XYSM μεθανόλη

Ήταν Απρίλιος του 2011 όταν έγραψα πρώτη φορά για τους XYSM (Χρίστος/ Yiannis/ Sébastien/ Manolis). Τώρα, τρεισήμισι χρόνια μετά, το επιχειρώ και πάλι παίρνοντας αφορμή από την πρόσφατη παρθενική-κανονική κυκλοφορία τους, ένα… ωραία και απλά πακεταρισμένο CD, τυπωμένο για την εταιρεία Phase!. Ηχογραφημένο τον Ιούνιο του 2013 από τους ίδιους μουσικούς που ξεκίνησαν το γκρουπ (Χρίστος Χονδρόπουλος κρουστά, Γιάννης Σαξώνης ηλεκτρονικά, Sébastien Marteau πνευστά, Μανώλης Χατζηδάκης ενισχυμένο zither) το “CH₄O” (σ.σ. ο μοριακός τύπος της μεθανόλης) είναι ένα μικρής διάρκειας άλμπουμ (λιγότερο της μισής ώρας) αποτελούμενο από έξι tracks (1:56 το μικρότερο, 8:12 το μεγαλύτερο), τα οποία, γενικώς και ειδικώς, κινούνται στο χώρο του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.

Το 2λεπτο “Oxethane” είναι μια εισαγωγή για κρουστά, σαξόφωνο και ηλεκτρονικά (φυσικά). Οι XYSM καθορίζουν ένα πρώτο, βασικό, επίπεδο, μια πλατφόρμα πάνω στην οποία εναποθέτονται ανερμάτιστοι ήχοι κρουστών (και zither), «γεμίσματα» σαξοφώνου και «ήσυχα» ηλεκτρονικά. Στο “5145 Pholus” η κατάσταση αποκτά πιο ισχυρό παλμό, με τα συνεχή breaks του σαξοφώνου, να «κάθονται» πάνω στα «χαλιά» των κρουστών και των ηλεκτρονικών, προβάλλοντας, πάντα, ένα free form σκηνικό. (Οι XYSM –για τους οποίους έχω την αίσθηση πως βρίσκονται, συχνότερα, πλησίον του rock και όχι της jazz–, δημιουργούν, αυτοσχεδιάζοντας, νέους «κόσμους»). Το “Mr Burdon” που ακολουθεί ξεκινά να αχνοφέγγει μέσω της ευφάνταστης κρουστής διαχείρισης, πριν εκτονωθεί κι αυτό προς ένα space-jazz περιβάλλον. Στο πρώτο 5λεπτο κομμάτι του CD, που έχει τίτλο “Pseudomonas” οι ακουστικές εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη. Κατ’ αρχάς υπάρχει μία προφανής… άρρυθμη γραμμή, η οποία εμπλουτίζεται από τις διαρκείς παρεμβολές των κρουστών και φυσικά την διαβρωτική ένταξη, στο κυρίως σώμα, των πνευστών, του zither και των ηλεκτρονικών. Το άκουσμα με την… κάπως διακεκομμένη αγχωτική ανάπτυξή του, ανοίγει και κλείνει μέσα σ’ ένα… άχρονο πλαίσιο. Λίγο λιγότερο από 6 λεπτά διαρκεί το “C-stoff”, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του “CH₄O”, με την έντονη παρουσία του φλάουτου, τις αυξομειώσεις στην ένταση, τις noisy παρεμβάσεις και το «ελεύθερο» κλείσιμο (όχι μακριά από την προβληματική συγκροτημάτων όπως οι Nihilist Spasm Band ή οι Borbetomagus). Το τελευταίο track του CD έχει τίτλο “Formic acid” και ξεπερνά τα 8 λεπτά. Τα κρουστά, στην αρχή, με τους κύριους ήχους και τις παρηχήσεις τους δημιουργούν μιαν αίσθηση ήπιου japanoise, προεξοφλώντας ένα ανέβασμα του volume, που έρχεται προς το τέλος, όταν το γκρουπ αναλαμβάνει ομαδικώς να φέρει εις πέρας την… λειτουργία.

Τριακόσια αντίτυπα… για την ιστορία.

Επαφή: www.phasejunk.com