Το Satoko Fujii Quartet υπήρξε ένα από τα πιο κλασικά σχήματα της ιαπωνίδας πιανίστριας,
συνθέτριας και αυτοσχεδιάστριας Satoko Fujii,
έχοντας μεγάλη παρουσία στα πάλκα και τη δισκογραφία στα 00s βασικά (όταν από
το 2001 έως και το 2007 θα ηχογραφούσε πέντε άλμπουμ). Δέκα οκτώ χρόνια
αργότερα, δηλαδή σήμερα, το σχήμα αυτό δραστηριοποιείται και πάλι, και μάλιστα
από τα ίδια πρωταρχικά μέλη του (Natsuki Tamura τρομπέτα, Satoko Fujii πιάνο,
φωνή, Hayakawa Takeharu μπάσο, φωνή, Tatsuya Yoshida ντραμς, φωνή) προκειμένου να ηχογραφήσει (Τόκυο, 2 Σεπτ.
2025 – πολύ πρόσφατα δηλαδή) και να αποτυπώσει το έκτο CD του, που αποκαλείται “Burning Wick” και το οποίο
κυκλοφορεί, τώρα, σ’ ένα άψογο hardback gatefold
(με 6σέλιδο insert και obi) από το label των Fujii-Tamura την Libra Records.
Το κουαρτέτο αυτό σίγουρα αποτελεί κάτι το ιδιάζον και ξεχωριστό, σε σχέση με τα υπόλοιπα απειράριθμα γκρουπ στα οποία εμφανίζεται η Fujii, κυρίως γιατί έχει οριοθετήσει ένα πεδίο αισθητικής δράσης, καθορισμένο, σε ίσους όρους, από τα τέσσερα όργανα. Μάλιστα η εκπληκτική εγγραφή του σου δίνει την ευκαιρία να απολαύσεις τρομπέτα, πιάνο, μπάσο και ντραμς σε τέσσερα διαφορετικά επίπεδα, που όταν συγκλίνουν δεν χάνουν ποτέ την αυθυπαρξία τους.
Έπειτα είναι η μουσική αυτή καθ’ αυτή. Οι επτά συνθέσεις της Fujii εννοώ, που κινούνται χρονικώς μεταξύ των οκτώ και των δεκατριών λεπτών, και που εναλλάσσονται με μια θαυμαστή σειρά, δημιουργώντας ένα πυκνό και συνάμα «ζεστό» πεδίο δράσης.
Θέλω να πω πως το άλμπουμ είναι άκρως εντυπωσιακό, προσφέροντας μοναδικές στιγμές σύγχρονης jazz, χωρίς ίχνος αυταρέσκειας ή ψεύτικου εντυπωσιασμού. Συζητάμε, φυσικά, για κορυφαίους οργανοπαίκτες, που παίζουν στα δάκτυλά τους όλη τη σύγχρονη μουσική, που μπορεί να αφορά (και) τα συγκεκριμένα όργανα, προτείνοντας μια σειρά συνθέσεων καθόλου «δύσκολων» και ταυτοχρόνως απαιτητικών, συνδυάζοντας πρωτοπορία και λαϊκότητα μ’ έναν σπάνιο τρόπο. Επίσης το πώς χρησιμοποιούν τις φωνές τους, οι Fujii, Takeharu και Yoshida, στο “Walking through the border town” και κυρίως στο “Mountain gnome” είναι κάτι που πρέπει να σημειωθεί –όταν ειδικά στο δεύτερο track οι φωνές θυμίζουν noise και electronic– και όλα αυτά σε συνδυασμό με το εντελώς μοναδικό ρυθμικό τμήμα του κουαρτέτου, που, σε κάθε σύνθεση, ξαφνιάζει με την ορμή και την εφευρετικότητά του (ακούς το progressive κλείσιμο του “Burning wick” και κάπως έτσι αντιλαμβάνεσαι πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αντισταθεί σε τέτοιες παίκτριες και τέτοιους παικταράδες).
Απίθανος δίσκος, για άλλη μια φορά απ’ αυτούς τους ακατάβλητους Ιάπωνες!
Επαφή: www.satokofujii.com/
Το κουαρτέτο αυτό σίγουρα αποτελεί κάτι το ιδιάζον και ξεχωριστό, σε σχέση με τα υπόλοιπα απειράριθμα γκρουπ στα οποία εμφανίζεται η Fujii, κυρίως γιατί έχει οριοθετήσει ένα πεδίο αισθητικής δράσης, καθορισμένο, σε ίσους όρους, από τα τέσσερα όργανα. Μάλιστα η εκπληκτική εγγραφή του σου δίνει την ευκαιρία να απολαύσεις τρομπέτα, πιάνο, μπάσο και ντραμς σε τέσσερα διαφορετικά επίπεδα, που όταν συγκλίνουν δεν χάνουν ποτέ την αυθυπαρξία τους.
Έπειτα είναι η μουσική αυτή καθ’ αυτή. Οι επτά συνθέσεις της Fujii εννοώ, που κινούνται χρονικώς μεταξύ των οκτώ και των δεκατριών λεπτών, και που εναλλάσσονται με μια θαυμαστή σειρά, δημιουργώντας ένα πυκνό και συνάμα «ζεστό» πεδίο δράσης.
Θέλω να πω πως το άλμπουμ είναι άκρως εντυπωσιακό, προσφέροντας μοναδικές στιγμές σύγχρονης jazz, χωρίς ίχνος αυταρέσκειας ή ψεύτικου εντυπωσιασμού. Συζητάμε, φυσικά, για κορυφαίους οργανοπαίκτες, που παίζουν στα δάκτυλά τους όλη τη σύγχρονη μουσική, που μπορεί να αφορά (και) τα συγκεκριμένα όργανα, προτείνοντας μια σειρά συνθέσεων καθόλου «δύσκολων» και ταυτοχρόνως απαιτητικών, συνδυάζοντας πρωτοπορία και λαϊκότητα μ’ έναν σπάνιο τρόπο. Επίσης το πώς χρησιμοποιούν τις φωνές τους, οι Fujii, Takeharu και Yoshida, στο “Walking through the border town” και κυρίως στο “Mountain gnome” είναι κάτι που πρέπει να σημειωθεί –όταν ειδικά στο δεύτερο track οι φωνές θυμίζουν noise και electronic– και όλα αυτά σε συνδυασμό με το εντελώς μοναδικό ρυθμικό τμήμα του κουαρτέτου, που, σε κάθε σύνθεση, ξαφνιάζει με την ορμή και την εφευρετικότητά του (ακούς το progressive κλείσιμο του “Burning wick” και κάπως έτσι αντιλαμβάνεσαι πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αντισταθεί σε τέτοιες παίκτριες και τέτοιους παικταράδες).
Απίθανος δίσκος, για άλλη μια φορά απ’ αυτούς τους ακατάβλητους Ιάπωνες!
Επαφή: www.satokofujii.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου