Οι
Leftover Bullets
είναι μια σκληρή rock μπάντα από τη
Θεσσαλονίκη, για την οποία έχουμε γράψει και παλαιότερα στο blog. Τότε ήταν ένα review
για
τον δίσκο τους “Tell Mama We’re Doing
Ok” (2020), ενώ τώρα θα τα πούμε για το πιο νέο LP τους, που αποκαλείται “Flower”
(2024) και που αποτελεί συμπαραγωγή των B-otherSide Records / Vinylmania, με
την άδεια της Sold Out
Music.
Οι Leftover Bullets υπάρχουν περισσότερο από μια δεκαετία στα πράγματα και αυτό, οπωσδήποτε, σημαίνει κάτι. Ότι έχουν εξερευνήσει όλες τις παραμέτρους του σκληρού rock, καταλήγοντας κάπου. Και αυτό το «κάπου» είναι ολοφάνερο στο “Flower”, ένα άλμπουμ που ανήκει ασυζητητί μέσα στο hard rock περιβάλλον, κομίζοντας τη δική του άποψη.
Το λέμε υπό την έννοια πως το rock των Θεσσαλονικιών διαθέτει επιρροές και από την κλασική σκληρή παρακαταθήκη των seventies και των eighties, μα και από άλλα ιδιώματα, όπως το stoner, το heavy metal (ιδίως στις φάσεις των growl vocals, σε κομμάτια σαν τo “Buata camessa”), για να μην γράψουμε για το ιδιόμορφο ραπάρισμα του “Scream out loud”, τα progressive περάσματα στο “The wrong poem”, την pop φωνητική εισαγωγή στο “Captain sad” κ.λπ.
Γενικώς
υπάρχει η διάθεση για «παιγνίδι», με την δημιουργική έννοια, στο “Flower”, αν και το πιο κλασικό hard
rock, σε tracks σαν το “Don’t need to
save me”
ή το “John Konnor
vs A.I.”, είναι εκείνο που θα βγάζει πάντα ασπροπρόσωπους
τους Leftover Bullets.
Που είναι ποιοι; Ξεχάσαμε να το πούμε... Η βασική τετράδα έχει να κάνει με τους
Γιώργο Δημητριάδη ντραμς, Δημήτρη Αργυρόπουλο μπάσο, Γιώργο Καραθανάση κιθάρες
και Γιάννη Βογιατζή φωνή, ενώ υπάρχουν και guests
σε φωνές, ακουστικές και ηλεκτρικές κιθάρες.
Επαφή: https://leftoverbullets.bandcamp.com/album/flower
Οι Leftover Bullets υπάρχουν περισσότερο από μια δεκαετία στα πράγματα και αυτό, οπωσδήποτε, σημαίνει κάτι. Ότι έχουν εξερευνήσει όλες τις παραμέτρους του σκληρού rock, καταλήγοντας κάπου. Και αυτό το «κάπου» είναι ολοφάνερο στο “Flower”, ένα άλμπουμ που ανήκει ασυζητητί μέσα στο hard rock περιβάλλον, κομίζοντας τη δική του άποψη.
Το λέμε υπό την έννοια πως το rock των Θεσσαλονικιών διαθέτει επιρροές και από την κλασική σκληρή παρακαταθήκη των seventies και των eighties, μα και από άλλα ιδιώματα, όπως το stoner, το heavy metal (ιδίως στις φάσεις των growl vocals, σε κομμάτια σαν τo “Buata camessa”), για να μην γράψουμε για το ιδιόμορφο ραπάρισμα του “Scream out loud”, τα progressive περάσματα στο “The wrong poem”, την pop φωνητική εισαγωγή στο “Captain sad” κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου