FRODE KJEKSTAD TRIO, INGI BJARNI jazz από τον βορρά της Ευρώπης

FRODE KJEKSTAD TRIO: Jazz Detectives [Losen Records, 2025]
Κιθαρίστας με καλή και αναγνωρισμένη διαδρομή, ο Frode Kjekstad μας έχει απασχολήσει ξανά στο blog. Να θυμίσω πως έχουμε συναντήσει τον Kjekstad όχι μόνο σε προσωπικά άλμπουμ του, σαν τα “In Essence (2019) και “A Piece of the Apple” (2017), μα και σε εγγραφές του Erik Thormod Halvorsen Sextet, της τραγουδίστριας Aina Fridén κ.λπ. (πάντα για λογαριασμό της Losen Records).

Στο πιο νέο CD του, που γίνεται με το τρίο του, το Frode Kjekstad Trio, ο νορβηγός μουσικός συνεργάζεται με τους Roy Powell όργανο και Raciel Torres ντραμς, σε μια σειρά πρωτότυπων συνθέσεων (τέσσερις του Kjekstad και επτά του Powell) που κινούνται σε groovy διαδρομές. Ναι, το “Jazz Detectives” είναι ένα κλασικό soul-jazz άλμπουμ, κλασικό στο setting του, και κλασικό στον ήχο του, που από τη μια μεριά «σκάβει» κατά το κοινώς λεγόμενον, ενώ από την άλλη προσθέτει κάτι σ’ αυτό το αγέραστο οικοδόμημα, που εξακολουθεί να αναπτύσσεται καμιά 70αριά χρόνια τώρα.
Εντάξει, πολλοί μπορούν να πουν πως... αυτά τα έχουμε ξανακούσει, αλλά δεν είναι έτσι. Σε τελευταία ανάλυση... ποιο είναι εκείνο, που δεν έχουμε ξανακούσει; Το λέω, γιατί αν μείνουμε σε αυτό, τότε θα πρέπει να το κλείσουμε όλοι μαζί το μαγαζί (το ευρύτερο μαγαζί της δισκογραφίας εννοώ). Όταν νέοι, νεότεροι τέλος πάντων μουσικοί, σκύβουν με σύνεση και με γνώση πάνω στις παλιές ιδέες, δίνοντάς τους νέα credits, είναι κάτι (αυτό) που δεν μας παίρνει να το αγνοήσουμε. Και δεν μπορούμε να το κάνουμε, αν αναφερόμαστε στο τρίο του Frode Kjekstad – ένα σχήμα γεμάτο φωτιά και λαύρα, με πλήρη έλεγχο κινήσεων, και με μερικές καταπληκτικές συνθέσεις ανάμεσα, έτοιμες να πυρπολήσουν τις αισθήσεις. Γιατί, τέτοια είναι η φερώνυμη “Jazz detectives” ή η “The lizard” (αμφότερες του Roy Powell), με κάθε track, τέλος πάντων, να προδιαγράφει το καλύτερο, για τον δίσκο συνολικώς.
Το λέμε, γιατί οι Frode, Powell και Torres είναι παικταράδες, και έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να εντυπωσιάσουν τον ακροατή με τα μεστά, γερά και γεμάτα ουσία παιξίματά τους.
Ασυζητητί ένα έξοχο άλμπουμ, που προτείνεται σε όλους τους fans της groovy jazz και τους λάτρεις του οργάνου (και της κιθάρας).

INGI BJARNI: Hope [Losen Records, 2025]
Ο ισλανδός πιανίστας και συνθέτης Ingi Bjarni Skúlason μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν, καθώς είχαμε γράψει παλαιότερα για το άλμπουμ του “Tenging” επίσης στην Losen, από το 2019. Στο πιο νέο CD του, ο Bjarni, συνεργάζεται με τους Hilmar Jensson κιθάρα, Anders Jormin μπάσο και Magnús Trygvason Eliassen ντραμς σε μια σειρά δικών του συνθέσεων (εννέα στον αριθμό), στις οποίες έδωσε τον γενικό τίτλο “Hope”. Όπως γράφει και ο ίδιος στις σχετικές liner notes:
«Καθώς κάθισα να γράψω αυτό το μικρό κείμενο, κοίταξα τη λίστα τραγουδιών του άλμπουμ. Παρατήρησα ότι επτά από τα εννέα κομμάτια γράφτηκαν το 2021, τη χρονιά που πέθανε η μητέρα μου. Μετά από λίγες σκέψεις, κατάλαβα ότι αυτά τα κομμάτια συνδέονταν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τη διαδικασία του πένθους – του χαμού της μητέρας μου. Δεν ήταν κάτι που το σχεδίασα σκοπίμως, όταν επέλεγα τις συνθέσεις για αυτόν τον δίσκο, ή ακόμα και όταν συνέθετα τα κομμάτια. Είχα επικεντρωθεί μόνο στη μουσική, όχι απαραίτητα στο πώς εκείνη θα προέκυπτε. Αυτή λοιπόν η συνειδητοποίηση είναι λίγο ξεχωριστή για μένα. Προσφάτως, μάλιστα, παρατήρησα πως το υποσυνείδητό μου παίζει μεγάλο ρόλο τη ζωή μου – και κάπως έτσι άφησα την διαίσθησή μου να με οδηγήσει. Η μητέρα μου ασχολιόταν με την ποίηση και συχνά δημοσίευε μέρη από τα ακυκλοφόρητα ποιήματά της στα social media. Σε ένα απ’ αυτά έγραφε: “Είναι η ζωή πάντα ένα απαλό βαλς, που ανοίγεται σ’ ένα καθαρό μονοπάτι και δεν υπάρχουν προβλήματα μπροστά; Ο χειμώνας της ζωής μπορεί, πράγματι, να είναι μακρύς και σκληρός. Αλλά αγαπητέ μου φίλε, μπορείς να τα κάνεις όλα καλύτερα. Με την ελπίδα στην καρδιά σου, είσαι ικανός για όλα”. Είναι επιθυμία μου να εκφράσω ένα αίσθημα ελπίδας με αυτή τη μουσική – ελπίδα για ειρήνη, ελπίδα για συντροφικότητα και ελπίδα για ευτυχία. Άρα η Ελπίδα είναι η πιο κατάλληλη λέξη για να τιτλοφορήσω το άλμπουμ μου.(...)».
Απ’ αυτά τα λίγα λόγια όλοι και όλες αντιλαμβανόμαστε το κλίμα που επικρατεί στο “Hope” – ένα άλμπουμ αναγκαστικώς «βαρύ», που έχει όμως τον τρόπο να επικοινωνεί με τον ακροατή, από διάφορες κατευθύνσεις. Εννοώ πως, εδώ, δεν έχουμε μια «στενή» μινόρε κατασκευή, αλλά ένα λυρικό άλμπουμ έμπλεο συναισθημάτων και οπωσδήποτε μιας κάποιας τζαζ τελειότητας. Αυτό το τελευταίο το συνδέω, κυρίως με τα ονόματα των μουσικών, και βασικά με εκείνο του μεγάλου μπασίστα Anders Jormin, πάνω στο ακρογωνιαίο παίξιμο του οποίου στηρίζεται το “Hope”. Υπάρχουν στιγμές που ακούς κάτι πολύ κοντά στην αισθητική του Terje Rypdal, ιδίως σε κομμάτια με την ηλεκτρική κιθάρα μπροστά σαν το “April dreams”, αλλά υπάρχουν και tracks, εδώ, σαν τα λυρικά “Chant” και “Hægur dans” ή σαν το πιο «προχωρημένο» “Continuation”, που δείχνουν την ικανότητα του Bjarni να κινείται σ’ ένα αναπτυγμένο φάσμα επιρροών και χρωματισμών, δημιουργώντας, εν προκειμένω, ένα πολύ ουσιαστικό και σίγουρα υψηλού επιπέδου (μέσα στην ευρύτητα της jazz) άκουσμα.
Επαφή: www.losenrecords.no