Φ78 κ Φ89 ποιήματα για Πόκεμον

Πρόκειται για μία παράξενη πορτοκαλί και πολύ περιποιημένη κασέτα μικρής διάρκειας (δεκατρία λεπτά η πρώτη πλευρά και έντεκα η δεύτερη) της ομάδας Φυτίνη, που περιέχει τραγούδια για φωνή (Ιωάννα Μετζοφόρτη) και πιάνο (Αλεξανδρόσος). Τι τραγούδια; Τραγούδια, που άλλοτε έχουν τη μορφή ενός σύγχρονου lied, ενώ άλλοτε ακούγονται κάπως πιο συμβατικά (έως και pop) και τα οποία σχετίζονται με την κουλτούρα των Πόκεμον – τη γνωστή ιαπωνική σειρά βιντεοπαιχνιδιών και κινουμένων σχεδίων, με τα οποία μεγάλωσε (και) μία γενιά ελληνοπαίδων, εκεί προς τα τέλη των 90s. Τα τραγούδια φανερώνουν κάτι σοβαρό (από την μεριά των εμπνευστών του project), που δεν ξέρω αν είναι αμέσως φανερό (για όποιον ακούσει την κασέτα και διαβάσει τα στιχάκια στις χρωματιστές καρτούλες). Επιχειρείται μια «κλασικοποίηση» των «Ποιημάτων για Πόκεμον». Nα εμφανισθούν δηλαδή μ’ έναν τρόπο συνθετικό, στιχουργικό και ενοργανικό που να παραπέμπει σε έργο κάποιας παλαιότερης δεκαετίας. Πιθανώς, δια αυτού του τρόπου η ομάδα Φυτίνη να θέλει να δηλώσει πως και τα Πόκεμον δεν πρέπει να ιδωθούν ως κάτι ξεχωριστό, ως κάτι «απ’ έξω», που διαφοροποιείται σώνει και καλά από την… Λιλιπούπολη ή από την Θεία Λένα. Και αυτό είναι αλήθεια.

Εγώ, ας πούμε, που δεν έχω την παραμικρή ιδέα της χρήσης και της σημασίας των Πόκεμον, αντιλαμβάνομαι και αποκωδικοποιώ τα συγκεκριμένα τραγούδια με όρους παρελθόντος. Πέφτω στην «παγίδα» δηλαδή της Φυτίνης… να αντιμετωπίσω τα σχιστομάτικα τερατάκια κάπως σαν τα στρουμφάκια (με τα οποία επίσης δεν μεγάλωσα – είμαι παλαιότερος) ή τις φιγούρες του Disney (πέφτουμε στην κλάση μας…). Το αποτέλεσμα ομολογώ πως είναι πάντα ευχάριστο, όταν δεν είναι εκπληκτικό («Η μπάγια ρούμπα της Σανφλώρας», «Φαντασία γύρω από τον Scyther»).

Επαφή: www.fytini.com/pokemon-poetry/