Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

GREEK JAZZ εδώ και στη… Γαλικία

Παλιοί γνώριμοι οι Ειρήσθω εν Παρόδω. Ε, όχι και τόσο παλιοί, αλλά, εν πάση περιπτώσει, γνωστοί για τις ethnic-jazz αναζητήσεις τους, ήδη από την εποχή του 8ου Euro-Jazz στην Τεχνόπολι (2008), ου μην και παλαιότερα· από το πρώτο demo τους, που έφθασε, κάποτε, στα χέρια μου. Το συγκρότημα, σεξτέτο βασικά (Γιώργος Κεσίσογλου ούτι, Παναγιώτης Ράπτης σαξόφωνο, φλάουτο, Άκης Αλεβιζόπουλος κρουστά, Θανάσης Γουρούνας μπάσο, Παύλος Μιχαηλίδης βιολί, Χρήστος Τσαρούχας κρουστά, με την Παυλίνα Κωνσταντοπούλου να κάνει φωνητικά σε δύο κομμάτια), ντεμπουτάρει επισήμως με την «Οιστρηλασία» [El Capitan, 2010], ένα άλμπουμ… φιλοσοφημένης διάρκειας (35:02) αποτελούμενο από επτά πρωτότυπες συνθέσεις.Εκείνο που συνάγεται, ακόμη και μετά από μία πρώτη ακρόαση του CD, είναι η αρτιότητα των συνθέσεων, δουλεμένες, απ’ ό,τι διαβάζω, απ’ όλα ανεξαιρέτως τα μέλη του γκρουπ. Μάλιστα, θα προσέθετα – κάτι που, πιθανώς, να είναι τυχαίο – ότι αυτές ακριβώς οι συνθέσεις, αποκτούν μιαν αυτοδύναμη οντότητα όσο κυλάει το άλμπουμ, με τις δύο τελευταίες (Εξοστρακισμός, Φάρος) να δείχνουν πως οι Ειρήσθω εν Παρόδω δεν είναι ένα τυπικό σχήμα που τζαζοποιεί σ’ ένα ethnic περιβάλλον (σ.σ. δεν υφίσταται a priori κανένας μειωτικός χαρακτηρισμός στον όρο ethnic), αλλά μία δημιουργική ομάδα (με την έννοια του «δημιουργικού», που έχει ο όρος στην jazz), ικανή να προτείνει ανάλογες ηχητικές εκπλήξεις. Προσωπικώς, δε, θα έβλεπα τα δύο έσχατα κομμάτια ως τη βάση, πάνω στην οποία θα δουλευόταν, ενδεχομένως, ένα επόμενο άλμπουμ.Παρότι το trio του Γιώργου Κρομμύδα είναι… οργανικό ο ίδιος δεν χειρίζεται όργανο, αλλά κιθάρα. Ποιος χειρίζεται όργανο; Μα ο Γιώργος Κοντραφούρης(!) και κρουστά ο Χρήστος Ασωνίτης. Απουσιάζει δηλαδή, κατά την προσφιλή τακτική του Κοντραφούρη, ο μπασίστας… που εμφανίζεται μόνο σ’ ένα κομμάτι (είναι ο Μάνος Λούτας), στο ίδιο (κομμάτι), στο οποίο εμφανίζεται παίζοντας φλούγκελχορν και ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος. Παρά ταύτα, παρά τη συγκεκριμένη line-up εννοώ, το άκουσμα δεν έχει να κάνει με το βαρβάτο groovy, που μας έχει συνηθίσει εσχάτως από τα δικά του CD ο Κοντραφούρης, αλλά μ’ ένα κατά κάποιο τρόπο… ιταλικό lounge style, κοντά σ’ εκείνο της IRMA Records. Όλες οι συνθέσεις του “Jazzium” [El Capitan, 2010] ανήκουν στον Κρομμύδα, ο οποίος φαίνεται πως έχει εντρυφήσει στο… χαλαρό και το ανέμελο, πιάνοντας κορυφή με το “G-bay” και διατηρώντας σε υψηλά επίπεδα την εν λόγω αισθητική με το “Who are you?” και με το εισαγωγικό φερώνυμο κομμάτι. Απλά πράγματα δηλαδή, που δεν στερούνται ποιότητας και περαιτέρω ενδιαφέροντος.Για τους Athanasopoulos/ Pin Jazz Quartet έγραψα και παλαιότερα (http://is.gd/46FVlU) με αφορμή, τότε, το πρώτο τους CD “Knock Before” [ESP. Free Code]. Τώρα, από την ίδιαν ισπανική εταιρία (από τη Γαλικία), έχω στ’… αυτιά μου το δεύτερο άλμπουμ τους “Modern Money Mechanics” (2010), ένα εξ ίσου ενδιαφέρον post bop, γενικώς, ηχογράφημα, για το οποίον αξίζει να γίνω λεπτομερέστερος. Οι Θάνος Αθανασόπουλος τενόρο, σοπράνο, Marcos Pin κιθάρες, Paco Charlin κοντραμπάσο και L.A.R. Legido ντραμς (όλοι 35άρηδες) επιχειρούν να κάνουν ένα πολιτικό άλμπουμ (καθόλου παράξενο… στην Ισπανία βρέθηκαν), που να έχει ένα λόγο για ’κείνο, που αποκαλούμε «κρίση». Βεβαίως, μουσική παράγουν οι άνθρωποι, όχι τραγούδια. Έτσι, λοιπόν, αισθήματα και συναισθήματα παίρνουν γραμμή από ορισμένους τίτλους, όπως οι “Don’t drink the black water”, “Modern money mechanics”, “Banker’ suite (Burned Nickley…)”, οι οποίοι τίτλοι δεν μένουν μόνο στα των λέξεων, επιχειρώντας ν’ αναπαράγουν ένα κλίμα σχολιασμού και διαμαρτυρίας μέσω της ίδιας της μουσικής πρώτα-πρώτα (μικρής διάρκειας, free, εικονοκλαστικά κομμάτια). Διαβάζοντας τις σημειώσεις του Αθανασόπουλου στο ένθετο, αντιλαμβάνεσαι γιατί τιτλοφορεί το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ (δική του σύνθεση) “Ken Saro Wiwa” (εις μνήμην του νιγηριανού μάρτυρα, που επιχείρησε ν’ αντισταθεί στη Shell – στο Δέλτα του Νίγηρα – και στην ξεπουλημένη νιγηριανή κυβέρνηση), και γιατί το ένατο αποκαλείται “Swing flu” (για τη γνωστή… αήθη επιδημία). Από ’κει και πέρα τι; Το έσχατο track “Gordon bleu” (εις μνήμην του Dexter Gordon) αποφασίζει…
Επαφή: http://www.freecodejazzrecords.com/

2 σχόλια:

  1. Γεια σας και Καλή Χρονιά!
    Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια για το ενδιαφέρον blog σας! Έχετε κάνει εξαιρετική δουλειά! Πρόσφατα ανακάλυψα ένα πολύ ωραίο μαγαζί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας μιας και το blog σας ασχολείται με τη μουσική. Το μαγαζί λέγεται “Blue Barrel”, είναι ένα νέο μουσικό στέκι στο κέντρο της πόλης (Παλαιών Πατρών Γερμανού 21,κέντρο) και σχεδόν καθημερινά φιλοξενεί live βραδιές με καταξιωμένους καλλιτέχνες από τον χώρο της Rock, Jazz, Blues καθώς και της Funk και Soul μουσικής! Τα βράδια της Τρίτης το μαγαζί έχει Jazz live με το σχήμα “Freedom Trio”, τα βράδια της Τετάρτης φιλοξενεί τον διάσημο τζαζίστα Oleg Chaly και το σχήμα “Oleg Chaly & Friends”, την Πέμπτη εμφανίζονται οι “BLUES WIRE” που αποτελούν μια από τις πιο καταξιωμένες και δημοφιλείς blues μπάντες της Ευρώπης και την Παρασκευή συνήθως έχει unplugged live με τον διάσημο ροκά Γιώργο Γάκη! Κάποια Σάββατα το “Blue Barrel” διοργανώνει και “Rock ‘n’ Roll” party με τους “The Shockin’s”! Πιστεύω ότι το μαγαζί αυτό αποτελεί μια πολύ καλή προσπάθεια και μια ιδιαίτερη πρόταση διασκέδασης η οποία θα ενδιαφέρει τους φίλους της καλής μουσικής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή