Δεν ξέρω πόσο καλά κρυμμένο μυστικό ήταν οι Yoghurt για την ροκ σκηνή της
Θεσσαλονίκης, στη δεκαετία του ’80 ή και για το ελληνικό ροκ γενικότερα, αλλά
τώρα όλα τα μυστικά αποκαλύπτονται μέσω αυτής της κοινής έκδοσης των B-otherSide Records και
Vilylmania, η οποία
αποτελείται από ένα LP
και ένα DVD.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως οι Yoghurt σχηματίστηκαν στο τέλος της δεκαετίας του ’70 και υπήρχαν σαν σχήμα μέχρι το 1987. Η ιστορία του γκρουπ έχει πολλές διαστάσεις και διακλαδώσεις μελών (από τη σύνθεσή του θα περνούσε και ο τραγουδιστής Γιώργος Δημητριάδης), και όλα αυτά εν πάση περιπτώσει αναγράφονται με λεπτομέρειες στο 4σέλιδο ένθετο, που συνοδεύει την έκδοση, οπότε, εδώ, ας μιλήσουμε για τα ίδια τα τραγούδια.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως, όταν οι Yoghurt θα διάβαιναν την πόρτα του στούντιο Magnanimus του Γιώργου Πεντζίκη, τον Ιανουάριο του ’87, προκειμένου να γράψουν τα κομμάτια που ακούμε στο φερώνυμο άλμπουμ τους, ήταν τριπλέτα, την οποία αποτελούσαν ο Θανάσης Νικολαΐδης κιθάρα, φωνή, ο Στέλιος Χατζηπαππάς μπάσο, φωνή και ο Γιώτης Μπάγγαλας ντραμς – μουσικοί, δηλαδή, που είχαν την ιστορία τους. Φερ’ ειπείν ο Νικολαΐδης είχε περάσει από τους Γκρόβερ, ο Μπάγγαλας από την Εταιρία Καλλιτεχνών κ.λπ. Άρα είχαμε να κάνουμε με πεπειραμένους παίκτες που αλώνιζαν τα πάλκα τουλάχιστον μια δεκαετία – κάτι που, τέλος πάντων, φαίνεται στις ηχογραφήσεις του “Yoghurt”(2025).
Βασικά το γκρουπ παίζει garage-punk, όχι όμως με ήχο κολλημένο στα sixties, αλλά προσαρμοσμένο στην πιο σκληρή eighties πραγματικότητα. Τα πυρακτωμένα παιξίματα στην κιθάρα, το πακτωμένο ρυθμικό τμήμα και η δυναμική ερμηνεία είναι τα πιο βασικά χαρακτηριστικά των Yoghurt, οι οποίοι κατά το κοινώς λεγόμενο «τα σπάνε».
Και αυτό το αντιλαμβάνεσαι αμέσως από τον εισαγωγικό δυναμίτη “Break out”, για να συνεχίσεις με το εξωστρεφές “For your eyes”, το ροκεντρολάδικο “Just in case”, το τύπου “Louie Louie” “Get me” και το αυθάδες “Chairs”, πριν έρθει η ώρα για να αλλάξεις πλευρά.
Η Side B ανοίγει με το «Στους δρόμους», που έχει ελληνικούς στίχους φυσικά, και που ακούγεται το ίδιο ενδιαφέρον με τα αγγλόφωνα κομμάτια τους, χωρίς να θυμίζει τίποτα από Τρύπες ας πούμε ή άλλα ελληνόφωνα γκρουπ της εποχής. Ίσως κάτι, μόνον, από Φάντης Μπαστούνι & Οι Άσσοι, αλλά οι Yoghurt είναι πολύ πιο βαρβάτοι. Ωραίο τραγούδι, με πληθωρικές κιθάρες και δυνατά vibes. Ακολουθεί μια live εκτέλεση του “Pipeline” των Chantay’s, που είναι πολύ καλή, ένα instro, για να κλείσει ο δίσκος με δύο «ζωντανά» κομμάτια από live των Yoghurt στο Θέατρο Δάσους (1984;), τα “Get me” και “Gonna miss me” (των 13th Floor Elevators).
Ως bonus, στην έκδοση, δίνεται κι ένα DVD με τους Yoghurt να εμφανίζονται δύο βραδιές στο μπαρ Up Tempo της Θεσσαλονίκης, αποδίδοντας “Louie Louie”, “Boom boom” και άλλα διάφορα, συν κάτι από μια εμφάνισή τους στο Θέατρο Δάσους, με όλο το πακέτο να είναι κομμένο σε 100 αριθμημένα αντίτυπα. Οπότε... σπεύδετε.
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/
Κατ’ αρχάς να πούμε πως οι Yoghurt σχηματίστηκαν στο τέλος της δεκαετίας του ’70 και υπήρχαν σαν σχήμα μέχρι το 1987. Η ιστορία του γκρουπ έχει πολλές διαστάσεις και διακλαδώσεις μελών (από τη σύνθεσή του θα περνούσε και ο τραγουδιστής Γιώργος Δημητριάδης), και όλα αυτά εν πάση περιπτώσει αναγράφονται με λεπτομέρειες στο 4σέλιδο ένθετο, που συνοδεύει την έκδοση, οπότε, εδώ, ας μιλήσουμε για τα ίδια τα τραγούδια.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως, όταν οι Yoghurt θα διάβαιναν την πόρτα του στούντιο Magnanimus του Γιώργου Πεντζίκη, τον Ιανουάριο του ’87, προκειμένου να γράψουν τα κομμάτια που ακούμε στο φερώνυμο άλμπουμ τους, ήταν τριπλέτα, την οποία αποτελούσαν ο Θανάσης Νικολαΐδης κιθάρα, φωνή, ο Στέλιος Χατζηπαππάς μπάσο, φωνή και ο Γιώτης Μπάγγαλας ντραμς – μουσικοί, δηλαδή, που είχαν την ιστορία τους. Φερ’ ειπείν ο Νικολαΐδης είχε περάσει από τους Γκρόβερ, ο Μπάγγαλας από την Εταιρία Καλλιτεχνών κ.λπ. Άρα είχαμε να κάνουμε με πεπειραμένους παίκτες που αλώνιζαν τα πάλκα τουλάχιστον μια δεκαετία – κάτι που, τέλος πάντων, φαίνεται στις ηχογραφήσεις του “Yoghurt”(2025).
Βασικά το γκρουπ παίζει garage-punk, όχι όμως με ήχο κολλημένο στα sixties, αλλά προσαρμοσμένο στην πιο σκληρή eighties πραγματικότητα. Τα πυρακτωμένα παιξίματα στην κιθάρα, το πακτωμένο ρυθμικό τμήμα και η δυναμική ερμηνεία είναι τα πιο βασικά χαρακτηριστικά των Yoghurt, οι οποίοι κατά το κοινώς λεγόμενο «τα σπάνε».
Και αυτό το αντιλαμβάνεσαι αμέσως από τον εισαγωγικό δυναμίτη “Break out”, για να συνεχίσεις με το εξωστρεφές “For your eyes”, το ροκεντρολάδικο “Just in case”, το τύπου “Louie Louie” “Get me” και το αυθάδες “Chairs”, πριν έρθει η ώρα για να αλλάξεις πλευρά.
Η Side B ανοίγει με το «Στους δρόμους», που έχει ελληνικούς στίχους φυσικά, και που ακούγεται το ίδιο ενδιαφέρον με τα αγγλόφωνα κομμάτια τους, χωρίς να θυμίζει τίποτα από Τρύπες ας πούμε ή άλλα ελληνόφωνα γκρουπ της εποχής. Ίσως κάτι, μόνον, από Φάντης Μπαστούνι & Οι Άσσοι, αλλά οι Yoghurt είναι πολύ πιο βαρβάτοι. Ωραίο τραγούδι, με πληθωρικές κιθάρες και δυνατά vibes. Ακολουθεί μια live εκτέλεση του “Pipeline” των Chantay’s, που είναι πολύ καλή, ένα instro, για να κλείσει ο δίσκος με δύο «ζωντανά» κομμάτια από live των Yoghurt στο Θέατρο Δάσους (1984;), τα “Get me” και “Gonna miss me” (των 13th Floor Elevators).
Ως bonus, στην έκδοση, δίνεται κι ένα DVD με τους Yoghurt να εμφανίζονται δύο βραδιές στο μπαρ Up Tempo της Θεσσαλονίκης, αποδίδοντας “Louie Louie”, “Boom boom” και άλλα διάφορα, συν κάτι από μια εμφάνισή τους στο Θέατρο Δάσους, με όλο το πακέτο να είναι κομμένο σε 100 αριθμημένα αντίτυπα. Οπότε... σπεύδετε.
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/
μια διορθωσις ''Μπάγκαλας'', και οχι Μπαγγαλας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπάγγαλας είναι το σωστό. Ρώτησα τον ίδιο πριν το γράψω.
ΔιαγραφήΑπό το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=DUDB6ilBvHU
Yoghurt "Yoghurt" Live+Studio recordings 1985-1987 Thessaloniki
Kwstas Agas
πω πωωωω ... Μεεεγα respect και στη μπάντα και στα ντοκουμέντα....
Ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη είχα δει τον Θανάση Νικολαΐδη το 1991 ή 1992 σε ένα μαγαζί ονόματι degre zero, με το τοοοτε σχήμα του lipstick traces (να υποθέσω ότι πήραν την ονομασία τους από το ομώνυμο ινστρουμένταλ των UFO ?? ) και με ρεπερτόριο από μπλουζ και κλασικά ροκ τραγούδια!!! Τον θεωρώ πολύ σημαντική μορφή της σαλονικιώτικης ροκ σκηνής!! Και θα επαναλάβω την άποψη μου: για μένα ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΏΣ είναι η ροκ σκηνή της Θεσσαλονίκης! Τα σχήματα που έπαιξε ο Νικολαΐδης (yoghurt, lipstick traces κλπ), οι Μωβ, οι Northwind, οι Δέλτα.... Ούτε Τρύπες, ούτε ξύλινα σπαθιά, αλλά αυτούς τους μερακλήδες αυθεντικούς τύπους θεωρώ ως "το ροκ της Σαλονίκης"...
Γιώργος Γιαννόπουλος
Το 1979 πάιξανε στις καταλήψεις, σε συναυλία της ΦΟΚΘ. Ο ντράμμερ ήταν πραγματικά πολύ χύμα τύπος, ακόμα και για μας που είχαμε κάποια εξοικείωση με το τότε αντεργκράουντ.
Giotis Bangalas
ΕΙΣΑΙ ΣΥΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ?
Γιώργος Γιαννόπουλος
Μήπως το 80? Δεν νομίζω ότι ξανανέβηκα μετά θεσσαλονίκη. Σπούδαζα πάτρα, και είχα φίλους εκεί.
Vagelis Avgidis
Πολύ καλοί!