Ηχογραφημένο κονσέρτο από
το CBSO Centre του Birmingham, τον Ιανουάριο του 2002, είναι το “Tramonto” [ECM Records / AN Music, 2025] – ανέκδοτο άλμπουμ ενός αναγνωρισμένου piano-trio, το οποίο αποτελούσαν ο άγγλος πιανίστας John Taylor (1942-2015) και οι Αμερικανοί Marc Johnson κοντραμπάσο και
Joey Baron ντραμς.
Αυτό το τρίο δεν είναι άγνωστο στους φίλους της jazz, καθώς το 2003 θα
κυκλοφορούσαν από κοινού το άλμπουμ “Rosslyn” [ECM],
κάτι που σημαίνει πως η εμφάνισή τους στην βρετανική πόλη, ένα χρόνο νωρίτερα,
κατέγραφε μια πορεία, που τύποις, θα ολοκληρωνόταν με την έκδοση του δίσκου
τους.
Λογικό λοιπόν, στο “Tramonto”, να περιέχονται κομμάτια, που συμπεριλήφθηκαν και στο “Rosslyn” (όπως το “Between moons” και το φερώνυμο “Tramonto”, σύνθεση του Taylor το πρώτο και του Ralph Towner το δεύτερο), όπως συνθέσεις του Taylor από παλαιότερους δίσκους του σαν τις “Pure and simple” και “Ambleside”, με το track list να ολοκληρώνεται με το “Up too late” του Steve Swallow.
Μπορεί να καταγράφονται μόλις πέντε tracks στο “Tramonto”, αλλά η διάρκεια του CD είναι πάνω από 55 λεπτά, με τα μεγάλης διάρκειας, δηλαδή το 12λεπτο “Up too late” και το 15λεπτο “Ambleside” – με το πρώτο να περιλαμβάνει δυναμικό bop στο πιάνο από τον Taylor, εκτεταμένο παίξιμο με δοξάρι από τον Johnson, συν σόλο ντραμς από τον Baron, και με το δεύτερο να χαρακτηρίζεται από μια παρατεταμένη κρουστότητα στην αρχή, σε συνδυασμό ξανά με arco μπάσο και με παιξίματα, γενικότερα που συναρπάζουν.
Οπωσδήποτε μια απρόσμενη και εννοείται ευχάριστη έκπληξη από την ECM.
Λογικό λοιπόν, στο “Tramonto”, να περιέχονται κομμάτια, που συμπεριλήφθηκαν και στο “Rosslyn” (όπως το “Between moons” και το φερώνυμο “Tramonto”, σύνθεση του Taylor το πρώτο και του Ralph Towner το δεύτερο), όπως συνθέσεις του Taylor από παλαιότερους δίσκους του σαν τις “Pure and simple” και “Ambleside”, με το track list να ολοκληρώνεται με το “Up too late” του Steve Swallow.
Μπορεί να καταγράφονται μόλις πέντε tracks στο “Tramonto”, αλλά η διάρκεια του CD είναι πάνω από 55 λεπτά, με τα μεγάλης διάρκειας, δηλαδή το 12λεπτο “Up too late” και το 15λεπτο “Ambleside” – με το πρώτο να περιλαμβάνει δυναμικό bop στο πιάνο από τον Taylor, εκτεταμένο παίξιμο με δοξάρι από τον Johnson, συν σόλο ντραμς από τον Baron, και με το δεύτερο να χαρακτηρίζεται από μια παρατεταμένη κρουστότητα στην αρχή, σε συνδυασμό ξανά με arco μπάσο και με παιξίματα, γενικότερα που συναρπάζουν.
Οπωσδήποτε μια απρόσμενη και εννοείται ευχάριστη έκπληξη από την ECM.
