ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 629

28/2/2025 

Σαββόπουλος '94 

28/2/2025

Οι επικοινωνιολόγοι τους έχουν πάθει μεγάλη ζημιά. Δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Κάτι που ξεπερνά κάθε προηγούμενη λαϊκή δράση επί του πεδίου. Δεν υπάρχει σύγκριση θέλω να πω ούτε με τις συγκεντρώσεις για το δημοψήφισμα του Τσίπρα, το ’15, ούτε με τα μνημόνια το ’12, ούτε καν με την «αλλαγή» το ’81.
Όποιος ήταν σήμερα στην Αθήνα το αντιλήφθηκε αυτό με το που βγήκε από το σπίτι του, βλέποντας τον κόσμο να συρρέει προς το κέντρο κατά κύματα. Να γεμίζουν τα στενά και οι ρούγες από παρέες όλων των ηλικιών. Μνημόσυνο, μα και γιορτή ταυτόχρονα.
Το μόνο που τους μένει, λοιπόν, να κάνουν είναι να θυματοποιήσουν τον εαυτό τους, για το εφφέ. Να γελοιοποιηθούν με το να ζητάνε «συγγνώμες» από δω κι από κει (λες και πατήσανε κανέναν, κατά λάθος, στο λεωφορείο), να διαδηλώνουν κατά των εαυτών τους, να μουτζώνουν τις φωτογραφίες τους και να πληρώνουν για να τους βρίζουνε ολημερίς κι ολονυχτίς, προκειμένου να καλμάρουν την οργή της κοινωνίας, υποσχόμενοι νέες και ταχύτερες... μεταρρυθμίσεις.

Περιττό να το πω πως ο κόσμος σε όλα τούτα έχει ήδη απαντήσει.

27/2/2025
>>Κι από πάνω φέγγουν φώτα, οι χειρούργοι έχουν δουλειά,
σ’ αγαπώ όπως και πρώτα και ορμάω στα σκαλιά
και ορμάω στο μονοπάτι, κουκουρίκου ο πετεινός,
αν στραφώ, να γίνω αλάτι και να μη χαρώ το φως.<<
Το είχε απορρίψει η πρωτοβάθμια επιτροπή λογοκρισίας (θα το επέτρεπε η δευτεροβάθμια, και γι’ αυτό θα το ακούγαμε τελικά στο «Βρώμικο Ψωμί») «λόγω λέξεων και νοημάτων ανοήτων και απαραδέκτων».
Μάλλον το «χειρούργοι» τους είχε κάτσει άσχημα λόγω του «ασθενούς τον οποίον έχομε επί της χειρουργικής κλίνης και τον οποίον εάν ο χειρουργός δεν προσδέσει κατά την διάρκειαν της εγχειρήσεως» και τα λοιπά, και τα λοιπά...

Από τα πιο ροκ κομμάτια του Σαββό αυτό, και από τα πιο αγαπημένα μου, με φοβερό cow-bell από τον Καραμήτρο, και επηρεασμένο μουσικά καταφανώς από το “Whiskey train” των Procol Harum…

27/2/2025
Οι γνωστοί κλακαδόροι παρουσιάζουν τόνους από γραφήματα, πίνακες και αναλύσεις, δίχως να προβαίνουν σε καμία αξιολόγηση, σε καμία περίληψη, δίνοντας στον κόσμο με λίγα και απλά λόγια την εικόνα της κατάστασης. Τα πράγματα είναι σαφή, για μένα, και θα το πω με δυο στιχάκια από τραγούδια, γιατί βαριέμαι τα πολλά-πολλά...
«Όλοι στο χορό» (Χωρίς Περιδέραιο)
«Να φύγει αυτός ο χειμώνας» (Δημήτρης Πουλικάκος)

27/2/2025
"O Φόβος" (1966) του Κώστα Μανουσάκη στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]

27/2/2025
Ήτο καλλίφωνος. Του πήγαιναν γάντι αυτά τα παλιά αριστουργήματα. Σπονδή, σε όσα λατρέψαμε παιδιά...
https://www.youtube.com/watch?v=swZo2HmPuro

26/2/2025
>>Η Ευρώπη πρέπει να ξυπνήσει από τον διπλωματικό και πολιτικό της λήθαργο.<<
Θέλουν να «ξυπνήσουν» την Ευρώπη, για να πάρουν και την τελευταία δεκάρα από τον κοσμάκη, για να την κάνουν στρατούς, όπλα, αεροπλάνα, ντρονς, πυρηνικά κτλ.
Τόσα χρόνια που τους παρακαλάγανε κάποιοι να τυπώσουν ευρωομόλογα, για να σώσουν το Νότο, σφυρίζανε αδιάφορα.
Αφού οι εταιρείες τους, με τα εδώ τσιράκια τους, λήστεψαν πρώτα ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε, από την εποχή των έργων, της ολυμπιάδας κτλ., και αφού οι τράπεζές τους σώθηκαν, με το να ρίξουν το ΑΕΠ μας σε επίπεδα κανονικού πολέμου, τώρα θέλουν να ξαφρίσουν και ό,τι έχει απομείνει από υγεία, παιδεία, πρόνοια, συντάξεις κτλ. βάζοντάς μας να υπερασπίσουμε τα σύνορα της κάθε Λιθουανίας. Αν είναι δυνατόν!
Πότε θα ανασάνουμε, ρε ξεφτιλισμένοι, εμείς εδώ κάτω, στον πάτο της Ευρώπης;

26/2/2025
Πολύ κρίμα για τον Μανώλη Λιδάκη. Στην αρχή των 90s ήταν στην καλύτερη ερμηνευτικά φάση του, και το «Καράβι Απόψε το Φιλί» (1992) ήταν ο καλύτερος δίσκος του – κι ένας από τους 5-10 καλύτερους «εντεχνολαϊκούς» της δεκαετίας. Βέβαια μας τα είχαν πρήξει τότε με τη «Χαλκίδα», που την άκουγες παντού και συνέχεια, αλλά έτσι συμβαίνει με τις «επιτυχίες».

Ωραία φωνή ο Λιδάκης, γλυκιά και στιβαρή μαζί, αλλά τα περισσότερα από τα «καλύτερά» του ήταν δεύτερες εκτελέσεις. Κάτι έψαχνε να βρει στο «χθες» ο άνθρωπος και διασκεύαζε πότε Περικλή Περάκη, πότε Λευτέρη Ψιλόπουλο κ.ο.κ. Ας είναι αναπαυμένος.

25/2/2025
Τα πιο σοβαρά πράγματα για το ροκ, στην Ελλάδα, τα έχουν γράψει... κνίτες, κουκουέδες, κομμουνιστές τέλος πάντων. Δεν λέω ότι όλοι οι κουκουέδες έχουν γράψει «σωστά» πράγματα για το ροκ (έχουν γράψει και βλακείες), αλλά τα σωστότερα τα έχουν γράψει «κόκκινοι πράκτορες», δεν τα έχουν γράψει ούτε οι Πετρίδηδες, ούτε οι Ζήλοι, ούτε οι Μηλάτοι, ούτε οι Κοντογούρηδες, ούτε κανείς απ’ αυτούς... Δε μιλάω τώρα για Μαστοράκηδες, Τσόγκες και Καρατζαφέρηδες... ασ’ τους εκείνους... 

Ποιος έχει γράψει στην Ελλάδα, ας πούμε, για το φοβερό γαλλικό περιοδικό Actuel, που έβγαινε σε διάφορες περιόδους, στην αρχή σαν αβάντ-τζαζ-φάνζιν και από τον Οκτώβριο του 1970 και έως τον Ιούνιο του ’75 (όταν το ροκ είχε τελειώσει πια, μαζί με την αντικουλτούρα) ως ένα καθαρά προχωρημένο, αλλά λαϊκό έντυπο – με σοβαρή κοινωνική ματιά (δεν λέω κοινωνιολογική, γιατί το Actuel δεν το γράφανε ψυχροί πανεπιστημιακοί, με γλώσσα ξύλινη και ακατάληπτη) σε κάθε χώρο του επιστητού;

Διαβάστε εδώ...
«Το περιοδικό έζησε γύρω στα πέντε χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα δημοσιεύτηκαν στις σελίδες του πολλά ενδιαφέροντα κείμενα, που κριτικάριζαν σκληρά τον γραφειοκρατικό μηχανισμό του κράτους, την αστική ηθική, το σύστημα της δικαιοσύνης, την εκκλησία, την τυφλή υπακοή στο στρατό, τη σχολική και την πανεπιστημιακή καθιερωμένη τάξη πραγμάτων. Τα δημοσιεύματα έθιγαν επίσης το πρόβλημα των ναρκωτικών, τον ελεύθερο έρωτα, τη ζωή στα νεανικά κοινόβια, την οικολογία, τη μουσική ποπ (σ.σ. δηλαδή το ροκ). Οι συγγραφείς τους προσπαθούσαν ν’ αποφύγουν την μονόπλευρη, την προκατειλημμένη αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων και συχνά καταδίκαζαν τους εξτρεμιστές του νεανικού κινήματος. Υπογράμμιζαν τη ζημιά από την κατάχρηση των ναρκωτικών, που τσάκιζαν την υγεία, προειδοποιούσαν τη νεολαία να μην υποκύπτει στο πάθος των ατέλειωτων ταξιδιών, που συχνά δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση απελευθέρωσης από την κοινωνία, κριτικάριζαν τους νέους που προσπαθούσαν να προβάλλουν σαν μοναδική λύση από τα δεινά τη λύση των προβλημάτων της οικολογίας, ή που εξυμνούσαν τη ζωή στα νεανικά κοινόβια, σαν πανάκεια θεραπείας κάθε κακού της ζωής. Αναγνωρίζοντας τη μουσική ποπ (σ.σ. δηλαδή το ροκ) σαν “σοβαρή δύναμη κρούσης” κατά της παραδοσιακής τέχνης, το περιοδικό θεωρούσε ταυτόχρονα πως τα πολυάριθμα και σκόρπια ρεύματα και φόρμες της νέας μουσικής κουλτούρας εμποδίζουν τη συγκρότηση του παγκόσμιου αντι-αστικού μετώπου. Αν και στη σύνταξή του το περιοδικό είχε πρώην γκοσιστές, αριστεριστές του 1968, ωστόσο τα έψελνε και στον ίδιο τον γκοσισμό, τον κατηγορούσε πως δεν είχε κανένα απολύτως θετικό πρόγραμμα, πως ήταν ανίκανος να αγωνιστεί με επιτυχία ενάντια στις “παραδοσιακές δομές”».
[Έντουαρντ Ρόζενταλ: Στους Λαβυρίνθους της Συνείδησης, Σύγχρονη Εποχή, 1982]
Λείπουν τέτοια έντυπα σήμερα, γιατί, βασικά, δεν υπάρχει αντικουλτούρα. Underground ίσως υπάρχει, δεν ξέρω, αλλά αντικουλτούρα δεν υπάρχει. Κι αυτό θα είναι πάντα ένα θέμα...

25/2/2025
The Battered Ornaments - My Love's Gone Far Away (1969)
https://www.youtube.com/watch?v=cYQCLyrSmA8

24/2/2025
Απίστευτη μοντάδικη εκτέλεση ενός τραγουδιού των Coasters από τους εγγλέζους Paramounts (οι... πριν από τους Procol Harum), που, 60 χρόνια μετά, εξακολουθεί να σπαρταράει. Η νεανική μουσική είναι αγέραστη. Όποτε και να την ακούσεις, είναι πάντα νέα. [Tα τραγούδια των Paramounts τα ακούω 40 χρόνια τώρα, από τη συλλογή-έκδοση της Edsel, που τη θεωρώ κορυφαία]
https://www.youtube.com/watch?v=czCqFs0Cs9k

24/2/2025
"Εις Θάνατον" (1967) του Γιάννη Κοκκόλη, με τους Πάνο Κατέρη και Κατερίνα Χέλμη στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]

22/2/2025

Μεγάλη ανατροπή. Μπαίνει "σφήνα" σε Πούτιν-Τραμπ ο Μητσοτάκης για τις σπάνιες γαίες... (γέλιο)

22/2/2025
Το είχα αγοράσει με το που βγήκε, γιατί το διαφήμιζε και η τηλεόραση. Τους ήξερα ήδη, βέβαια, από το προηγούμενο άλμπουμ τους, αλλά εδώ οι κιθάρες και βασικά ο Δρόλαπας τους έδινε μια άλλη οντότητα. Τους είχα δει και live τότε, αλλά ο δίσκος μου άρεσε περισσότερο. Κλασικό, παλιομοδίτικο ηχητικά, ελληνικό ροκ, που ακουγόταν ψυχωμένο. Και τότε και τώρα... [Αγάπανθος]
https://www.youtube.com/watch?v=IKXje15qTwM

21/2/2025
Και στα ελληνικά με τους Mariners, αλλά εδώ είναι ο μέγας Roberto... [γυρίζανε και στη Βραζιλία ό,τι να 'ναι]
https://www.youtube.com/watch?v=VJloltNF2qs

21/2/2025
"Μπλουζ με Σφιγμένα Δόντια" (1973) του Ροβήρου Μανθούλη στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου"