Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2025

ΞΑΝΘΟΥΛΑ ΝΤΑΚΟΒΑΝΟΥ riζituals

Όπως διαβάζουμε σ’ ένα βιογραφικό της, που υπάρχει στο διαδίκτυο... η Ξανθούλα Ντακοβάνου (Xanthoula Dakovanou) είναι τραγουδίστρια, συνθέτρια και στιχουργός, με διεθνή δισκογραφία στο χώρο των μουσικών παραδόσεων των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου, και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ’κείνο που αποκαλούμε «μουσικές του κόσμου». Στο «δισκορυχείον» υπάρχει μόνο μία αναφορά στην Ντακουβάνου, όταν, παλαιά, το 2011, είχαμε γράψει για τον γαλλικό δίσκο τού Trio Tzane “Gaitani” [naïve, 2010], μέλος του οποίου ήταν η συγκεκριμένη μουσικός.
Φυσικά, μέσα στα χρόνια, η Ντακοβάνου είχε κι άλλες παρουσίες στη δισκογραφία (εδώ ή στη Γαλλία), πριν φθάσουμε στο περυσινό “riζituals” [Mousa, 2024] – ένα άλμπουμ με διασκευασμένα ριζίτικα τραγούδια (κυρίως), που ακούγεται στ’ αυτιά μας κάπως «προχωρημένο».
Το λέμε τούτο, επειδή η Ντακοβάνου έχει προχωρήσει, επί του προκειμένου, σε ορισμένες καινοτομίες. Η πρώτη, προφανέστατη και πιο βασική απ’ όλες, είναι πως αυτή, μία γυναίκα, ερμηνεύει ένα αντρικό ρεπερτόριο. Έπειτα, τα τραγούδια είναι ενορχηστρωμένα. Ακούγονται όργανα δηλαδή, και είναι κάτι αυτό, που αντιβαίνει στην παράδοση του ριζίτικου. Έπειτα είναι κι εκείνο το “rituals”, της τεχνητής λέξης “riζituals”, που συνδέει τα ριζίτικα με μια τελετουργική «απεικόνισή» τους –ισχύει, τουλάχιστον στα μεγαλύτερα σε διάρκεια tracks–, που δεν είναι ούτε αυτή αναμενόμενη. Χοντρικώς, όλα όσα θα δυσαρεστούσαν τους καθαρολόγους, είναι εκείνα που προσδίδουν, τελικώς, στο “riζituals” τη δική του ταυτότητα.
Το άλμπουμ, σαν digipak, είναι περιποιημένο σε κάθε διάστασή του. Ξεκινώντας από τα εξωτερικά στοιχεία του, το εξώφυλλο, το πολυσέλιδο τρίγλωσσο (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά) ένθετο, και περνώντας στα ηχογραφικά – τα οποία, συνιστούν, εν ολίγοις, μία άψογη παραγωγή. Φυσικά, οι μουσικοί που παίρνουν μέρος στο “riζituals” έχουν την πρώτη θέση, με τα παιξίματα και τις ενορχηστρώσεις τους, αλλά και το τεχνικό κομμάτι του ήχου δεν είναι υποδεέστερης σημασίας. Έχει γίνει, εννοούμε, πολύ καλή δουλειά στα AntArt Studios της Αθήνας, στο διάστημα Ιανουάριος-Μάρτιος 2024, μα και στα Vasmaris Studios στο Ηράκλειο, με τη μείξη και το mastering να προσδίδουν στον δίσκο αυτά τα, σε κάθε περίπτωση, θετικά γνωρίσματά του.
Οπωσδήποτε η φωνή της Ντακοβάνου είναι το κυρίαρχο στοιχείο των “riζituals” (ακούγεται επίσης και η Eugenia Toli Damavoliti), καθότι οι ερμηνείες, της πολλές φορές, είναι καθηλωτικές, όμως και η συνεισφορά της οργανικής ομάδας δεν είναι μικρότερη. Και είναι οι Dimitris Sideris λαούτο, ενορχηστρώσεις, φωνή, Sofia Efkleidou τσέλο, φωνή, Giorgos Zacharioudakis φλάουτο, κρητική γκάιντα, Solis Barki κρουστά, Christina Kouki σαντούρι, Argiro Reppa φωνή, συν το Anemi Vocal Ensemble, που προσδίδουν στα “riζituals” τα χαρακτηριστικά ενός «έργου».
Ιδίως τα τέσσερα πιο μεγάλης διάρκειας κομμάτια, το 8λεπτο «Αυγερινός», το 7λεπτο «Κόρη λυγερή», το 11λεπτο «Μια κόρη ρόδα μάζωνε», συν το 9λεπτο «Rizituals σούστα» εκεί στο τέλος, αποτελούν τα ωραιότερα δείγματα του άλμπουμ και, βασικά, της απόπειρας της Ντακουβάνου να προσφέρει μια πλήρη εργασία πάνω στο ριζίτικο ή, αν προτιμάτε, με αφορμή αυτό να προτείνει κάτι άλλο – ασυζητητί αισθητικώς εμπεριστατωμένο και τεχνικώς υψηλού επιπέδου.
Επαφή: https://www.facebook.com/XanthoulaDakovanou1/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου