ΤΟ ROCK ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ δύο πρόσωπα

Πάνε κάποια χρόνια από τότε που ένας μαθητής, «μέταλλο» φανατισμένο, μου είχε συστήσει ν’ ακούσω έναν τραγουδιστή από την Βενεζουέλα (τον είχε τότε ανακαλύψει), τον Paul Gillman. Ο Gillman ήταν, είναι και παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους rockers της χώρας, ένας λαοπρόβλητος αστέρας, που συμπορεύτηκε στη διαδρομή με την «επανάσταση» (την τραγούδησε αρκούντως), όντας ένας από τους φανατικούς υποστηρικτές του Hugo Chávez. Οι φωτογραφίες του με τον Πρόεδρο –ή οι φωτογραφίες του Προέδρου με τον Gillman, πείτε το όπως θέλετε– εντοπίζονται εύκολα στο δίκτυο, δείχνοντας πως το rock και η πολιτική βρέθηκαν πολύ κοντά στη μακρινή, και σήμερα βαρυπενθούσα, χώρα.

Hugo Chávez - Paul Gillman. Η φωτογραφία προέρχεται από το πορτογαλικό Vice.

Στις αρχές του ’70 όταν ο Hugo Chávez ήταν ακόμη Εύελπις και αδελφός του Adán Chávez ένας μακρυμάλλης σανδαλοφόρος –που είχε μεγαλώσει, πιθανώς, με τους Love Depression, τους Ladies W.C., τους Pets, τους (Los) Impala και τους άλλους δεκάδες… Los– ο Vytas Brenner, ένας οραματιστής μουσικός, όπως θα αποδεικνυόταν στην πορεία, ξεκινούσε τη δική του βενεζουελανή καριέρα. Βιογραφικά στοιχεία υπάρχουν άφθονα στο Google, κι εγώ διαλέγω κάποια από το progarchives. Βάσει αυτών, λοιπόν, ο Vytas Brenner γεννιέται στο Tubingen της Γερμανίας το 1946, για να μετακινηθεί με την οικογένειά του στην Βενεζουέλα όταν ήταν τριών ετών. Στα δώδεκά του η οικογένεια βρίσκεται στην Ιταλία και λίγο αργότερα στην Ισπανία, εκεί όπου το 1966, ο Brenner, που έπαιζε ήδη καλή ρυθμική κιθάρα, θα συμμετάσχει στους Brenner’s Folk, με τους οποίους θα γράψει ένα EP στην εταιρεία Edigsa (στην ίδια μπάντα συμμετείχαν επίσης ο αδελφός του Haakon Brenner, ο Jordi Barangé ντραμς, ο Jordi Soler κιθάρα, αργότερα στους jazz-rockers OM και Jarka, καθώς και η τραγουδίστρια Jeanette – γεννημένη στη Βρετανία, αλλά με καλή καριέρα στην Ισπανία).

Στα τέλη των 60s o Brenner θα βρεθεί στην Αμερική σπουδάζοντας μουσική, για να επιστρέψει στη Βενεζουέλα στις αρχές της επομένης δεκαετίας, αποφασίζοντας να μπει για τα καλά πια στη σκηνή της χώρας. Ο άνθρωπος φαίνεται πως είχε πολλά και ποικίλα σχέδια στο κεφάλι του. Έβλεπε τη μουσική του να λειτουργεί μέσα στο pop περιβάλλον και περαιτέρω ως ένα πεδίο πειραματισμών, ικανό να τον οδηγήσει στο δικό του «ένα». Το rock, η jazz, η κλασική, οι ηλεκτρονικοί ήχοι, η folk μπαλάντα, οι… world ήχοι της Λατινικής Αμερικής (οι πιο νότιοι ήχοι των Άνδεων, το latin, το afro, τα τοπικά ιδιώματα), όλα θα εύρισκαν χώρο στο πρώτο long-play του, το “La Ofrenda de Vytas” [Yare LPY – 0114], που θα κυκλοφορούσε στη Βενεζουέλα το 1973. Μέσα σε μόλις 33 λεπτά, ο Brenner, που ήταν προσέτι κύριος των keyboards, συντάσσει ένα prog άλμπουμ, πλήρως χαρακτηριστικό της εποχής. Στο “Ofrenda de Miguel” το ηχόχρωμα της κιθάρας ανακαλεί στη μνήμη μου κάτι από τον Ακρίτα, στο “Tormenta de Barlovento” θυμήθηκα τους λυρικούς Ιταλούς Quella Vecchia Locanda, στο “Frailejon” και το “La sabana” τους Χιλιανούς… Andes-rock Los Jaivas (στα late 70s άλμπουμ τους), στο “Tragavenado” τους Camel, στο έσχατο “Canto de Pilon” όλα και τίποτα…

Ο Vytas Brenner, που θα γράψει καμμιά δεκαριά LP μέχρι τις αρχές των 90s, θα πεθάνει ξαφνικά στο Salzburg της Αυστρίας το 2004, στα 58 του χρόνια…