JEFF HAMILTON veteran drum master

Το όνομα του ντράμερ Jeff Hamilton κάποιοι μπορεί να το έχουν στο νου τους από την πολυποίκιλη συνεργασία του (σε CD, DVD και συναυλίες) με την Diana Krall, όμως εγώ το θυμάμαι από το τρίο με τ’ όνομά του, το Jeff Hamilton Trio, για το άλμπουμ του οποίου “Symbiosis” [Capri, 2009] έγραφα μεταξύ άλλων στο τεύχος 201 του J&T: «Πρόκειται για ένα CD με τα περισσότερα από τα κομμάτια του να αφορούν σε στάνταρντ (Gershwin, Arlen, Hampton, Davis και τα τοιαύτα). Μοιάζει παράλογο; Θα έλεγα πως όχι. Φαίνεται πως έχει άλλο βάρος το να είσαι ‘καραβάνα’, επιμένοντας να παίζεις εκείνα με τα οποία ξεκίνησες, πάνω-κάτω, αλλάζοντάς τους τα φώτα. Και δεν εννοώ τίποτα ‘ασυνάρτητες’ εκδοχές, που θα έκαναν τα κομμάτια αγνώριστα, αλλά για λεπτολογημένες επεμβάσεις, μέσα στο γράμμα και το πνεύμα των αρχικών συνθέσεων. (Καταπληκτικό το stride πιάνο στο “Symbiosis” του Claus Ogerman – κομμάτι που αποθέωσε στο φερώνυμο LP ο Bill Evans)».

Περαιτέρω, τουλάχιστον δύο ακόμη φορές στο παρελθόν είχα την ευκαιρία να αναφερθώ στον ντράμερ από την Indiana (γενν. το 1953). Μία αφορούσε στην παρουσία του στο άλμπουμ του κιθαρίστα Graham Dechter “Right On Time” [Capri, 2009] επίσης στο τεύχος 201 και μία στο “…Until the Sun Comes Up” [Capri, 2011] της Atsuko Hashimoto (τεύχος 219). Ο Jeff Hamilton λοιπόν είναι αυτός που με απασχολεί, και την αφορμή την παράσχει το πλέον πρόσφατο δισκάκι με το trio του (Christoph Luty μπάσο, Tamir Hendelman πιάνο) που έχει τίτλο “Red Sparkle” [Capri, 2012].

Το άλμπουμ ανοίγει με το “Ain’t that a peach” ένα ξεσηκωτικό upbeat, που παραχωρεί τη θέση του στο “Bye ya” του Thelonious Monk και το οποίο μεταφέρεται από το πρωτογενές caribbean περιβάλλον του σ’ ένα περισσότερο… βραζιλολάτιν. Το “On and on” μία παλαιά επιτυχία (τραγούδι) του Stephen Bishop από το 1977, εδώ με το υπερ-τονισμένο drumming μετατρέπεται σε κάτι… απείρως σοβαρότερο, την ώρα κατά την οποίαν τα τρία στάνταρντ που ακολουθούν, το “Too marvelous for words” (Richard A. Whiting/Johnny Mercer), το “Laura” (David Raskin/Johnny Mercer) και το “A sleepin’ bee” (Harold Arlen/Truman Capote) παίζουν με τα tempi, εμφανίζοντας αντιδιαμετρικούς αισθητικούς χαρακτήρες (απολύτως σουινγκάτο το πρώτο, περισσότερο στοιχειωτικό το δεύτερο, noir με ακρογωνιαίο μπάσο το τρίτο). Το φερώνυμο (και πρωτότυπο) “Red sparkle” (σύνθεση του Hamilton) είναι ένα εξαιρετικό track με υπερταχύ παίξιμο στα ντραμς και με τον Hamilton να παίζει soli... σαν να μελωδεί. Τα δύο τελευταία κομμάτια έρχονται κι αυτά να επιβεβαιώσουν τη σημαντικότητα του άλμπουμ. Το “I know you oh so well” του Ray Brown χαρακτηρίζεται από το παίξιμο με δοξάρι τού Luty αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο την original μπαλαντική ατμόσφαιρα, με το έσχατο “In an Ellingtone” (του κοντραμπασίστα Luty) ν’ αποτείνει φόρο τιμής στον Duke, μέσω μίας λαμπερής bluesy σύνθεσης. Απλά πράγματα. 

Επαφή: www.caprirecords.com