Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Πριν λίγες ημέρες έπεσε στα χέρια μου ένα πράγματι σπάνιο βιβλίο. Όχι μόνο επειδή πρόκειται για μία παλαιά και κιτρινισμένη έκδοση, αλλά και γιατί είναι ένα βιβλίο για τη μουσική, γραμμένο με πολύ μεράκι από τον Θεόδωρο Ν. Συναδινό (1880-1958). Το βιβλίο έχει τίτλο Ιστορία της Νεοελληνικής Μουσικής 1824-1919 και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τύπου το 1919!
Ο Θεόδωρος Συναδινός υπήρξε μία τρανή θεατρική και συγγραφική προσωπικότητα, υπηρετώντας την Τέχνη για περισσότερο από 50 χρόνια. Από το βιογραφικό του, που δημοσιεύεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.), εκεί που διατηρείται και το προσωπικό αρχείο του, μαθαίνουμε πως ο Συναδινός ξεκίνησε να σπουδάζει Νομικά στην Αθήνα το 1897 και πως το 1904 γίνεται συντάκτης στην εφημερίδα Ακρόπολις του Βλάση Γαβριηλίδη – για να γίνει λίγο αργότερα αρχισυντάκτης, θέση την οποία διατήρησε έως το 1914.
Από το βιογραφικό του Ε.Λ.Ι.Α. μαθαίνουμε επίσης πως ο Συναδινός διετέλεσε διευθυντής και εκδότης πολλών εφημερίδων και περιοδικών, όπως των Νέα Ελλάς (1916), Πρόοδος (1919), Ωδείον (1904), Απόλλων (1904-1907), Μουσική Επιθεώρησις (1921-1922), Παρασκήνια (1938-1939) κ.ά. Ακόμη, πως ως θεατρικός συγγραφέας πρωτοεμφανίστηκε το 1911 με την κωμωδία Μπλόφες (ανέβηκε από τον θίασο της Κυβέλης Αδριανού) και πως από τα 58 έργα, που ο ίδιος ολοκλήρωσε ή διασκεύασε, ανέβηκαν σε σκηνές τα 41. Μερικά από τα πλέον γνωστά του υπήρξαν τα ακόλουθα: Ο Μαικήνας (1926, θίασος Νέων), Κοσμική κίνησις (1932, θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη), Γνωρίζετε ότι... (1933, θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη), Αυτός είμαι (1934, θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη - Κυβέλης Αδριανού), Ο παληάτσος (1934, θίασος Βασίλη Αργυρόπουλου), Χθες, σήμερα, αύριο (1935, θίασος Αλίκης - Κώστα Μουσούρη - Βασίλη Λογοθετίδη), Στην κάψα του καλοκαιριού (1944, Εθνικό Θέατρο) και Ο σατανάς (1948, θίασος Γιώργου Παππά - Βάσως Μανωλίδου).

Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/music/53073

2 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρον! Σας ευχαριστούμε που το μοιραστήκατε!

    ΥΓ. Τι μου θυμίσατε με τη λέξη "καλλικούτσα"... Τη χρησιμοποιούσε ο παππούς μου που, ανάμεσα σε άλλα, έκανε τη δουλειά του αγωγιάτη στη Σαντορίνη.


    Θερμούς Χαιρετισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ’σαι καλά Lapsus digiti. Επίσης.

      Ό,τι πέφτει στην αντίληψή μου κι έχει νόημα για λίγους ή περισσότερους θα το μοιραζόμαστε…

      Διαγραφή