BABY TRIO urban jazz

Αν και δεν είχα από πουθενά καμμία… εσωτερική πληροφόρηση ήμουν σίγουρος πως το καινούριο άλμπουμ του Baby Trio (Γιώργος Κοντραφούρης και Συντροφία), το “Urban Jazz” [Puzzlemusik, 2012], δεν θα είχε ουδεμία σχέση ούτε με το EP “A New Snack” [Puzzlemusik, 2008], ούτε με το full-length CD “The Main Course” [Puzzlemusik, 2009]. Θέλω να πω –έχοντας δει και το σχήμα 2-3 φορές live στο μεσοδιάστημα– πως, από τη μια μεριά, υπάρχει μία εξέλιξη, μία μετάβαση σε ακόμη πιο «προσωπικά» πράγματα, και από την άλλη μία διάθεση να ερευνηθούν οι… ήχοι της πόλης, να μετατραπεί σε ακόμη πιο… street η jazz του τρίο. Τρίο; Βασικά, ναι. Ο Γιώργος Κοντραφούρης είναι πάντα στο όργανο, στο πιάνο, στα keyboards και στα live electronics, ο Κωνσταντίνος Στουραΐτης παίζει τις κιθάρες και ο Βασίλης Ποδαράς είναι ο ντράμερ. Από ’κει και πέρα υπάρχουν δύο tracks, στα οποία ακούγεται ο προηγούμενος κιθαρίστας του σχήματος, ο Αλέξανδρος Βήχος, ενώ υπάρχει ακόμη τραγούδι (άδει ο Dean Bowman – από τις ηγετικές φιγούρες της νεοϋορκέζικης downtown scene ήδη από τις αρχές του ’90), τρομπόνι (Αντώνης Ανδρέου) και πρόσθετα κρουστά (Άγγελος Πολυχρόνου).

Το άλμπουμ ανοίγει με το “Urban jazz”, ένα track στο soul-jazz στυλ (εκσυγχρονισμένο, βεβαίως, μέσω των vibes του τώρα) με δυνατό τρομπόνι από τον Ανδρέου, ωραία κρουστή διαχείριση και με τους Κοντραφούρη, Στουραΐτη να συνοδεύουν, βγαίνοντας όμως και «μπροστά». Το “Jazz is…” χαρακτηρίζεται από τα… νεοϋορκέζικα φωνητικά του Bowman. Η κουλτούρα του δρόμου είναι πανταχού παρούσα, σ’ ένα old school soul-funk κομμάτι, που θυμίζει early 70s Oscar Brown, Jr. Το λιγότερο από δύο λεπτά “Prelude from a far asteroid” είναι ό,τι λέει ο τίτλος του· ένα πρελούδιο που δίνει την ευκαιρία στον Κοντραφούρη να αυτοσχεδιάσει στο πιάνο, προσφέροντας μία πανικόβλητη εισαγωγή εκείνου που θ’ ακολουθήσει. “Blues from a far asteroid” λοιπόν και… να στ’ αυτιά μας ένα 7λεπτο extra groovy track, με ποικιλία κίμπορντ (όχι μόνο hammond δηλαδή) και με τρομερή δουλειά από τον Κοντραφούρη στο… μπάσο. Το “The messenger - for McCoy Tyner” είναι ένα κομμάτι με φωνητικά. Ο Bowman είναι εξαιρετικός γι’ ακόμη μία φορά, όπως και ο αρχηγός στο όργανο (με το ωραίο σόλο του). Το “Don’t be so cool” είναι μία από τις πιο συναρπαστικές συνθέσεις του άλμπουμ. Ένα soul κατά βάση κομμάτι που φέρνει στο προσκήνιο κάτι από τον ήχο της Stax (δεν ευθύνεται μόνο το τρομπόνι, του Ανδρέου και τα κρουστά του Πολυχρόνου), παρ’ όλες τις electronic αποκλίσεις του. Το σχεδόν τρίλεπτο “Time Angel meets Billy Pod” έχει έναν κάπως progressive χαρακτήρα, ανακαλώντας στη μνήμη μου το fusion των Jade Warrior, την ώρα που το “The other theme” μάς επαναφέρει σε πιο οικεία acid περιβάλλοντα. Το προτελευταίο track έχει τίτλο “Undercover prelude” και στηρίζεται σε μία deep-funky γραμμή. Ρυθμικότατο, χορευτικότατο, με το πιάνο (αντί του hammond) να πρωταγωνιστεί, είναι ό,τι πρέπει για εισαγωγή στο έσχατο “Undercover” – ένα κομμάτι που δείχνει, συν τοις άλλοις, και την αγάπη του Κοντραφούρη (είναι ο συνθέτης) για το τρομπόνι. Ο Ανδρέου έχει φυσικά τη μερίδα του λιονταριού, αλλά και ο Στουραΐτης έχει χώρο για ν’ απλώσει το δικό το σόλο, όπως και ο Κοντραφούρης που… γρυλλίζει υπογείως, φτιάχνοντας παιγνίδι.

Το “Urban Jazz” είναι ένα πολύ καλό CD, που φανερώνει δύο κυρίως πράγματα. Την επαφή του Baby Trio με την καθημερινή, ή εν πάση περιπτώσει την τακτή, ζωντανή άσκηση και βεβαίως τις δυνατότητες της εγχώριας σκηνής, που δεν έχει να ζηλέψει και πολλά όσον αφορά στο πάθος και την ποικιλία από τις σκηνές του εξωτερικού (όσο μπορώ να κρίνω από τη δισκογραφία δηλαδή). Πάμε καλά! Πάμε μπροστά!

Επαφή: puzzlemuzik@gmail.com