τηλεοπτικά

Τα περισσότερα κανάλια της τηλεόρασής μου (μια παλαιά έγχρωμη, βαρέων βαρών Philips, μοντέλο ’85) δεν μεταδίδουν πλέον το αναλογικό σήμα ορισμένων σταθμών. Απαιτείται αποκωδικοποιητής, προκειμένου να λαμβάνουν το νέο ψηφιακό σήμα. Ο αποκωδικοποιητής κοστίζει από 35 ευρώ και πάνω, αναλόγως με τις απαιτήσεις του τηλεορασάκια.

Επειδή έχω την άποψη ότι τα τηλεοπτικά προγράμματα μπαίνουν απρόσκλητα στα σπίτια μας –κανονικά θα έπρεπε να μας πληρώνουν, όταν τα βλέπουμε και όχι να τα πληρώνουμε, όπως πληρώνουμε την ΕΡΤ ή όπως μάς ζητούν να πληρώσουμε τώρα τους αποκωδικοποιητές, για να εξακολουθούμε να… μορφωνόμαστε από τα πανελλήνιας εμβέλειας ιδιωτικά κανάλια– δεν είμαι διατεθειμένος να δώσω για πάρτη τους ούτε δεκάρα τσακιστή· ιδίως σε μιαν εποχή όπου το χρήμα φαίνεται μόνο με το κυάλι, και τα ραβασάκια καταφθάνουν με εξοντωτικούς ρυθμούς. Όχι ότι έβλεπα και πολύ τηλεόραση, αλλά να, τώρα, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κόψω και το ελάχιστο, γλιτώνοντας, μια και καλή, από ουκ ολίγους ανεπιθύμητους επισκέπτες. Τουλάχιστον μέχρι να πάρω το εφάπαξ…