THE BIRCH: Vicious Minds [Tonzonen Records,
2025]
Νέα γερμανική μπάντα από την πόλη Quedlinburg, οι Birch έκαναν ένα ντεμπούτο άλμπουμ με πολλές late sixties αναφορές. Ψυχεδελικές να τις πούμε; Κάτι τέτοιο. Κατ’ αρχάς λέμε για ένα τρίο, το οποίο αποτελούν οι Lucas Habenreich κιθάρες, φωνή, Santiago Garcia Echeverri μπάσο και Volker Blath ντραμς, και το οποίο, κατά τόπους, επεκτείνεται σε κουαρτέτο λόγω της παρουσίας του Pablo Manresa στα πλήκτρα (αν και οι βασικές ηχογραφήσεις έγιναν κάπου στο Miami Beach, στη Florida, τα keyboards γράφτηκαν στην πόλη Elche της Ισπανίας).
Οι Birch
κινούνται σε κάπως σκληρές φόρμες, φέρνοντας στη μνήμη συγκροτήματα της πρώιμης
σκηνής του Michigan (Detroit και περίχωρα), όπως ας πούμε τους Frost του Dick Wagner, τον πρώιμο Bob Seger, τους Amboy Dukes του
Ted Nudget, τους SRC και τους Third Power. Αυτό είναι το ύφος των
Γερμανών, από ’κει προέρχονται οι επιρροές τους, και κάπως έτσι δημιουργούν τις
δικές τους hard driving καταστάσεις (κάπως σαν τους... παππούδες τους από τα
σίξτις). Το ζήτημα είναι αν το κάνουν καλά, αυτό, οι Birch, και επί τούτου μόνο θετικά
μπορείς να αποφανθείς για το γερμανικό γκρουπ, που έχει δουλέψει πολύ καλά τις
επιρροές του, παραδίδοντας μια δισκογραφική ροκ έκπληξη – με μόλις επτά πολύ
καλά κομμάτια καταγραμμένα στις δύο πλευρές του βινυλίου (τέσσερα και τρία).
LP και digital λοιπόν, από ένα σχήμα που δεν μασάει... και για το οποίο το μόνο που μπορεί να ευχηθείς είναι να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.
Επαφή: www.tonzonen.de
HUM: Three [Tonzonen Records, 2025]
Οι HUM είναι Γερμανοί, προέρχονται από την Φρανκφούρτη του Μάιν και είναι τριπλέτα (Martin μπάσο, φωνή, noises, Floh ντραμς, εφφέ και Harri κιθάρα, φωνή, samples). Σαν σχήμα οι HUM υπάρχουν από το 2019, με το “Three” να αποτελεί μάλλον το δεύτερο άλμπουμ τους, και όχι το τρίτο, ένα βαρύ, hard, stoner ηχογράφημα, που εμπεριέχει όμως και κάποιες... ψυχεδελικότητες (“Burning air”) ή και πειραματισμούς (“March of the lost souls”), που το κάνουν να ξεχωρίζει.
Βασικά, όμως, εκείνο που υπερισχύει είναι το βαρύ ροκ... και κομμάτια σαν το “Underground”, για παράδειγμα, δεν γίνεται να μην φέρνουν στη μνήμα μας τους Βρετανούς Three Man Army, από τα early 70s, και LP σαν το “Mahesha”. Έτσι, και παρά το γεγονός πως το stoner κυριαρχεί στο “Three”, οι κιθάρες δεν υπάρχουν μόνο για να δίνουν τη ρυθμική μάχη, προβάλλοντας αλλεπάλληλα riffs, μα και για να σολάρουν όταν και όπως πρέπει.
Με καλές ιδέες, καλές συνθέσεις, δυνατά παιξίματα και σωστά vocals (ακόμη και όταν είναι «πειραγμένα»), οι HUM κάνουν ένα ωραίο άλμπουμ, επιχειρώντας να μετατοπίσουν το stoner σε περισσότερο early seventies περιοχές. Καλό είναι αυτό... δεν το συζητάμε.
Επαφή: www.tonzonen.de
Νέα γερμανική μπάντα από την πόλη Quedlinburg, οι Birch έκαναν ένα ντεμπούτο άλμπουμ με πολλές late sixties αναφορές. Ψυχεδελικές να τις πούμε; Κάτι τέτοιο. Κατ’ αρχάς λέμε για ένα τρίο, το οποίο αποτελούν οι Lucas Habenreich κιθάρες, φωνή, Santiago Garcia Echeverri μπάσο και Volker Blath ντραμς, και το οποίο, κατά τόπους, επεκτείνεται σε κουαρτέτο λόγω της παρουσίας του Pablo Manresa στα πλήκτρα (αν και οι βασικές ηχογραφήσεις έγιναν κάπου στο Miami Beach, στη Florida, τα keyboards γράφτηκαν στην πόλη Elche της Ισπανίας).
LP και digital λοιπόν, από ένα σχήμα που δεν μασάει... και για το οποίο το μόνο που μπορεί να ευχηθείς είναι να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.
Επαφή: www.tonzonen.de
Οι HUM είναι Γερμανοί, προέρχονται από την Φρανκφούρτη του Μάιν και είναι τριπλέτα (Martin μπάσο, φωνή, noises, Floh ντραμς, εφφέ και Harri κιθάρα, φωνή, samples). Σαν σχήμα οι HUM υπάρχουν από το 2019, με το “Three” να αποτελεί μάλλον το δεύτερο άλμπουμ τους, και όχι το τρίτο, ένα βαρύ, hard, stoner ηχογράφημα, που εμπεριέχει όμως και κάποιες... ψυχεδελικότητες (“Burning air”) ή και πειραματισμούς (“March of the lost souls”), που το κάνουν να ξεχωρίζει.
Βασικά, όμως, εκείνο που υπερισχύει είναι το βαρύ ροκ... και κομμάτια σαν το “Underground”, για παράδειγμα, δεν γίνεται να μην φέρνουν στη μνήμα μας τους Βρετανούς Three Man Army, από τα early 70s, και LP σαν το “Mahesha”. Έτσι, και παρά το γεγονός πως το stoner κυριαρχεί στο “Three”, οι κιθάρες δεν υπάρχουν μόνο για να δίνουν τη ρυθμική μάχη, προβάλλοντας αλλεπάλληλα riffs, μα και για να σολάρουν όταν και όπως πρέπει.
Με καλές ιδέες, καλές συνθέσεις, δυνατά παιξίματα και σωστά vocals (ακόμη και όταν είναι «πειραγμένα»), οι HUM κάνουν ένα ωραίο άλμπουμ, επιχειρώντας να μετατοπίσουν το stoner σε περισσότερο early seventies περιοχές. Καλό είναι αυτό... δεν το συζητάμε.
Επαφή: www.tonzonen.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου