FETAMERIGANOI sunshine ή… καθόλου sunshine pop

Οι Fetameriganoi (οι ίδιοι αποκαλούνται Φεταμερίγκανοι ή μήπως Φέτα με Ρίγανη;) είναι ένα σχετικώς καινούριο ελληνικό συγκρότημα, αφού σχηματίστηκαν στην Καλαμάτα το 2003, από «κολλητούς που γουστάρανε να συνθέτουν και να παίζουν μαζί» (όπως οι ίδιοι αναφέρουν στο http://soundcloud.com/fetameriganoi). Η μπάντα άρχισε να γίνεται γνωστή πρώτα στην περιοχή της μέσα από live που περιελάμβαναν δικές της συνθέσεις, αλλά και covers –π.χ. το “Street spirit (Fade out)” των Radiohead–, ενώ το 2010 κυκλοφόρησε το πρώτο της EP “Fragile but Indestructible”, το οποίον περιελάμβανε τέσσερα τραγούδια (“Inadequate”, “In prison”, “Escape”, “Insanity”). Έπαιξαν στην Καλαμάτα, εμφανίστηκαν στην Αθήνα (K44), αυξάνοντας στην πορεία και τα τραγούδια/ορχηστρικά τους με ακόμη επτά (“Grayscale”, “Verity”, “At first”, “Pretty girl II”, “Midnight’s ordeal”, “Maybe”, “Void”). Το σύνολο της δουλειάς τους (ένδεκα κομμάτια δηλαδή) κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό σ’ ένα extra limited άλμπουμ βινυλίου (111 αριθμημένες κόπιες, με 6-σέλιδο triptych ένθετο) από την Anazitisi Records υπό τον τίτλο “Different Ways”.

Οι Fetameriganoi (Δημήτρης Τσιλιβαράκης κιθάρες, Θάνος Παππάς πλήκτρα, φωνή, Δημήτρης Σουμής κιθάρες, Παναγιώτης Μπουσούνης μπάσο, Θεοχάρης Παλιάκος ντραμς) είναι μία pop μπάντα. Τα κομμάτια τους έχουν το μελωδικό χάρισμα, τη ρυθμική στιβαρότητα, το ωραίο αρμονικό επιστέγασμα. Ελαφρά, ή λιγότερο ελαφρά, sunshine ή λιγότερο sunshine, είναι προγραμματισμένα ώστε να τραγουδηθούν και να χορευτούν. Τραγούδια, εν ολίγοις, που τ’ ακούς όρθιος, συνοδεύοντάς τα με τη φωνή, με το σώμα, με τα πόδια σου. Καλοπαιγμένα σίγουρα, καλοηχογραφημένα επίσης, και αν κάτι χρειαζόταν παραπάνω τούτο θα ήταν μόνο μία ακόμη πιο πειστική/στιβαρή ερμηνεία – αλλά ok.

Με γνώσεις μουσικές που αποκαλύπτονται στις ίδιες τις συνθέσεις, και βεβαίως στη χρήση των κιθαρών, τα κομμάτια των Fetameriganoi σε κερδίζουν από την αρχή, από το πρώτο δευτερόλεπτο. Το magical-pop “Verity”, το πανέμορφο οργανικό “Escape” με την περίτεχνη συνομιλία πλήκτρων/κιθάρας (με πήγε πίσω στο χρόνο, στο “Teens” των Blue Light), το αέρινο “At first” με την επωδό βάλσαμο “Even if nobody cares… we believe in ourselves”, το bluesy “Pretty girl II”, το σπιντάτο “Maybe” (όλα στην πρώτη πλευρά). Το “Void”, που ανοίγει τη δεύτερη είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι, κάπως μεταφυσικής σύλληψης, με ωραία, υποστηρικτική, δουλειά στα φωνητικά. Το ροκάδικο, κάπως αργό, instro “Insanity” παραδίδει τη σκυτάλη στο “In prison” (ένα τραγούδι γύρω από τις νέες παραφροσύνες και τον απελευθερωτικό ρόλο της μουσικής) κι εκείνο, με τη σειρά του, στο “Inadequate”, που συνεχίζει στο ίδιο νωχελικό μοτίβο, πριν την ξαφνική αλλαγή του τέμπο στη μέση σχεδόν του κομματιού. Το βαρύ closing track “Midnight’s ordeal” (με στίχους σαν και τούτους “now it’s late, so feel the pain/ all your efforts are in vain/ hold your breath, there’s no escape”) είναι σχεδόν ακουστικό, με βασικά όργανα τη φωνή και την κιθάρα. Είναι ένα «άλλο» κομμάτι, που πιθανώς να δείχνει τις βαθύτερες τραγουδοποιητικές πηγές των Fetameriganoi. Θα δείξει… όπως λέμε.

Επαφή: www.anazitisirecords.com