Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΒΑΛΗΣ funky κλαρίνα στην Αμέρικα

Άρχισα ν’ ακούω με κάποιο σύστημα δίσκους του Gus Vali, μετά τον Οκτώβριο του 1997 (όχι πως άκουγα νωρίτερα, χωρίς σύστημα) και αφορμή ήταν το «Jazz & Χιτζάζ» CD του Jazz & Tζαζ (τεύχος 55). Έβλεπα και πιο πριν τα άλμπουμ τού ελληνικής καταγωγής μουσικού στο Μοναστηράκι, αλλά δεν ακουμπούσα. Δεν εμπιστευόμουν… Μου φαίνονταν τουριστικά. Πάντα όμως υπάρχει ένας λόγος, για ν’ αλλάξεις άποψη, να πας λίγο πιο κάτω. Και ο λόγος υπήρξε. O Gus Vali στο κλαρίνο και… στο CD-cover του Jazz & Τζαζ. Στα μπουζούκια, αριστερά, μάλλον ο Αργύρης Βαμβακάρης, αδελφός του Μάρκου και δεξιά ο Σταύρος Τζουανάκος.

Κάτι η παρουσία στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του ’97, του 69χρονου τότε Gus Vali (η φωτογραφία με φόντο τον Παρθενώνα, πιο κάτω, είναι της Μάρως Κουρή), κάτι το CD στο περιοδικό, ήρθε κι έδεσε το πράγμα, ώστε σιγά-σιγά να φθάσουνε στ’ αυτιά μου και τα κλασικά του άλμπουμ “The Greek Way”, “Oli Mazi”, “The Exciting Sounds of the Middle East” (όλα στη United Artists εκεί από τα early sixties ή τα sixties τέλος πάντων), αλλά και το… θαύμα των θαυμάτων, το πιο απρόσμενο από τα καμμιά σαρανταριά LP, που κατόρθωσε να ηχογραφήσει, στη μεγάλη στο χρόνο καριέρα του, ο κύριος Αυγουστίνος Βαλής (ήταν το πραγματικό του όνομα). Και αναφέρομαι φυσικά στη “Chimera”, που κυκλοφόρησε από την ελληνο-αμερικανική ετικέτα Peters International [PILPS 9005], το 1974. Η χρονιά μπορεί να ήταν «προχωρημένη», αν αναλογιστούμε πως ο Gus Vali ξεκίνησε τη διαδρομή του στα late fifties, όμως τούτο σε τίποτα δεν τον εμπόδισε –απ’ ό,τι φάνηκε δηλαδή– να ηγηθεί ενός απίθανου ηλεκτρικού, funky σχηματισμού, υπογράφοντας το κορυφαίο άλμπουμ τού… greek fusion. Αλλά, ας δούμε πρώτα ολίγα βιογραφικά στοιχεία, έτσι όπως τα κατέγραψε, δια στόματος Gus Vali, o Αποστόλης Καπαρουδάκης σ’ εκείνο το τεύχος του Jazz & Τζαζ.«Οι γονείς μου κατάγονταν από το Μαρμαρά της Μικράς Ασίας κι έφθασαν στην Αμερική ως μετανάστες. Ο πατέρας μου δούλευε ζαχαροπλάστης, για να καταφέρω να σπουδάσω στο κολέγιο του Μανχάταν και να γίνω επαγγελματίας μουσικός. Άκουγα από μικρός τις μεγάλες τζαζ μπάντες τής Αμερική κι ενθουσιαζόμουν. Παρακολουθούσα όλη τη σκηνή της εποχής που έβραζε. Ταυτόχρονα όμως άκουγαν στο σπίτι οι γονείς μου ελληνική μουσική, από δίσκους 78 στροφών. Έτσι άκουσα και λαϊκά και δημοτικά τραγούδια της Ελλάδας. Εκείνη την εποχή στην Αμερική ακουγόταν πολύ η ελληνική μουσική. Υπήρχαν και τα γνωστά μαγαζιά της 8ης Λεωφόρου, όπου διασκέδαζαν οι Έλληνες. Σε αυτά όμως σύχναζαν και πολλοί Αμερικανοί, που ενθουσιάζονταν με τον ελληνικό ήχο. Έτσι δημιουργήθηκε σιγά-σιγά ένα κοινό, που ήταν έτοιμο να υποδεχθεί αυτού του είδους τη μουσική, η ψυχή τής οποίας πατάει στην Ελλάδα και η τεχνική της στην αμερικανική τζαζ». Τα πράγματα μπορεί ν’ ατόνησαν κάπως με το πέρασμα των χρόνων (και μπαίνοντας στα seventies), όμως πάντα υπήρχε περιθώριο για το καινούριο ανακάτεμα στα club της Νέας Υόρκης. Κάπως έτσι δηλαδή βρέθηκαν, το 1974, στο Bell Sound Studio της NYC, μουσικάρες της εποχής –είναι απίστευτο τι ονόματα έστρεξαν στο πλευρό του Gus Vali– ίνα πραγματοποιηθεί το απονενοημένο fusion. Gus Vali τενόρο, κλαρίνο, Joe Farrell τενόρο, φλάουτο, Joe Beck ηλεκτρικές κιθάρες, Charlie Palmieri fender rhodes, Steve Gadd ντραμς, George Mgrdichian ούτι, Mohamed El Aakad κανονάκι, Bernie Leighton πιάνο, Tony Price τούμπα, Chet Amsterdam μπάσο, Frank Malabe κόνγκα, Johnny Valentine κιθάρες, ντουντούκα, ταμπουρά, ζουρνά, George Mangas μπουζούκι, Sourian Baronian κλαρίνο, κρουστά, με την παραγωγή να την διαχειρίζεται ο μπασίστας Amsterdam (γνωστός από τη συμμετοχή του στο “Greek Cooking” των Phil Woods/Ιορδάνη Τσομίδη, αλλά και από τους δίσκους του John Berberian). Και τα έξι κομμάτια (Hadji baba, Nosh, Telly, Rockin’ bird, Tricks, ο περίφημος Mustafa) είναι απολύτως χαρακτηριστικά του τρόπου που σκέφτονταν και αντιδρούσαν οι φίλοι μας εν σχέσει με την επικοινωνία των παραδόσεων· του τρόπου συσχέτισης του μπουζουκιού και του ελληνικού κλαρίνου φερ' ειπείν (γιατί εκεί είναι η φάση) με το ροκάδικο rhythm section και τις «κοφτερές» κιθάρες. Μακρυά στο χρόνο κομμάτια, που έδιναν την ευκαιρία στους παίκτες να φύγουν πέραν των προσυνεννοημένων, αγγίζοντας ψυχεδελικές καταστάσεις. Τo αποτέλεσμα, που περιγραφόταν στο οπισθόφυλλο ως “a fantasy in jazz, rock, mid-east sounds”, ξεπερνούσε μάλλον κι αυτήν ακόμη τη… φαντασία. Προσωπικώς, δεν μπορώ να σκεφθώ άλλη ηχογράφηση (υπάρχουν κάποιες… και δεν εννοώ μόνον τους Mode Plagal), που ν’ ακούγεται στ’ αυτιά μου τόσο κοντά σε ό,τι ονομάζουμε jazz-funk, με περισσότερο επάνω της το ελληνικό στοιχείο. Τι mid-east τώρα και κουραφέξαλα; Ελλάδα «βρωμάει» από παντού τούτο το διαμαντάκι.

34 σχόλια:

  1. Όπως πάντα περιεκτικός στις παρουσιάσεις , καλά κάνεις και μας θυμίζεις αρκετά πράγματα περί μουσικής , μπορεί να μην συμφωνώ μερικές φορές όμως αναγνωρίζω την έρευνα που κάνεις , για τον Gus Valli εχω ακούσει τα καλύτερα από τον Steve Gadd , και το CD του Τζαζ & Jazz ήταν πολύ καλό συλλεκτικό …… Νίκος Θεοδωράκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητοί bloggers και μη, χαίρετε.
    Πιστεύω πως δικαίως εχει δοθεί ο όρος "Mid-East" στον τίτλο του Chimera lp, καθότι όλα τα τραγούδια του - με βάση την ιστορία της ελληνικής μουσικής (τονίζω το "ελληνικής", αποφεύγοντας το "νεο-ελληνικής")- δεν "πατάνε" σε καμία ελληνική(πόσο μάλλον σε αρχαιοελληνική) μουσική κλίμακα, εφόσον όλες αυτές οι καταπληκτικές μελωδίες (ακόμα και τα σόλο του μπουζουκιού -ελληνική τροποποίηση βασισμένη στον τούρκικο ταμπουρά/σάζι- είναι βασισμένες στις ανατολικές μουσ.κλίμακες και κυρίως στην τούρκικη.
    Mπορούμε εύκολα να "δούμε" τη συσχέτιση αυτή, ακούγοντας turkish flavoured jazz από τούρκικες μπάντες- εντός ή εκτός Τουρκίας- ή και ακόμα από ξένες που μυήθηκαν του ήχου αυτού (βλ. Arkadas, Mehmet Ozan, Okay Temiz, Alex Oriental Experience κ.ά.)
    Ας μην ξεχνάμε πόσα τούρκικα τραγούδια βαπτίστηκαν ελληνικά στο βωμό της εμπορευματοποίησης (βλ. καλ/χνες όπως Πάριος-αυτός ή ο "συνθέτης" του και αν κλέψανε...Γλυκερία και πολλοί άλλοι που αυτή τη στιγμή αδυνατώ να τους θυμηθώ όλους. Τουλάχιστον ο Πάριος τα τραγουδούσε αυτοτελή, χωρίς καμία συνθετική παρέμβαση).
    Όπως και νά 'χει... η μουσική του "Chimera", είναι εξαιρετική από τεχνικής & μελωδικής πλευράς παντρεύοντας τη Μέση Ανατολή με τη Jazz και το Funk.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε, «Ελλάδα» είναι ό,τι ήχησε και ηχεί στον τόπο μας. Ελλάδα είναι και ο… Αιθίοπας ή ο Πακιστανός, που μπορεί να ζει 20 χρόνια εδώ και να κάνει τη δική του μουσική. Έτσι όπως το θέτεις εσύ σε λίγο θα βγάλεις και τα ηπειρώτικα κλαρίνα mid-east…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Sygxoreste me gia tous latinikous charaktires(den exo tous ellinikous.Eimai Ellinas pou zo sto exoteriko).
    Symfono me tin apopsi tou parapano "anonymou" pou anaferetai gia tis rizes autou tou album. Einai kathara anatolitikes kai den exoun sxesi me "Hpeirotika klarina" h oti allo thelei na nomizei o k.Troussas.
    to na akous klarino se ena disko de simainei oti einai hpeirotiko...
    Alla ti na kanoume...oloi einai kai Mousikoi ektos apo akroates.
    Me alla logia o Gus Vali zontas stin Ameriki, h mousiki tou theoritai Amerikaniki???
    Anameno tin apantissi tou K.Troussa (Michanologou-Michanikou)...a ne kai archisintakti sto Jazz & Tzaz.
    An tolmaei as dimosiefsi to keimeno.An pali oxi tha dimosieutoun allou ta sxolia gia na diavazei olos o kosmos.
    Dimitris Kelmaer

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Dimitri Kelmaer, λυπάμαι για το ύφος του σχολίου σου. Αντί να δεις την ουσία εκείνου που γράφω είσαι προσβλητικός και ειρωνικός. Σ’ ενοχλεί που έχω τελειώσει το Πολυτεχνείο και ασχολούμαι με τη μουσική; Είναι απαράδεκτος ο τρόπος σου. Παρά ταύτα θα σου κάνω τη χάρη ν’ απαντήσω και επί της ουσίας, «τολμώντας» να δημοσιεύσω κι αυτό που έγραψες, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί κάτι χρήσιμο θα βγει για όσους μας διαβάσουν.

    Ποιος μίλησε για ηπειρώτικα κλαρίνα; Έγραψα εγώ κάτι τέτοιο στην ανάρτηση; Απεναντίας γράφω για «ελληνικό κλαρίνο». Αυτό που ανέφερα στο σχόλιο ήταν μιαν υπερβολή για να δείξω τη λάθος βάση πάνω στην οποία στηριζόταν το επιχείρημα του ανώνυμου. Νομίζω, δηλαδή είμαι σίγουρος, πως έρχεσαι «φτιαγμένος» για να μου τη βγεις, χρησιμοποιώντας μάλιστα χυδαίες ειρωνείες.
    Ο Gus Vali λοιπόν μάθε πως ήταν έλληνας μουσικός, έχοντας ακούσει πολύ ελληνική μουσική. Πρόσεξε εδώ τι λέει σε συνέντευξη στην εφημερίδα Εξουσία (30/7/1997) στον Αποστόλη Καπαρουδάκη:

    «Μελέτησα πολύ την ΕΛΛΗΝΙΚΗ μουσική την αγαπούσα από μικρός και προσπάθησα αρκετά. Όταν έφτιαξα τη δική μου μπάντα ήταν στις καρδιές του κόσμου(…). Είχα μέσα μου την τζαζ, είχα όμως μέσα μου και τους ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ρυθμούς. Οι Αμερικανοί ακούγοντας τις μουσικές που παίζαμε ενθουσιάζονταν, ο συνδυσαμός των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ρυθμών με την τζαζ ήταν ασυνήθιστος».

    Αλλά και όπως γράφω και πιο πάνω:

    «Ταυτόχρονα όμως άκουγαν στο σπίτι οι γονείς μου ΕΛΛΗΝΙΚΗ μουσική, από δίσκους 78 στροφών. Έτσι άκουσα και λαϊκά και δημοτικά τραγούδια της Ελλάδας».

    Εκείνο λοιπόν που είναι σίγουρο είναι πως οι ελληνικές μουσικές αποτελούσαν τον βασικό κορμό των επιρροών του, δίχως αυτό να σημαίνει πως ο άνθρωπος δεν είχε ακούσει jazz, μουσική της Ανατολής κ.λπ.

    Τώρα, για το αν είναι αμερικανική ή όχι η μουσική του, εγώ θα σου απαντούσα πως αυτό δεν έχει και τόσο σημασία. Αλλά, αν επιμένεις να την χαρακτηρίσω εγώ θα την χαρακτήριζα τη μουσική του, ναι, «αμερικανική», με πολύ Ελλάδα όμως μέσα της. Αμερικανική γιατί υπήρξε προϊόν των μουσικο-πολιτισμικών ζυμώσεων επί αμερικανικού εδάφους. Τι να κάνουμε τώρα έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Προφανή. Για όσους τα βλέπουν δηλαδή.

    ΥΓ. Αν θέλεις να δεις άλλο σχόλιό σου δημοσιευμένο κόψε σε παρακαλώ τις προσβολές και τις ειρωνείες. Δεν σε τιμούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Α και κάτι ακόμη που δεν το «έπιασα» καλά από την αρχή. Τι εννοείς όταν γράφεις «tha dimosieutoun allou ta sxolia gia na diavazei olos o kosmos»; Με απειλείς; Υπό ποίαν έννοια και πάνω σε ποια βάση; Σα δε ντρέπεσαι. Δημοσίευσέ τα όπου θέλεις. Τι μου το λες; Με άλλον θα γελάνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ Φώντα και Δημήτρη νομίζω ότι εδώ θα πρέπει να πάρω θέση και να δώσω την απάντησή μου, μιάς και θεωρώ ότι αυτά τα σχόλια ξεκίνησαν εξ'αιτίας μου.
    Είμαι ο ανώνυμος που έγραψε το αρχικό σχόλιο περί ελληνικής ή όχι ρίζας του Chimera.
    Δημήτρη διάβασα τα όσα έγραψες και οφείλω να σου ομολογήσω ότι πάνω-κάτω συμφωνώ. Εκεί που διαφωνώ είναι ο προσωπικός σου τόνος προς τον Φώντα. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, απλά εκφράζουμε τις απόψεις μας σεβόμενοι και αυτές του άλλου.
    Να πω και στο Φώντα όμως πως η ιδιότητα/επάγγελμα που ανέφερε ο Δημήτρης, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, πήγαινε μάλλον στη σχέση Μουσικού & Μη Μουσικου. Αν κάνω λάθος ας απαντήσει ο ίδιος.
    Όσο για την τοποθέτηση του Φώντα σχετικά με τα ηπειρώτικα κλαρίνα σε Mid-East, σαφώς και δεν ανέφερα κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση και θα συμφωνήσω μαζί του για την υπερβολή του σχολίου του. Φαίνεται ότι δεν το εννοούσε.
    Από την άλλη όμως, ψάχνωντάς το...έχει και δίκιο καθώς στο κοματι Β2 με τίτλο "tricks" όντως ακούγεται καθαρό δημοτικό κλαρίνο.
    Για να μη μακρηγορώ δεν εντάσσω τον εαυτό μου στους Τουρκόφιλους ή Ανατολίτες αλλά ούτε και στους εθνικιστές / ακροδεξιούς. Ούτως ή άλλως τα άκρα σε αυτά τα θέματα είναι καταστροφικά για τη ευσυνειδησία του καθένα.
    Απλά πιστεύω πως σ'αυτή τη χώρα στον παγκόσμιο χάρτη που λέγεται Ελλάδα δεν γεννήθηκε το τσιφτετέλι.
    Ασπάζομαι τον όρο Anatolian Jazz Funk ή Mid-East Jazz Rock, αλλά όχι και τη φράση: Ελλάδα "βρωμάει" από παντού...
    Λευτέρης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. K.Troussa oxi de se apeilo mi fovasai...
    An kai esi kaneis to idio vlepo (copy+paste apo to proigoumeno sou sxolio):
    "ΥΓ. Αν θέλεις να δεις άλλο σχόλιό σου δημοσιευμένο κόψε σε παρακαλώ τις προσβολές και τις ειρωνείες. Δεν σε τιμούν."
    Den ixera oti oloi prepei na sevomaste tis apopseis sou kai na leme NAI se ola.
    Fenetai oti o perigyros sou se xaidevei st'aftia kai sou leei kala logia kai esi xeresai gia auto...
    Anyway kai fisika exo diavasei ta peri Gus Vali kai gi'auto se rotisa an i mousiki tou xaraktirizetai os Amerikaniki kai oxi Elliniki.
    Mallon kati lathos katalaves.
    Oson afora ti discographia tou se LP, pou tixainei kai thn exo sxedon olokliri (xero oti auto de se endiaferei) einai molis 22LP kai oxi 40LP pou anafereis, ektos ean vazeis mesa ta 45aria, tis epanekdoseis kai tis silloges.
    Episis auta ta tou typou: "εγώ θα την χαρακτήριζα τη μουσική του, ναι, «αμερικανική», με πολύ Ελλάδα όμως μέσα της" einai gi'autous pou diorthonoun ta lathi tous kai oxi gia sena ton Alanthasto!
    Dimitris Kelmaer

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λευτέρη Σ., για να δούμε τι είπε ο Dimitris Kelmaer με τον οποίον συμφωνείς. Είπε ότι οι «rizes autou tou album einai kathara anatolitikes kai den exoun sxesi me "Hpeirotika klarina" h oti allo thelei na nomizei o k.Troussas». Είπα εγώ ποτέ ότι οι ρίζες του άλμπουμ έχουν σχέση με ηπειρώτικα κλαρίνα; Πώς λοιπόν συμφωνείς μαζί του; Εγώ δεν μίλησα επίσης ούτε για ρίζες. Είπα μόνο «τι mid-east τώρα και κουραφέξαλα; Ελλάδα ‘βρωμάει’ από παντού τούτο το διαμαντάκι».

    Κατ’ αρχάς θέλω να σου πω πως όταν οι Αμερικανοί λένε mid-east βάζουν μέσα και το ελληνικό στοιχείο (μπορείς να δεις, ας πούμε, το λήμμα «Middle East» στην Wikipedia). Επειδή, συνήθως, όσον αφορά στα μουσικά δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι πέρσικο, τούρκικο, ελληνικό, παλαιό οθωμανικό, αρμένικο ή αραβικό κοτσάρουν όπου βρουν ένα mid-east και καθαρίζουν. Στο άλμπουμ του Gus Vali υπάρχουν διάσπαρτα ελληνικά στοιχεία, τα οποία αιτιολογούνται από το γεγονός ότι ο Vali είναι Έλληνας κι έχει ελληνικές μουσικές επιρροές (και άλλες φυσικά). Όταν λοιπόν εγώ γράφω πως «Ελλάδα ‘βρωμάει’ από παντού τούτο το διαμαντάκι» ήθελα να ξεχωρίσω τα ελληνικά χρώματα, σ’ ένα άλμπουμ όπου ο βασικός σολίστας, παραγωγός και ενορχηστρωτής του άλμπουμ είναι Έλληνας.

    Εσύ Λευτέρη Σ. μπορεί να πιστεύεις «πως σ’ αυτή τη χώρα στον παγκόσμιο χάρτη που λέγεται Ελλάδα δεν γεννήθηκε το τσιφτετέλι» εγώ όμως οφείλω να σου πω ότι ακόμη και το τσιφτετέλι μπορεί να γεννήθηκε στην Ελλάδα, αφού για ορισμένους προέρχεται από τον αρχαιοελληνικό χορό κόρδακα. Επίσης θέλω να σου πω πως όλοι οι δρόμοι της κλασικής οθωμανικής μουσικής έχουν τα αντίστοιχά τους στη βυζαντινή μουσική (που είναι ως γνωστόν μια μετεξέλιξη, για άλλους δε απομεινάρι, της αρχαίας). Ραστ = ήχος πλάγιος του δ’, ουσάκ = ήχος πρώτος με μόνιμη ύφεση στο φα, χιτζάζ = ήχος πλάγιος του β’ κ.ο.κ.

    Όσον αφορά στο ύφος του Dimitris Kelmaer τα λες και μόνο σου. Για μένα είναι απαράδεκτος. Εγώ δεν το παίζω ούτε μουσικολόγος, ούτε μουσικός· παρότι έχω κάνει δύο χρόνια αρμόνιο (περνώντας και από τον Νάκα). Διαβάζω όμως για τη μουσική και προσπαθώ, όσο μπορώ, να τεκμηριώνω εκείνα που λέω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δε φοβάμαι κ. Kelmaer – τι να φοβηθώ, δεν είμαι παιδάκι – αλλά ότι με απείλησες είναι γεγονός. Αφήσέ τα τώρα τα σάπια. Όταν λέω ότι δεν θα σου δημοσιεύσω άλλο σχόλιο εσύ το παίρνεις ως απειλή; Γιατί εγώ το παίρνω ως προστασία (μου). Τις απόψεις μου οφείλεις να τις σέβεσαι, όπως κι εγώ τις δικές σου. Το ότι διαφωνείς μαζί μου δεν σου δίνει το δικαίωμα να είσαι προσβλητικός απέναντί μου και να με ειρωνεύεσαι. Πράγμα το οποίο συνεχίζεις να κάνεις μ’ έναν όλο και πιο άθλιο τρόπο.

    «Πάνω από 40 δίσκους έχω ηχογραφήσει μπερδεύομαι πια κι εγώ». Δεν το λέω εγώ. Το λέει ο ίδιος ο Gus Vali στην ίδια συνέντευξη στην Εξουσία. Αν πέφτει έξω 18 δίσκους δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω…

    Αγγίζεις τα όρια της αισχρότητας όταν λες «fenetai oti o perigyros sou se xaidevei st'aftia kai sou leei kala logia kai esi xeresai gia auto…». Από πού βγάζεις τέτοια συμπεράσματα; Επίσης να σου πω πως δεν διόρθωσα κανένα λάθος μου, όταν έγραψα «εγώ θα την χαρακτήριζα τη μουσική του, ναι, ‘αμερικανική’, με πολύ Ελλάδα όμως μέσα της», καθότι δεν έκανα πουθενά κάποιο λάθος. Ενώ είναι τόσο απλά τα πράγματα η κακεντρέχεια που σε διακρίνει δεν σε αφήνει να το δεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ Φώντα, συμφωνώ με την άποψη ότι στον όρο Mid-East "καταχωρούν" και την Ελλάδα και γι'αυτό κιόλας λέω ότι ο όρος αυτός είναι ο κατάλληλος. Εξ'άλλου το έχουμε δει σε πάρα πολλές περιγραφές group που έχουν παρόμοιο ήχο. Απλά διαφώνησα με το "βρωμάει Ελλάδα" και συμβιβάζομαι και πάλι σε μιά υπερβολή σου...
    Για το Δημήτρη τι να σου πω...φαίνεται ότι το εχει;/έχετε; πάρει προσωπικά το θέμα.
    Όσο για τον "κορδαξ" τον χορό της αρχαίας κωμωδίας, αποτελούμενος συνθετικά από 2 ή 3 μουσικά όργανα (κύμβαλο, κρέμβαλα και αυλό), θεωρώ πως δε φέρει ουδέ μία σχέση με το ανατολίτικης καταγωγής "Τσιφτετέλι ή Çiftetelli" (ερχόμενο από το τουρκικό cifte tel = διπλό σύρμα /διπλόχωρδο - πιθανότατα διότι η μουσική του προέρχονταν από μουσ.όργανο με 2 χορδές).
    Από την άλλη μιλάμε γιά 2 διαφορετικές κουλτούρες και μελωδίες, πέρα του θέματος συσχέτισης οθωμανικής με βυζαντινή μουσική, με διαφορετικό ρυθμό καθότι ο μεν κορδαξ είναι σε 3/4 και το τσιφτετέλι σε 4/4.
    Τώρα για τα εξής: "Ραστ = ήχος πλάγιος του δ’, ουσάκ = ήχος πρώτος με μόνιμη ύφεση στο φα, χιτζάζ = ήχος πλάγιος του β’" ακόμα δεν κατάλαβα που πρέπει να τα εντάξω, ως αναφορά την κουβέντα μας.
    Λευτέρης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ Λευτέρη, εγώ δεν είπα ότι το τσιφτετέλι προέρχεται από τον κόρδακα είπα απλώς ότι «για ορισμένους προέρχεται από τον αρχαιοελληνικό χορό κόρδακα»· και δε θέλω εδώ, τώρα, να παραστήσω τον ερευνητή τέτοιων θεμάτων (για μένα μιλάω).
    Τα υπόλοιπα περί ραστ, ουσάκ και τα λοιπά τα ανέφερα γιατί μου δημιουργήθηκε η εντύπωση (μπορεί και να μην εκτίμησα σωστά, αλλά έτσι κατάλαβα με την αποστροφή σου «σ’ αυτή τη χώρα στον παγκόσμιο χάρτη που λέγεται Ελλάδα δεν γεννήθηκε το τσιφτετέλι») ότι υποβιβάζεις τη μουσική της Ανατολής, ενώ είναι σίγουρο πως η οθωμανική μουσική ας πούμε έχει πάρει πολλά στοιχεία από τη βυζαντινή. Για να μην πω ότι συνέβαλε και στη διάσωσή της. Δηλαδή, αν στην Ελλάδα είχε γεννηθεί το τσιφτετέλι – αν λέω – θα είχαμε κανένα πρόβλημα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγαπητέ Φώντα η φράση μου «σ’ αυτή τη χώρα στον παγκόσμιο χάρτη που λέγεται Ελλάδα δεν γεννήθηκε το τσιφτετέλι» υπώθηκε έτσι ώστε ο κάθε νεοέλληνας που ενδέχεται να διαβάσει αυτά τα σχόλια, να καταλάβει ότι η κουλτούρα μας δεν έχει προέλθει από χορούς της κοιλιάς -πράγμα που υιοθετείται ακόμα και σήμερα από τους υποστηρικτές των λαϊκών βάρδων- και όχι με την έννοια υποβιβάζοντας την Ανατολίτικη μουσική. Θέλοντας είτε όχι η Ελλάδα από την αρχαιότητα και ανά τους χρόνους γέννησε τη δική της μουσική, μέσα από τα ίδια της τα βιώματα, τα ήθη και τις παραδόσεις.
    Σαφώς και δεν θα υπήρξε πρόβλημα αν το τσιφτετέλι ήταν ελληνική εφέυρεση, απλά δεν είναι...Εξ'άλλου αυτό προϋποθέτει άλλη κουλτούρα απ'την ελληνική, έτσι ώστε να υπάρξει το κατάλληλο έδαφος για να δημιουργηθεί και να εδρεωθεί.
    Ξέχασα ν'αναφέρω πως σε κανένα από τα παραπάνω σχόλια δεν υποτίμησα την Ανατολίτικη μουσική, λέγοντάς σου πως τους θεωρώ(ιδίως τους Τούρκους) ως τους πιο groovy - πορωτικούς μουσικούς όλης της υφηλίου. Το τούρκικο groove δεν το έχει κανείς κατά τη γνώμη μου.
    Επίσης, κλείνοντας θέλω να προσθέσω πως η τούρκικη ψυχεδέλεια (70's)-η αγαπημένη μου- ήταν αναμφισβήτητα και η πιο "βαρειά" απ'όλες όσες πέρασαν εκείνη την περίοδο σε παγκόσμια κλίμακα.
    Λευτέρης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Near East ομάδα υπάρχει.Anatolia college βεβαίως.Eastern Germany υπήρξε επίσης.East Coast υφίσταται.
    Αnatolian Jazz Funk κ Mid-East Jazz Rock(μη πώ τίποτα τώρα)ΔΕΝ υπήρξε,ΔΕΝ υπάρχει και ουτε ΘΑ υπάρξει ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εβγε Φρικτέ Νάνε!
    Γι'αυτό λοιπόν ότι σου λένε να λες και συ...
    Αν δεν έχεις δει τέτοιο ταμπελάκι σε δισκάδικο, ή δεν το έχεις διάβάσει σε κανένα περιοδικό μην το λες για να είσαι και 'συ trendy.
    Μπράβω νέος...
    Αξιολάτρευτος Γίγαντας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Για τον φίλο "Φρικτό & Νάνο", να μου επιτρέψει ο Φώντας, να του δώσω λοιπόν την ευκαιρία μέσω του blog αυτού, να μας πει ο ίδιος τον ακριβη όρο για το lp "Chimera".
    Όσο για τους υπόλοιπους όρους που προανέφερε, ήθελα να τον ρωτήσω: Καθιερώθηκαν από το Σύνταγμα; Και αν ναι από πότε;
    ...Η μήπως εν τέλει απ'τον άνθρωπο ειπώθηκαν όλα αυτά;
    Δε γνωρίζω, πραγματικά ο Φρικτός Νάνος με προβλημάτισε...
    Λευτέρης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "Μπράβω" Γίγαντα.Ποιός να μου λέει και τι εγώ να διαβάζω ταμπέλες και περιοδικά για να αγοράσω και να ακούσω δίσκους JAZZ!? Παμε ξανά ισως? Tη γνώμη μου λέω στο ιnternet και τελείωσε.Αμα γουστάρεις.Αμα δεν, φτιάξε ενα blog και βρίζε οποιον θέλεις απο το πρωί μέχρι το βράδυ.Δεν κατάλαβα που προσβλήθηκες δηλαδη...
    Λευτέρης & Σ,εσυ είπες "Ασπάζομαι τον όρο Anatolian Jazz Funk ή Mid-East Jazz Rock" εμένα ρωτάς γιατί? Για μένα δεν υπάρχουν αυτοι οι μουσικοί οροι, υπαρχει jazz & rock με κάποιες επιρροές απο Ασια και Απω Ανατολή και τίποτα παραπάνω.Μiles Dαvis,Don Sebesky,Volker Kriegel,Dauner,Yusef Lateef,Herbie Mann etc καποια στιγμή βγάλανε ενα,δυό δίσκους και πάμε για αλλα.Το μουσικό ιδίωμα δε στέκει.Δεν νομίζω οτι υπάρχει δισκογραφία να το υποστηρίξει και πιθανότατα να διαφωνεί με αυτο και ο Φώντας.Δεν εχω ξοδέψει ενα λεπτό απο τη ζωή μου για να ακούσω το lp "Chimera",ακούω Don Cherry.
    και κατι αλλο.Αν η αγαπημένη σου ψυχεδέλεια ειναι η Τούρκικη εμένα ειναι του Ozzy και των Steely Dan.Μιλάμε για 70's παντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Για μένα το θέμα με τις ταμπέλες δεν είναι πολύ σημαντικό. Δεν είναι από τα ουσιώδη δηλαδή. Όταν ένα γκανέζικο γκρουπ παίζει funk, επηρεασμένο από τον James Brown πώς θα το πεις; Δε θα μιλήσεις για Ghanaian funk; Ακούγεται «κάπως», αλλά δεν είναι και λάθος. Προσωπικώς, αποφεύγω (αποφεύγω λέω, δε λέω ότι δεν το κάνω ποτέ) να χρησιμοποιώ όρους όπως π.χ. french psych (το “psych” μού ταιριάζει καλύτερα με Αμερική και με Αγγλία), αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είναι και έγκλημα αν το πει κάποιος. Πάντως, δε νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να κοντραριζόμαστε για τις ταμπέλες, που, πολλές φορές, χρησιμοποιούνται μόνο και μόνο για να συνεννοούμαστε.

    Φρικτέ Νάνε, η “Chimera” είναι άπαιχτος δίσκος. Κατέβασέ τον από ’δω

    http://is.gd/lgaAMc

    και άκουσέ τον. Θα σου αρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Το Ghanaian funk πιθανότατα να ειναι πιο σωστη εκφραση γιατι αντικατοπτρίζει μια περίοδο που το funk και η disco ηταν παγκόσμια κινήματα και η Αφρική μια μεγάλη δεξαμενή εμπνευσης(ουτως η αλλως)και δημιουργικότητας σε αυτα τα μουσικά είδη απο τη φύση της.Αν και εκεί highlife το λέγαν τότε.Το "East" oμως πιάνει απο το Eskişehir μεχρι την Osaka μέσω Pesavar αρα τι μιλάμε...george Harrison,Tjader,Joe Harriott, ολοι αυτοί τα ιδια παίζανε ? οχι βέβαια.Μεχρι και στην Ιάπωνία η "πρώτη υλη" οπως λες και εσυ πολυ σωστά, ειναι στα 60's αμερικανική.
    Ευχαριστώ για τον δίσκο των Chimera...ισως υπερέβαλλα πρίν και ζητώ συγγνώμη.Εννοειται οτι θα τον ακούσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Φρικτέ & Νάνε...δε χρειάζεται να διαθέσω χρόνο για να σου το εξηγήσω, καθότι με κάλυψε το προηγούμενο σχόλιο του Φωντα.
    Θα προσθέσω όμως ότι κάποιος που ασχολείται με το εμπόριο δίσκων και ήθελε π.χ. να πουλήσει το Chimera, η περιγραφή Jazz ή Rock για το δίσκο αυτόν θα ήταν λάθος.
    Όσο για την ερώτησή σου "εμένα ρωτάς γιατί?", θα μου επιτρέψεις να σε κατατάξω στην κατηγορία αυτών που κρίνουν χωρίς να δίνουν απάντηση.
    Βλέπεις Φρικτέ & Νάνε η μουσική δεν έχει όρια, ούτε κλίνεται σε κατηγορίες...Εγώ πολύ απλά έδωσα έναν όρο για την μουσική προσέγγιση αυτου του lp. Ειναι πολύ πιο εύκολο,βλέπεις, να καταλάβει κάποιος τι ακούγεται στο δίσκο διαβάζοντας "Anatolian Jazz Funk" απ'το "Jazz" ή "Rock" ή και ακόμα "Jazz Rock".
    Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα καταλάβεις για τι μιλάω...
    Δεν πειράζει όμως, όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας και είναι αναπόφευκτο.
    Απλά πιστεύω ότι εάν ασχοληθείς με τη μουσική λίγο παραπάνω και ανοίξεις τον μουσικό σου ορίζοντα, δε θα σ'απασχολήσουν τέτοια θέματα ταμπελοποίησης, καθότι αυτοί οι τίτλοι "μπαίνουν" καθαρά και μόνο για τη μουσική προσέγγιση.
    Λευτέρης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. (Φρικτέ & Νάνε) ξέχασα επίσης να σε ρωτήσω τι εννοείς όταν λες: "Αν η αγαπημένη σου ψυχεδέλεια ειναι η Τούρκικη εμένα ειναι του Ozzy και των Steely Dan.Μιλάμε για 70's παντα"
    Αυτό δεν κατάλαβα πού κολλάει στην όλη κουβέντα...
    Λευτέρης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ο George Mangas που αναφέρεται στο εξώφυλλο δε νομίζω να έχει σχέσει με τον κλαρινιτζή ε;
    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Λευτέρη βαρέθηκα τις διευκρινήσεις.Εξέφρασα απλά την αποψή μου.
    Ακου οτι θέλεις με την ψυχή σου,ευχαριστώ για την προτροπή σου να ασχοληθώ περισσότερο και να ανοίξω τους μουσικούς μου ορίζοντες και ασε με να βάζω ταμπέλες και αστερίσκους οπου εγώ καταλαβαίνω.Πατάω pause και δεν επανέρχομαι.
    Ευχαριστώ για τον διάλογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αλέξανδρε, ο Mangas που παίζει με τον Gus Vali είναι μπουζουξής όπως βλέπεις. Τώρα, για το αν έχουν κάποια συγγενική σχέση δεν ξέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Οχι ο συγκεκριμένος G.Mangas δεν έχει σχέση με τον γνωστό κλαρινιτζή, εφόσον ο τελευταίος το μόνο που ξέρει να παίζει είναι η φλογέρα και το κλαρίνο (ίσως κανά πνευστό ακόμα;), πάντως σίγουρα δεν έχει πιάσει μπουζούκι στα χέρια του.
    Λευτέρης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλημέρα σας!!! Αξιόλογη προσέγγιση στον Gus Vali!!! Και το ενοώ. Λοιπό, ό,τι βινύλιο του Gus Vali λείπει από την αγορά, να ξέρετε ότι το έχω μαζέψει εγώ για τους λόγους που αναφέρονται στο αφιέρωμα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. που μπορω να κατεβασω αυτο το αριστουργημα???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. φίλε Unknown, είσαι λίγο απρόσεκτος! >:-)
    http://is.gd/lgaAMc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. μάλλον εγώ είμαι λίγο απρόσεκτος... για να επανορθώσω, στείλε μου ένα e-mail στο bwanadj@gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. γεια χαρα ερωτηση εκεινη η συνεντευξη του Vali στο Jazz & τζαζ βρίσκεται στο τεύχος 55 ? επισης ετσι απο περιεργια ξερουμε αν ζει ακομα ο Gus ? ευχαριστω εκ των προτερων
    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλει ψάξιμο τώρα αυτό. Δεν θυμάμαι, αλλά απ' όσο είδα στο κείμενο στο 55 πρέπει να είναι.
      Δεν ξέρω αν ζει...

      Διαγραφή
  31. Φετος πεθανε τελικα στα 92 του, ακουγα το Chimera αποψε και τον θυμηθηκα. Εδω η αναγγελια της κηδειας του https://www.ekirikas.com/omogeneia_kideies/arthro/gus_vallis_gus_vali-2254698/

    ΑπάντησηΔιαγραφή