ECM Records: οι νέοι δίσκοι της που ξεχωρίζουν στο τέλος του 2025 – είναι τα άλμπουμ των Steve Tibbetts, Rolf Lislevand, Σωκράτη Σινόπουλου-Yann Keerim, Dino Saluzzi και John Taylor

Κάθε σοδειά της ΕCM (ΑΝ Μusic) έχει νόημα και αξία. Υπό την έννοια πως περιλαμβάνει άλμπουμ με ξεχωριστές αρετές, κάποια εκ των οποίων θα τα βρεις, οπωσδήποτε, ανάμεσα στα καλύτερα «ιδιαίτερα» κάθε χρονιάς. Πάντα μακριά από την ποπ, και πάντα κοντά στις άλλες μουσικές, που επιδιώκουν έναν περισσότερο «εσωτερικό» διάλογο με τον ακροατή, η ECM εξακολουθεί να βαδίζει στον δικό της μοναχικό δρόμο...

STEVE TIBBETTS: Close
[ECM Records, 2025]
Ο αμερικανός συνθέτης και κιθαρίστας Steve Tibbetts (γενν. 1954) είναι μία από τις πιο ακατάτακτες μουσικές προσωπικότητες του ρόστερ της γερμανικής εταιρείας. Εμφανίστηκε εκεί το 1982, με το τρίτο άλμπουμ του “Northern Song”, για να ακολουθήσουν ακόμη επτά δίσκοι του, μέχρι και το 2018. Ας θυμηθούμε τους τίτλους τους: “Safe Journey” (1984), “Exploded View” (1986), “Big Map Idea” (1989), “The Fall of Us All” (1994), “A Man About a Horse” (2002), “Natural Causes” (2010) και “Life of” (2018).
Το πιο νέο άλμπουμ του... ερημίτη από την St. Paul της Minnesota (πόλη στην οποία ζει σταθερά από το 1972) είναι γραμμένο εκεί φυσικά, αποκαλείται “Close” και περιλαμβάνει είκοσι συνθέσεις του Tibbetts ποικίλων διαρκειών (από μονόλεπτες έως δεκάλεπτες).
Και σ’ αυτό το CD ο Tibbetts (που χειρίζεται κιθάρες, κρουστά και πιάνο) δεν είναι μόνος του, καθώς δίπλα του βρίσκονται ο Marc Anderson σε ποικίλα κρουστά, λούπες (σταθερός συνεργάτης του από το 1980) και ο νεοφερμένος JT Bates ντραμς (με παρουσίες στο φολκ, τζαζ και ροκ κύκλωμα). Όμως οι φολκ, τζαζ και ροκ επιρροές είναι εκείνες που κυριαρχούν και στο “Close”, ένα άλμπουμ του Tibbetts, που έχει για άλλη μια φορά τον τρόπο να καθηλώνει τον ακροατή, με τη μεστή και πολυκύμαντη οικολογικού τύπου μουσική του.
Και η νυχτερινή, ερημική φωτογραφία του εξωφύλλου και φυσικά όσα ακούμε στο “Close” είναι σύμφυτα με την προσωπικότητα τούτου του εντελώς ιδιότυπου δημιουργού, που ξέρει να μεταμορφώνει σε ήχους την αγωνία για το αύριο, σε συνδυασμό με τη διατήρηση της αγνής και αμόλυντης ομορφιάς, μεταφερμένης στους δίσκους του κατά το πρότυπο των παλαιών αρχαϊστών της σχολής της Takoma Records (John Fahey και λοιποί).

ROLF LISLEVAND: Libro Primo
[ECM New Series, 2025]
Ο Rolf Lislevand είναι ένας διακεκριμένος νορβηγός λαουτίστας (archlute) και κιθαρίστας (chitarrone) με ειδίκευση στην «παλαιά μουσική» και το μπαρόκ. Στον πιο πρόσφατο δίσκο του, που τιτλοφορείται “Libro Primo”, ο Lislevand αποδίδει έργα Johann Hieronymous Kapsberger (c.1580-1651), Giovanni Paolo Foscarini (c.1600-1647), Bernardo Gianoncelli (νωρίς στον 17ο αι.) και Diego Ortiz (c.1510-1576), ενώ ανάμεσα παρεμβάλλει και μία δική του σύνθεση (“Passacaglia al modo mio”), που ηχεί εξίσου μαγικά με όλα τα προηγούμενα και επόμενά της ηχογραφήματα.
Ναι, γιατί ο σωστός χαρακτηρισμός αυτής της μουσικής, που ακούμε στο “Libro Primo” από τον Lislevand, είναι ο... μαγικός. Όλες οι συνθέσεις είναι καταπληκτικές, ενώ και τα παιξίματα του Νορβηγού, που είναι έμπλεα συναισθημάτων, είναι «άλλο πράγμα». Προσωπικώς ακούω το “Libro Primo” κάπως σαν ένα σόλο φολκ άλμπουμ από τα σίξτις, κάτι, για παράδειγμα, από John Renbourn και Bert Jansch, κι έτσι το κατανοώ και το απολαμβάνω.
Μουσική τετρακοσίων ετών παλαιά, που δεν έχει χάσει ίχνος από την αμεσότητα και την ομορφιά της! (Πολύ κατατοπιστικό το ένθετο με τις αναλυτικές σημειώσεις, γραμμένες από τον ίδιο τον Lislevand).
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/ecm-records-oi-neoi-diskoi-tis-poy-xehorizoyn-sto-telos-toy-2025