ο ΜΑΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ σε τζαζ στάνταρντ

Ένας Έλληνας jazz πιανίστας, που συγχρόνως τραγουδά; Ναι, και δεν είναι καθόλου συνηθισμένη (ούτε εύκολη) η περίπτωση. Μερικά βασικά βιογραφικά, σε τρίτο πρόσωπο, έτσι όπως τα παραθέτει ο ίδιος ο Μάνος Αθανασιάδης στο site του (www.manosathanasiadis.com) κρίνονται ως απαραίτητα, προκειμένου να πάμε παρακάτω: «Ο Μάνος Αθανασιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη μουσική και το πιάνο σε ηλικία 6 ετών με το συνθέτη Γ. Κουρουπό και στη συνέχεια με τις Νύλιαν Περέζ και Μαρία Ευστρατιάδη. Σπούδασε Ανώτερα Θεωρητικά (Αρμονία-Αντίστιξη-Ενορχήστρωση) με το μαέστρο και συνθέτη Γ. Ιωαννίδη και φούγκα και σύνθεση με το συνθέτη Ε. Κοκκόρη. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα διεύθυνσης ορχήστρας με τον Φ. Παπαδόπουλο. Σπούδασε με εσωτερική υποτροφία στο μοντέρνο τμήμα του Ωδείου Φ. Νάκας από το 1993-97 με τον Τ. Πατερέλη. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα αυτοσχεδιασμού με τον Μάρκο Αλεξίου. Το 1999 παρακολούθησε μαθήματα στο Μιλάνο με τον ιταλό πιανίστα Ε. Pieranunzi και μετέπειτα με τον αμερικανό πιανίστα Benny Green, καθώς και σεμινάρια τεχνοτροπίας μοντέρνας σύνθεσης του 20ου αιώνα με τον Θ. Αντωνίου. Από το 1996 εργάζεται ως καθηγητής Jazz Πιάνου και Aνώτερων Θεωρητικών στο Ωδείο Φ. Νάκας. Από το 1995 συνεργάζεται με γνωστούς έλληνες καλλιτέχνες, ενώ εμφανίζεται συχνά σε διάφορα jazz σχήματα, αλλά και με το δικό του trio σε αθηναϊκά clubs. Στο διάστημα 2002-2008 συνεργάστηκε με το σύνολο Cammer-ton, όπου εμφανίστηκαν σε πολλά φεστιβάλ και συναυλιακούς χώρους (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κ.ά.). Το Σεπτέμβριο του 2007 παρουσίασαν σε δικές του ενορχηστρώσεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αποσπάσματα από τα Sacred Concerts του Duke Ellington στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής στην Πάτμο. Μέσα στην Άνοιξη του 2012 κυκλοφορεί το πρώτο του album με τίτλο “Everybody Swings” με γνωστά jazz standards σε δικές του arrangements».

Προφανώς, το “Everybody Swings” [Jadeo Music/Ankh] είναι μία από τις τελευταίες «εξόδους» τού Μάνου Αθανασιάδη, ένα άλμπουμ τραγουδιστικής όπως την αποκαλούμε jazz, που έρχεται να πάρει θέση ανάμεσα στις υπόλοιπες (που δεν είναι και λίγες, αναλογιζόμενοι τη συγκυρία) κυκλοφορίες του είδους. Ποίου είδους; Μα της jazz των Ελλήνων. Της jazz που αποδίδεται από έλληνες μουσικούς. Ένα τρίο λοιπόν αποτελούμενο από τον Μάνο Αθανασιάδη πιάνο, φωνή, τον Περικλή Τριβόλη κοντραμπάσο και τον Σπύρο Παναγιωτόπουλο ντραμς, ένα τρίο που μετατρέπεται σε κουαρτέτο με την προσθήκη του Τάκη Πατερέλη (άλτο σαξόφωνο σε δύο κομμάτια), και που αποφασίζει να αναμετρηθεί με μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια της ιστορίας. Τραγούδια των Cole Porter, Irving Berlin, Harold Arlen, Fats Waller (και Harry Brooks και Andy Razaf), Ray Henderson (και Mort Dixon) κ.ά., τραγούδια όπως τα “Night and day”, “I’ve got you under my skin”, “Cheek to cheek”, “I’ve got the world on a string”, “Ain’t misbehavin’”, “Bye bye blackbird” κ.λπ., τα οποία δεν είναι απλώς πολλάκις ακουσμένα, αλλά και ερμηνευμένα από τις μεγαλύτερες φωνές της ιστορίας. Μια-δυο αλήθειες λοιπόν… 

Αν θέλεις να κάνεις το κέφι σου, αποδίδοντας jazz τραγουδιστικά standards, τότε το ρεπερτόριο είναι ένα – και είναι αυτό. Και επί του προκειμένου το τρίο τού Μάνου Αθανασιάδη τα καταφέρνει μια χαρά. Ο ίδιος ως «φωνή» είναι επαρκής (με περισσότερες δυνατότητες στις χαμηλές), ενώ και ως ερμηνευτής προσπαθεί, και το καταφέρνει, να μην προδώσει αυτά τα πασίγνωστα τραγούδια (τα οποία, σημειωτέον, τα σέβεται περισσότερο απ’ όσο –πολύ– τους πρέπει). Το rhythm section είναι εκεί για να στηρίξει την προσπάθεια (το ίδιο και ο Τάκης Πατερέλης), η ηχογράφηση είναι αρκετά καλή (Sierra studios), με το mix και το master να γίνονται στο Παρίσι (Custom studio) από τον Mark Haliday (έχει δουλέψει για τους Victoria Rummler, Francis Lockwood, Jean-Loup Longnon κ.ά.). Τι άλλο; Τι άλλο από το να περιμένουμε τον Μάνο Αθανασιάδη και με δικό του υλικό…