Ξεκίνησα ν’ ακούω το «Secret Science» [Inner Ear, 2014] των Mechanimal με μια κάποια προσμονή είναι αλήθεια,
και τούτο γιατί το ντεμπούτο LP τους από το 2012 (δεν ξεχνώ και το 45άρι τους στην αρχή της
χρονιάς) είχε δημιουργήσει, και δικαίως, πολύ υψηλές προσδοκίες.
Οι Mechanimal του σήμερα (Freddie Faulkenberry φωνή, Κώστας Ματιάτος κιθάρες, Γιάννης Παπαϊωάννου αναλογικά
και ψηφιακά πλήκτρα, φωνητικά, Αγγελική Βρεττού βίντεο) δεν είναι, επί της
ουσίας, πολύ διαφορετικοί από εκείνους τους προ διετίας – θα έλεγα, μάλλον, πως
δεν είναι καθόλου διαφορετικοί, κάτι που, για ορισμένους, μπορεί να εγείρει ένα
ζήτημα.
Υπάρχουν ακροατές που επιθυμούν, φερ’ ειπείν, ένα συγκρότημα
να προχωράει, να πηγαίνει «παρακάτω» με κάθε επόμενη δουλειά του. Είναι μια
άποψη αυτή… μέσα στην ασάφειά της. Άλλοι θέλουν, όμως, ένα γκρουπ να βαθαίνει
στον ήχο που έχει δημιουργήσει, μένοντας πιστό στις βασικές αισθητικές αρχές
του. Ναι μεν να τροφοδοτεί με ψιλές και υψηλές παρεμβάσεις το κύριο σώμα της
μουσικής του, αλλά στην πράξη να παραμένει ίδιο. Υπάρχει, πάντως, κι ένα τρίτο…
Τι πρεσβεύει το ίδιο το γκρουπ. Πώς το ίδιο αντιμετωπίζει την πορεία του στο
χρόνο…
Η συνέχεια εδώ… http://www.lifo.gr/team/cityvibe/53988
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου