Ένα πολυπόστ για τις απώλειες του τελευταίου καιρού, μαζί με ιδέες για δίσκους, βιβλία, ταινίες κ.λπ. – Διονύσης Σαββόπουλος, Μίμης Δομάζος, Marianne Faithfull, Μίκης Θεοδωράκης, David Lynch, Sigma Fay κ.ά.

1
Ψάχνοντας κάτι άλλο έπεσα, τυχαία, πάνω σε μια συνέντευξη του Μίμη Δομάζου (22 Ιαν. 1942-24 Ιαν. 2025). Η συνέντευξη δεν ήταν παμπάλαια. Προερχόταν από την αρχή της δεκαετίας του ’90 και μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μπορεί να φαινόταν κάπως υπερφίαλος ο Δομάζος από τις απαντήσεις του, αλλά όταν μιλάει ο... στρατηγός κάθεσαι κι ακούς. Δεν μένει χρόνος για απορίες του στυλ... γιατί το είπε αυτό... σιγά τώρα... και τέτοια. Άμα είσαι ποδοσφαιρόφιλος και ξέρεις τι σημαίνει Δομάζος, όλα τα δικαιολογείς και όλα τα αντιλαμβάνεσαι.
Θυμάμαι τον Δομάζο σαν ποδοσφαιριστή και από τα γήπεδα και από την τιβί. Ο Δομάζος δεν έπεφτε εύκολα κάτω. Μετρίου αναστήματος, με χαμηλό κέντρο βάρους... δεν μπορούσες ούτε να τον τζαρτζάρεις. Ο Δομάζος ήξερε να κρατάει την μπάλα (μεγάλο πράγμα αυτό). Ήξερε να οργανώνει και ήξερε να σκοράρει. Τα ήξερε όλα. Ήταν ηγέτης. Σε κάθε κατεβασιά του ΠΑΟ η μπάλα θα περνούσε υποχρεωτικά από τα πόδια του. Ακόμη και αν δεν περνούσε, θα πήγαινε αυτός να την πάρει με το ζόρι από τους συμπαίκτες του. Δεν νοείτο επίθεση του ΠΑΟ, που να μην ήταν σχεδιασμένη από τον Δομάζο. Στρατηγός με τα όλα του.
Έλεγε πολλά σ’ εκείνη τη συνέντευξη ο Δομάζος, αλλά ένα μου άρεσε ιδιαιτέρως. Σε κάποια στιγμή τον ρωτάει ο δημοσιογράφος τι σημαίνει «ηγέτης» και λέει ο Δομάζος πως ηγέτης είναι εκείνος που ξέρει να ομορφαίνει το παιγνίδι, αλλά που ξέρει και να το χαλάει όταν πρέπει. Και πως βασικά είναι ο άνθρωπος που μέσα στο γήπεδο δεν λογαριάζει κανέναν. Μου άρεσε πολύ αυτό το τελευταίο. Πράσινος δεν ήμουν ποτέ, αλλά... προσκυνώ Μίμη Δομάζο.

Εδώ με τη Βίκυ Μοσχολιού και τις κόρες τους, στο σπίτι τους, τον Δεκέμβριο του 1971...
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/ena-polypost-gia-tis-apoleies-toy-teleytaioy-kairoy-mazi-me-idees-gia-diskoys-biblia