τζαζ κυκλοφορίες και αυτές…

… και μάλιστα εντελώς καινούριες, αφού πρόκειται για άλμπουμ του 2014.

PAULINHO GARCIA: Beautiful Love [Jazzmin, 2014]

Βραζιλιάνος γεννημένος το 1948 στο Bello Horizonte και εγκατεστημένος από το 1979 στο Σικάγο, ο Paulinho Garcia είναι ένας μουσικός με μεγάλο παρελθόν. Με εγγραφές στην πατρίδα του στα seventies με τους Agitadores, αλλά και στην Αμερική με τους Made in Brazil και τους Jazzmineiro, ο Garcia διαμορφώνει στη διαδρομή ένα «μπαλαντικό» (τραγούδι-κιθάρα) προφίλ, το οποίο διακονεί μέχρι τις μέρες μας, μέσα από πάμπολλα live και βεβαίως ηχογραφήσεις. Το τελευταίο CD του έχει τίτλο “Beautiful Love” (πρόκειται να κυκλοφορήσει επισήμως την 14η Φεβρουαρίου) και είναι, και αυτό, απολύτως χαρακτηριστικό της κλασικής βραζιλιάνικης αφήγησης (που ξεκινάει πολύ πριν τον Jorge Ben)… εμποτισμένο, μάλιστα, και από αμερικανικά στάνταρντ – τα οποία έτσι όπως αποδίδονται μ’ αυτό το παράξενο αμερικανο-βραζιλιάνικο αξάν γίνονται «μοναδικά». Και είναι αυτό το μεγαλύτερο προσόν του “Beautiful Love”. Οι ερμηνείες δηλαδή του Paulinho Garcia, που ακούγονται στ’ αυτιά μου εντελώς προσωπικές. Κατ’ αρχάς δεν είναι σύνηθες το κλασικό αμερικανικό songbook να ερμηνεύεται απλώς με τη συνοδεία μιας κιθάρας. Τραγούδια δηλαδή του Victor Young (“When I fall in love”), του Jimmy Van Heusen (“Like someone in love”), του Tadd Dameron (“If you could see me now”) και άλλων διαφόρων δεν έχεις τη δυνατότητα να τ’ ακούς έτσι αποδιδόμενα – και δεν είναι μόνον αυτά. Στο ρεπερτόριο του Garcia εντάσσονται πασίγνωστα latin στάνταρντ (όπως το “Historia de un amor” του Παναμέζου Carlos Eleta Almarán), βεβαίως βραζιλιάνικες συνθέσεις (το “Eu sei que vou tea mar” των Antonio Carlos Jobim/ Vinicius De Moares), αλλά και προσωπικές στιγμές (το πανέμορφο “Do you remember me?”), συμβάλλοντας άπαντα στη δημιουργία ενός απλού, αλλά γεμάτου συναίσθημα και μοναδικής βραζιλιάνικης αύρας άλμπουμ.

Επαφή: www.paulinhogarcia.com

JOSHUA BREAKSTONE: With the Wind and the Rain [Capri, 2014]

Όπως άφησα το τρίο του Joshua Breakstone τον Δεκέμβριο του 2009, στο άλμπουμ του “No One New” [Capri], έτσι το ξαναβρίσκω και τώρα στο “With the Wind and the Rain” ήτοι: Joshua Breakstone κιθάρα, Lisle Atkinson μπάσο, Eliot Zigmund ντραμς (και σε τέσσερα κομμάτια ο Mike Richmond τσέλο). Με ρεπερτόριο παλαιό, βασικά διασκευές σε στάνταρντ και λιγότερο στάνταρντ, ο Joshua Breakstone ετοιμάζει ένα CD σφοδρής bop αισθητικής, φέρνοντας κάπως στο νου (κάπως λέμε) το περίφημο “Work Song” [Riverside, 1960] του Nat Adderley· εκεί όπου κιθάρες (Wes Montgomery), μπάσο (Sam Jones ή Keter Betts) και τσέλο (Keter Betts ή Sam Jones), συντονίζονταν (συντονίζονταν δεκατέσσερις χορδές δηλαδή) προκειμένου να παραχθεί ένα από τα πιο ακρογωνιαία jazz LP των sixties (δεν λησμονώ, φυσικά, και τα υπόλοιπα όργανα). Keter Betts διασκευάζεται κι εδώ –το lead track “Some kinda mean”, που ακουγόταν σε δύο άλλα LP της Riverside από το 1960, το “The Sound of the Wide Open Spaces!!!” των James Clay & David “Fathead” Newman και το “The Soul Society” του Sam Jones– και όχι μόνον Keter Betts, αλλά και George Cables, Kenny Dorham, Irving Gordon, Oscar Petitford, Ray Noble, Paul Chambers και Clara Edwards (το τραγούδι της “With the wind and the rain in your hair” σε στίχους Jack Lawrence). Το αποτέλεσμα, σε κάθε περίπτωση, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον CD, με «σεμνά», αλλά ουσιαστικά παιξίματα, αφού ο Breakstone δεν φροντίζει να εντυπωσιάσει με δεξιοτεχνικές μανιέρες, αλλά με μια φρασεολογία, που δείχνει βαθειά ενασχόληση και μελέτη του αντικειμένου (ο κιθαρίστας από το New Jersey δεν είναι χθεσινός – απεναντίας έχει ηχογραφήσει καμμιά εικοσαριά άλμπουμ). Στο ίδιο, δε, πλαίσιο ουσιώδους απλότητας κινείται και το ρυθμικό τμήμα, στο οποίο συμβάλει με το τσέλο του και ο Mike Richmond (όργανο που το ακούμε, βασικά, ως ρυθμικό). Σε κάθε περίπτωση το “With the End and the Rain” είναι ένα πηγαίο, καλοφτιαγμένο άλμπουμ με το φερώνυμο κομμάτι να ολοκληρώνει την ακρόαση μέσα σ’ ένα κλίμα δυναμικού old-fashioned groove.

Επαφή: www.caprirecords.com

PETE MILLS: Sweet Shadow [Cellar Live, 2014]

Καναδός τενόρο σαξοφωνίστας είναι ο Pete Mills, με το “Sweet Shadow” να αποτελεί, κατά πάσα πιθανότητα, το τέταρτο προσωπικό CD του –έχουν προηγηθεί τα “Momentum” (1998), “Art and Architecture” (2004) και “Fresh Spin” (2007)– δίχως να μετράμε τις εμφανίσεις του, σε ποικίλες εγγραφές, ως session-επαγγελματίας. Ο Mills είναι ένας ευφάνταστος οργανοπαίκτης, με πηγαία συνθετική φλέβα, αλλά και με άποψη για το πώς μπορεί και πρέπει να ηχεί η δική του jazz. Κάπως έτσι… συντάσσει το κουιντέτο του (Pete McCann ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα, Erik Augis πιάνο, Martin Wind μπάσο, Matt Wilson ντραμς, Pete Mills τενόρο), και κάπως έτσι επιλέγει το προσωπικό συνθετικό υλικό, καθώς και τις τρεις versions που έρχονται να συμπληρώσουν το ρεπερτόριό του. Το “Diamonds are a girl’s best friend”, που ανέδειξε η Marilyn Monroe, είναι ένα αγαπημένο κομμάτι του Mills, από την εποχή που συμμετείχε στην Columbus Jazz Orchestra. Όμορφη μελωδία που υποστηρίζεται περίτεχνα από το σαξόφωνο, με το σόλο στο κοντραμπάσο (με δοξάρι) να «χρωματίζει» ακόμη περισσότερο το κομμάτι. Το “The star crossed lovers” των Ellington/ Strayhorn δίνει την ευκαιρία στον κιθαρίστα McCann να προσφέρει μία πολύ ιδιαίτερη ακουστική συνοδεία, αφήνοντας τον Mills να μελωδεί σε πρώτο πλάνο. Εκείνη, όμως, η διασκευή που κάπως ξαφνιάζει είναι η… στο “Serenade to a cuckoo” του Roland Kirk. Ο Mills ζει στο Columbus του Ohio, την πόλη που γεννήθηκε ο Roland Kirk. Κάπως έτσι επελέγη το κομμάτι, και κάπως έτσι ζωντανεύει ξανά μία από τις πιο διαχρονικές συνθέσεις ενός μεγίστου jazz (και πέραν της jazz) καινοτόμου. Όμως και τα originals δεν είναι λιγότερο απαιτητικά. Για παράδειγμα το “Close to never”, το οποίον ακολουθεί στο track list το “Serenade to a cuckoo”, και που διακρίνεται για τα φοβερά γεμίσματα του Matt Wilson στα ντραμς (απίθανη συνοδεία!) και το ηλεκτρικό κιθαριστικό σόλο του McCann. Ξεχωριστό είναι και το bonus track “Momentum” (από το πρώτο άλμπουμ του Pete Mills), που εδώ επανα-προβάλλεται και που καταδεικνύει το γλαφυρό συνθετικό προφίλ του παίκτη (με την ταυτόχρονη παρεχόμενη δυνατότητα για αυτοσχεδιασμό στα περισσότερα από τα μέλη της ομάδας).

Επαφή: www.cellarlive.com