Οι Fos είναι το προσωπικό όχημα της Κατερίνας Κουτούζη από την Κάλυμνο, η οποία ζει, σπουδάζει χορό και χορογραφία, παρουσιάζοντας τη δουλειά της στο Λονδίνο. Έως ώρας έχουν κυκλοφορήσει δύο CD με τις μουσικές της, το “Psila” (2008), που δεν το έχω ακούσει και το “Rock” [UK. Νear the exit music, 2009], ένα ηλεκτροποιημένο κράμα ήχων της φύσης (της θάλασσας καλύτερα), παραδοσιακών νύξεων και minimal απολήξεων, από το οποίο δεν απουσιάζουν τα φυσικά όργανα (ακορντεόν, πιάνο, μελόντικα…), οι φωνές και το τραγούδι. Η Κουτούζη – όπως συμβαίνει σ’ αυτού του τύπου τις ηχογραφήσεις – στήνει «περιβάλλοντα», αφηγούμενη μια προσωπική της (προφανώς) ιστορία. Αναμνήσεις, αγάπες, όνειρα, άλλοι χρόνοι, φάσματα συναισθημάτων, όλα τοποθετούνται στις θέσεις τους, δημιουργώντας έναν τύπο… φολκτρόνικας, όχι μακρυά, ορισμένες φορές, από εκείνον των Bibio, των Tunng ή ακόμη-ακόμη και του Four Tet. Το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από επιτυχές. Σ’ αυτό συμβάλλουν η διάρκεια του “Rock”, που δεν ξεπερνά τα 38 λεπτά (όπερ σημαίνει πως η Κουτούζη πύκνωσε όσο έπρεπε τις ιδέες της, αποφεύγοντας τη λαβυρινθώδη αφήγηση), και μάλλον ο τίτλος του· “rock”… με τίποτα, «βράχος» ίσως κάτι…
Επαφή: www.fosonline.co.uk
Ένα άλλο σχήμα που έχει για έδρα του την Αγγλία, το Leeds πιο συγκεκριμένα, είναι και οι Coral Caves του Χρήστου Παππά. Το άλμπουμ τους “Labyrinth’s Path” [UK. Private Pressing, 2010] αγγίζει, και αυτό, folk περιοχές, διαμορφωμένες μέσα από μία περισσότερο rock αντίληψη. Ένα είδος progressive-folk; Ίσως. Με τα πνευστά (τα σαξόφωνα ας πούμε) να θυμίζουν… άγνωστα συγκροτήματα του παρελθόντος, όπως τους Titus Groan φερ’ ειπείν. Ο Παππάς έχει ιδέες (οι οποίες, πάντα, επιδέχονται βελτίωση) έχει και «σωστές» επιρροές (Debussy, Pink Floyd, Πετρολούκας Χαλκιάς, Ψαραντώνης, όπως ο ίδιος λέει), αλλά χρειάζεται και ορισμένα πράγματα. Πρώτον, και κατ’ αρχάς, ταχύτατη βελτίωση των φωνητικών τών Coral Caves (εγώ θα του πρότεινα να τραγουδήσει Άγγλος), και φυσικά αρτιότερη παραγωγή. Καλύτερες στιγμές το “This night love bleeds”, αλλά και το έσχατο 15λεπτο “Hersonysos”, με τους σαφείς υπαινιγμούς από King Crimson, το οποίον φανερώνει πως ο Παππάς γνωρίζει να χειρίζεται τη μεγάλη – οργανική – φόρμα. Σήμερα, Coral Caves είναι οι: Matthew Johnson τενόρο, άλτο, κλαρινέτο, Dan Hudson ντραμς και Χρήστος Παππάς φωνή, κιθάρες.
Επαφή: www.myspace.com/thecoralcaves Για την Q Orchestra (ή Quasamodo Orchestra ή σκέτο Quasamodo, όπως την ξέραμε παλαιότερα στην Ελλάδα, από το άλμπουμ τους “Truth Be Told” στην Timewarp), έγινε το μπαμ. Η σημαίνουσα για το χώρο της dance culture βρετανική Freestyle τούς προσέφερε στέγη και τροφή, κυκλοφορώντας μέσα στο 2010 το “Journey Through Sounds”. Η Q Orchestra, που είναι πραγματική Ορχήστρα, αφού στην ηχογράφηση του δίσκου συμμετείχαν 12 μουσικοί (το ίδιο πολυμελείς εμφανίζονται και στα πάλκα), συνδυάζει, από τη μια μεριά, το funky beat, ενός «καθημερινού» και κυρίως σύγχρονου funk γκρουπ, και από την άλλη την ενορχηστρωτική άπλα μιας – ας την πούμε «κλασική», γιατί δεν είναι –, τζαζ ορχήστρας (σαξόφωνα, βιολί, πλήκτρα, ακορντεόν, κλαρίνο, κιθάρες, βιμπράφωνο κ.λπ.). Το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι ultra χορευτικό, με τα κομμάτια να διαδέχονται και να… ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, σε υπερ-κινητικά vibes, μέσα από τα οποία εμφαίνονται (αν και καλώς κρυμμένες) οι ποικίλες αναφορές τής Q Ορχήστρας· soul, funk, electro, swing, ethnic, latin, smooth, vocal-jazz, το σύγχρονο rnb… τα πάντα.
Επαφή: www.myspace.com/quasamodo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου