δύο άλμπουμ του ιταλού αυτοσχεδιαστή GIANNI MIMMO (το δεύτερο σε συνεργασία με την ιαπωνίδα πιανίστρια YOKO MIURA)

GIANNI MIMMO: Prossime Trascendenze [IT. Amirani]

Σοπρανίστας είναι ο Gianni Mimmo, και από τους πιο διακεκριμένους τις τελευταίες δεκαετίες στη γείτονα Ιταλία. Εν τω μεταξύ έχουμε γράψει πολλές φορές στο δισκορυχείον για τα παλαιότερα CD του, και εν πάση περιπτώσει πάντα θα το κάνουμε (όταν μας δίνεται η ευκαιρία δηλαδή), καθότι ο Mimmo γράφει ή παράγει αξιοπρόσεκτες μουσικές, που περιστρέφονται, συνήθως, γύρω από το τρίπτυχο jazz/ improv/ avant. Ένα τέτοιο άλμπουμ, που κινείται χοντρικά γύρω απ’ αυτά τα είδη (ας προσθέσουμε όμως και τη «σύγχρονη κλασική»), είναι και το “Prossime Trascendenze”.

Βασικά, εδώ περιλαμβάνονται δύο έργα. Το 23λεπτο (δύο tracks) “Duo Sestetti” (για σοπράνο σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, μπάσο κόρνο, βιολί, κοντραμπάσο) και το 32λεπτο (πέντε tracks) “Cinque Multipli” (για σοπράνο, αγγλικό κόρνο, γαλλικό κόρνο, βιολί, κρουστά). Και τα δύο έργα είναι καινούρια, αφού συνετέθηκαν στη διετία 2014-15 και βεβαίως ηχογραφημένα προσφάτως.

Στο πρώτο απ’ αυτά παρακολουθούμε μια σειρά από συμπράξεις πνευστών (παράλληλους λόγους περισσότερο, παρά συνομιλίες), οι οποίες υποστηρίζονται από δύο έγχορδα με δοξάρι. Αν και ενδιαμέσως καταγράφονται σόλο στιγμές απ’ όλα τα όργανα (π.χ. κάπου ακούς το σοπράνο του Mimmo να αυτοσχεδιάζει σαν κλαρίνο – άρα υπάρχει και μια τάση να «πατηθούν» αλλότρια τίμπρε), στην πράξη είναι οι διάλογοι, των δύο οργάνων, των τριών… εξαρτάται, που οδηγούν την εγγραφή. Το κλίμα, πάντως, θα το χαρακτήριζα περισσότερο σύγχρονο κλασικό/ αβαντγκαρντίστικο παρά jazz/ improv – χωρίς τούτο να σημαίνει πως το “Duo Sestetti” είναι λιγότερο ενδιαφέρον.

Τώρα, στο δεύτερο έργο, το “Cinque Multipli”, τα κρουστά σε πρώτη φάση κάνουν μια διαφορά –κυρίως ως υποσκάπτοντα μιαν ηχητική κανονικότητα με… εφφέ παρεμβάσεις– ενώ και το βιολί έχει περισσότερο χώρο (ως το μόνο έγχορδο) να συνομιλήσει με το σοπράνο, καθώς τα κόρνα μοιάζει να αυτοσχεδιάζουν σ’ ένα δεύτερο επίπεδο. Εδώ, θα μπορούσε μάλιστα να διερευνηθούν και σχέσεις δύναμης και πάθους, ορισμένες φορές όχι μακριά από την αίσθηση / λειτουργία ενός σάουντρακ με επικές διαστάσεις. Συναρπαστικό ως εξέλιξη, αλλά για κάπως μυημένους ακροατές.

Και όλο το CD δηλαδή.

Επαφή: www.amiranirecords.com

YOKO MIURA, GIANNI MIMMO: Departure [IT. Setola di Maiale, 2016]

Ηχογραφημένο στο Μιλάνο, το 2015, το “Departure” είναι μια συνεργασία τις ιαπωνίδας πιανίστριας Yoko Miura και του σοπράνο σαξοφωνίστα Gianni Mimmo. To ντούο, που συνθέτει και αυτοσχεδιάζει, ή συνθέτει σαν να αυτοσχεδιάζει, καταγράφεται σε πέντε tracks, τα οποία αποκαλύπτουν υψηλό βαθμό επικοινωνίας, έμπνευση και εφευρετικότητα. Μάλιστα, στο εισαγωγικό 12λεπτο “Prologue” θα έλεγα πως παρουσιάζεται το άπαν. Από τη μια μεριά η αποτύπωση των μελωδικών και ρυθμικών μεγεθών, και από την άλλη η ανάγκη εξερεύνησης των δυνατοτήτων, όπως λέμε, των δύο οργάνων, μέσω χειρισμών και ηχοχρωμάτων οι οποίοι (και τα οποία) εκπλήσσουν. Δεν είναι μόνο το παίξιμο στο πιάνο «από μέσα» ή τα παράξενα τίμπρε του τενόρο σαξοφώνου, αλλά βασικά ο συνδυασμός τους, που τα φέρνει σε μια φάση «άλλη». Αυτό το «άλλο», που έχει να κάνει με την ανάγκη να αποδομηθεί ελαφρώς η γραμμικότητα και περαιτέρω το αναμενόμενο, αποκτά νέες διαστάσεις στο επόμενο μεγάλο track του άλμπουμ, το 10λεπτο “Boogie-woogie wonderland”, στο οποίο επιχειρείται το… γκρέμισμα και από ’κει και κάτω η ανακατασκευή ενός κλασικού πιανιστικού ρυθμού, με τα ίδια υλικά, τοποθετημένα, τώρα, σε επιμελώς διαφορετικές θέσεις.

Εδώ, σ’ αυτό το track, που αποτελεί και το επιστέγασμα της συνεργασίας της Miura και του Mimmo, η συνεργασία, η ταύτιση και, φυσικά, η αποτελεσματικότητα των δύο μουσικών πιάνει κορυφή.

Επαφή: www.setoladimaiale.net