Πάνε καμιά δεκαριά χρόνια, μπορεί και παραπάνω, από τότε που αγόρασα το διπλό γερμανικό LP “Folk Friends 2” [FolkFreak FF 3003/4, 1981], από το δισκάδικο του Άρη στην Πλατεία Κυψέλης (αρχή Φωκίωνος). Μου είχε κάνει εντύπωση πως στο συγκεκριμένο άλμπουμ έπαιρναν μέρος μεγάλα ονόματα του folk άσματος, παρουσιάζοντας, μάλιστα, συνθέσεις, ειδικώς γραμμένες για τη συγκεκριμένη έκδοση (ηχογραφήσεις από τον Δεκέμβριο του ’80). 
Ανάμεσα στα διάφορα και η ονειρική εκδοχή της «Κατάσταση Πολιορκίας» του Μίκη Θεοδωράκη (από τη φερώνυμη ταινία του Κώστα Γαβρά), διασκευασμένη από τον Ιρλανδό Finbar Furey. Ο ίδιος έπαιζε φλάουτο και μεταλλικές σφυρίχτρες, ο Davey Arthur κιθάρες, μαντολίνο, ο Dick Gaughan κιθάρες, ο John Faulkner βιολί, ο Jorg Suckow τσέλο και η Lydie Slopianka-Auvray ακορντεόν. Ο Finbar Furey μαζί με τον αδελφό του Eddie ηχογραφούσαν ήδη από τα late sixties, στην Transatlantic και αλλού. Ο Dave Arthur υπήρξε μέλος των Fureys, του γκρουπ που σχημάτισαν τ’ αδέλφια το 1978, ο Gaughan ήταν μέλος των Boys of the Lough, ο Faulkner έχει κι αυτός προσωπική καριέρα, όπως και η Auvray, ενώ ο Suckow ήταν συνεργάτης του Hannes Wader (ενός διακεκριμένου γερμανού folkist, που πέρασε από το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο οποίος εξακολουθεί να δίνει πολιτικούς δίσκους – o Wader συμμετέχει και στο “Folk Friends 2”). Όλοι αυτοί οι άνθρωποι – κάτι σαν super group δηλαδή – μαζεύτηκαν για να ερμηνεύσουν μία σύνθεση του Θεοδωράκη. Αν δεν είναι, και αυτό, ένα ακόμη δείγμα της παγκοσμιότητας του έλληνα συνθέτη, αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να είναι. Στο YouTube δε βρήκα τη συγκεκριμένη version, βρήκα όμως μία ζωντανή των Fureys, που της μοιάζει…
Στο “Folk Friends 2” συμμετείχαν ακόμη ο Αμερικανός Derroll Adams, από τις βασικές «αναφορές» του Donovan, όπως και ο Ramblin’ Jack Elliott εξάλλου, που συμμετείχε κι αυτός εδώ τραγουδώντας το “Don’t think twice it’s all right” του Dylan, o Alex Campbell που είχε περάσει και από την τότε Δυτική Γερμανία, ο σπουδαίος Άγγλος Wizz Jones, ο Danny Thompson (από τους Pentangle κ.λπ.) και άλλοι, λιγότερο γνωστοί.
Τότε, απ’ αυτό το 2LP, άκουσα για πρώτη φορά τον γερμανό folkist Werner Lämmerhirt (στη φωτογραφία) να ερμηνεύει το “Born to live with the blues” του Brownie McGhee, μαζί με τον Wizz Jones (Lämmerhirt και Jones έκαναν μαζί κι ένα ολόκληρο LP), αλλά και το “Me and Bobby McGee” του Kris Kristofferson (αυτό μαζί με τον Ramblin’ Jack Elliott). Αντιλαμβάνεστε λοιπόν την αξία των συγκεκριμένων sessions και του τρόπου που επικοινωνούσε ο ένας μουσικός με τον άλλον, μέσα στα πλαίσια της παραγωγής.
Πριν λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου ένα LP του Werner Lämmerhirt από το 1975. Το υπογράφει ως Werner Lämmerhirt Session κι έχει τίτλο “With Friends – For Friends” [Stockfisch Best.-Nr. SF 8001]. Συμμετείχαν δε σ’ αυτό οι Sammy Vomáčka κιθάρα, Klaus Weiland κιθάρα (αμφότεροι «ονόματα» του γερμανικού folk), Andreas Osterrieth φλάουτο, Michael Erhard μπάσο, βιμπράφωνο, Lutz-Helge Meyer ντραμς και Werner Lämmerhirt κιθάρα, τραγούδι. Το άλμπουμ περιέχει σχεδόν αποκλειστικώς διιασκευές (το “If I were a carpenter” του Tim Hardin, το “St. James Infirmary”, το “Nobody wants you when you’re down and out”…), οι οποίες αποδίδονται με απίθανο αίσθημα και περισσή δεξιοτεχνία. Ιδίως στις περιπτώσεις του “All along the watchtower” και του “Lincoln Duncan” του Paul Simon, κυρίως σ’ αυτήν, ο Lämmerhirt φθάνει στην αναδημιουργία. Ακούστε τον, στο τραγούδι του Dylan…
Ανάμεσα στα διάφορα και η ονειρική εκδοχή της «Κατάσταση Πολιορκίας» του Μίκη Θεοδωράκη (από τη φερώνυμη ταινία του Κώστα Γαβρά), διασκευασμένη από τον Ιρλανδό Finbar Furey. Ο ίδιος έπαιζε φλάουτο και μεταλλικές σφυρίχτρες, ο Davey Arthur κιθάρες, μαντολίνο, ο Dick Gaughan κιθάρες, ο John Faulkner βιολί, ο Jorg Suckow τσέλο και η Lydie Slopianka-Auvray ακορντεόν. Ο Finbar Furey μαζί με τον αδελφό του Eddie ηχογραφούσαν ήδη από τα late sixties, στην Transatlantic και αλλού. Ο Dave Arthur υπήρξε μέλος των Fureys, του γκρουπ που σχημάτισαν τ’ αδέλφια το 1978, ο Gaughan ήταν μέλος των Boys of the Lough, ο Faulkner έχει κι αυτός προσωπική καριέρα, όπως και η Auvray, ενώ ο Suckow ήταν συνεργάτης του Hannes Wader (ενός διακεκριμένου γερμανού folkist, που πέρασε από το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο οποίος εξακολουθεί να δίνει πολιτικούς δίσκους – o Wader συμμετέχει και στο “Folk Friends 2”). Όλοι αυτοί οι άνθρωποι – κάτι σαν super group δηλαδή – μαζεύτηκαν για να ερμηνεύσουν μία σύνθεση του Θεοδωράκη. Αν δεν είναι, και αυτό, ένα ακόμη δείγμα της παγκοσμιότητας του έλληνα συνθέτη, αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να είναι. Στο YouTube δε βρήκα τη συγκεκριμένη version, βρήκα όμως μία ζωντανή των Fureys, που της μοιάζει…Στο “Folk Friends 2” συμμετείχαν ακόμη ο Αμερικανός Derroll Adams, από τις βασικές «αναφορές» του Donovan, όπως και ο Ramblin’ Jack Elliott εξάλλου, που συμμετείχε κι αυτός εδώ τραγουδώντας το “Don’t think twice it’s all right” του Dylan, o Alex Campbell που είχε περάσει και από την τότε Δυτική Γερμανία, ο σπουδαίος Άγγλος Wizz Jones, ο Danny Thompson (από τους Pentangle κ.λπ.) και άλλοι, λιγότερο γνωστοί.
Τότε, απ’ αυτό το 2LP, άκουσα για πρώτη φορά τον γερμανό folkist Werner Lämmerhirt (στη φωτογραφία) να ερμηνεύει το “Born to live with the blues” του Brownie McGhee, μαζί με τον Wizz Jones (Lämmerhirt και Jones έκαναν μαζί κι ένα ολόκληρο LP), αλλά και το “Me and Bobby McGee” του Kris Kristofferson (αυτό μαζί με τον Ramblin’ Jack Elliott). Αντιλαμβάνεστε λοιπόν την αξία των συγκεκριμένων sessions και του τρόπου που επικοινωνούσε ο ένας μουσικός με τον άλλον, μέσα στα πλαίσια της παραγωγής.
Πριν λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου ένα LP του Werner Lämmerhirt από το 1975. Το υπογράφει ως Werner Lämmerhirt Session κι έχει τίτλο “With Friends – For Friends” [Stockfisch Best.-Nr. SF 8001]. Συμμετείχαν δε σ’ αυτό οι Sammy Vomáčka κιθάρα, Klaus Weiland κιθάρα (αμφότεροι «ονόματα» του γερμανικού folk), Andreas Osterrieth φλάουτο, Michael Erhard μπάσο, βιμπράφωνο, Lutz-Helge Meyer ντραμς και Werner Lämmerhirt κιθάρα, τραγούδι. Το άλμπουμ περιέχει σχεδόν αποκλειστικώς διιασκευές (το “If I were a carpenter” του Tim Hardin, το “St. James Infirmary”, το “Nobody wants you when you’re down and out”…), οι οποίες αποδίδονται με απίθανο αίσθημα και περισσή δεξιοτεχνία. Ιδίως στις περιπτώσεις του “All along the watchtower” και του “Lincoln Duncan” του Paul Simon, κυρίως σ’ αυτήν, ο Lämmerhirt φθάνει στην αναδημιουργία. Ακούστε τον, στο τραγούδι του Dylan…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου