τα jazz CD της Κυριακής

Δύο ιδιαίτερα αμερικανικά jazz άλμπουμ, από καλλιτέχνες που μας έχουν ξανα-απασχολήσει…

THE NORTH: Slow Down (This Isn’t the Mainland) [Dowsett Records, 2014]

Οι North είναι ένα σύγχρονο jazz trio, το οποίο αποτελούν ο Γάλλος Romain Collin πιάνο και οι Χαβανέζοι Shawn Conley κοντραμπάσο και Abe Lagrimas, Jr. ντραμς. Απ’ αυτούς τους μουσικούς ο πιο γνωστός είναι, ίσως, ο πιανίστας Collin – και τούτο λόγω του άλμπουμ του “The Calling” [Palmetto, 2012] για το οποίον είχα γράψει πολύ καλά λόγια την 8/6/2012 εδώ στο δισκορυχείον. Σημείωνα μεταξύ άλλων: «Νέος γάλλος πιανίστας, που κάνει καριέρα στην Αμερική, ο Romain Collin ανήκει σ’ εκείνη τη γενιά των μουσικών οι οποίοι γνώρισαν και αντιλήφθηκαν την jazz βασικά ως pop μούζικα. Έχοντας κατά νου, στον δικό μου νου, την jazz του Brad Mehldau, των e.s.t., του Helge Lien Trio και όλων των υπολοίπων –αναλόγων ή λιγότερο αναλόγων– έρχομαι να πω πως το τρίο του Romain Collin είναι ένα σχήμα που εδράζεται πάνω σε μία πολύ συγκεκριμένη, όσο και στέρεα, βάση· και η βάση αυτή δεν είναι άλλη από τον μελωδικό αυτοσχεδιασμό. Ελεύθερος ή λιγότερο ελεύθερος (ώρες-ώρες μάλιστα και αρκούντως… δεσμευμένος) ο αυτοσχεδιασμός τού Collin έχει ισχυρό συναισθηματικό φορτίο, μονίμους ανοιχτούς ορίζοντες και πάνω απ’ όλα δύο μουσικούς συμπαραστάτες που αντιλαμβάνονται πλήρως το όραμά του (το όραμα του πιανίστα), τον κοντραμπασίστα Luques Curtis και τον ντράμερ Kendrick Scott. Το αποτέλεσμα είναι μία σειρά δώδεκα κομματιών (δέκα originals και δύο versions) που, απλώς, σε στέλνουν. Που; Κάπου πέρα, κάπου αλλού».

Έχοντας, λοιπόν, δίπλα του δύο νέους συμπαραστάτες, ο Collin προτείνει ένα καινούριο trio (το όνομά του είναι δανεισμένο από την Βόρεια Ακτή του νησιού Oahu, ένα παγκοσμίου φήμης χαβανέζικο surf-spot), που επιθυμεί να εξερευνήσει «τζαζικώς» πασίγνωστες συνθέσεις, όπως το “Blowin’ in the wind” του Bob Dylan, ή να δώσει νέα όψη σε άλλες (“Light blue” του Thelonious Monk, “Humpty Dumpty” του Chick Corea), παρουσιάζοντας βεβαίως και άψογα originals (τέσσερα του Collin και δύο του Conley). Το αποτέλεσμα είναι… ιδανικό. Ιδίως αν αναφερόμαστε σε κομμάτια όπως το “Yann’s flight”, που εμφανίζει ένα παράξενο μεσογειακό ηχόχρωμα (κάπως σαν… ανδαλουσιανή jazz), το mid-tempo αφηγηματικό “Slow down”, ή την μπαλάντα “Northern dreams”, η οποία αναπτύσσεται μέσα από λίγες επαναλαμβανόμενες νότες έχοντας ένα μινιμαλιστικό «κράτημα». Από τις διασκευές θα έλεγα πως εκείνη του “Blowin’ in the wind” έχει ένα δικό της «άρωμα», με την μελωδία να διαμορφώνεται πάνω στο πιάνο φυσικά, αλλά και με το rhythm section να δημιουργεί μία ιδιότυπη βάση στηριγμένη σ’ ένα ήπιο, συνεχές και κάπως afro drumming. Γενικώς, το “Slow Down (This Isn’t the Mainland)” είναι ένα χαμηλών τόνων CD, που δονείται όμως υπογείως.

Επαφή: www.thenorthtrio.com

LESLIE PINTCHIK: In the Nature of Things [Pintch Hard, 2013]

Στην προηγούμενη αναφορά μου στην Leslie Pintchik (29/7/2011) είχα γράψει για μία πιανίστα «περίπτωση» της jazz σκηνής του Manhattan. Τότε, είχαμε ένα άλμπουμ βασικά πιανιστικό (“We’re Here to Listen”) και κάπως χαμηλών τόνων, τώρα, όμως, το πράγμα αλλάζει. Όχι πως το πιάνο και τα slow tempi απουσιάζουν, αλλά κάτι η παρουσία πολλών και καλών μουσικών στο σχήμα συνοδείας (Steve Wilson άλτο, σοπράνο, Ron Horton τρομπέτα, φλούγκελχορν, Scott Hardy μπάσο, Michael Sarin ντραμς, Satoshi Takeishi κρουστά), κάτι το ανεβασμένο groove σε πολλές από τις original συνθέσεις –το “In the Nature of Things” περιλαμβάνει οκτώ πρωτότυπα tracks και μία διασκευή στο στάνταρντ “I’ve grown accustomed to her face” από το My Fair Lady–, κάτι η πλούσια παραγωγή της ιδίας της Pintchik και του Scott Hardy παρέχουν, όλα τούτα, στο νέο CD μία καινούρια «πρόσοψη».

Η jazz της Leslie Pintchik είναι ντελικάτη. Διαθέτει οπωσδήποτε ρομαντικά χαρακτηριστικά τοποθετημένα όμως μέσα σ’ ένα bop/blues περιβάλλον, με ανεπτυγμένες μελωδικές φράσεις και στοιχειοθετημένα, όπως και επαρκή, breaks και soli (σχεδόν απ’ όλα τα όργανα). Ως συνθέσεις, δηλαδή, τα κομμάτια της σού αφήνουν διαρκώς μιαν αίσθηση «τελειότητας». Με άψογες ενορχηστρώσεις, «επιστημονικό» αρμονικό μπλέξιμο και ακριβή αίσθηση του ρυθμού (άκου π.χ. το μινόρε της “Terse tune” – μια σύνθεση όχι μόνο για σεμινάριο, μα ακόμη και για χορό!), η Pintchik είναι μία πολύ σοβαρή jazz συνθέτιδα, που γνωρίζει τον τρόπο να «διαβάζει» την παράδοση, μέσα από το δικό της, το προσωπικό της όραμα/fusion. Ακούω, για παράδειγμα, το “Ready” και τον τρόπο που συνδυάζει τα βραζιλιάνικα ρυθμικά στοιχεία με το πηγαίο groove… και μένω. Καταπληκτικό κομμάτι μ’ έναν εσωτερικό παλμό που σε αποσβολώνει. Αλλά το ίδιο δεν ισχύει και για το “I’d turn back if I were you”, με τα πνευστά να funk-άρουν à la J.B.'s ή για το “Sparkle” με το διαρκές swinging του; Η ουσία είναι πως η Leslie Pintchik είτε στα πιο νωχελικά ή λυρικά κομμάτια της (“Luscious”, “Ripe”…), είτε στα πιο δυναμικά κατορθώνει να ακούγεται το ίδιο συναρπαστική. Επιστέγασμα, δε, αυτής της πληθωρικής εμφάνισής της δεν μπορεί παρά να αποτελεί το τελευταίο track του “In the Nature of Things”, που έχει τίτλο “There you go” και το οποίον είναι «ζωντανά» ηχογραφημένο στο Shandelee Music Festival στην Νέα Υόρκη. Εδώ, το trio της Pintchik (Scott Hardy μπάσο, Michael Sarin ντραμς) προσφέρει μία ξεχωριστή σύνθεση, επί της οποίας συνωθούνται όλα τα προτερήματα των μουσικών που το αποτελούν· ρυθμικό τμήμα που παίζει με rock ενέργεια (μπασογραμμές ογκόλιθοι και σόλο ντραμιστικό προς το τέλος, που σκίζει), όπως και piano playing σε γρήγορο tempo, που ρολάρει δίχως σταματημό.

Επαφή: www.lesliepintchik.com