Ένα σύντομο κείμενο –ειδικότης του– τού Αμερικανού Richard Brautigan (1935-1984), όπως
μεταφράστηκε από τον Γιάννη Τζώρτζη και δημοσιεύτηκε στο τέταρτο και τελευταίο(;)
τεύχος του περιοδικού Ζάλη (Απρίλιος 1989), που εξέδιδαν οι Νικόλας Γ. Μπαλής, Γιάννης Τζώρτζης και Θάνος Σταθόπουλος…
Κάθε φορά –και μιλάω για μια περίοδο εφτά ολόκληρων χρόνων– που καλώ
στο τηλέφωνο κάποιον συγκεκριμένο φίλο μου, τον βρίσκω πάντα στο σπίτι. Του έχω
τηλεφωνήσει μπορεί κι εξήντα με εβδομήντα φορές, μέσα σ’ αυτά τα εφτά χρόνια,
και θα ’ναι πάντα εκεί να απαντήσει.
Δεν έχω κανένα συγκεκριμένο σκοπό που του τηλεφωνώ. Απλώς σχηματίζω τον
αριθμό του κάθε φορά που είμαι στην ανάλογη διάθεση. Το δάχτυλό μου γυρίζει
εφτά φορές το καντράν του τηλεφώνου κι η φωνή του απαντά αυτόματα, «παρακαλώ».
Τις περισσότερες φορές οι συνομιλίες μας δεν έχουν τίποτα ιδιαίτερο,
όμως αυτό που έχει σημασία είναι πως βρίσκεται πάντοτε στο σπίτι. Άλλες φορές
θα είναι πρωί, άλλες βράδυ.
Εκείνος λέει πως έχει κάποιο επάγγελμα, όμως τι απόδειξη έχω; Λέει πως
έχει παντρευτεί πριν από μερικά χρόνια, όμως ποτέ δεν έχω συναντήσει τη γυναίκα
του, ούτε και έχει απαντήσει ποτέ στο τηλέφωνο.
Του τηλεφώνησα σήμερα στις 1.15 το μεσημέρι και φυσικά ήταν εκεί. Το
τηλέφωνο χτύπησε μονάχα μια φορά. Αργότερα σκεφτόμουν πως απ’ το 1972 και μετά
καθόταν απλώς και περίμενε να του τηλεφωνήσω.
Ένα σύντομο συμπλήρωμα…
ΑπάντησηΔιαγραφήO Brautigan ανήκει στη γενιά των beat ποιητών-συγγραφέων (έχουν τυπωθεί τουλάχιστον πέντε βιβλία του στη γλώσσα μας), ενώ στο δεύτερο μισό των sixties είχε συνδεθεί με το συγκρότημα Mad River στην Bay Area (η γνωριμία έγινε στο κοινόβιο των Diggers). Το πρώτο άλμπουμ των Mad River [Capitol, 1968] είναι αφιερωμένο στον Richard Brautigan, ενώ στο δεύτερο “Paradise Bar and Grill” [Capitol, 1969] o Brautigan διαβάζει το ποίημά του 'Love’s not the way to treat a friend', τη συνοδεία των κιθαρών των David Robinson και Lawrence Hammond (αμφότεροι μέλη των Mad River).
Και σ' εσάς καλή εβδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπουδαίος ο Μπρώντιγκαν!Απ'τους λίγους συγγραφείς της εποχής του που πρόλαβε τον "αέρα" των μπητ και ενσωμάτωσε τη ψυχεδέλεια στη γραφή του.'Όπως λέει ένας φίλος;"Είχε πάρει τη σωστή δόση όταν έγραφε"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σε καλά που μας τον θύμησες.
Φ.Μ.