Αν δεν μας εκπλήσσει και η τζαζ, τότε τι τζαζ θα ήταν; Είναι
μια κουβέντα αυτή, που οπωσδήποτε αληθεύει μέσα στη γενικότητά της, αλλά καλό
είναι να επιβεβαιώνεται κιόλας, στην πράξη, και ανά τακτά διαστήματα. Το λέω,
επειδή επίσης ακούγεται από ορισμένους πως η μουσική, και σ’ αυτά τα κλασικά
πλέον στυλ, όπως είναι η τζαζ, δεν προχωράει παρακάτω, πως δεν έχει να
προτείνει νέους συναρπαστικούς δίσκους κ.λπ. Ουδέν αναληθέστερον τούτου.
Το νέο άλμπουμ των Αμερικανών Phi-Psonics, όπως και το live στη Βιέννη του άσσου πιανίστα Keith Jarrett, που κυκλοφόρησαν εσχάτως, είναι δίσκοι που θα μπορούσε να είχαν δει το φως σε οποιαδήποτε δεκαετία, από το 1960 και μετά, και να στέκονται στο ίδιο ύψος με τα αριστουργήματα του είδους.
PHI-PSONICS: Expanding to One [Gondwana Records
/ AN Music, 2025]
Το τρίτο άλμπουμ των Αμερικανών Phi-Psonics, μετά από τα “Octava” (2023) και “The Cradle” (2020) είναι γεγονός! Και όταν γράφω για «γεγονός» το εννοώ. Το “Expanding to One” είναι ένα ακόμη πολύ αξιόλογο άλμπουμ, απ’ αυτή την ομάδα μουσικών, που μας έχει κάνει κάπως να τα χάσουμε –έτσι θα πρέπει να το πούμε τελικά– τα πιο πρόσφατα χρόνια.
Το νέο αυτό CD (και 2LP) των Phi-Psonics, που έχουν πάντα τη βάση τους στο L.A., είναι ζωντανό, καθώς πρόκειται για ηχογράφηση από το δισκοπωλείο Healing Force of The Universe Records (ΗFoTUR), που εδρεύει στην Pasadena της Καλιφόρνιας. Ο χώρος εμπνέει το γκρουπ, καθώς το υλικό είναι γραμμένο στο ΗFoTUR, σε μια σειρά παρουσιών του εκεί από τον Φεβρουάριο έως και τον Απρίλιο του ’24.
Με την ευκαιρία, λοιπόν, αυτών των συναυλιών οι Phi-Psonics –δηλαδή οι Seth Ford-Young ακουστικό μπάσο, κρουστά, Sylvain Carton τενόρο & βαρύτονο σαξόφωνα, φλάουτο, κρουστά, Randal Fisher φλάουτο, τενόρο σαξόφωνο, Mitchell Yoshida wurlitzer και Josh Collazo ντραμς– καλούν στη σκηνή, για να εμφανισθούν μαζί τους, μια σειρά από έξτρα μουσικούς (μέτρησα δέκα ονόματα, που χειρίζονται κιθάρες, άρπα, μπάσο, κρουστά και wurlitzer βασικά), προκειμένου να αποδοθούν δεκατέσσερις συνθέσεις του Ford-Young και της μπάντας. Το όλον εγχείρημα στέφεται από απόλυτη καλλιτεχνική επιτυχία. Εν ολίγοις; Ένας ακόμη αριστουργηματικός δίσκος απ’ αυτή την ομάδα μουσικών, που έχει βαλθεί συνεχώς να μας ξαφνιάζει.
Οι Phi-Psonics είναι ένα εντελώς spiritual-psychedelic τζαζ σχήμα. Τέτοιο ήταν και στα πρώτα δύο άλμπουμ του, τέτοιο παραμένει και τώρα. Και το λέω αυτό παρά το γεγονός των πολλαπλών συμμετοχών, οι οποίες δεν θα αλλάξουν καθόλου τον προσανατολισμό του. Εννοώ πως ο ήχος των Phi-Psonics δεν αλλοιώνεται από τα επιπρόσθετα όργανα, καθώς οι παρουσίες όλων των συμμετεχόντων είναι απολύτως διακριτικές και περιπτωσιακές.
Για παράδειγμα, οι κιθάρες ακούγονται μόνο σε πέντε από τα δεκατέσσερα tracks του δίσκου, ενώ σε δύο εξ αυτών είναι pedal steel, και άρα ακόμη πιο κοντά στον γοητευτικό ήχο του γκρουπ. Η άρπα, που ακούγεται σε μόλις δύο tracks, είναι επίσης ένα απολύτως πνευματικό όργανο (θυμόμαστε εδώ την Alice Coltrane και την Dorothy Ashby), ενώ οι τρεις χειριστές των wurlitzer (ένα όργανο σήμα-κατατεθέν για τον ήχο των Phi-Psonics) δεν παίζουν ποτέ και οι τρεις μαζί (ούτε καν οι δύο). Επίσης, σε ένα μόλις track, το 2λεπτο “Before the pyramids”, υπάρχει γυναικεία φωνή – οπωσδήποτε πλήρως ενταγμένη και αυτή στον ήχο του κουιντέτου. Μ’ αυτά και μ’ αυτά είναι αλήθεια πως δεν αντιλαμβάνεσαι και τόσο όλες τούτες τις επεκτάσεις, κάτι που μόνον ως επίτευγμα (μελετημένο φυσικά) μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Επί του ηχητικού μέρους, σε σχέση με το αίσθημα, την ομορφιά, την ταξιδευτική διάθεση, την ενατένιση, την ατμόσφαιρα και το «χάσιμο», που προσφέρει το “Expanding to One” δεν χωρούν πολλά, καθώς έχουμε να κάνουμε μ’ ένα μαγικό άλμπουμ, μ’ ένα συναρπαστικό άκουσμα, με μια φυσική time machine, που μπορεί τελείως ανεπαίσθητα να μεταφέρει τον ακροατή και την ακροάτρια σε... άλλους κόσμους.
Είναι τιμή για την εποχή μας, και για ό,τι μπορεί να αποκαλούμε μουσική τέχνη (και όχι μόνο τζαζ), να υπάρχουν τέτοια συγκροτήματα (και) στα δικά μας χρόνια.
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/keith-jarrett-kai-phi-psonics-dyo-nea-tzaz-almpoym-poy-entyposiazoyn
Το νέο άλμπουμ των Αμερικανών Phi-Psonics, όπως και το live στη Βιέννη του άσσου πιανίστα Keith Jarrett, που κυκλοφόρησαν εσχάτως, είναι δίσκοι που θα μπορούσε να είχαν δει το φως σε οποιαδήποτε δεκαετία, από το 1960 και μετά, και να στέκονται στο ίδιο ύψος με τα αριστουργήματα του είδους.
Το τρίτο άλμπουμ των Αμερικανών Phi-Psonics, μετά από τα “Octava” (2023) και “The Cradle” (2020) είναι γεγονός! Και όταν γράφω για «γεγονός» το εννοώ. Το “Expanding to One” είναι ένα ακόμη πολύ αξιόλογο άλμπουμ, απ’ αυτή την ομάδα μουσικών, που μας έχει κάνει κάπως να τα χάσουμε –έτσι θα πρέπει να το πούμε τελικά– τα πιο πρόσφατα χρόνια.
Το νέο αυτό CD (και 2LP) των Phi-Psonics, που έχουν πάντα τη βάση τους στο L.A., είναι ζωντανό, καθώς πρόκειται για ηχογράφηση από το δισκοπωλείο Healing Force of The Universe Records (ΗFoTUR), που εδρεύει στην Pasadena της Καλιφόρνιας. Ο χώρος εμπνέει το γκρουπ, καθώς το υλικό είναι γραμμένο στο ΗFoTUR, σε μια σειρά παρουσιών του εκεί από τον Φεβρουάριο έως και τον Απρίλιο του ’24.
Με την ευκαιρία, λοιπόν, αυτών των συναυλιών οι Phi-Psonics –δηλαδή οι Seth Ford-Young ακουστικό μπάσο, κρουστά, Sylvain Carton τενόρο & βαρύτονο σαξόφωνα, φλάουτο, κρουστά, Randal Fisher φλάουτο, τενόρο σαξόφωνο, Mitchell Yoshida wurlitzer και Josh Collazo ντραμς– καλούν στη σκηνή, για να εμφανισθούν μαζί τους, μια σειρά από έξτρα μουσικούς (μέτρησα δέκα ονόματα, που χειρίζονται κιθάρες, άρπα, μπάσο, κρουστά και wurlitzer βασικά), προκειμένου να αποδοθούν δεκατέσσερις συνθέσεις του Ford-Young και της μπάντας. Το όλον εγχείρημα στέφεται από απόλυτη καλλιτεχνική επιτυχία. Εν ολίγοις; Ένας ακόμη αριστουργηματικός δίσκος απ’ αυτή την ομάδα μουσικών, που έχει βαλθεί συνεχώς να μας ξαφνιάζει.
Οι Phi-Psonics είναι ένα εντελώς spiritual-psychedelic τζαζ σχήμα. Τέτοιο ήταν και στα πρώτα δύο άλμπουμ του, τέτοιο παραμένει και τώρα. Και το λέω αυτό παρά το γεγονός των πολλαπλών συμμετοχών, οι οποίες δεν θα αλλάξουν καθόλου τον προσανατολισμό του. Εννοώ πως ο ήχος των Phi-Psonics δεν αλλοιώνεται από τα επιπρόσθετα όργανα, καθώς οι παρουσίες όλων των συμμετεχόντων είναι απολύτως διακριτικές και περιπτωσιακές.
Για παράδειγμα, οι κιθάρες ακούγονται μόνο σε πέντε από τα δεκατέσσερα tracks του δίσκου, ενώ σε δύο εξ αυτών είναι pedal steel, και άρα ακόμη πιο κοντά στον γοητευτικό ήχο του γκρουπ. Η άρπα, που ακούγεται σε μόλις δύο tracks, είναι επίσης ένα απολύτως πνευματικό όργανο (θυμόμαστε εδώ την Alice Coltrane και την Dorothy Ashby), ενώ οι τρεις χειριστές των wurlitzer (ένα όργανο σήμα-κατατεθέν για τον ήχο των Phi-Psonics) δεν παίζουν ποτέ και οι τρεις μαζί (ούτε καν οι δύο). Επίσης, σε ένα μόλις track, το 2λεπτο “Before the pyramids”, υπάρχει γυναικεία φωνή – οπωσδήποτε πλήρως ενταγμένη και αυτή στον ήχο του κουιντέτου. Μ’ αυτά και μ’ αυτά είναι αλήθεια πως δεν αντιλαμβάνεσαι και τόσο όλες τούτες τις επεκτάσεις, κάτι που μόνον ως επίτευγμα (μελετημένο φυσικά) μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Επί του ηχητικού μέρους, σε σχέση με το αίσθημα, την ομορφιά, την ταξιδευτική διάθεση, την ενατένιση, την ατμόσφαιρα και το «χάσιμο», που προσφέρει το “Expanding to One” δεν χωρούν πολλά, καθώς έχουμε να κάνουμε μ’ ένα μαγικό άλμπουμ, μ’ ένα συναρπαστικό άκουσμα, με μια φυσική time machine, που μπορεί τελείως ανεπαίσθητα να μεταφέρει τον ακροατή και την ακροάτρια σε... άλλους κόσμους.
Είναι τιμή για την εποχή μας, και για ό,τι μπορεί να αποκαλούμε μουσική τέχνη (και όχι μόνο τζαζ), να υπάρχουν τέτοια συγκροτήματα (και) στα δικά μας χρόνια.
https://www.lifo.gr/culture/music/keith-jarrett-kai-phi-psonics-dyo-nea-tzaz-almpoym-poy-entyposiazoyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου