LEON OF ATHENS του κόσμου όλου

Τέσσερα χρόνια μετά το “Futrue” o León, ή Leon of Athens όπως σήμερα αποκαλείται, επανέρχεται στη δισκογραφία μ’ ένα δεύτερο άλμπουμ. Το “Global” κυκλοφόρησε πρώτα σε CD την προηγούμενη άνοιξη (mimosa’s dream records), για να τυπωθεί το καλοκαίρι και σε βινύλιο από την Inner Ear. Δέκα κομμάτια, σχεδόν όλα συνθέσεις του Λέοντα Βερέμη, και πάμε να πούμε λίγα λόγια…

Ένα αρχικό, που φαίνεται με την πρώτη κιόλας ακρόαση του “Global” και ξεχωρίζει όπως και να το κάνουμε, είναι η παραγωγή… τού Σκωτσέζου Tony Doogan (Mogwai, Belle & Sebastian κ.λπ.). Το pop επικάλυμμα δεν είναι προφανές. Έχει γίνει με οίστρο και γνώση, καθότι εδώ μπορεί να έχουμε μεν ένα πρωτογενές pop υλικό (βγάζει μάτι δηλαδή από τις μελωδίες και τους στίχους πως είναι τέτοιο), αλλά από την άλλη υπάρχουν κι ένα κάρο όργανα (ukulele, κιθάρες, κι άλλες κιθάρες, σύνθια, κι άλλα σύνθια, μπάσο, ντραμς, βιολί, πιάνο, τρομπόνι, τρομπέτα…), που θα πρέπει να τοποθετηθούν στα σωστά σημεία, ώστε το συνολικό «πράγμα» να δείξει. Και δείχνει. «Ζεστή» και προικισμένη παραγωγή, χωρίς ακρότητες, και με κατεύθυνση προς το… μεδούλι των τραγουδιών.

Η αλήθεια είναι πως ο Leon of Athens γράφει ενδιαφέροντα κομμάτια – και από πλευράς στίχων και μουσικώς. Τα (αγγλικά) λόγια του είναι απλά, αλλά ουσιαστικά, περικλείοντας κάτι από την αφέλεια (όταν…) των sixties, μεταφέροντας το «χρώμα» και την «ελπίδα» προς πάσα δυνατή κατεύθυνση. Ναι, είναι… ηλιόλουστη η pop του Leon, ακόμη και όταν είναι… συννεφιασμένη, χωρίς να είναι χαζοχαρούμενη. Έχει «αξίες» δηλαδή, οι οποίες προβάλλονται με τον πρέποντα τρόπο. Για παράδειγμα από την side A το κάπως πιο ήπιο-ακουστικό “Lifeline” είναι χάρμα, αλλά και το αμέσως επόμενο “Apartment” που κλείνει την πλευρά, παρ’ όλη την πυκνότητα που εμφανίζει στη διαδρομή (συν τα γυναικεία φωνητικά και τις πολλαπλές κιθάρες), ολοκληρώνεται μέσα σ’ ένα χαλαρό και νηφάλιο κλίμα. Από την δεύτερη πλευρά θα ξεχώριζα την μπαλάντα “Leaving home”, που συνδυάζει τον αέρα μιας σύγχρονης παραγωγής με το… χώμα της ψαγμένης pop των sixties (πολύ ωραία η μελωδία όπως και η ερμηνεία του Leon – πιθανώς το ωραιότερο τραγούδι του άλμπουμ).

Μία γενική παρατήρηση (μετά από τις πρέπουσες επαναλήψεις). Ακούγοντας, ξανά και ξανά, τα τραγούδια του Leon μού δημιουργήθηκε στο τέλος η εντύπωση πως, ίσως, θα τους ταίριαζε περισσότερο ο ακουστικός, ή έστω ο… ημι-ακουστικός ήχος. Εξάλλου, τα περισσότερα κινούνται σε αργά και μεσαία tempi, κάτι που ευνοεί τις πιο νηφάλιες ενορχηστρωτικές γραμμές. Δεν υποδεικνύω τίποτα ούτε στον Leon, ούτε στον Doogan… Απλώς σκέφτομαι, φωναχτά, το καλύτερο…

Επαφή: www.inner-ear.gr