka”, θα πούλαγε μέσα σ’ ένα μήνα, όσο πούλαγαν κανονικά σ’ ένα χρόνο τα μεγαλύτερα λαϊκά σουξέ».

Έψαξα στην ψηφιακή Μακεδονία και βρήκα στο φύλλο τής 29/12/1964 (ημέρα Τρίτη) καταχώρηση σχετική με μιαν εμφάνιση των Forminx στη Ρέμβη (κέντρο της Θεσσαλονίκης) την Δευτέρα 4/1/1965, σ’ ένα χορό με αφορμή την κοπή της βασιλόπιτας των αποφοίτων του ελληνογαλλικού κολεγίου τού Αγίου Βικεντίου. Αν είναι έτσι τα πράγματα είναι πολύ πιθανόν σ’ εκείνο τον χορό να πληροφορήθηκαν, για πρώτη φορά, την ύπαρξη του φινλανδικού σκοπού (θα διαπίστωσαν προφανώς και το «σώσε» που θα γινόταν), και επιστρέφοντας στην Αθήνα θα μπήκαν μάνι-μάνι στο στούντιο για να τον διασκευάσουν και να τον ρίξουν στην αγορά. Εκείνο που μένει αδιευκρίνιστο είναι το… γκρουπ των Φινλανδών στην Ρέμβη, που χόρεψε αυτόν τον «περίεργο χορό». Τι να εννοεί ο Μαστοράκης; Πώς μαζί με τους Forminx υπήρχε και κάποιο (άλλο) φινλανδικό μουσικό συγκρότημα στην γιορτή κι έπαιξε την… γιάνκα; Δύσκολο αυτό. Πως κάποια παρέα Φινλανδών ήταν προσκεκλημένη στον χορό των αποφοίτων αυτοσχεδιάζοντας την… γιάνκα με τίποτα κιθάρες και κρουστά ή μήπως είχε βρεθεί στα χέρια κάποιου καλεσμένου ένα από τα δισκάκια… γιάνκα, ένα από τα πολλά, εν πάση περιπτώσει, που κυκλοφορούσαν ήδη στην αγορά από το ’63 (και όχι μόνο στην Φινλανδία); Δεν ξέρω… Σε κάθε περίπτωση, πάντως, την 30/1/1965 (τόσο νωρίς!) απονέμεται στους Forminx «ασημένιος δίσκος» για τις πωλήσεις του “Jeronimo yanka” στο Ακροπόλ Παλλάς.

Από το οπισθόφυλλο του σχετικού 45αριού των Forminx. Το σκίτσο του Jeronimo ήταν του Νίκου Παπαθανασίου...

Τώρα, για τι πωλήσεις ακριβώς μιλάμε δεν είναι καθόλου μα καθόλου σίγουρο (πιθανώς η βράβευση να ήταν ένα εμπορικό κόλπο δηλαδή, στο πλαίσιο της γενικότερης προώθησης), καθότι το τραγούδι δεν υπάρχει καν στο Top 30 των Μοντέρνων Ρυθμών του τεύχους #24 (10/2/1965) –στο τεύχος, δηλαδή, στο οποίο διαβάζουμε για την απονομή–, ενώ στο Top 30 του τεύχους #25 (24/2/1965) εμφανίζεται μόλις στην θέση 17 (με το “Special 65 yanka” των Juniors να είναι στο νούμερο 19). Όμως το “Jeronimo yanka” είχε ορμή. Στο επόμενο Top 30 τής 10/3/1965 βρίσκεται στο νούμερο 8 (ακολουθεί κατά πόδας το “Special 65 yanka” στο νούμερο 9), ενώ στο Top 30 τής 24/3/1965 πιάνει κορυφή, με δεύτερο το “All day and all of the night” των Kinks, δέκατο το “Special 65 yanka” και δέκατο πέμπτο το “Jenka beat” (επίσης των Forminx – ίσως η ωραιότερη yanka που ηχογραφήθηκε ποτέ στην Ελλάδα και όχι μόνο). Η πορεία του “Jeronimo…” από ’κει και πέρα υπήρξε καθοδική, αφού στο Top 30 τής 21/4/1965 βρίσκεται στην θέση 29, ενώ στο επόμενο τής 12/5/1965 είναι πλέον έξω από το Top – είναι όμως μέσα το “Babies’ yanka” των Juniors (στη θέση 18), που σημαίνει πως ο χορός είχε ακόμη δυναμική (το συγκεκριμένο track θα φιγουράρει στο Top 30 μέχρι την 4/8/1965 συμπληρώνοντας εκεί σχεδόν τρεις μήνες).

Μετά τον Αύγουστο του ’65 η τρέλα της yanka είχε οπωσδήποτε υποχωρήσει, παρότι όλην εκείνη την περίοδο φαίνεται πως επωφελήθηκαν ή επιχείρησαν να επωφεληθούν πολλοί (και πολλές εταιρείες), αφού εκτός των Forminx και των Juniors… γιάνκες ηχογράφησαν οι Charms (“Yanka” στην Popular – το εμφανίζουν ως traditional και δεν ήταν μακριά από την αλήθεια), οι Γαλαξίες («Γιάνκα για μικρά παιδιά» σε ετικέτα ROL), ο Tony Pinelli με την Athinea Orchestra (“Rosalie yanka” και “Yiovanna yanka” και τα δύο μάλλον στην Lyra), οι Spiders (“Penguin, jenka” στην Polydor), οι Dragon’s (“Acropolis yanka” στην RCA Victor), οι Sea-Gulls (“Safari jenka” στην Pan-Vox), οι Orchestre Aris-Alba (“Nicolassa yanka” στην RCA Victor), ο Τίνο Ανδροκλής και οι Σολίστες του («Παίξε γιάνκα» στην Simonetta), αλλά και συνθέτες όπως ο Μίμης Πλέσσας (“Greek jenka” στην Lyra, ένα κομμάτι που ακούγεται στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια και το οποίο χορεύουν οι Αλέκος Τζανετάκος και Κατερίνα Γώγου) και ο Γεράσιμος Λαβράνος… Αλλά, εδώ, αξίζει να σταθούμε κάπως παραπάνω…

Ο Γεράσιμος Λαβράνος ηχογραφεί κομμάτι υπό τον τίτλο “Jeronimo yanka”(!), διασκευασμένο από τους Ν. Μαστοράκη, Ε. Παπαθανασίου, αλλά και από τον ίδιο τον συνθέτη, σχεδόν ταυτοχρόνως με τους Forminx. Κυκλοφόρησε μάλιστα και σε 45άρι [Philips 6025] με πίσω πλευρά το “Kangaroo yanka” (που έμοιαζε κάπως με boogaloo!). Όταν όμως το “Jeronimo yanka” με τους Forminx ακολουθούσε τον δρόμο προς την κορυφή, το 45άρι του Λαβράνου αποσύρθηκε από την κυκλοφορία (προφανώς, για να μην μπερδεύει ο κόσμους τους… Τζερώνυμο), για να ξαναβγεί (στην ίδια ετικέτα και με τα ίδια νούμερα) με πρώτη πλευρά ένα… “Doint the jenka” (που ήταν ίδιο ακριβώς με το προηγούμενο… λαβρανικό “Jeronimo yanka”). Δηλαδή –και για να μην σας μπερδεύω– στην δεύτερη έκδοση άλλαξε απλώς ο τίτλος του κομματιού, ενώ προστέθηκε στα credits και το στοιχείο πως το “Doint the jenka” στηριζόταν στην διασκευή κάποιου… Jean Rhode (θα πω στην συνέχεια ποιος ήταν αυτός ο… Jan Rohde και όχι Jean).

Τα δύο 45άρια του Γεράσιμου Λαβράνου, αυτό και το προηγούμενο, έχουν ολόιδιους κωδικούς, αλλά διαφορετικούς τίτλους κομματιών (στην πρώτη, πάντα, πλευρά). Οι μουσικές είναι ίδιες βεβαίως...

Ο Λαβράνος, όμως, επειδή ήταν έξυπνος και παρατηρητικός, πρόσεξε πως ένας παραδοσιακός σκοπός της πατρίδας του της Κέρκυρας, η πασίγνωστη «Πέρδικα» (ένας συρτός σε 2/4), έμοιαζε πολύ με την yanka! Δεν ήταν μόνον ίδιος ο ρυθμός (κομμένος στα τέσσερα – σε δύο ή τέσσερα τέταρτα), αλλά έμοιαζε και η μελωδία, ή εν πάση περιπτώσει προσαρμοζόταν άνετα σ’ εκείνη του φινλανδικού σκοπού. Το μόνο που έπρεπε να γίνει ήταν ν’ ανεβούν κάπως οι στροφές, το μπιτ (το τέμπο εννοώ). Και όντως. Η yanka θα μπορούσε να ήταν εντελώς… κερκυραϊκή (και καθόλου φινλανδική!) με το 45άρι του Λαβράνου “Jerry jenka/ Corfu jenka” [Philips 6030] να το αποδεικνύει περίτρανα. Όχι τυχαίως η yanka χορεύεται ακόμη και σήμερα στην Κέρκυρα – βοηθούν και οι τουρίστες, φυσικά, σ’ αυτό.

Να σημειώσω, επίσης, κάτι, που μπορεί να φαίνεται «τρελό», αλλά δεν είναι. Η yanka, μέσα στο 1965, θα περάσει και στην λαϊκή πίστα, ενώ θα τυπωθούν για τις σχετικές ανάγκες και τα ανάλογα λαϊκογιάνκα 45άρια. Ανάμεσα σ’ αυτά και η «Λαϊκή γιάνκα» των Θανάση Λώλου - Ηλία Μεγαλούδη με τον Βασίλειο Θεσσαλό στην Ρυθμοφών, το «Τα νειάτα φεύγουν (γιάνκα)» του Γ. Κονιτόπουλου με τον Δημήτρη Κρίτσαλο στην RCA Victor, το «Νιάου νιάου γιάνκα» του Δημήτρη Γκούτη με τους Σπύρο και Ζωή Ζαγοραίου στην Parlophone, το «Το μπουζούκι παίζει γιάνκα» με τον Λέανδρο Μπουρνέλη, το “One yanka for you” πάλι με τον Θεσσαλό και δεν συμμαζεύεται… Ακόμη και οι Athenians of Toronto στον Καναδά θα ηχογραφήσουν τον χορό στο EP τους «Όλο τον κόσμο γύρισα/ Δεν μπορώ/ Γιάνκα/ Ό,τι σου ’πανε για μένα» [Athenian Company], όπως πληροφορούμαι από την ανάρτηση για τους Ελληνοκαναδούς στο site της B-otherSide records. Για δε το γεγονός πως ακόμη και οι βασιλόφρονες εφηύραν την δική τους yanka («Γιάνκα χορεύει και η Άννα Μαρία/ Γιάνκα χορεύει και ο βασιλεύς/ Γιάνκα χορεύει και η Αλεξία/ μέσα στις φασκιές») δεν πρέπει να μας παραξενεύει, αφού ο καθένας θα μπορούσε να ταιριάξει στον σκοπό ό,τι στιχάκι του κατέβει.

Κλέφτης και ο Jan Rohde με το Arr.;

Η yanka δεν είχε ουσιαστικό πρόβλημα να διεισδύσει και στην νεολαία της Αριστεράς της εποχής, στην Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη (ΔΝΛ) δηλαδή. Ακούμε την τότε «λαμπράκισσα» Άννα Βαγενά να λέει στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα (Τα δικά μας 60s, Mέρος Β): «Θυμάμαι σ’ ένα χορό που έγινε στο Αλκαζάρ. Είχαμε χορέψει σέικ και γιάνκα επίσης, και πιαστήκανε από τη μέση αγόρια και κορίτσια κι είχε γίνει μεγάλο θέμα. Ότι… πώς να πούμε… τα παιδιά τα δικά μας μπορούν να χορεύουν τέτοιους χορούς ξενόφερτους και φοβερούς». Για ν’ ακολουθήσει ο Χρόνης Μίσσιος: «Και λέω… τα παιδιά τραγουδάνε και χορεύουνε Μπητλς, τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Οπότε γυρίζει ο Μίκης και με κεραυνοβολεί. Μου λέει ‘σε παρακαλώ Χρόνη, έτσι, να μη λέμε και ανοησίες εδώ μέσα’. Και μου τραβάει ένα χέσιμο δικαιολογημένα, για το τι ήταν οι Μπητλς να πούμε…». Το ζήτημα το θέτει στη σωστή του βάση ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης (τότε πρόεδρος της ΔΝΛ), πάντα από το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα: «Εκεί λοιπόν το (ραδιόφωνο) στο λεωφορείο έπαιζε μια μουσική αμερικάνικη, απ’ αυτούς τους ωραίους χορούς τους αμερικάνικους που τα παιδιά χορεύουν απέναντι… ροκ εν ρολ, κάτι τέτοια πράγματα κ.λπ. Τα κορίτσια και τ’ αγόρια ενθουσιασμένα γιατί κάναν τη δουλειά τους… μέσα στο λεωφορείο άρχισαν ζευγάρια να χορεύουν ροκ εν ρολ. Είχαμε λοιπόν στο λεωφορείο μέσα κάποιον από τα παλιά, με άσπρα μαλλιά, ο οποίος ερχόταν για να επιβλέψει κάπως… το ’ξερα εγώ αλλά δεν μ’ ένοιαζε καθόλου. Καθόμουν πίσω-πίσω. Και πάει και το κλείνει αυτό (το ραδιόφωνο). Τα παιδιά λοιπόν μείνανε κατάπληκτα… τι γίνεται, το κόμμα μάς απαγορεύει να χορεύουμε; Πάω λοιπόν εκεί… δεν του λέω τίποτα… τι κάνεις… ανοίγω (το ραδιόφωνο) και άρχισα να χορεύω εγώ ροκ εν ρολ που ήμουν πρόεδρος». Αυτά… τα προφανή.

Στο τεύχος #35 των Μοντέρνων Ρυθμών (4/8/1965) ο Λευτέρης Κογκαλίδης πιθανώς να είναι ο πρώτος που γράφει στην Ελλάδα για την… φινλανδική yanka. Διαβάζουμε ακριβώς: «Η ‘γιένκα’ ξεκίνησε πρόπερσι τον Ιανουάριο (σ.σ. του 1963) από την Βόρειο Φινλανδία. ‘Λέτκις’ σημαίνει ρυθμός και όχι ας φιληθούμε». Και όπως γράφει και η Wikipedia για την Letkajenkka ή απλώς Letkis: «Πρόκειται για φινλανδικό χορό, ένα μουσικό στυλ που έγινε δημοφιλές ανάμεσα στα χρόνια 1963-65. Βασίστηκε στην ιδέα να παρουσιαστεί η jenkka χωρίς παραδοσιακά όργανα (βιολί, ακορντεόν). Έτσι, στις αρχές των sixties, κάποιοι συνθέτες σκέφτηκαν να γράψουν jenkka σκοπούς για πιο σύγχρονες μπάντες χρησιμοποιώντας πνευστά, ή ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο και ντραμς. Ο πρώτος που εισήγαγε ένα τέτοιο τραγούδι (“Letkajenkka”) ήταν ο Erik Lindström. Μια σουηδική μπάντα, οι Adventurers, το ηχογράφησαν (σ.σ. ως ορχηστρικό) σπρώχνοντάς το στο φινλανδικό chart. Λίγο αργότερα, ο Jan Rohde, ένας Νορβηγός που είχε γεννηθεί στις ΗΠΑ, το ηχογράφησε συνοδευόμενος τόσο από τους Adventurers, όσο και από τους Wild Ones (σ.σ. με αγγλικά στιχάκια, ως “Doin’ the jenka” με τους μεν και ως “Letka jenka” με τους δε). Η εκτέλεση των Wild Ones πέρασε την Βαλτική, μπαίνοντας στο ολλανδικό chart – εκεί που έβλεπες κάποια στιγμή τέσσερα letkis να στριμώχνονται στον κατάλογο των επιτυχιών. Μισό χρόνο αργότερα, ο Rauno Lehtinen ακολούθησε με το “Letkis”, κομμάτι (σ.σ. ορχηστρικό με πνευστά) που έμελε να αποδειχθεί το δημοφιλέστερο του είδους. Ηχογραφήθηκε με την ορχήστρα του τον Αύγουστο του ’63, για να γίνει ακόμη πιο αγαπητό από την ορχήστρα του Ronnie Kranck, όταν ηχογραφήθηκε ξανά τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς».

Την διετία 1964-65 η yanka (ή jenka καλύτερα) ακουγόταν και χορευόταν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και ακόμη στην Λατινική Αμερική και την Ιαπωνία. Έτσι, έχουμε στην Ιταλία, ανάμεσα σε άλλους, τους Barimar’s (“Canguro jenka”στην Cetra), τους Imperial Seven (“Letkiss-jenka” στην CBS) και τον Marino Marini (“Letkis-jenka” στην Durium), στο Βέλγιο τον Ben Amaury (“Jenka-jenka” στην Selection), στην Νορβηγία τους Saunters (“Jenka-toget” στην Triola), στην Ολλανδία τους Dutch Swing College Band (“Letkis jenka” στην Philips) και τους Het Cocktail Trio (“Pretka-jenka” στην Imperial), στην Σουηδία την Lill Babs (“Letkis-jenka” στην Karusell), στην Τσεχοσλοβακία τους Sláva Kunst se Svým Orchestrem (“Letkiss-Jenka” στην Supraphon), στην Ουγγαρία τους Club Ensemble (“At the jenka show” στην Qualiton), στην Ρουμανία την Orchestra Electrecord (“Jenka, yes my darling” στην Electrecord), στην Γιουγκοσλαβία τους 4M (“Jenka song” στην Jugoton), στην Δυτική Γερμανία τον Roberto Delgado (“Letkiss” στην Polydor) και τον Jeff Jackson (“Baby-jenka” στην International), στην Γαλλία τον Georges Jouvin (“Letkiss jenka”, η εκτέλεση αυτή ακούστηκε και στην Ελλάδα σε δισκάκι της His Master’s Voice), στην Αργεντινή τον Piero Sancho (“Letkiss-yenka” στην Odeon) κ.λπ. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι γινόταν σ’ ένα παράλληλο, χορευτικό κύκλωμα πίσω από τα τραγούδια των Beatles, των Rolling Stones, των Kinks και όλων των υπολοίπων...

ελληνική έκδοση με φινλανδικές... γιάνκες

Μετά τον Μάρτιο του ’65, όταν το “Jeronimo yanka” είχε πιάσει κορυφή και πουλούσε σαν τρελό, η ελληνική RCA Victor δεν χάνει την ευκαιρία να πλασάρει στην Ελλάδα μία σειρά από «αυθεντικές» φινλανδικές γιάνκες, κόβοντας τα ανάλογα 45άρια. Βασικά το “Letkis/ Sekaletka” [47 g 1116] –το πρώτο από τους Finnish Jenka All-Stars υπό τον Ronnie Kranck, ενώ το flip-side πάλι από τους ίδιους υπό τον Rauno Lehtinen–, και ακόμη τα “Letkis - yanka/ Amado mio” από τον Ronnie Kranck (μάλλον ήταν το πρώτο της σειράς) και “Kanttorin jenka/ Juna - jenka” από τον Rauno Lehtinen. Ακόμη μετονόμασε σε… “Java - yanka” το hit “Java” του Al Hirt, που δεν είχε ουδεμία σχέση με yanka, αλλά θα μπορούσε με λίγη προσπάθεια να χορευτεί στο yanka style κ.λπ., κ.λπ. Μάλλον μάταιη προσπάθεια, καθότι το ένα μετά το άλλο τα ελληνικά συγκροτήματα ηχογραφούσαν ήδη τις δικές τους (νεανικές) γιάνκες, αφήνοντας τις trad και jazz γιάνκες για τις γερουσίες…