ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 689

12/12/2025
Το «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ» κλείνει με τη δισκογραφία της ελληνικής τζαζ. Είναι το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου και αναπτύσσεται σε 55 σελίδες. Είναι καταγραμμένα εκεί περισσότερα από 1200 LP και CD, από την αρχή των σίξτις, έως και σήμερα.
Να πω πως αρχικά δεν είχα κατά νου να κλείσω το βιβλίο με τη δισκογραφία. Και ήταν, βασικά, ο Βαγγέλης Κορωνάκης από το Όγδοο, που έριξε την ιδέα – λέγοντάς μου πως έπρεπε και το βιβλίο για την τζαζ να κλείσει με την ανάλογη δισκογραφία, όπως είχε κλείσει και το «Ραντεβού στο Κύτταρο» με τη δισκογραφία του ελληνικού ροκ.
Εν τω μεταξύ εγώ είχα μια πολύ καλή βάση της ελληνικής τζαζ δισκογραφίας από την αρχή του 2013, όταν την είχα καταγράψει για εκείνο το booklet του Jazz & Τζαζ, αλλά θα έπρεπε τώρα να την επεκτείνω μέχρι τις μέρες μας και να την συμπληρώσω (να προσθέσω κι άλλα άλμπουμ, εννοώ, σ' εκείνα της πρώτης καταγραφής). Δεν ήταν και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, για λόγους τους οποίους εξηγώ στο βιβλίο.

Η δισκογραφία υπάρχει λοιπόν ανάμεσα στις σελίδες 379-434, διαθέτοντας και πολλές «εκπλήξεις» (που μπορούν να σηκώσουν και τις ανάλογες συζητήσεις μεταξύ των fans, των συλλεκτών κ.λπ.). Ξεκινάει π.χ. με αυτό το πολύ σπάνιο άλμπουμ, που το ξέρουν ελάχιστοι ή και «κανένας», και που δεν υπήρχε στην καταγραφή του 2013...

11/12/2025
>>Η Ευρώπη ποτέ δεν πεθαίνει / δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά,
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει / και ξανά προς τη δόξα τραβά.<<

Τα φράγκα, σε προπολεμική περίοδο πρέπει να τα διαχειρίζονται οι πρόθυμοι. Πώς αλλιώς?

11/12/2025
Και στο νέο «Ραντεβού στο Κύτταρο» και στις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» και στο «Ροκ, Ελληνικό Ροκ, Κοινωνία και Πολιτική στη Μακρά Δεκαετία του ’60 (μία αντι-ανάγνωση)», είχα ένα πολύ βασικό ρόλο (και λόγο) στη διαμόρφωση των εξωφύλλων, υπό την έννοια πως είχα δώσει στους σχεδιαστές όλα τα βασικά στοιχεία.
Στην περίπτωση του Ζορρό της Ζούγκλας η επιλογή μου ήταν η απόλυτη για το «Ραντεβού», και αυτή έγινε εξώφυλλο. Στην περίπτωση των «Cult Όψεων» είχα δώσει 3-4 βασικές φωτό, αλλά ήμουν σχεδόν σίγουρος πως εκείνη της Ajita Wilson ήταν ένα βήμα πιο μπροστά από τις υπόλοιπες και βεβαίως στην περίπτωση του «Ροκ, Ελληνικό Ροκ» ο φίλτατος Κυριάκος Κουτσογιαννόπουλος (που για πρώτη φορά θα έκανε εξώφυλλο βιβλίου μου) πήρε από μένα όλα τα αποκόμματα από τους τίτλους των παλιών περιοδικών, τοποθετώντας τα στο εξώφυλλο (με τον δικό του, βεβαίως, τρόπο).
Για την περίπτωση του «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ», ο Κυριάκος (με τον οποίο συνεργαζόμασταν πολλά χρόνια στο «Jazz & Τζαζ», όπως το έχω ξαναπεί) δεν πήρε τίποτα από μένα. Δεν ήθελα να του δώσω κάτι (δεν ήταν καθόλου εύκολο από τη μεριά μου) και ήταν ελεύθερος να κάνει το εικαστικό που ήθελε.
Στην κουβέντα όμως, που κάναμε πριν, το βασικό θέμα που μπήκε ήταν το πώς θα δείχναμε την «ελληνικότητα» σε σχέση με την τζαζ στο εξώφυλλο. Κατ’ αρχάς είχα απορρίψει όλα τα κλασικά τζαζ χρώματα, το ασπρόμαυρο π.χ., επειδή η ελληνική τζαζ δεν έχει καμία σχέση με τη φυλετική φόρτιση της τζαζ των μαύρων στην Αμερική. Που χοντρικά είναι αυτή των κλασικών ασπρόμαυρων τζαζ φωτογραφιών, πορτρέτων κ.λπ. Δεν ήθελα κάτι απόλυτα σκοτεινό.
Είμαστε μεσογειακή χώρα, και εδώ η τζαζ συνδέθηκε πρωτίστως με το χορό και τη διασκέδαση (όπως σχεδόν παντού στον κόσμο), ενώ ήταν, είναι και παραμένει περισσότερο φωτεινή, ακόμη και στις πιο σκληρές και improv μορφές της.

Έπρεπε λοιπόν να χρησιμοποιηθούν τα ελληνικά χρώματα (το γαλάζιο και το λευκό), μ’ έναν τρόπο, όμως, που να μην παρέπεμπε σε κάτι στεγνά... πατριωτικό. Όλο το θέμα, θέλω να πω, εντοπιζόταν στην απόχρωση του μπλε – και εδώ ο Κυριάκος βρήκε το «σωστό». Είναι ένα μπλε κάπως σκοτεινό, κάπως σαν το χρώμα της πολύ βαθιάς θάλασσας. Μοιάζει κάπως με το βαθύ μπλε, έτσι όπως το απορροφά το ξύλο. Συμφωνήσαμε αμέσως ότι αυτό ήταν το κατάλληλο.
[πρέπει να δει κανείς το εξώφυλλο στη φυσική μορφή του, γιατί, όπως και να το κάνουμε, στις οθόνες δεν «βγαίνει» 100%]

11/12/2025
– Φάνηκε όμως ότι έγινε κάποιο επεισόδιο...
– Έλα τώρα, μην επιμένεις τώρα, κουταμάρες
– Ναι άλλα έγινε ένα επεισόδιο...
– Δεν είδες τι ωραία στα εξηγώ. Στα εξηγώ ωραία?

10/12/2025

(...) Ποτέ δεν αισθάνθηκα, ετοιμάζοντας τούτο το πόνημα, πως θα παρουσίαζα την ιστορία της τζαζ στην Ελλάδα ή την ιστορία της ελληνικής τζαζ, αυτές τις δέκα δεκαετίες της ύπαρξής της. Το θεωρώ πολύ μαξιμαλιστικό κάτι τέτοιο, και βασικά έχω τη γνώμη πως δεν είναι εύκολο, δηλαδή είναι αδύνατο, να γραφτεί όλη η ιστορία από ένα μόνο άτομο. Απαιτείται διαμοιρασμός αντικειμένων και από ’κει και πέρα η ανάπτυξη συγκεκριμένων κεφαλαίων από γραφιάδες ειδικών ερευνητικών προσόντων. Έπραξα, όμως, κάτι άλλο εν προκειμένω. Έφτιαξα έναν «οδηγό πλοήγησης», ένα «χάρτη μετακίνησης», για όλα αυτά τα ζητήματα – τα οποία απλώνονται σε μια εκατονταετία, από τον μεσοπόλεμο μέχρι σήμερα! Μια εκατονταετία ελληνικής τζαζ; Πείτε το κι έτσι.(...)
Σέβομαι όλους τους μουσικούς της ελληνικής τζαζ, παλαιότερους και νεότερους, γιατί έχουν κοπιάσει για να φθάσουν εκεί όπου έφθασαν. Πολλά χρόνια σπουδών, σε ωδεία και πανεπιστήμια (αυτό ισχύει περισσότερο για τις νεότερες γενιές), άπειρες ώρες σε πάλκα και στούντιο, συνεχής επιμόρφωση σε πολλές διαστάσεις, ώστε να εξελιχθούν και σαν συνθέτες, και σαν αυτοσχεδιαστές, και βεβαίως σαν οργανοπαίκτες. Και σαν ολοκληρωμένες προσωπικότητες πάνω απ’ όλα – να μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό. Τους αξίζουν τα καλύτερα! Γι’ αυτούς, εξάλλου, γράφω εδώ μέσα (ζώντες και τεθνεώτες), και βεβαίως για όλους εμάς, που ενδιαφερόμαστε για την ιστορία τους, παρακολουθώντας ταυτοχρόνως την πορεία και την εξέλιξη των νεοτέρων.(...)

[ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του νέου βιβλίου μου «100 Χρόνια Ελληνική Τζαζ / Από το μουσικό θέατρο και το ελαφρό τραγούδι στη σύγχρονη και αυτοσχεδιαστική τζαζ», που κυκλοφορεί τώρα από τις εκδόσεις Όγδοο]
[Θέλω να είμαι σαφής σε σχέση με το τι επιχείρησα να κάνω σ’ αυτό το βιβλίο. Ήθελα να χαράξω μια γραμμή, η οποία έως τώρα ήταν ασχεδίαστη και άγραφη. Να ετοιμάσω δηλαδή ένα σχέδιο, επί χάρτου πλέον, γύρω από την ελληνική τζαζ – γύρω από τα όριά της, τις διαστάσεις της, αισθητικές και κοινωνικές, και βεβαίως τις διασυνδέσεις της με διάφορες καταστάσεις, που είτε έχουν περάσει στα ψιλά είτε είναι ακόμη ανεξακρίβωτες και άγνωστες]