Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ η λαϊκή φωνή που αξίζει ν’ ακούνε οι ροκάδες

Ακούω Παναγιώτη Μιχαλόπουλο (1924-1992) από πολύ μικρός – από παιδάκι. Για διάφορους λόγους. Πρώτον, υποθέτω, γιατί έμοιαζε πολύ μ’ έναν μπάρμπα μου, μ’ αυτό το τόσο χαρακτηριστικό μουστάκι «Ντούγκλας» (ή… ποντικοουρά όπως το λέγαμε εμείς περιπαικτικά). Δεύτερον, γιατί για κάποιο λόγο μού άρεσε εκείνο το κάπως λαδωμένο προς τα πίσω μαλλί του (με μπριγιαντίνη Pompeïa διαλυμένη σε μπριγιόλ να υποθέσω;) και τρίτον, επειδή τον άκουσα για πρώτη φορά σε μιαν εποχή (1973) όπου γινόταν χαμός με τον «Διαβολάκο». Θυμάμαι σαν τώρα το μικρό δισκάκι στα τζουκμπόξ, στις ψησταριές και τις ταβέρνες της γειτονιάς, να παίζει αδιαλείπτως. Έβαζαν και την πίσω πλευρά «Το βουνό με το βουνό δε σμίγει» του Χιώτη, αλλά η σκληρή και ακατέργαστη ζεμπεκιά του Κούλη Σκαρπέλη (ο «Διαβολάκος» ντε) ήταν ασυναγώνιστη. Η αρχοντική, βυζαντινή, «ξερή» φωνή τού μεσσήνιου τραγουδιστή έσκιζε τον αέρα και σφηνωνόταν για τα καλά στ’ αυτιά και στο μυαλό σου. Λαϊκό τραγούδι μεγατόνων, απ’ αυτά που δεν πρόκειται ποτέ να ξαναβγούν. 
Της πουτάνας γινόταν όμως και με άλλα δύο τραγούδια του Μιχαλόπουλου εκείνα τα χρόνια… στα τζουκμπόξ. Με το «Βαδίζω και παραμιλώ» (1972) του Γιάννη Παπαϊωάννου (πίσω πλευρά στο δισκάκι των… Κυκλάδων το «Φάληρο και Τζιτζιφιές» των Μιχαλόπουλου-Γκούτη) και βεβαίως με το «Μεσ’ της πόλης το χαμάμ» (1974), τη διασκευή των Μπουρνέλη-Μιχαλόπουλου στο κλασικό ρεμπέτικο του Ανέστη Δελιά (με άλλη πλευρά τον «Σταύρο», την αλλοπρόσαλλη διασκευή στο «Κάφτονε Σταύρο, κάφτονε» δηλαδή του Μάρκου Βαμβακάρη). Αυτά τα τραγούδια, μαζί με τον «Καπετανάκη» (Δεν ξανακάνω φυλακή κτλ.), που δεν τον θυμάμαι και πολύ από τότε, ήταν τα βασικά κομμάτια πάνω στα οποία στήθηκε ο όψιμος μύθος του Παναγιώτη Μιχαλόπουλου – ενός τραγουδιστή, που είχε ήδη, τότε, μεγάλη, αλλά κάπως σκοτεινή ιστορία, αφού βρισκόταν στα πάλκα και τη δισκογραφία από τις αρχές του ’50.
Στη δεκαετία του ’70, με τα 45άρια αλλά και με τα LP (για να μην πω κυρίως με τα LP), η καριέρα του σπουδαίου τραγουδιστή θα απογειωθεί, αφού ο Μιχαλόπουλος ηχογραφούσε συνεχώς μεγάλους και μικρούς δίσκους. Ίσως, δε, ο καλύτερος απ’ αυτούς να ήταν ένα άλμπουμ που έκανε με τον Γιώργο Μητσάκη το 1976, που λεγόταν «Τα Σαΐνια» [Κυκλάδες LPKG24] και που περιείχε πολύ ωραία τραγούδια (του Μητσάκη) εμπνευσμένα τα περισσότερα από την Κατοχή (πληροφορίες λένε πως ο Μιχαλόπουλος είχε «ανεβεί στο βουνό» και πως ως αριστερός, αργότερα, είχε υποστεί διώξεις). 
Ο Παναγιώτης Μιχαλόπουλος είχε δύο γιούς τραγουδιστές, τον Σταύρο και τον Μάκη Μιχαλόπουλο, με τους οποίους μάλιστα έκανε κι ένα LP το 1974 – το «Στο Φάληρο που Πλένεσαι» [Κυκλάδες LPKG 11]. Δυστυχώς ο Σταύρος έφυγε από τη ζωή την επόμενη χρονιά (ήταν δεν ήταν 30 ετών), ενώ και για τον άλλο γιο του διάβασα σε διάφορα sites πως επέζησε αυτοκινητικού, αλλά τυφλός. Ο Μιχαλόπουλος σαν πονεμένος πατέρας που ήταν έκανε έναν πολύ «μαύρο» δίσκο με (α)μανέδες το 1977 [Κυκλάδες LPKG 52], όπου μπορεί κάποιος να τον ακούσει να τραγουδά πραγματικά συγκλονιστικά (δε λέω ψόφια λόγια) τα «Αν είχε ο χάρος δυο παιδιά», «Τέτοια πληγή που έχω», «Φωτιά θα βάλω μόνος μου» και άλλα ανάλογα αν και είχε προηγηθεί σε δισκάκι ο σπαραχτικός «Πόνος του Μιχαλόπουλου». Και συνέχισε βεβαίως να τραγουδά σχεδόν μέχρι το θάνατό του, το 1992, έχοντας στους δίσκους του πάντα καλά τραγούδια να προτείνει – όπως το αν «Αν κυβερνούσαν οι τρελλοί» (Λ. Μπουρνέλης, Π. Μιχαλόπουλος, Π. Καπλάνογλου) από το LP «Τα καινούρια του/ ’87» [Άλφα]…
Πολύ μεγάλη και ιδιαίτερη φωνή, απίστευτα μάγκικες ερμηνείες και τραγούδια ανεπανάληπτα…

11 σχόλια:

  1. Φώντα γειάσου και καλή χρονιά
    Χαιρομαι για αυτή την ανάρτηση για τον Μιχαλόπουλο ,πρόκειται για έναν μεγάλο άλλά παρεξηγημένο τραγουδιστή,και λέω παρεξηγημένο γιατί πολλοί θεωρούν τα τραγούδια του σκυλάδικά ενω στην πραγματικότητα πρόκειται για βαριά λαικά που κατα την γνώμη μου αποτελούν την πραγματική σύνεχεια των ρεμπέτικων.
    Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν ο Ζαγοραίος , ο Απόστολος Νικολαίδης ,και ο Πρόδρομος Τσαουσάκης μέγάλοι τραγουδιστές που υπηρέτησαν με συνέπεια αυτό το είδος αλλά που δυστυχώς παρέμειναν περιθωριακοί με την έννοιά ότι ποτε δεν απέκτησαν τη φήμη και τη δημοτικότητα που τους άξιζε.
    Ο συγκλονιστικός αμανές «Ο πόνος του Μιχαλόπουλου» πιστεύω ότι είναι ο τελευταίος αυθεντικός αμανές που έχει γραφτεί.
    Ο Μιχαλόπουλος επίσης ήταν ένας εξαίσιος τραγουδιστης δημοτικών τραγουδιών.
    Αυτά προς το παρόν και πάλι καλή χρονιά
    Γιώργος Μα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Γιώργο Μα, καλή χρονιά και σ’ εσένα.
      Με τίποτα δεν ήταν σκυλάδικα τα τραγούδια του Μιχαλόπουλου, ασχέτως αν μερικά μπορεί να ακουγόντουσαν, παλιά, σε τέτοιου τύπου… μικρομάγαζα. Ήταν όπως το λες… λαϊκά τραγούδια, βαριά λαϊκά τραγούδια, τα οποία, επειδή βγαίνανε σε μικρές εταιρείες (στα 70s), περάσανε στο ντούκου από τους ψευτοκουλτουριάρηδες.
      Με τα τραγούδια αυτά έχει μεγαλώσει μια Ελλάδα, και όποιος έχει αναμνήσεις από ’κείνα τα χρόνια μπορεί να το βεβαιώσει. Και για το «Διαβολάκο» και για τα υπόλοιπα που αναφέρω. Εν ολίγοις; Xάλαγε ο κόσμος.
      Κι αυτό που λέω για το ροκ ισχύει. Έχω φίλους ροκάδες που τρελαίνονται για Μιχαλόπουλο. Κάτι τους ξυπνάει η φωνή του (και σ’ εμένα δηλαδή)… και δεν έχουν άδικο.
      Λυπάμαι, μόνο, γιατί δεν μπόρεσα να τον δω ποτέ live, ούτε στην επαρχία, ούτε στην Αθήνα (ξέρω πως τραγουδούσε για χρόνια στο Αιγάλεω).

      Διαγραφή
    2. Εγω προσωπικα ειχα την τυχη να τον ακουσω,ζωντανα σε αναψυκτηριο,και θεωρω οτι ηταν καλλυτερος σε σχεση με τουσ δισκους. Ισως γιατι του δινοταν η ευκαιρια να αυτοσχεδιασει,θεωρωντας οτι η αυστηρη φορμα ενος τργουδιου τον εγκλωβιζε...εχειβαλει 2 αριστουργηματα τα οποια σας καλω να τα ακουσετε¨.Το ενα λεγεται "ο βερεσες και ο κορσες"του Μητσακη και το αλλο "και παλι μονος"του Μπουρνελη.Ισως η πολυ ιδιαιτερη φωνη του δυσκολευε τους συνθετες να του φτειαξουν τραγουδια ,ενω θα μπορουσε να εχει καλλυτερο ρεπερτοριο..ΠΕΡΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ.

      Διαγραφή
    3. Συμφωνώ απόλυτα.

      Διαγραφή
  2. Την φωνή αυτού του ανθρώπου την θεωρώ μέσα μου ως θεική, ανατριχιαστική. Κελαηδάει, δεν τραγουδάει. Όσο για τον μαύρο δίσκο με τους αμανέδες, είναι πιστεύω ο καλύτερός του κι ένας απ τους καλύτερους της Ελληνικής Δισκογραφίας. Δυστυχώς, όπως είπες κι εσύ Φώντα, δεν τον ακούσαμε ζωντανά ποτέ λόγω των νιάτων μας και των ταυτόχρονων γηρατειών του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο για την ανάρτηση για τον τεράστιο Παναγιώτη Μιχαλόπουλο.
    Όντως υποτιμημένος όπως τόσοι άλλοι καλλιτέχνες εδώ στην ψωροκώσταινα.
    Ήξερα ότι είχε και μια κόρη αλλά δεν έχω περισσότερες πληροφορίες.
    Τον άκουσα κι εγώ ζωντανά στο ΑΚΡΟΝ αναψυκτήριο στον Κολωνό και ήταν μέγας ...
    Βαγγέλης Αναγνωστόπουλος

    * εξ ίσου υποτιμημένο θεωρώ και το Κώστα Καφάση ειδικά της πρώτης περιόδου.
    Λούμπεν κατάσταση και παρακμιακή φιγούρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα Φώντα.
    Ο Μιχαλόπουλος ήταν απ΄το διπλανό χωριό, Λυκότραφο το λένε, ήταν δε, μακρινός συγγενής μου. Τον θυμάμαι να έρχεται στο πανηγύρι του χωριού μου, πότε ο ίδιος και πότε ο αδελφός του Χρήστος. Εκείνο που δεν αναφέρθηκε καθόλου είναι, πως ήταν αριστερός, ο ίδιος έλεγε πως "κομμουνιστής γεννήθηκα κομμουνιστής πεθάνω", με ενεργή συμμετοχή στο ΕΑΜ όπου και τραυματίστηκε στο πόδι. Όσοι τον ήξεραν θα έβλεπαν πως κούτσαινε ελαφρώς. Εμείς, παιδάκια τότε, δεν ξέραμε από τέτοια. Εμείς τον βλέπαμε σαν άρχοντα με το "Ντούγκλας" μουστάκι και το ασπρόμαυρο παπούτσι να τριζοβολάει όταν περπατούσε. Άρχοντας σου λέω!!! Θα μπορούσε να τραγουδήσει και .... μπλουζ με σωστή καθοδήγηση. Το φαντάζεσαι? Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα έγραψα κάτι παραπάνω...
      >>πληροφορίες λένε πως ο Μιχαλόπουλος είχε «ανεβεί στο βουνό» και πως ως αριστερός, αργότερα, είχε υποστεί διώξεις<<

      Διαγραφή
  5. Προσπάθησα να βρω μια πλήρη εργογραφία του Μιχαλοπούλου, αλλά δε βρήκα. Αφορμή στάθηκε ένα τραγούδι που ανάρτησε κάποιος με τίτλο " δε σε ρωτώ". Στο συγκεκριμένο τραγούδι σε δύο αναρτήσεις που βρήκα δεν γράφει τίποτα.
    Τώρα, για το Μιχαλόπουλο έχω να παρατηρήσω ότι στην τεχνική του είναι άψογος.Αλλα οι ηχογραφήσεις με ντράμς και αρμονια δεν είναι και ότι καλύτερο. Αλλά τραγουδιστής υπήρξε καλός.! Είπε και δημοτικά με επιτυχία.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή