Ο Κώστας Βλάχας (Kostas Vlahas) μας είναι γνωστός ως βασικό μέλος των MENTA, χειριζόμενος εκεί κιθάρες, σύνθια
και μπάσο. Για τους MENTA έχουμε γράψει αρκετές φορές στο παρελθόν εκθειάζοντας
γενικώς εκείνο το synth-pop ιδίωμά
τους, όμως εδώ στην περίπτωση του “Wavevcrushers” [Same Difference Music, 2025], πρώτου προσωπικού
άλμπουμ του Βλάχα, έχουμε κάτι διαφορετικό. Υπάρχουν βεβαίως και κάποιες κοινές
αναφορές –βασικά λέμε γι’ αυτήν την ρετρο-λαγνεία, την οποία συμβολίζουν τα
αναλογικά σύνθια, τα reel to reel tape recorders κ.λπ.– όμως στην πράξη το άκουσμα, εδώ, είναι διαφορετικό.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως ο Βλάχας, που χειρίζεται moog one, minimoog, κιθάρα, μπάσο, συν ήχους από
διάφορα άλλα σύνθια, δεν είναι μόνος του σ’ αυτή την ηχογράφηση, αφού στο “Wavevcrushers” συμμετέχουν
επίσης οι Voúdris (πιάνο, κλαρίνο, φλάουτο, τρομπέτα, τρομπόνι, Yamaha YC-45, Uher SG560 tape recorder), Καλλιόπη
Μητροπούλου βιολί, βιόλα και Wera Kijewska τσέλο.
Επίσης εκείνο που έχει σημασία, στην περίπτωσή μας, να ειπωθεί είναι πως υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στην τελική εγγραφή. Αν κατάλαβα καλά, αλλά μπορεί και όχι, υπάρχουν οι αρχικές ηχογραφήσεις, οι οποίες μετά παίζονται σε συγκεκριμένους χώρους, με τις ανάλογες αντηχήσεις τους (διαβάζουμε: Diskex Building, Geitonas School Gym, Davelis Cave), επανηχογραφούνται, και αυτή η επανηχογραφημένη μορφή τους είναι εκείνη που αποτυπώνεται, εν τέλει, στο 180άρι βινύλιο.
Το ότι το άκουσμα των μουσικών του Βλάχα είναι ιδιαίτερο, με ξεχωριστό βάθος και με το reverb να λειτουργεί με το δικό του τρόπο, το αντιλαμβάνεσαι αμέσως, με τα πρώτα λεπτά της ακρόασης αυτού του σχεδόν εντελώς χαμηλόφωνου δίσκου, που στήνει ένα καταφανώς electro-ambient σκηνικό.
Η μουσική, χωρίς να είναι υποτονική, διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης μια φυσική άπλα, είναι μελωδική οπωσδήποτε, αλλά με τις μελωδίες να «ανοίγουν» πολύ, καθώς διαχέονται σε κοσμικά περιβάλλοντα, με το τσέλο (ένα κρυφό σύμβολο του kraut), το βιολί και τη βιόλα να συνδράμουν σ’ αυτόν τον διαλογιστικό ήχο, που οφείλει πολλά στα σύνθια, προφανώς, και που κινείται, γλιστρώντας, ανάμεσα σε όλα τούτα τα genres (kraut, ambient, new age, meditation music κ.λπ.) δημιουργώντας πειστικές καταστάσεις.
Επαφή: https://kostasvlahas.bandcamp.com/album/wavecrushers
Επίσης εκείνο που έχει σημασία, στην περίπτωσή μας, να ειπωθεί είναι πως υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στην τελική εγγραφή. Αν κατάλαβα καλά, αλλά μπορεί και όχι, υπάρχουν οι αρχικές ηχογραφήσεις, οι οποίες μετά παίζονται σε συγκεκριμένους χώρους, με τις ανάλογες αντηχήσεις τους (διαβάζουμε: Diskex Building, Geitonas School Gym, Davelis Cave), επανηχογραφούνται, και αυτή η επανηχογραφημένη μορφή τους είναι εκείνη που αποτυπώνεται, εν τέλει, στο 180άρι βινύλιο.
Το ότι το άκουσμα των μουσικών του Βλάχα είναι ιδιαίτερο, με ξεχωριστό βάθος και με το reverb να λειτουργεί με το δικό του τρόπο, το αντιλαμβάνεσαι αμέσως, με τα πρώτα λεπτά της ακρόασης αυτού του σχεδόν εντελώς χαμηλόφωνου δίσκου, που στήνει ένα καταφανώς electro-ambient σκηνικό.
Η μουσική, χωρίς να είναι υποτονική, διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης μια φυσική άπλα, είναι μελωδική οπωσδήποτε, αλλά με τις μελωδίες να «ανοίγουν» πολύ, καθώς διαχέονται σε κοσμικά περιβάλλοντα, με το τσέλο (ένα κρυφό σύμβολο του kraut), το βιολί και τη βιόλα να συνδράμουν σ’ αυτόν τον διαλογιστικό ήχο, που οφείλει πολλά στα σύνθια, προφανώς, και που κινείται, γλιστρώντας, ανάμεσα σε όλα τούτα τα genres (kraut, ambient, new age, meditation music κ.λπ.) δημιουργώντας πειστικές καταστάσεις.
Επαφή: https://kostasvlahas.bandcamp.com/album/wavecrushers
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου