ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΡΑΣ ακόμη ένα δισκάκι

Το έκτο δισκάκι από τα «Γεροντοπείσματα» δεν είναι 45άρι, αλλά 33άρι. Επτάιντσο, αλλά 33άρι, με δύο tracks ανά πλευρά (άπαντα σε μουσική και στίχους Δημήτρη Καρρά). Το πρώτο τέτοιο φορμά που τυπώθηκε στην Ελλάδα ήταν το ανάλογο των Morka πίσω στο 1972, το τελευταίο είναι αυτό του Δημήτρη Καρρά. Η πρώτη πλευρά κινείται περισσότερο σε νεολαϊκούς δρόμους, ενώ η δεύτερη περιλαμβάνει μπαλάντες (με ακορντεόν, πιάνο, βιολί, κιθάρες κ.λπ.). Ας πούμε, όμως, λίγα λόγια παραπάνω για κάθε ένα από τα τραγούδια…

Το «Βαριά φωνή» (μουσική, στίχοι από τον Καρρά) είναι τραγουδισμένο από τον Μπάμπη Στόκα. Η ενορχήστρωση διατηρεί… εντεχνο-παραδοσιακά στοιχεία φέρνοντας στη μνήμη συνθέσεις του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ακόμη και ο Στόκας τραγουδά, εδώ, με φωνή που δεν αναγνωρίζεται αμέσως. Ακόμη και οι στίχοι, έχω την αίσθηση πως κρατούν κάτι από την «άπλα» της επαρχιακής Ελλάδας.

Τo «Στου κέντρου τον τεκέ» είναι ενορχηστρωμένο για κιθάρα, μπαγλαμά, μπουζούκι, κρουστά και φλάουτο. Οι Bandallusia έχουν γυναικεία φωνή μπροστά (Ηλιάνα Πασπάλα), που αποδίδει με την πρέπουσα αποφασιστικότητα στίχους σαν και τούτους: «(…) μόνο εμένα ετοιμάζουν για θυσία/ πάλι σε μένανε θα κάτσουν τη στραβή/ και χρόνια έχω μια βάσιμη υποψία/ πως είμαι ελεύθερη μέσα σε φυλακή(…».

Η Πένυ Ραμαντάνη είναι η τραγουδίστρια των Όναρ και μαζί με τον Θεολόγο Κάππο τραγουδούν το «Γέλια πλαστικά». Κλασικό διαλογικό τραγούδι, με πολύ ωραία μελωδική ανάπτυξη και επίσης ωραία ενορχήστρωση (βιολί, σαξόφωνο…). Ο Κάππος δεν είναι πολύ πειστικός στην ερμηνεία του, αλλά ok… Το τραγούδι, πάντως, είναι πολύ καλό – και μάλλον το ωραιότερο από τα τέσσερα τού EP.

Στο τελευταίο «Θεαθήναι» τραγουδούν η Λόλα Γιαννοπούλου και βασικά ο Νίκος (Ατόφιος) Χριστοφίδης. Λιτή ενορχήστρωση (κιθάρα, μπάσο, κρουστά, βιολί), η οποία επενδύει το ελαφρό ραπάρισμα του Χριστοφίδη, καθώς και μια φράση μελωδική που τραγουδά (σαν σχόλιο ή σαν επωδό) η Γιαννοπούλου. Ενδιαφέρον ως «άποψη».

Επαφή: www.dimitriskarras.gr, www.b-otherside.gr