Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ Greece Goes Modern

Όταν είχαμε συναντηθεί με τον Μίμη Πλέσσα (πρέπει να ήταν Απρίλιος του 2005) –με αφορμή την επικείμενη (τότε) επανακυκλοφορία του άλμπουμ «Ο Μίμης Πλέσσας παίζει Philicorda», που είχε μοιραστεί με το 148-149 τεύχος του Jazz & Τζαζ, τον Ιούλιο του ’05– ένα από τα πρώτα πράγματα που είχα ρωτήσει τον αγαπημένο έλληνα συνθέτη αφορούσε σ’ ένα… μυστήριο δικό του άλμπουμ, που είχε τυπωθεί από την Pan-Vox το 1967 υπό τον hip τίτλο Greece Goes Modern. Είχα πληροφορηθεί διάφορα σχετικά δια στόματός του, αλλά βασικά το γεγονός πως τα master tapes εκείνου του δίσκου ήταν από καιρό χαμένα· όπως χαμένο ήταν και το LP εξάλλου, στη φυσική μορφή του. Είχα ακούσει μερικά θέματα από το “Greece Goes Modern” προ 15ετίας, αντιγραμμένα σε μια κασέτα, αλλά ολάκερο το έργο –γιατί περί έργου επρόκειτο– το άκουσα πριν κανα χρόνο, όταν άρχιζε να το ανεβάζει σταδιακώς ο Nick Pat στο YouTube, αποκαλύπτοντάς μας έναν «άλλο», έναν διαφορετικό Μίμη Πλέσσα. Και να λοιπόν, τώρα, 45-46 χρόνια αργότερα(!) να έρχεται η ώρα της επανέκδοσης εκείνου του άλμπουμ σε 350 αντίτυπα βινυλίου (ήδη sold out – αλλά αυτά που θέλω να γράψω θα τα γράψω), ύστερα από τις συντονισμένες προσπάθειες της εταιρείας B-Other Side, του fanzine Belle Vue, αλλά και του Θανάση Ξανθάκου από το δισκάδικο Plan 59, ο οποίος επιμελήθηκε το νέο mastering. Πρόκειται για γεγονός! Στο πλατώ λοιπόν ένα αντίτυπο τού “Greece Goes Modern”, το οποίον ακούω, τώρα, σαν να είναι η πρώτη φορά.
Το άλμπουμ… συγκροτήθηκε στη βάση μιας διαφήμισης για την μπύρα Fix. Ήταν 1966 όταν ο Μίμης Πλέσσας συμμετείχε στην καμπάνια του συγκεκριμένου προϊόντος, έχοντας την φαεινή ιδέα να εναρμονίσει για… jazz-rock σύνολο δέκα σκοπούς της ελληνικής υπαίθρου, δίνοντάς τους ένα νέο ανεπανάληπτο άρωμα. Χρειαζόταν, φυσικά, ένα συγκρότημα (The Orbiters) για το «ανέβασμα» του έργου, το οποίο βρέθηκε, πάραυτα, στα πρόσωπα των μονίμων συνεργατών τού συνθέτη (Andrea Ortega φλάουτο, σαξόφωνο, Igor Raniets ντραμς, Τίτος Καλλίρης ηλεκτρική κιθάρα, Νίκος Γκίνος κλαρίνο, Ανδρέας Ροδουσάκης κοντραμπάσο, Μίμης Πλέσσας philicorda) και βεβαίως χρειάστηκε η συμβολή του ζεύγους Gesar, οι οποίοι και τύπωσαν, προς χάριν του έλληνα μαέστρου, το πρώτο long play τους στην ετικέτα Pan-Vox. Πόσοι το πήραν τότε χαμπάρι; Πολύ λιγότεροι απ’ όσους θα το ανακαλύψουν σήμερα…
Τι κάνει λοιπόν ο Πλέσσας; Δανείζεται δέκα ελληνικού σκοπούς (χορούς) –δύο από τον Μοριά («Λεμονάκι», «Καλαματιανό»), δύο από την Ήπειρο («Ο Μενούσης», «Βασιλικός»), δύο από τα Επτάνησα («Γιαλό να πας», «Η πέρδικα»), δύο από τη Θεσσαλία («Καραγκούνα», «Τρία παιδιά»), δύο από τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη («Καράβι απ’ τη Χιό», «Κρητικός»)– τους οποίους και προσαρμόζει, με αληθινή έμπνευση, στους ρυθμούς της εποχής (το shake βασικά, αλλά και την bossa-nova, δίχως ν’ αφήνει την jazz εκτός σχεδιασμού), παίρνοντας από τα μέλη τού γκρουπ πρώτης τάξεως παιξίματα (οι fuzzy κιθάρες του Καλλίρη π.χ. είναι μάλλον πρωτάκουστες για την Ελλάδα του ’66-’67). Το αποτέλεσμα είναι, γενικώς και ειδικώς, απίθανο! Ο «Μενούσης», η «Καραγκούνα», τα «Τρία παιδιά», ο «Βασιλικός» (που θα μπορούσε να θυμίζει και… Mode Plagal!) είναι πολύ μπροστά για-και-από την εποχή τους και όσον αφορά στην ιδέα (να αποδοθούν δηλαδή παραδοσιακοί σκοποί με ηλεκτρικά όργανα), αλλά και όσον αφορά στην εκτέλεση. Κάποτε λέγαμε για τον Σαββόπουλο, την Κωχ, αργότερα για τον Παπάζογλου, τον Πορτοκάλογλου, και δεν ξέρω ’γω για ποιους άλλους ακόμη, που έπαιξαν στο ίδιο ή σε παρόμοιο «γήπεδο». Μπορεί ο Πλέσσας να μην ήταν ο πρώτος που το επιχείρησε (είχαν προηγηθεί οι Forminx ας πούμε με το “Madjouranas shake” το 1965), ήταν όμως ο πρώτος που το ανέπτυξε σε πλήρη μορφή, έχοντας προηγηθεί όλων των προαναφερομένων. Ενώ, και όσον αφορά στη δισκογραφία, το “Greece Goes Modern” μόνο με το «Χωρίς Σύνορα» των Κυριάκου Σφέτσα/Greek Fusion Orchestra θα μπορούσε να συγκριθεί· ασχέτως αν και από ’κείνο προηγείται κατά 13 ολόκληρα χρόνια…

28 σχόλια:

  1. Κε Τρούσα καλησπέρα

    Ενώ παρακολουθώ το ιστολόγιό σας σχεδόν από την γέννηση του, είναι αλήθεια ότι δεν έχω αφήσει παραπάνω από ένα-δύο σχόλια. Το κάνω τώρα σ΄αυτό το post, όχι για να συμπληρώσω ή να διαφωνήσω με τα όσα αναφέρετε στην ανάρτησή σας, αλλά για να εκφράσω κάποιες απορίες και σκέψεις μου (ελπίζω) για συζήτηση και προβληματισμό.

    Προφανώς και αξίζουν ευχαριστίες οι άνθρωποι της B-Other Side, που αποφάσισαν να επανεκδόσουν αυτόν τον εξαιρετικό δίσκο μέτα από τόσα χρόνια, όμως δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί ένας τέτοιος δίσκος πρέπει να κοπεί σε τόσα λίγα αντίτυπα (300 εάν δεν κάνω λάθος) και ουσιαστικά να μετατραπεί σε έναν ακόμα (οικονομικό και όχι μόνο) μουσικό παραλογισμό.
    Γιατί το λέω αυτό. Γιατί προσφάτως αναζητώντας διάφορους ελληνικούς δίσκους στο ebay, πέτυχα συμπατριώτη μας (βάζετε και βγάζετε εισαγωγικά κατά βούληση) να έχει στοκάρει 3-4 κόπιες της επανέκδοσης, τις οποίες πουλούσε προς 50€ τη μία! Δυστυχώς η εν λόγω δημοπρασία δεν υπάρχει πια στο ebay (από ότι φαίνεται δουλεύει στο φουλ η επιχείρηση...), όμως με μία σχετική αναζήτηση (κλικ εδώ) μπορεί κανείς να πάρει πρέφα τι παίζει.

    Φυσικά δεν καταλογίζω ευθύνες στους ανθρώπους της B-Other Side, επειδή κάποιοι προσπαθούν να κονομήσουν από τέτοιες ιστορίες. Θεωρώ όμως ότι θα μπορούσαν και οι κόπιες να ήταν περισσότερες και ίσως μία φηφιακή ανατύπωση να έδιωχνε λίγο από τον παραλογισμό. Ασέ που όσοι δεν αγοράζουν βινύλια ή δεν διαθέτουν τα χρήματα για μία κόπια βινυλίου (ιδιαίτερα όταν αυτή δεν προέρχεται από τις γνήσιες μπομπίνες αλλά από αντιγραφή μίας αρχικής κόπιας*) θα τους ήταν πιο προσιτός ο δίσκός - η μουσική ρε αδερφέ! που στο κάτω-κάτω της γραφής αυτός δεν είναι ο σκοπός?

    Ζητώ συγγνώμη που τα παίρνω, αλλά αυτή η ιστορία όπου η υλική αποτύπωση της μουσικής έχει περισσότερη σημασία από το ίδιο το περιεχόμενο -τη μουσική δηλαδή- με έχει (τουλάχιστον) αηδιάσει και εκνευρίσει το τελευταίο διάστημα. Ελπίζω να μην είμαι ο μόνος...

    Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία
    Radiodada/Χρήστος


    *Άλλος παραλογισμός αυτός! - γιατί τότε να το ψωνίσω σε βινύλιο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητε Χρηστο καλησπερα!
      Θα ηθελα να σε ευχαριστησω που θιγεις αυτο το θεμα μεσα απο αυτην την σελιδα, γιατι ειναι καιρος καποια πραγματα να αποσαφηνιστουν και να μπουν στην θεση τους γιατι με πειραζουν εξισου και εμενα οπως και καθε νοημονα ανθρωπο.
      "
      Ζητώ συγγνώμη που τα παίρνω, αλλά αυτή η ιστορία όπου η υλική αποτύπωση της μουσικής έχει περισσότερη σημασία από το ίδιο το περιεχόμενο -τη μουσική δηλαδή- με έχει (τουλάχιστον) αηδιάσει και εκνευρίσει το τελευταίο διάστημα".Συμφωνουμε απολυτα αλλα το γεγονος πως ως εταιρια ειμαστε ταγμενοι στο βινυλιο, δεν γινεται να αλλαξει επειδη αρκετοι κοντοφθαλμοι εμπορισκοι παιζουν παιχνιδια στα δικα τους γηπεδα.Η δικη μας αποστολη ειναι να βρουμε το υλικο που αγαπαμε, να το φροντισουμε και να το αναδειξουμε ηχητικα και εικαστικα και μετα να το κυκλοφορησουμε.Εκει τελειωνει η δικη μας αναμειξη αλλα εαν ειναι να φοβομαστε την ποιοτητα της υλικης αποτυπωσης για να μην αισχροκερδουν καποιοι,τοτε ακομα και σε...κασσετες να το κυκλοφορησουμε,παλι θα φτασει να γινει...hype και να πωλειται οσο-οσο και ειμαι σιγουρος για αυτο.
      "η μουσική ρε αδερφέ! που στο κάτω-κάτω της γραφής αυτός δεν είναι ο σκοπός?"
      Και εδω θα συμφωνησουμε απολυτα,οχι μονο σε λογια αλλα και σε πραξεις, αφου οποτε ειχαμε το copyrighting ενος εργου και με την συμφωνη παντα γνωμη των μουσικων(Sun Of Greece/Stress/Venus In Furs), φροντιζουμε να το δινουμε δωρεαν για κατεβασμα και μαλιστα στην ποιοτητα του audio master μεσα απο το δελτιο τυπου.Δεν πιστευουμε στην κτηση της μουσικης, ο σκοπος μας ειναι να διασπειρεται και να φτανει οσο πιο μακρια γινεται, προυποθεση ομως ειναι να κατεχουμε το copyright,πραγμα που δεν συμβαινει συχνα.
      "ιδιαίτερα όταν αυτή δεν προέρχεται από τις γνήσιες μπομπίνες αλλά από αντιγραφή μίας αρχικής κόπιας*)"
      Να υποθεσω λοιπον πως δεν εχεις ακουσει το βινυλιο, αφου η ποιοτητα της μεταγραφης και η επεξεργασια του ηχου εγινε με μηχανηματα που ειναι πιο ακριβα και απο το...σπιτι μου και ηταν μια φιλικη χειρονομια απο πολλους και διαφορετικους hi-fidelityκαδες φιλους που βοηθησαν στην εκδοση.Εξαλλου ο σκοπος μας δεν ειναι αυτη καθευατη η τελειοτητα του ηχου αλλα η παρουσιαση του στο καλυτερο δυνατο επιπεδο.Αυτο σημαινει πως εαν κρινουμε οτι κατι δεν εχει καλη ηχητικη ποιοτητα αλλα μας αρεσει για πολλους λογους(ιστορικους, μουσικους, καπριτσιο)θα το εκδωσουμε και δεν θα το κρατησουμε στο συρταρι μονο και μονο επειδη δεν θα εχει ηχητικη αρτιοτητα,μιλαμε για ηχογραφησεις που μας ξεπερνανε συνηθως σε ηλικια.
      "όμως με μία σχετική αναζήτηση (κλικ εδώ) μπορεί κανείς να πάρει πρέφα τι παίζει"
      Και εδω θα συμφωνησουμε απολυτα και μαλιστα θα υπερθεματισω,γραφοντας πως με πικρια ακουσα απο πολλα ανωνυμα χειλη που δεν με ηξεραν, πως τα βινυλια τα πουλαω εγω στο ebay,κατι που ουτε η ηθικη μας και κυριως ουτε η αγαπη μας προς αυτο που κανουμε θα μας επετρεπε ποτε.Για την ιστορια ,στο ebay δεν εχουμε καποιο κρυφο λογαριασμο, χρησιμοποιουμε εναν μονο με το σημα και το λογοτυπο της εταιριας και ποτε μεχρι τωρα δεν πουλησαμε οτιδηποτε, τον χρησιμοποιουμε μονο για αγορα.

      Διαγραφή
    2. Μερος Β" και τελευταιο!


      "όμως δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί ένας τέτοιος δίσκος πρέπει να κοπεί σε τόσα λίγα αντίτυπα (300 εάν δεν κάνω λάθος) και ουσιαστικά να μετατραπεί σε έναν ακόμα (οικονομικό και όχι μόνο) μουσικό παραλογισμό"
      Εδω δεν θα συμφωνησουμε γιατι ξεκινας απο λαθος αφετηρια.Ειναι τουλαχιστον αυτοκτονικο για μια εταιρια να ξερει οτι μπορει να πουλησει πχ.1000 δισκους και να τυπωνει τελικα 500 αφου ειναι σιγουρο πως θα επακολουθησουν οσα εκτροπα επακολουθησαν και σε αυτην την περιπτωση,με αποτελεσμα οχι μονο να μην εχω εξτρα κοπιες, αλλα να αναγκαστω να δωσω και απο το αρχειο μου για να καλυψω τον παραλογισμο της αγορας.Οποτε ο μονος λογος που ενας οντως εξαιρετικος δισκος κοπηκε αρχικα σε 350 κοπιες ειναι οι δυσκολες συνθηκες που περναμε και τα πολλα και αρνητικα μηνυματα που ειχα δεχθει πριν την εκδοση του, τα οποια μιλουσαν για επικειμενη εμπορικη αποτυχια.Ως συνεπεια αποφασισαμε να κατεβουμε σε ενα λογικο νουμερο κοπης αφου ως εταιρια εχουμε ενα ελαχιστο budget το οποιο ανατροφοδοτει τις επικειμενες κυκλοφοριες μας αλλα εαν μια απο αυτες παει στραβα,τοτε κινδυνευουμε αμεσα να μην ξαναβγαλουμε ποτε και τιποτε και ειχαμε ηδη δεχθει δυο τετοιες οικονομικες ατυχιες και μια τριτη απλα θα μας γονατιζε.Η μονη λυση που μπορω να προσφερω ως εταιρια για να αποφευχθει κατοπιν η αγρια εκμεταλλευση,ειναι να γινονται επανακοπες της εκδοσης ωστε η κυκλοφορια να υπαρχει στην αγορα και οι καθε ειδους εξυπνοι που στοκαρουν τις κυκλοφοριες, να μην μπορουν μετα να τις εκμεταλλευτουν και ετσι εγινε η επανακυκλοφορια σε ακομα 350 κοπιες (συνολικα 700) ωστε να καλυφθει η αγορα, τουλαχιστον μεχρι νεωτερας.
      Ελπιζω να σε καλυψα στις καιριες και σωστες τοποθετησεις σου και μετα χαρας να απαντησω σε οτιδηποτε αλλο θεωρεις οτι θα μπορουσαμε να κανουμε και παραλειψαμε.
      Ευχαριστω για τον χωρο και την υπομονη,

      Δημητρης Βασιλειαδης εκ μερους της B-otherSide Records

      Διαγραφή
    3. Δημήτρη καλησπέρα
      Ζητώ συγγνώμη που απαντώ με καθυστέρηση τόσων ημερών αλλά δυστυχώς (εγώ από μέσα μου λέω ευτυχώς που ξελαμπίκαρα λιγάκι!) δεν είχα πρόσβαση αυτό το χρονικό διάστημα στο διαδίκτυο. Έστω και καθυστερημένα λοιπόν θέλω να επισημάνω ένα-δύο σημεία στα οποία οι προσεγγίσεις μας για κάποια θέματα διαφέρουν.

      Ξεκινάω όμως λίγο αντίστροφα και παραδέχομαι ότι η εξήγησή σου για τον αριθμό αντιτύπων του δίσκου με καλύπτει. Όντως προσέγγισα το ζήτημα από την πλευρά του «δέκτη» και όχι του «πομπού», οπότε κατανοώ πλήρως την πλευρά σου.

      Πάμε όμως σ’ αυτά που προσεγγίζω διαφορετικά:

      1. «Να υποθεσω λοιπον πως δεν εχεις ακουσει το βινυλιο...»
      Σωστά μάντεψες, αλλά ο μόνος και πραγματικός λόγος είναι ότι δεν κατάφερα πουθενά να βρω τον δίσκο σε λογική τιμή. Κι άσε τον ανώνυμο παρακάτω να λέει «για τον τίμιο άνθρωπο στην Πετρούπολη». Δηλαδή εάν κάποιος μένει στο Μπερναμπούκο, πρέπει να πάει με τσάρτερ στον τίμιο άνθρωπο για να ψωνίσει το βινήλιο? (αυτό δεν απευθύνεται φυσικά σε εσένα αλλά στον ανώνυμο που είναι ο πιο μάγκας και καραμπουζουκλής από όλους μας εδώ στο post).
      Και πίστεψέ με γύρισα τα πραγματικά καταστήματα πολύ περισσότερο από ότι τα εικονικά...
      Όπως και να έχει πάντως το πράγμα, κι αφού είσαι λάτρης του βινηλίου μπορείς να αντιληφθείς ότι αυτό που αναφέρω (...ιδιαίτερα όταν αυτή δεν προέρχεται από τις γνήσιες μπομπίνες αλλά από αντιγραφή μίας αρχικής κόπιας...) δεν έχει σκοπό να προσβάλλει τις προθέσεις σας ή το απότελεσμα της δουλειάς σας. Κάθε άλλο. Θεωρώ όμως ότι μέσα σ’ όλον αυτόν το παραλογισμό, κι εσύ στη θέση μου θα το επισήμαινες.

      2. Βρίσκω ότι υπάρχει μία αντίφαση σε κάποια απ’ τα πράγματα που αναφέρεις. Απ’ τη μία αναφέρεις «ο σκοπος μας ειναι(..η μουσική) να διασπειρεται και να φτανει οσο πιο μακρια γινεται» και απ’ την άλλη αναφέρεις «ως εταιρια ειμαστε ταγμενοι στο βινυλιο». Πιστεύω ότι αυτά τα δύο έρχονται κάπως σε σύγκρουση.
      Μπορώ να καταλάβω απόλυτα την αγάπη προς τον αναλογικό δίσκο, όμως δεν αναφέρεις για ποιον λόγο δεν υπήρξε κάποια ηλεκτρονική/ψηφιακή διάθεση, η οποία θα κατάφερνε με έναν τρόπο να διασπείρει περισσότερο τη μουσική του δίσκου. Μπορεί φυσικά να μου πεις ότι δεν υπήρχε budget για Cd και αυτό μου είναι απολύτως κατανοητό. Όμως μεγάλες δισκογραφικές (soundway, numero, light in the attic και πολλές άλλες ακόμα) εκτός από βινήλιο και cd (καλά η numero κάποια τα εκδίδει και σε tapes) διαθέτουν τις εκδόσεις τους και σε ψηφιακή μορφή, με δυνατότητα download. Ιδιαίτερα η Soundway τα διαθέτει σε αρχεία FLAC με μεγάλη ανάλυση (περίπου στο 1€ το track). Πιστέυω λοιπόν ότι μία τέτοια κινηση όχι μόνο δεν θα αντιτίθεντο στην αγάπη σας για το βηνίλιο, αλλά θα εξορθολόγιζε λίγο την κατάσταση και αρκετοί (ένας απ’ αυτούς είμαι κι εγώ) θα έβρισκαν έστω έναν πιο λογικό τρόπο για να ακούσουν και να απολαύσουν τον δίσκο.

      Σ’ ευχαριστώ για την προσοχή και τον χρόνο σου.
      Φιλικά
      Radiodada/Χρήστος

      Διαγραφή
    4. Χρηστο καλησπερα.
      Σε ευχαριστω για την κατατοπιστικη σου απαντηση,πανω σε τι σε διαφωνεις και τι οχι.
      Για τα δυο θεματα που μου γραφεις οι απαντησεις εχουν ηδη δοθει αλλα μπορω να γινω λιγο πιο σαφης.Αναλυτικα:
      1)"ο μόνος και πραγματικός λόγος είναι ότι δεν κατάφερα πουθενά να βρω τον δίσκο σε λογική τιμή"-To πιστευω πως μεσα σε αυτον τον παραλογισμο που ακολουθησε προφανως δεν ηταν ευκολο να βρεις τον δισκο σε νορμαλ τιμη, ειδικα εαν γυρισες στα δισκαδικα του κεντρου απο τα οποια ειχε εξαντληθει απο νωρις.Σε αυτην την περιπτωση, το καλυτερο που θα μπορουσες να κανεις ειναι να επικοινωνουσες μαζι μας και να σου συστηναμε αρκετα απο τα μαγαζια που ειχαν ακομη κοπιες απο την πρωτη κοπη και μαλιστα σε κανονικοτατες τιμες.Το εκαναν αρκετοι για τον δισκο του Πλεσσα και ολους τους κατευθυναμε αναλογως, συνεπως ακομα και σε αυτην την περιπτωση αντι να ψαχνεις στα τυφλα, θα συνιστουσα να πηγαινεις κατευθειαν στην πηγη, κατι που μπορεις να εφαρμοζεις σε ολες τις περιπτωσεις στο μελλον.
      2)"όμως δεν αναφέρεις για ποιον λόγο δεν υπήρξε κάποια ηλεκτρονική/ψηφιακή διάθεση"
      Η απαντηση για αυτο εχει δοθει ηδη και ειναι ακριβως αυτη: "οποτε ειχαμε το copyrighting ενος εργου και με την συμφωνη παντα γνωμη των μουσικων(Sun Of Greece/Stress/Venus In Furs), φροντιζουμε να το δινουμε δωρεαν για κατεβασμα και μαλιστα στην ποιοτητα του audio master μεσα απο το δελτιο τυπου". Συνεπως απλα ΔΕΝ κατεχουμε το copyrighting του εργου και το κατεχει αντιστοιχα ο μουσικος/συγκροτημα που μας το παραχωρει ΜΟΝΟ για μια εκδοση βινυλιου αφου τα δικαιωματα για οποιαδηποτε αλλη χρηση παρακρατουνται απο τους ιδιους.Οποτε μπορουσαμε απλα τα παραχωρουσαμε δωρεαν σε ολους χωρις να ειναι αναγκη να πληρωσεις ουτε το 1 ευρω που μου αναφερεις γιατι οντως για μας η μουσικη πρεπει να διασπειρεται οσο το δυνατον πιο ελευθερη γινεται.
      Ελπιζω να σε καλυψα στις δυο αποριες που μου εξεθεσες και αυτος ο διαλογος να γινει η αφορμη να φωτιστουν καποιες αθεατες πλευρες της σημερινης δισκογραφιας.Να εισαι καλα ,

      Δημητρης Βασιλειαδης (εκ μερους της B-otherSide records)

      Διαγραφή
    5. Μπορεί να ακούγεται απλοϊκό αυτό που λέω αλλά... γιατί δεν εφαρμόζεται τη λύση με την προπαραγγελία; Μια ανακοίνωση για κάποιο χρονικό διάστημα. Ρε παιδιά θα επανεκδόσουμε τον τάδε δίσκο. Ποιοι ενδιαφέρονται. Όνομα, διεύθυνση και (γιατί όχι) προπληρωμή (κάρτα ή αντικαταβολή). Πεντακόσιοι οι πελάτες; Βγάζετε 500 + 100 αντίτυπα για αυτούς που δεν το πήραν χαμπάρι και τελειώνει η ιστορία. Επειδή υπάρχει και η "΄έξωθεν καλή μαρτυρία" για την εταιρεία, υπάρχει, για πακέτα δίσκων, και η πρόσθετη λύση της συνδρομής...
      Μπας και περιοριστεί το φαινόμενο με αυτούς που πουλάνε νταβατζιλίκι ή εξυπνάδες με την "καψούρα"του καθενός...

      ΧΙΚΑ

      Διαγραφή
  2. Γεια σου Χρήστο.

    Τα είδα κι εγώ αυτά στο eBay και έφριξα, όπως λέμε. Είναι όμως συνηθισμένο το φαινόμενο. Συμβαίνει και με αντίστοιχες εκδόσεις του εξωτερικού. Υπάρχουν π.χ. καινούριες εκδόσεις LP του Morricone (αν τον Πλέσσα τον ακούν 300, τον Morricone τον ακούν κάτι χιλιάδες παγκοσμίως) που βγαίνουν σε 300 ή 500 αντίτυπα. Κι εκεί γίνεται χαμός!
    Εδώ, με τους Νοτιοαφρικανούς Batsumi, που δεν τους ξέρει η μάνα τους, έγινε της κακομοίρας. Βγήκαν κόπιες στο eBay με 100 δολάρια, αμέσως μόλις επανεκδόθηκε ο δίσκος. Τι να γίνει; Τα έχει αυτά η αγορά. Κι εγώ τους Batsumi τους ακούω (γιατί είναι και δισκάρα) «κατεβασμένους». Δεν επρόκειτο ποτέ να έδινα πάνω από 20-25 ευρώ, για την επανέκδοση βινυλίου. Δεν τρέχει τίποτα όμως. Κάποιος, στο μέλλον, μπορεί να τους ξαναβγάλει σε LP ή σε CD (βγήκε CD στην Ιαπωνία, αλλά κι εκείνο είναι ακριβό). Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τον Πλέσσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαντέψτε ποιος το πουλούσε στο ebay σε υψηλή τιμή και κερδίστε λουκουμάκι (για όσους βιαστούν δεν ήταν η b-otherside φυσικά).

    Ο δίσκος επανεκδόθηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε άλλες 350 κόπιες, σύνολο 700.

    ar.haf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μην πεις το όνομα του αλλά δώσε μας κάποια hints

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βρήκα την 1η επανεκδοση στο Discogs μόλις μερικές μέρες αφού εξαντλήθηκε στα δισκάδικα και έσπευσα να τη αγοράσω (μένω εξωτερικό και δε πήρα χαμπαρι πότε βγήκε). Ε, λοιπόν μια εβδομάδα μετά ένας καραγκιόζης τη πούλαγε 70 (εβδομήντα) ευρώ(!). Δεν αντεξα και τον εβρισα. Χαμπάρι όμως. Την επομένη είχε πουληθεί..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένας τίμιος άνθρωπος σε ένα δισκάδικο στη Πετρούπολη ο Αρβανίτης έχει τον δίσκο στά ράφια του κ τον πουλάει 20 euro.
    Αλλά αφού δεν ψάχνει κανείς τίποτα. Ολα στο πιάτο τα θέλετε ρε παιδιά κ τζάμπα κ κουλτούρες στο internet ότι και καλά ο δίσκος δεν υπάρχει και ακριβός κ αρχ...ς Γιωργίτσα μου. Βγείτε ρε στα δισκάδικα να ψωνίσετε κ αφήστε τις παπαριές. Γύφτοι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σιγά ρε μη σου δώσουμε και εύσημα που πουλάς κάτι στη τιμή του, το αυτονόητο κάνεις, μην τρελαθούμε κιόλας.

      ar.haf

      Διαγραφή
  7. Ρε παιδιά τι μαλ....ίες γράφετε? Ο καραγκιόζης είναι αυτός που την πουλά 70 ή αυτός που την αγοράζει 70?
    Ο καθένας πουλάει σε όποια τιμή του γουστάρει και αν τσιμπήσει...τσίμπησε. Η επιλογή όμως είναι του αγοραστή.
    Και εγώ μπορώ να βγω και να πουλήσω την κόπια 1000 ευρώ, τι σημαίνει? ότι όρισα την τιμή του δίσκου?
    Ο μαλάκας είναι αυτός που την αγοράζει και κατα συνέπεια προωθεί όλο αυτό το κύκλωμα της "μαύρης αγοράς".
    By the way ο από πάνω ανώνυμος είναι ο ίδιος ο Αρβανίτης απ'το δισκάδικο της Πετρούπολης? χα..χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό που λες ισχύει εν μέρει όμως, μάθε και πως ορίζονται οι τιμές κάποιων δίσκων και θα καταλάβεις.

      Σε λίγο καιρό θα λέμε ευχαριστώ που μας πούλησε κάποιος ένα αυθεντικό βινύλιο και όχι πειρατικό...

      ar.haf

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ θα λένε όλοι όσοι είναι σε θέση να συνεχίζουν αυτό το ακριβό άθλημα, δηλαδή το να αγοράζουν δίσκους, με την αφραγκία που μας δέρνει σχεδόν όλους αυτή την εποχή.

      Διαγραφή
  8. btw χα χα βλάξ ανώνυμε εγώ το έγραψα και ξέχασα να υπογράψω.
    ar.haf νεύρα έχεις με όλο το κόσμο. Κανα μασάζ τίποτα δεν παίζει να ξεχαστείς, sorry αλλά πολύ κακός βγαίνεις γενικά.
    Νίκος Δήμας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Νομίζω πως το θέμα το εξαντλήσαμε. Αν αρχίζουμε τώρα να καταγγέλλουμε, και μάλιστα ανωνύμως (διάβασα ένα τέτοιο σχόλιο, αλλά δεν θα το δημοσιεύσω), πως ο τάδε πουλούσε έτσι και ο δείνα αλλιώς δεν θα βγάλουμε άκρη. Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νίκο Δήμα η λέξη "βλάξ" είναι μονοσύλλαβη και δεν τονίζεται...
    Α..ναι... και 'γώ ξέχασα να υπογράψω το σχόλιο μου...Πέτρος Δήμας χαίρω πολύ...μπορεί να είμαστε και τίποτα ξαδέρφια....
    Κρίνεις τον ar.haf και ταυτόχρονα κάνεις το ίδιο...
    Κομπλεξικέ ελληνάρα ατελείωτεεε.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Δηλαδή εάν κάποιος μένει στο Μπερναμπούκο, πρέπει να πάει με τσάρτερ στον τίμιο άνθρωπο για να ψωνίσει το βινήλιο? (αυτό δεν απευθύνεται φυσικά σε εσένα αλλά στον ανώνυμο που είναι ο πιο μάγκας και καραμπουζουκλής από όλους μας εδώ στο post)."
    Ναί ρε να πάει άμα το γουστάρει πολύ και έχει φράγκα. Kουμάντο θα κάνεις ραδιο κάτι ?
    Σώνει και καλά flac & Lossless?
    Γι αυτό έμαθες τη Black Jazz στις 18 Φεβρουαρίου του 2013 ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμε σ' ευχαριστώ τα μάλα για την ενίσχυση της επισκεψιμότητας της σελίδας μου.
    Κατά τα άλλα την άγνοια μου ούτε γουστάρω, ούτε γίνεται να την κρύψω, όπως άλλωστε συμβαίνει με την βλακεία και την μικροπρέπεια που σε δέρνει.

    Ράδιο-Κορασίδη (αμαλάχει να ούμε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΔΕΝ ΣΕ ΕΒΡΙΣΑ αλλά μάλλον είσαι bad guy.Tην επόμενη φορά που θα έχεις κάτι απο Verve μας το λές.
    "Ράδιο-Κορασίδη (αμαλάχει να ούμε...)" μιλάς μάλλον για τη ποιότητα των δίσκων που ανεβάζεις... έτσι ? Γιατι εγώ έχω "πικ-απ" ακόμα ο μαλάκας.Και τα χώνω ακόμα σε βινύλια και σε καλώδια ο μαλάκας.
    Το δε "αμαλάχει να ούμε..." φαντάζομαι ότι δεν στο είπε η γιαγιά σου και να το πείς εκεί που σε παίρνει.Για την άγνοια σου δεν έχω να προσθέσω τίποτα,όλο και κάτι θα βγάλεις στο internet.
    Ειλικρινά συγγνώμη Φώντα για την αντιπαράθεση στο blog σου.
    Ν.Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΝΔ, τι σε κάνει να αισθάνεσαι μαλάκας? Και τι ζόρι ακριβώς τραβάς με τις εταιρείες που διανέμουν την μουσική τους σε όποιο είδος γουστάρουν αυτές? Τον radiodada δεν τον ξέρω αλλά το blog του είναι άψογο και σε καμμία περίπτωση εξυπνακίστικο. Από blog σαν και το δικό του πολύς κόσμος όντως έρχεται σε επαφή ακόμη και σήμερα με εξαιρετική μουσική που αλλοιώς θα πήγαινε χαμένη. Σού φαίνεται περίεργο που δεν έχουν όλοι μεγαλώσει όπως εσύ στα γόνατα του Doug Carn δηλαδή?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ενδιαφερομαι να πουλησω εναν δισκο ο οποιος ειναι ολοκαινουργιος αλλά η μία του πλευρά ειναι γεμάτη-μα όλη- στα paper scuffs και σε hairlines,ετσι είναι ο δίσκος,τον αγόρασα σφραγισμένο,εκτός από ενα τραγούδι που έχει λίγο θόρυβο,παιζει σαν mint.πως βαθμολογούν αυτόν τον δίσκο?
    βοηθήστε όποιος ξέρει γιατί θέλω να είμαι εντάξει με τους αγοραστές.σαςευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ως χρόνιος seller θα σου έλεγα να τον βαθμολογήσεις ως VG ή VG+ (λόγω του θορύβου επιφανείας που είναι αναπόφευκτος και των hairlines που δεν κρύβονται οπτικώς) και να αναφέρεις ως extra περιγραφή αυτά που περιγράφεις παραπάνω. Επ' ουδενί λόγω πάντως M ή M-.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΩΝΤΑ.ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΤΙΤΟΣ ΚΑΛΛΙΡΗΣ.ΑΝ ΘΕΣ ΓΡΑΨΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΛΕΚΤΟ ΑΥΤΟ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑ.ΧΑΡΗΣ ΑΠΟ ΤΡΙΚΑΛΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γεια σου Χρήστο. Μέγας ο Καλλίρης, όχι μόνο για την jazz, όχι μόνο για το rock, αλλά και για κάθε μουσική που καταγράφηκε στη χώρα τα τελευταία 50 χρόνια. Έχει παίξει σε δεκάδες δίσκους (λαϊκούς, ελαφρούς, ό,τι να ’ναι) ως session κιθαρίστας. Ήταν και μέλος των Forminx γύρω στο ’63, μαζί με τον Μανώλη Μικέλη (άλλη τρανή τζαζ περίπτωση).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Απεβίωσε ο σπουδαίος Τίτος Καλλίρης....RIP

    ΑπάντησηΔιαγραφή