PAUL WINTER CONSORT Ίκαρος

Οι Consort του αμερικανού σοπρανίστα Paul Winter υπήρξαν ένα από τα πρώτα crossover συγκροτήματα της ιστορίας τού… rock. Οργανώθηκαν το 1967 και μέσα σε λίγα χρόνια κατόρθωσαν να ηχογραφήσουν μερικά αξέχαστα άλμπουμ. Ένα απ’ αυτά –ίσως το ωραιότερο όλων– υπήρξε και το “Icarus” [Epic KE 31643] που κυκλοφόρησε το 1972. Τo LP αυτό ήταν το τέταρτο και τελευταίο της πρώτης εποχής του συγκροτήματος –είχαν προηγηθεί τα “The Winter Consort” [A&M SP-4170, 1968], “Something in the Wind” [A&M SP-4207, 1969] και “Road” [A&M SP-4279, 1970]– κι εκείνο που θα δημιουργούσε την μεγαλύτερη εντύπωση.

Πιθανώς να ευθυνόταν γι’ αυτό η ξεχωριστή παραγωγή του George Martin (ο ίδιος ο Martin φαίνεται πως είχε δηλώσει κάποτε το… απίστευτο “the finest album I've ever made”), ίσως το γεγονός αυτών καθ’ αυτών των συνθέσεων, που υπερβαίνουν αναφορές και τεχνοτροπίες δημιουργώντας ένα αναλλοίωτο φυσικό πρότυπο, πιθανώς δε και η… ασυναγώνιστη line-up των Consort (μαζί και των… friends of the Consort) – διαβάστε ονόματα για να καταλάβετε: Paul Winter σοπράνο, τραγούδι, David Darling τσέλο, τραγούδι, Paul McCandless όμποε, αγγλικό κόρνο, κοντραμπάσο σαρουζόφωνο, Ralph Towner κλασική & 12χορδη κιθάρα, πιάνο, regal (φορητό όργανο), τραγούδι, Herb Bushler μπάσο, Collin Walcott διάφορα κρουστά, σιτάρ, Andrew Tracey resonator κιθάρα, Billy Cobham traps, Milt Holland γκανέζικα κρουστά, Larry Atamanuik traps, Barry Altschul κρουστά και Paul Stookey (από τους Peter, Paul and Mary) φωνητικά. Με εννέα εντυπωσιακές συνθέσεις (πέντε εκ των οποίων γραμμένες από τον Towner), με παραγωγή που «φυσάει» και με line-up τύπου super group, το “Icarus” δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από αριστούργημα. Δεν ξέρω αν είναι λογικό ή κάτι πέραν της λογικής, αλλά, μετά απ’ αυτό το άλμπουμ ήταν το σχήμα των Oregon (Paul McCandless, Ralph Towner, Collin Walcott και Glen Moore – μπασίστας των Consort στο “Road”) που θα πάρει, επί της ουσίας, σάρκα και οστά με την κυκλοφορία τού “Music of Another Present Era” [Vanguard, 1972]. Δύσκολο να βρεις κάτι που να μην αγγίζει το τέλειο σ’ αυτό το LP, αλλά δεν γίνεται και να μην ξεχωρίσεις το σήμα κατατεθέν “Icarus” (ακουγόταν σε διαφορετική εκτέλεση και στο “Road”), το “Sunwheel”, το “Whole Earth chant”, ή το άπιαστο τραγούδι “The silence of a candle” (άδει ο Towner!).

Δώδεκα χρόνια αργότερα, το 1984, κι ενώ το new-age βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη στην Αμερική, ο Paul Winter επανατυπώνει το “Icarus” στη δική του Living Music Records [LMR-4], συνδέοντας το άλμπουμ με την (τότε) προσπάθεια προστασίας τού υπό εξαφάνιση καλιφορνέζικου κόνδορα (εξ ου και το φτερό στο εξώφυλλο)· το 1984 υπήρχαν 17 ελεύθεροι κόνδορες και 15 υπό προστασία, ενώ σήμερα τα νούμερα είναι 226 και 179 αντιστοίχως (απ’ όσο το ’ψαξα).