11/2/2025
Από την αντιπαραβολή της ταινίας του Ντίνου Κατσουρίδη "Έγκλημα στα Παρασκήνια" (1960) με το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Μαρή... "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]
Από την αντιπαραβολή της ταινίας του Ντίνου Κατσουρίδη "Έγκλημα στα Παρασκήνια" (1960) με το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Μαρή... "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]
Νομίζω το 2029 θα εμφανισθεί και βίντεο με Τζων Λέννον-Γιόκο
Όνο, από το Αλάτι και Πιπέρι του Φρέντυ Γερμανού το 1969...
10/2/2025
Είναι ένα απ' τα τραγούδια της ζωής μου. Το ακούω συνεχώς πάνω από μισό αιώνα...
https://www.youtube.com/watch?v=o9WbetNsVQs
Είναι ένα απ' τα τραγούδια της ζωής μου. Το ακούω συνεχώς πάνω από μισό αιώνα...
https://www.youtube.com/watch?v=o9WbetNsVQs
10/2/2025
Νίκος Μαμαγκάκης - Σαν μιλάς φοβεροί σεισμοί
https://www.youtube.com/watch?v=wo49-_5Ww7w
Νίκος Μαμαγκάκης - Σαν μιλάς φοβεροί σεισμοί
https://www.youtube.com/watch?v=wo49-_5Ww7w
8/2/2025
Αυτό το μήνα συμπληρώνονται 50 χρόνια από τα «10 Χρόνια Κομμάτια» του Διονύση. Δεν ξέρω αν θα κάνω κείμενο, όπως έχω κάνει για Φορτηγό, Περιβόλι, Μπάλλο και Βρώμικο Ψωμί. Κανονικά πρέπει, αλλά με απασχολούν και άλλα μαζί κι έχω μπλέξει. Ίσως κάνω αργότερα, άλλο μήνα, δεν ξέρω... Έχω πολλά στο κεφάλι μου, και αυτά τα άρθρα θέλουν καθαρό μυαλό. Δεν είναι για προχειρογραψίματα.
Επειδή έβγαλα το βινύλιο και το άκουσα απόψε για πολλοστή φορά θα πω κι αυτό σε σχέση με τα «10 Χρόνια Κομμάτια». Είπα και στο προηγούμενο ποστ για την Μπέλλου.
Μάγκες μου η στροφή του Χριστιανόπουλου «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας / ποτέ δε λένε την αλήθεια / ο κόσμος υποφέρει και πονά / κι εσείς τα ίδια παραμύθια» είναι απλά συγκλονιστική. Τι έγραψε ο άνθρωπος! Και τι θάρρος χρειάζεται ένας τραγουδοποιός που το κάνει τραγούδι αυτό το πράμα, ακυρώνοντας ταυτοχρόνως τον εαυτό του.
Κανονικά μετά από ένα τέτοιο τραγούδι θα έπρεπε όλοι οι τραγουδοποιοί να πήγαιναν, μαζικά, και να έκαιγαν τα μπλοκάκια τους (της εφορίας εννοώ).
Αυτό το μήνα συμπληρώνονται 50 χρόνια από τα «10 Χρόνια Κομμάτια» του Διονύση. Δεν ξέρω αν θα κάνω κείμενο, όπως έχω κάνει για Φορτηγό, Περιβόλι, Μπάλλο και Βρώμικο Ψωμί. Κανονικά πρέπει, αλλά με απασχολούν και άλλα μαζί κι έχω μπλέξει. Ίσως κάνω αργότερα, άλλο μήνα, δεν ξέρω... Έχω πολλά στο κεφάλι μου, και αυτά τα άρθρα θέλουν καθαρό μυαλό. Δεν είναι για προχειρογραψίματα.
Επειδή έβγαλα το βινύλιο και το άκουσα απόψε για πολλοστή φορά θα πω κι αυτό σε σχέση με τα «10 Χρόνια Κομμάτια». Είπα και στο προηγούμενο ποστ για την Μπέλλου.
Μάγκες μου η στροφή του Χριστιανόπουλου «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας / ποτέ δε λένε την αλήθεια / ο κόσμος υποφέρει και πονά / κι εσείς τα ίδια παραμύθια» είναι απλά συγκλονιστική. Τι έγραψε ο άνθρωπος! Και τι θάρρος χρειάζεται ένας τραγουδοποιός που το κάνει τραγούδι αυτό το πράμα, ακυρώνοντας ταυτοχρόνως τον εαυτό του.
Κανονικά μετά από ένα τέτοιο τραγούδι θα έπρεπε όλοι οι τραγουδοποιοί να πήγαιναν, μαζικά, και να έκαιγαν τα μπλοκάκια τους (της εφορίας εννοώ).
8/2/2025
Αν δεν αποκαλούσε o Τάσος Φαληρέας (λανθασμένα για μένα) την Σωτηρία Μπέλλου underground, στη «Μουσική Γενιά» το ’72, δεν υπήρχε περίπτωση να τη βάλει ο Σαββόπουλος να τραγουδήσει το «Ζεϊμπέκικο» (μ' αεροπλάνα και βαπόρια) στα «10 Χρόνια Κομμάτια».
Η δική μου γνώμη είναι πως η Μπέλλου το καταστρέφει το τραγούδι (και όταν είπε μετά από την ηχογράφηση... αχ ρε Διονύση μ’ έβαλες και τραγουδάω ποπ... ήξερε τι έλεγε, ήξερε ότι ήταν έξω από τα νερά της – αρκεί να δεις την έκφρασή της για να καταλάβεις).
Τέλος πάντων, η εκτέλεση από ’κει δεν συγκρίνεται με τίποτα με την εκτέλεση του Διονύση από το «Βρώμικο Ψωμί». Η νύχτα με τη μέρα. Η Μπέλλου ήταν μεγάλη τραγουδίστρια, αλλά η καλύτερη στιγμή της στη Μεταπολίτευση δεν ήταν ούτε ο Σαββό, ούτε ο Μούτσης. Ήταν ο Ηλίας Ανδριόπουλος στα «Λαϊκά Προάστια». Εκεί ήταν συγκλονιστική. «Ζεϊμπέκικο» ακούμε μόνο από «Το Βρώμικο Ψωμί».
Αν δεν αποκαλούσε o Τάσος Φαληρέας (λανθασμένα για μένα) την Σωτηρία Μπέλλου underground, στη «Μουσική Γενιά» το ’72, δεν υπήρχε περίπτωση να τη βάλει ο Σαββόπουλος να τραγουδήσει το «Ζεϊμπέκικο» (μ' αεροπλάνα και βαπόρια) στα «10 Χρόνια Κομμάτια».
Η δική μου γνώμη είναι πως η Μπέλλου το καταστρέφει το τραγούδι (και όταν είπε μετά από την ηχογράφηση... αχ ρε Διονύση μ’ έβαλες και τραγουδάω ποπ... ήξερε τι έλεγε, ήξερε ότι ήταν έξω από τα νερά της – αρκεί να δεις την έκφρασή της για να καταλάβεις).
Τέλος πάντων, η εκτέλεση από ’κει δεν συγκρίνεται με τίποτα με την εκτέλεση του Διονύση από το «Βρώμικο Ψωμί». Η νύχτα με τη μέρα. Η Μπέλλου ήταν μεγάλη τραγουδίστρια, αλλά η καλύτερη στιγμή της στη Μεταπολίτευση δεν ήταν ούτε ο Σαββό, ούτε ο Μούτσης. Ήταν ο Ηλίας Ανδριόπουλος στα «Λαϊκά Προάστια». Εκεί ήταν συγκλονιστική. «Ζεϊμπέκικο» ακούμε μόνο από «Το Βρώμικο Ψωμί».
[Τάσος – Διονύσης – Σωτηρία στη φωτό]
8/2/2025
Βασικά τρέμει ο κwλος τους μη γίνει τίποτα στο νησί και αποκαλύψει η φύση πολεοδομικά εγκλήματα. Και τότε, μόνο, θα τρέχουνε δήθεν-τάχα για να βρούνε τα πώς και τα γιατί, επιρρίπτοντας ευθύνες σε... σταθμάρχες.
Βασικά τρέμει ο κwλος τους μη γίνει τίποτα στο νησί και αποκαλύψει η φύση πολεοδομικά εγκλήματα. Και τότε, μόνο, θα τρέχουνε δήθεν-τάχα για να βρούνε τα πώς και τα γιατί, επιρρίπτοντας ευθύνες σε... σταθμάρχες.
7/2/2025
Πριν από δυο μέρες πέθανε ο Mike Ratledge, στα 81 του, πιανίστας, κιμπορντίστας και βασικός συνθέτης των Soft Machine, στην καλύτερη περίοδο του γκρουπ, εκεί στην αρχή της δεκαετίας του ’70. Το γράψανε διάφοροι φίλοι εδώ μέσα, έβαλα λάικ, όπου έβλεπα ανάλογο ποστ και... ξεμπέρδεψα.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’80 είχα αγοράσει όλους τους δίσκους των Soft Machine (ακόμη και το χειρότερο όλων, το “Land of Cockayne” του 1981), ενώ στη δεκαετία του ’90 θα αγόραζα και όλα σχεδόν τα CD με τις ανέκδοτες ηχογραφήσεις τους (είχα κάνει κι ένα πολύ καλό άρθρο στο Jazz & Τζαζ γι’ αυτά). Στους περισσότερους από εκείνους τους δίσκους η παρουσία του Ratledge ήταν καθοριστική.
Έχουν περάσει τα χρόνια, και μου φαίνονται όλα, πια, τόσο απομακρυσμένα. Πρέπει να έχω να βάλω το “Third” και το “Fourth” στο πικάπ πάνω από 30 χρόνια. Συγκροτήματα, για τα οποία κάποτε έκανα σαν τρελός, τώρα δεν μου λένε απολύτως τίποτα. Δεν ξέρω γιατί. Αλλάζουν τα γούστα μας μέσα στα χρόνια; Ακούσαμε τα δύσκολα όταν ήμασταν παιδιά, και για χρόνια μετά, και τώρα θέλουμε κάτι πιο άμεσο, πιο βατό και πιο κατανοητό; Ίσως...
Σίγουρα ο Ratledge δεν έφτιαχνε τέτοια μουσική. Ήταν βαρβάτος συνθέτης, πολύ διαβασμένος, και από τους ελάχιστους, που μπορούσαν να γράψουν ταυτόχρονα συνθέσεις που να μην είναι ούτε ροκ, ούτε τζαζ, ούτε αβανγκάρντ, αλλά ένας εντελώς προσωπικός συνδυασμός τους. Γι’ αυτό τους Soft Machine τους ακούγανε πολλοί και από διαφορετικά στρατόπεδα. Γιατί ήταν επηρεασμένοι απ’ όλα αυτά, δίχως να αντιγράφουν τίποτα, φτιάχνοντας τη δική τους μοναδική μουσική. Ήταν πιο ρηξικέλευθοι, για μένα, απ’ όλους. Και από τον Miles Davis και από τον Frank Zappa. Και ο Ratledge, σ’ αυτή την ομάδα (με Hopper, Wyatt και Dean) ήταν αυτός που κινούσε πρώτος τα νήματα.
Σκέφτομαι πως αν ήμουν, τώρα, 30 χρονών θα έγραφα σεντόνια για τους Softs, με αφορμή τον χαμό του Mike Ratledge. Έχω και βιβλία και περιοδικά και βεβαίως τους δίσκους, που θα μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω, για να γράψω κάτι δυνατό –για κείνη τη φάση τους, του “Third” και του “Fourth” βασικά–, αλλά πια δεν έχω το κουράγιο. Δεν είμαι σ’ αυτή τη διάθεση. Μου φαίνονται όλα μακρινά – σαν να μην με αφορούν πια.
Δεν... ξέρω, αλλά όταν ξαναγίνω 25, γιατί θα ξαναγίνω, –τώρα ας πούμε είμαι... 15 και γι’ αυτό ακούω ξανά Σαββόπουλο και Σταύρο Ζώρα– θα ήθελα να επανέλθω στα παλιά μου ακούσματα, και να περάσω άλλη μια ζωή με Mike Ratledge και Soft Machine. Θέλω να δω αν θα τα καταφέρω...
Πριν από δυο μέρες πέθανε ο Mike Ratledge, στα 81 του, πιανίστας, κιμπορντίστας και βασικός συνθέτης των Soft Machine, στην καλύτερη περίοδο του γκρουπ, εκεί στην αρχή της δεκαετίας του ’70. Το γράψανε διάφοροι φίλοι εδώ μέσα, έβαλα λάικ, όπου έβλεπα ανάλογο ποστ και... ξεμπέρδεψα.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’80 είχα αγοράσει όλους τους δίσκους των Soft Machine (ακόμη και το χειρότερο όλων, το “Land of Cockayne” του 1981), ενώ στη δεκαετία του ’90 θα αγόραζα και όλα σχεδόν τα CD με τις ανέκδοτες ηχογραφήσεις τους (είχα κάνει κι ένα πολύ καλό άρθρο στο Jazz & Τζαζ γι’ αυτά). Στους περισσότερους από εκείνους τους δίσκους η παρουσία του Ratledge ήταν καθοριστική.
Έχουν περάσει τα χρόνια, και μου φαίνονται όλα, πια, τόσο απομακρυσμένα. Πρέπει να έχω να βάλω το “Third” και το “Fourth” στο πικάπ πάνω από 30 χρόνια. Συγκροτήματα, για τα οποία κάποτε έκανα σαν τρελός, τώρα δεν μου λένε απολύτως τίποτα. Δεν ξέρω γιατί. Αλλάζουν τα γούστα μας μέσα στα χρόνια; Ακούσαμε τα δύσκολα όταν ήμασταν παιδιά, και για χρόνια μετά, και τώρα θέλουμε κάτι πιο άμεσο, πιο βατό και πιο κατανοητό; Ίσως...
Σίγουρα ο Ratledge δεν έφτιαχνε τέτοια μουσική. Ήταν βαρβάτος συνθέτης, πολύ διαβασμένος, και από τους ελάχιστους, που μπορούσαν να γράψουν ταυτόχρονα συνθέσεις που να μην είναι ούτε ροκ, ούτε τζαζ, ούτε αβανγκάρντ, αλλά ένας εντελώς προσωπικός συνδυασμός τους. Γι’ αυτό τους Soft Machine τους ακούγανε πολλοί και από διαφορετικά στρατόπεδα. Γιατί ήταν επηρεασμένοι απ’ όλα αυτά, δίχως να αντιγράφουν τίποτα, φτιάχνοντας τη δική τους μοναδική μουσική. Ήταν πιο ρηξικέλευθοι, για μένα, απ’ όλους. Και από τον Miles Davis και από τον Frank Zappa. Και ο Ratledge, σ’ αυτή την ομάδα (με Hopper, Wyatt και Dean) ήταν αυτός που κινούσε πρώτος τα νήματα.
Σκέφτομαι πως αν ήμουν, τώρα, 30 χρονών θα έγραφα σεντόνια για τους Softs, με αφορμή τον χαμό του Mike Ratledge. Έχω και βιβλία και περιοδικά και βεβαίως τους δίσκους, που θα μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω, για να γράψω κάτι δυνατό –για κείνη τη φάση τους, του “Third” και του “Fourth” βασικά–, αλλά πια δεν έχω το κουράγιο. Δεν είμαι σ’ αυτή τη διάθεση. Μου φαίνονται όλα μακρινά – σαν να μην με αφορούν πια.
Δεν... ξέρω, αλλά όταν ξαναγίνω 25, γιατί θα ξαναγίνω, –τώρα ας πούμε είμαι... 15 και γι’ αυτό ακούω ξανά Σαββόπουλο και Σταύρο Ζώρα– θα ήθελα να επανέλθω στα παλιά μου ακούσματα, και να περάσω άλλη μια ζωή με Mike Ratledge και Soft Machine. Θέλω να δω αν θα τα καταφέρω...
7/2/2025
Το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς, στο χώρο μας, στο χώρο του πολιτισμού, να το πούμε έτσι, είναι η κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του Σαββόπουλου. Μπήκα σήμερα στο σάιτ της Πολιτείας, για να δω πώς πάμε και διαπίστωσα ότι το βιβλίο του Σαββό είναι παντού πρώτο, σε 2μηνο, 6μηνο και 12μηνο, που σημαίνει, πρακτικά, πως όλοι τρώμε τη σκόνη του. Και σωστά δηλαδή. Αναμενόμενο. Και έτσι έπρεπε και πρέπει.
Για να πάμε όμως και στα δικά μας. Στις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, Οκτ. 2024] και στο «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, Απρ. 2024], που συμπληρώνουν τέσσερις και δέκα μήνες κυκλοφορίας αυτές τις μέρες, αντιστοίχως.
Στις πωλήσεις 2μήνου, 6μήνου και 12μήνου οι «Cult Όψεις...» βρίσκονται στις θέσεις 25, 14 και 42, ενώ το «Ραντεβού...» στις αντίστοιχες χρονικές περιόδους είναι στις θέσεις 64, 61 και 8.
Το «Ραντεβού...» έχει κάνει τον κύκλο του, είναι σχεδόν εξαντλημένο στην πηγή, ενώ και οι «Cult Όψεις...» μετά από τέσσερις σχεδόν μήνες κυκλοφορίας πουλάνε καλά και σταθερά.
Να δώσουμε στα βιβλία μία ακόμη ώθηση – και ιδίως στις «Cult Όψεις...». Είναι καλά βιβλία κι έχουν πράγματα να πούνε σε όλους τους μουσικόφιλους και τους κινηματογραφόφιλους.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς, στο χώρο μας, στο χώρο του πολιτισμού, να το πούμε έτσι, είναι η κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του Σαββόπουλου. Μπήκα σήμερα στο σάιτ της Πολιτείας, για να δω πώς πάμε και διαπίστωσα ότι το βιβλίο του Σαββό είναι παντού πρώτο, σε 2μηνο, 6μηνο και 12μηνο, που σημαίνει, πρακτικά, πως όλοι τρώμε τη σκόνη του. Και σωστά δηλαδή. Αναμενόμενο. Και έτσι έπρεπε και πρέπει.
Για να πάμε όμως και στα δικά μας. Στις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, Οκτ. 2024] και στο «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, Απρ. 2024], που συμπληρώνουν τέσσερις και δέκα μήνες κυκλοφορίας αυτές τις μέρες, αντιστοίχως.
Στις πωλήσεις 2μήνου, 6μήνου και 12μήνου οι «Cult Όψεις...» βρίσκονται στις θέσεις 25, 14 και 42, ενώ το «Ραντεβού...» στις αντίστοιχες χρονικές περιόδους είναι στις θέσεις 64, 61 και 8.
Το «Ραντεβού...» έχει κάνει τον κύκλο του, είναι σχεδόν εξαντλημένο στην πηγή, ενώ και οι «Cult Όψεις...» μετά από τέσσερις σχεδόν μήνες κυκλοφορίας πουλάνε καλά και σταθερά.
Να δώσουμε στα βιβλία μία ακόμη ώθηση – και ιδίως στις «Cult Όψεις...». Είναι καλά βιβλία κι έχουν πράγματα να πούνε σε όλους τους μουσικόφιλους και τους κινηματογραφόφιλους.
Σας ευχαριστώ πολύ.
6/2/2025
Ο Σαββόπουλος είχε ακούσει τραυλό ραδιοπειρατή και γι’ αυτό είχε γράψει τότε, παλιά, το «Κολλάω και τραυλίζω, αν είναι να στο πω» (το «κολλάω και τραυλίζω» δεν το έλεγε ο Σαββό για τον εαυτό του, το έλεγε ο πειρατής). Δεν το διαβάζεις στο βιβλίο αυτό, εδώ το λέμε τώρα... Aπό τα κορυφαία τραγούδια της Ρεζέρβας. Ωραία ροκιά, ευχάριστη, σε τελειωμένες ροκ εποχές.
https://www.youtube.com/watch?v=yztirfPRqFI
Ο Σαββόπουλος είχε ακούσει τραυλό ραδιοπειρατή και γι’ αυτό είχε γράψει τότε, παλιά, το «Κολλάω και τραυλίζω, αν είναι να στο πω» (το «κολλάω και τραυλίζω» δεν το έλεγε ο Σαββό για τον εαυτό του, το έλεγε ο πειρατής). Δεν το διαβάζεις στο βιβλίο αυτό, εδώ το λέμε τώρα... Aπό τα κορυφαία τραγούδια της Ρεζέρβας. Ωραία ροκιά, ευχάριστη, σε τελειωμένες ροκ εποχές.
https://www.youtube.com/watch?v=yztirfPRqFI
6/2/2025
Η Danielle Loder στην ταινία "Αναζήτησις..." (1972) του Ερρίκου Ανδρέου. "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]
5/2/2025
Η Danielle Loder στην ταινία "Αναζήτησις..." (1972) του Ερρίκου Ανδρέου. "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]
Πριν από κάτι χρόνια, τον Μάιο του 2019, είχα γράψει ένα
κείμενο σχετικό με τον Διονύση Σαββόπουλο και την ταινία “Le Casse” (1971) του
Ανρί Βερνέιγ ή μάλλον (σχετικό) με τα γυρίσματά της. Το κείμενο εκείνο είχε
τίτλο «ΔIΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ το σνομπάρισμα σε Ζαν-Πολ Μπελμοντό και Ομάρ Σαρίφ,
στο Rodeo του 1971» και στηριζόταν σε μια φωτογραφία – αυτήν που βλέπετε κι
εδώ.
Οι ηθοποιοί της ταινίας (όπως τους βλέπουμε καθιστούς στη φωτό), δηλαδή ο Ομάρ Σαρίφ, η Νικόλ Καλφάν, μια άγνωστη ενζενί ανάμεσά τους, ο Ρομπέρ Οσέν και ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό (ονοματάρες τώρα, όχι αστεία) είχαν πάει στο Rodeo, για ν’ ακούσουν το «Ντιρλαντά», που χάλαγε κόσμο τότε στη Γαλλία (και σε «όλο τον κόσμο»), απ’ αυτόν που θα το έκανε παγκόσμια επιτυχία, τον πρώτο διδάξαντα να πούμε, τον Διονύση Σαββόπουλο. Όμως ο Σαββό τους σνόμπαρε και δεν έπαιξε το κομμάτι. Πιθανώς να είχε τα δίκια του. Να ήταν στενοχωρημένος από την απίθανη τροπή που είχε πάρει το θέμα με τον απίστευτο καλύμνιο καπετάνιο (τους ενός τραγουδιού), που τον έσερνε άδικα στα δικαστήρια, αλλά το τραγούδι θα έπρεπε να το πει προς χάριν των υψηλών πελατών του. Τελικά η ξένη κουστωδία θα πήγαινε στο Stork, για να το ακούσει από την Μαρινέλλα.
Όταν θα έγραφα εκείνο το κείμενο κάποιοι φίλοι «σαββοπουλικοί» θα διάβαζαν τον τίτλο και θα μ’ έπαιρναν τηλέφωνο λέγοντάς μου πως η λέξη «σνομπάρισμα» ήταν υπερβολική και πως δεν θα έπρεπε να την γράψω. Ότι προσέδιδα στον Σαββόπουλο, τέλος πάντων, μια ιδιότητα, που δεν την είχε αναγκαστικά, και πως σε κάθε περίπτωση χτυπούσε άσχημα. Δεν μάσησα. Την άφησα στο μπλογκ...
Διαβάζω τώρα την αυτοβιογραφία του Διονύση Σαββόπουλου «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα». Την έχω ήδη διαβάσει δύο φορές στα πεταχτά, ενώ τώρα την διαβάζω και πιο προσεκτικά – κρατώντας και κάποιες σημειώσεις. Ίσως φανούν χρήσιμες στο μέλλον, αλλά μπορεί και όχι. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει αυτό που θα πω τώρα.
Ο Σαββόπουλος στο βιβλίο «ξεγυμνώνεται» για διάφορα ζητήματα. Λέει πολλά πράγματα που έχουν ενδιαφέρον και για τα καλλιτεχνικά ζητήματα και για άλλα θέματα. Εντάξει, εγώ τα οικογενειακά του δεν θέλω να τα σχολιάσω –είμαι της παλιάς άποψης τού «τα εν οίκω μη εν δήμω»–, αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το θάρρος του, για πολλά απ’ αυτά που λέει. Λέει λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα πολλά, πως υπήρξε σνομπ και απόμακρος σε διάφορες φάσεις στη ζωή του και πως έχει μετανιώσει γι’ αυτό.
Αυτό το επεισόδιο που διηγείται με την Βέμπο και τον Τραϊφόρο π.χ. στο Rodeo του ’70 δεν είμαι σίγουρος αν το είχα ξαναδιαβάσει – το λέω, γιατί πολλά από τα επεισόδια είναι γνωστά από τις πάμπολλες συνεντεύξεις και αφηγήσεις του Σαββό μέσα στα χρόνια. Τέλος πάντων είχαν πάει οι 60χρονοι, τότε, καλλιτέχνες στο κλαμπ, με τον Σαββόπουλο να αδιαφορεί επιδεικτικά για την παρουσία τους («ήμουν ολόκληρος μια αστάθεια, μια αβεβαιότητα, είχα ανάγκη κάποιας επιβεβαίωσης... τους σνόμπαρα – μόνο τους φίλους μου ήθελα»).
Όχι, για τη φάση με τους ηθοποιούς από την ταινία “Le Casse”, στον ίδιο χώρο, δεν λέει κάτι στο βιβλίο. Απλώς, επειδή ευλογούμε και τα γένια μας εδώ πέρα, αισθάνθηκα κάπως δικαιωμένος για ’κείνο το «σνομπάρισμα», που είχα γράψει το 2019, δεχόμενος την μήνιν των φίλων μου.
Οι ηθοποιοί της ταινίας (όπως τους βλέπουμε καθιστούς στη φωτό), δηλαδή ο Ομάρ Σαρίφ, η Νικόλ Καλφάν, μια άγνωστη ενζενί ανάμεσά τους, ο Ρομπέρ Οσέν και ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό (ονοματάρες τώρα, όχι αστεία) είχαν πάει στο Rodeo, για ν’ ακούσουν το «Ντιρλαντά», που χάλαγε κόσμο τότε στη Γαλλία (και σε «όλο τον κόσμο»), απ’ αυτόν που θα το έκανε παγκόσμια επιτυχία, τον πρώτο διδάξαντα να πούμε, τον Διονύση Σαββόπουλο. Όμως ο Σαββό τους σνόμπαρε και δεν έπαιξε το κομμάτι. Πιθανώς να είχε τα δίκια του. Να ήταν στενοχωρημένος από την απίθανη τροπή που είχε πάρει το θέμα με τον απίστευτο καλύμνιο καπετάνιο (τους ενός τραγουδιού), που τον έσερνε άδικα στα δικαστήρια, αλλά το τραγούδι θα έπρεπε να το πει προς χάριν των υψηλών πελατών του. Τελικά η ξένη κουστωδία θα πήγαινε στο Stork, για να το ακούσει από την Μαρινέλλα.
Όταν θα έγραφα εκείνο το κείμενο κάποιοι φίλοι «σαββοπουλικοί» θα διάβαζαν τον τίτλο και θα μ’ έπαιρναν τηλέφωνο λέγοντάς μου πως η λέξη «σνομπάρισμα» ήταν υπερβολική και πως δεν θα έπρεπε να την γράψω. Ότι προσέδιδα στον Σαββόπουλο, τέλος πάντων, μια ιδιότητα, που δεν την είχε αναγκαστικά, και πως σε κάθε περίπτωση χτυπούσε άσχημα. Δεν μάσησα. Την άφησα στο μπλογκ...
Διαβάζω τώρα την αυτοβιογραφία του Διονύση Σαββόπουλου «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα». Την έχω ήδη διαβάσει δύο φορές στα πεταχτά, ενώ τώρα την διαβάζω και πιο προσεκτικά – κρατώντας και κάποιες σημειώσεις. Ίσως φανούν χρήσιμες στο μέλλον, αλλά μπορεί και όχι. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει αυτό που θα πω τώρα.
Ο Σαββόπουλος στο βιβλίο «ξεγυμνώνεται» για διάφορα ζητήματα. Λέει πολλά πράγματα που έχουν ενδιαφέρον και για τα καλλιτεχνικά ζητήματα και για άλλα θέματα. Εντάξει, εγώ τα οικογενειακά του δεν θέλω να τα σχολιάσω –είμαι της παλιάς άποψης τού «τα εν οίκω μη εν δήμω»–, αλλά δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το θάρρος του, για πολλά απ’ αυτά που λέει. Λέει λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα πολλά, πως υπήρξε σνομπ και απόμακρος σε διάφορες φάσεις στη ζωή του και πως έχει μετανιώσει γι’ αυτό.
Αυτό το επεισόδιο που διηγείται με την Βέμπο και τον Τραϊφόρο π.χ. στο Rodeo του ’70 δεν είμαι σίγουρος αν το είχα ξαναδιαβάσει – το λέω, γιατί πολλά από τα επεισόδια είναι γνωστά από τις πάμπολλες συνεντεύξεις και αφηγήσεις του Σαββό μέσα στα χρόνια. Τέλος πάντων είχαν πάει οι 60χρονοι, τότε, καλλιτέχνες στο κλαμπ, με τον Σαββόπουλο να αδιαφορεί επιδεικτικά για την παρουσία τους («ήμουν ολόκληρος μια αστάθεια, μια αβεβαιότητα, είχα ανάγκη κάποιας επιβεβαίωσης... τους σνόμπαρα – μόνο τους φίλους μου ήθελα»).
Όχι, για τη φάση με τους ηθοποιούς από την ταινία “Le Casse”, στον ίδιο χώρο, δεν λέει κάτι στο βιβλίο. Απλώς, επειδή ευλογούμε και τα γένια μας εδώ πέρα, αισθάνθηκα κάπως δικαιωμένος για ’κείνο το «σνομπάρισμα», που είχα γράψει το 2019, δεχόμενος την μήνιν των φίλων μου.
5/2/2025
Λίγες μέρες μετά το σεισμό του ’81 (24 Φλεβάρη) ο Ρασούλης έχει έτοιμο το στίχο, ο Νικολόπουλος βάζει τη μουσική και ο Νταλάρας τραγουδάει:
«Πες τε να ’ρθουν σεισμολόγοι είναι σοβαροί οι λόγοι / γιατί μπήκες στην καρδιά μου θα συμβεί σεισμός βαθιά μου».
Λίγες μέρες μετά το σεισμό του ’81 (24 Φλεβάρη) ο Ρασούλης έχει έτοιμο το στίχο, ο Νικολόπουλος βάζει τη μουσική και ο Νταλάρας τραγουδάει:
«Πες τε να ’ρθουν σεισμολόγοι είναι σοβαροί οι λόγοι / γιατί μπήκες στην καρδιά μου θα συμβεί σεισμός βαθιά μου».
Ο μέγας Ρασούλης φτιάχνει έτσι στο τσακ-μπαμ ένα καταπληκτικό
στίχο, κάπως σαν topical song, ξορκίζοντας το κακό, με τρόπο μοναδικό.
Μετατρέπει, δηλαδή, τον πανικό του μεγάλου σεισμού, σε κάτι προσωπικό,
εσωτερικό του καθενός, που συνδέεται με τον έρωτα, και που βγάζει μόνον
ελπιδοφόρα συναισθήματα.
Αυτό σημαίνει καλλιτέχνης, Να μετατρέπεις το σκοτάδι σε φως – και το αντίθετο καμιά φορά. Εντάξει, και ο Νικολόπουλος τεράστιος, και ο Νταλάρας «μια χαρά». Είναι ένα τραγούδι θέλω να πω, το «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει», που με καθόρισε σαν έφηβο. Πήγαινα και σε πάρτυ από 13 χρονών, αλλά μόνο όταν βγήκε το κομμάτι αυτό ένοιωσα ότι αληθινά διασκέδαζα, ξέδινα, μεταμορφωνόμουνα στις ταβέρνες και τα ρεμπετάδικα της εποχής.
Δεν ξέρω αν είμαι ο πιο αντικειμενικός κριτής γι’ αυτό το δίσκο, αλλά ακόμη και το εξώφυλλο, που πρέπει να ήταν ιδέα του Ρασούλη, το θεωρώ μεγαλειώδες – με τη Βουλή να μπατέρνει και να γίνεται κάπως σαν τον Πύργο της Πίζας, θες από τον Εγκέλαδο, θες από τα σιχτίρια του κόσμου – γιατί ήμασταν ακόμη επί δεξιάς, όταν βγήκε ο δίσκος και ο κόσμος ήταν ακόμη στριμωγμένος. Ούτε «Ελευθεροτυπία» δεν μπορούσες να κουβαλήσεις στο σχολείο –στην έπαιρνε ο λυκειάρχης–, ενώ και ο περιπτεράς που στην πουλούσε, σε κοίταγε με μισό μάτι.
Αυτό σημαίνει καλλιτέχνης, Να μετατρέπεις το σκοτάδι σε φως – και το αντίθετο καμιά φορά. Εντάξει, και ο Νικολόπουλος τεράστιος, και ο Νταλάρας «μια χαρά». Είναι ένα τραγούδι θέλω να πω, το «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει», που με καθόρισε σαν έφηβο. Πήγαινα και σε πάρτυ από 13 χρονών, αλλά μόνο όταν βγήκε το κομμάτι αυτό ένοιωσα ότι αληθινά διασκέδαζα, ξέδινα, μεταμορφωνόμουνα στις ταβέρνες και τα ρεμπετάδικα της εποχής.
Δεν ξέρω αν είμαι ο πιο αντικειμενικός κριτής γι’ αυτό το δίσκο, αλλά ακόμη και το εξώφυλλο, που πρέπει να ήταν ιδέα του Ρασούλη, το θεωρώ μεγαλειώδες – με τη Βουλή να μπατέρνει και να γίνεται κάπως σαν τον Πύργο της Πίζας, θες από τον Εγκέλαδο, θες από τα σιχτίρια του κόσμου – γιατί ήμασταν ακόμη επί δεξιάς, όταν βγήκε ο δίσκος και ο κόσμος ήταν ακόμη στριμωγμένος. Ούτε «Ελευθεροτυπία» δεν μπορούσες να κουβαλήσεις στο σχολείο –στην έπαιρνε ο λυκειάρχης–, ενώ και ο περιπτεράς που στην πουλούσε, σε κοίταγε με μισό μάτι.
5/2/2025
Ευχαριστώ πολύ τον Νίκο Σαραντάκο, ο οποίος, με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Δημήτρη Κολλάτου, γράφει στο μπλογκ του «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» για τις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024].
https://sarantakos.wordpress.com/2025/02/05/kollatos/
Ευχαριστώ πολύ τον Νίκο Σαραντάκο, ο οποίος, με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Δημήτρη Κολλάτου, γράφει στο μπλογκ του «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» για τις «Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου» [LiFO Books, 2024].
https://sarantakos.wordpress.com/2025/02/05/kollatos/
4/2/2025
Εν τω μεταξύ η γελοιότητα της κατάστασης με τους επιστήμονες δεν παλεύεται. Αντί να βγει ένας επίσημος κρατικός επιστημονικός φορέας και να βγάλει μια ανακοίνωση για το θέμα –και να είναι αυτή– έχουμε το θλιβερό φαινόμενο να λέει ο καθένας τα δικά του. Βέβαια και οι κρατικοί φορείς δεν ξέρω πόσο αξιόπιστοι μπορεί να είναι (ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του για τα πάντα, και λόγω Τεμπών, και λόγω αμέτρητων άλλων στο παρελθόν), αλλά εν πάση περιπτώσει, ρε φίλε, ας μαζευτούνε οι κορυφαίοι σεισμολόγοι της χώρας και να βγάλουνε μια ανακοίνωση. Εδώ πέρα έχουμε τον καθένα με το μαγαζάκι του και όποιον πάρει ο χάρος... Τι να πεις...
Εν τω μεταξύ η γελοιότητα της κατάστασης με τους επιστήμονες δεν παλεύεται. Αντί να βγει ένας επίσημος κρατικός επιστημονικός φορέας και να βγάλει μια ανακοίνωση για το θέμα –και να είναι αυτή– έχουμε το θλιβερό φαινόμενο να λέει ο καθένας τα δικά του. Βέβαια και οι κρατικοί φορείς δεν ξέρω πόσο αξιόπιστοι μπορεί να είναι (ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του για τα πάντα, και λόγω Τεμπών, και λόγω αμέτρητων άλλων στο παρελθόν), αλλά εν πάση περιπτώσει, ρε φίλε, ας μαζευτούνε οι κορυφαίοι σεισμολόγοι της χώρας και να βγάλουνε μια ανακοίνωση. Εδώ πέρα έχουμε τον καθένα με το μαγαζάκι του και όποιον πάρει ο χάρος... Τι να πεις...
4/2/2025
Θυμηθήκανε και τον Παντελή Ζερβό, που έχασε, λέει, τη 12χρονη κόρη του στο σεισμό του '56, στη Σαντορίνη, και χρόνια μετά κατάλαβαν ότι τη θάψανε ζωντανή (λέει). Εν τω μεταξύ τίποτα, κανένα ντοκουμέντο πουθενά. Καμία δήλωση σε πρώτο χρόνο, κάτι. Και όχι δεν πρόκειται να το κάνω εγώ. Δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου το θέμα, αλλά αυτοί που τα γράφουνε αυτά τα πράματα δεν ντρέπονται λιγάκι... έτσι όπως τα γράφουνε; Μπααα....
Θυμηθήκανε και τον Παντελή Ζερβό, που έχασε, λέει, τη 12χρονη κόρη του στο σεισμό του '56, στη Σαντορίνη, και χρόνια μετά κατάλαβαν ότι τη θάψανε ζωντανή (λέει). Εν τω μεταξύ τίποτα, κανένα ντοκουμέντο πουθενά. Καμία δήλωση σε πρώτο χρόνο, κάτι. Και όχι δεν πρόκειται να το κάνω εγώ. Δεν μ’ ενδιαφέρει καθόλου το θέμα, αλλά αυτοί που τα γράφουνε αυτά τα πράματα δεν ντρέπονται λιγάκι... έτσι όπως τα γράφουνε; Μπααα....
Σχόλια από το fb στο ποστ "Θυμηθήκανε και τον Παντελή Ζερβό"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘοδωρής Τσάτσος
Στο μεταξύ εξαιρετικός και υποτιμημένος κατά τη γνώμη μου ηθοποιός σε σχέση με άλλους της γενιάς εκείνης 
Φώντας Τρούσας
Ως χωριάτης από τα... Ασλάναγα διέπρεψε στο σινεμά. Και στο θέατρο λένε ήταν τρομερός. Ως Σάντσο Πάντσα ας πούμε.
Θοδωρής Τσάτσος
Όπου τον έχω παρακολουθήσει μου άρεσε, με έκανε να γελάσω όταν ήταν αστείος η να συγκινηθώ χωρίς να είναι εκβιαστικό το συναίσθημα 
Nina Tsavou
Δε νομίζω ότι υπήρξε υποτιμημένος.Μέχρι και πρωταγωνιστής στο Εθνικό υπήρξε.
Nikos Michelarakis
Αυτή την πληροφορία την έχω "εμπεδώσει", προσπαθούσα σήμερα να θυμηθώ τον ηθοποιό! Ώστε δεν!
Mike Hatziarseniou
Ό,τι πουλάει να γυρνάει
Anastassios Anastassiou
Μέγας ο Π. Ζερβός κατά την κινηματογραφική μου θεώρηση. Λίαν ουσιώδης και εκφραστικός όσο λίγοι.
Elsa Grapsa
Τον είδα κάποτε στις Θεσμοφοριάζουσες στο Ηρώδειο, υπέροχος!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Εν τω μεταξύ η γελοιότητα της κατάστασης με τους επιστήμονες δεν παλεύεται"...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitris Trox
Των Τεμπών είμαστε παντού
Nikos Athanassiu
Πέστα ρε φίλε....
Σχόλια από το fb στο ποστ "Λίγες μέρες μετά το σεισμό του ’81 (24 Φλεβάρη) ο Ρασούλης"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=84cErsc6xZo
Γιώργος Νταλάρας - Οι Κυβερνήσεις Πέφτουνε Μα Η Αγάπη Μένει | Official Audio Release
Aeipote Panta
Αγαπημένος δίσκος...
Nikos Sarantakos
Ο Ρασουλης έγραψε και για τη μεγάλη πλημμύρα του 1994
Φώντας Τρούσας
ναι, και για τα αρχεία του ΚΚΕ που είχαν πλημμυρίσει ----
Στου Ρέντη έπεσε βροχή
Στην πιο σωστή μας εποχή
Κι από εκείνη εκεί τη μπόρα
Εξεπλύθη όλη χώρα
Πνίγει μες την Ιωνία
Έναν που δεν είχε μνεία
Κάνει κι ένα ντου τρανό
Παίρνει και τον Λιβανό
Ολο υπόνομο τον πάει
Στα πελάγη τον πετάει
Και η μερσεντές λιωμένη
Που ’ταν και θωρακισμένη
Πέφτει η βρόχα ράιτ θρου
Βαθιά στα εκ του Περισσού
Φόρα λάσπες ντοκουμέντα
Και της λήθης τα τσιμέντα
Τα στεγνώνουνε θλιμμένοι
Μα και αναστατωμένοι
Μουλιασμένα μυστικά
Στα νερά τα φανερά
Στου Ρέντη έπεσε βροχή
Σημειώσατε ένα χι
Κι η κασίδα μας επλύθη
Και το μήνυμα ελήφθη
Λαφτατζής Χρήστος
πάντως όπως είχε πει κ ο Κοντογιάννης σε μια εκπομπή στον 902 πρέπει να ήταν πρώτη φορά στα χρονικά που ο κυρίως τραγουδιστής του δίσκου ήταν άλλος από αυτόν που ερμήνευσε το ομότιτλο κομμάτι
Φώντας Τρούσας
ναι, είναι γνωστή η ιστορία - το λέει ωραία όμως ο Νταλάρας - και ο Κοντογιάννης ωραία θα το 'λεγε
Λαφτατζής Χρήστος
αυτό έλειπε να σου διέφευγε αλλά είπα να βάλω το λιθαράκι μου
George Gaudy
Εξώφυλλο του πατέρα μου, Κώστα Γουδή σε ιδέα του Ρασούλη όντως. Θα τον ρωτήσω τι εννοούσε!
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
ΕΝΑΣ ΔΙΣΚΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΤΕ....ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΕΒΕΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΩΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ......ΜΕΣΑ ΑΠ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ "ΑΝΔΡΩΘΗΚΕ" ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ,ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΑΠΑΝΩ ΤΟΥ ΤΟ ΒΑΡΟΣ,ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΔΙΣΚΟΥ,ΟΠΟΥ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΣΤΟΙΒΑΡΑ ΠΙΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΗ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΗΧΟΧΡΩΜΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΠΑΤΑΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ, ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΝΤΡΙΦΗΣΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΑ ΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ, ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΗΣΕ,ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΣΕ ΤΡΙΑ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΑ ΛΑ ΙΚΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ,ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΑ "ΖΗΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ" ,ΠΟΥ ΤΟ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟΝ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ "ΚΟΣΜΕ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ ΠΗΡΕΣ" ΚΑΙ ΝΑ'ΣΟΥΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ.....ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ "ΚΑΖΑΝΤΖΙ'ΔΙΚΑ" ΠΟΥ ΤΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕ ΥΠΕΡΟΧ,Α ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ....!!!!...ΤΩΡΑ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΡΑΣΟΥΛΗ.....ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΟΠΩΣ "ΗΤΑΝΕ ΕΠΟΜΕΝΟ",ΕΠΑΙΞΕ ΠΟΛΥ ΤΟ ΟΜΟΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΜΟΝΟ,ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΥΧΑΙΑ....ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΚΑ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥΛΗ,Ο ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟΣΣΣΣ....,.ΗΤΑΝ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΙΟΛΑΣ ΟΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕ Η ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΝΤΑΛΑΡΑ,ΠΟΥ ΕΙΔΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟΝ "ΟΡΦΕΑ" ΤΟ 83....ΕΤΡΕΧΕ ΠΙΑ ΜΕ ΙΛΙΓΓΙΩΔΕΙΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ......
Konstantinos Kottis
Γράφει για αυτό ο Ρασούλης στα απομνημονεύματά του.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Πριν από κάτι χρόνια, τον Μάιο του 2019, είχα γράψει ένα κείμενο σχετικό με τον Διονύση Σαββόπουλο και την ταινία “Le Casse” (1971)"...
ΑπάντησηΔιαγραφήNikolaos Kotsovos
Εγώ πιστεύω ότι έκανε αντίσταση κατά της καθεστηκυίας τάξης δείτε χρονολογίες "έσπαγε τα στερεότυπα" όπως λένε σήμερα οι ακροδεξιοί νεοφιλελεδες που τους γουστάρει τρέλλα ο Νιονιος...
Φώντας Τρούσας
Βέμπο-Τραϊφόρος μπορεί, επειδή η Βέμπο εμφανιζόταν σε εκδηλώσεις της χούντας.
Stathis Nikokavouras
Του εκαναν την τιμη να πανε εκει ,διαφημιζαν την ελλαδα ερχομενοι στην αθηνα ονοματαρες οπως λες,και ο αστειος βαρεμενος δεν επαιξε το τραγουδι που ηθελαν να ακουσουν..1971....χουντα...ο επαναστατης της πλακας συνεχιζει την επανασταση του διασκεδαζοντας τον κοσμο ενω καποιοι αλλοι εχουν φαει το ξυλο της αρκουδας στην ασφαλεια.μια ζωη οπου φυσαει ο ανεμος ηταν..αυτος και ο μπιθικωτσης..και απο διπλα κατι κοκοτες,τζανετακοι,κατσαροι και σια που περναγαν μια χαρα διασκεδαζοντας τον λαο εκεινα τα χρονια ..παντα ετσι θαναι..τα παιδια της χουντας οι επαναστατες της δεκαρας και καποιοι σαν τον βεγγο τον παραβα τον κατρακη θα περνανε απο τα ξερονησια.
Γεώργιος Ζγούρας
* Ο '' Σερ Μπιθί '' ποτέ δεν '' τόνισε '' ότι ήταν κάποιας συγκεκριμένης παράταξης!
Φώντας Τρούσας
Και ο Σαββόπουλος, επειδή ήταν στην ΕΔΑ, είχε φάει ξύλο στην Μπουμπουλίνας, το '67, και τον κυνηγούσαν και για διάφορα εκείνη την εποχή. Τουλάχιστον μέχρι να γίνει πρώτο όνομα και να μην τον ενοχλούν πια. Αν και επί Ιωαννίδη πάλι του την έπεσαν στο Κύτταρο.
Φώντας Τρούσας
και είχε περάσει κι αυτός από Μακρόνησο
Γεώργιος Ζγούρας
*...ως στρατιώτης!
Φώντας Τρούσας
ε ναι, δεν έχει διαφορά. Στρατιώτες στη Μακρόνησο πήγαιναν οι κομμουνιστές, όσοι δεν είχαν βγει στο βουνό τέλος πάντων.
Stathis Nikokavouras
τον πηρε τηλεφωνο απο το παρισι ο θεοδωρακης τον σερ και του λεει μην το κανεις το στιγμα δεν θα φυγει ποτε απο πανω σου...και το εκανε ο σερ.πηγε και τραγουδησε μαζι με αλλα κουμασια τον υμνο της χουντας..ο θεοδωρακης δεν τον συχωρεσε ποτε .δεν του ξαναμιλησε ποτε...εκεινα τα χρονια φιλε μου καποιοι επειδη ειχαν μαθει να ζουν ελευθεροι εφαγαν οχι μονο ξυλο αλλα μειωση προσωπικοτητας και εχασαν περιουσιες..ο πατερας μου και ο θειος ειχαν ενα απο τα δυο φορτηγα που εκαναν κερκυρα αθηνα μεταφορες το φορτηγο μας ο αλλος ηταν ο μετα προεδρος του απολλωνα ο αλαμανος ,μεχρι να φτασει στην αθηνα ο πατερας μου ειχε φαει στο δρομο 5 μυνησεις επειδη η οικογενεια ηταν σταμπαρισμενη.και πεντε στην επιστροφη.το φορτηγο το μερσεντες δεν ηταν τυχαια αγορασμενο σε κοκκινο χρωμα....αντεξαν οσο αντεξαν και το σταματησαν αιμοραγουσαν οικονομικα..θυμαμαι κυριακη μεσημερι και βλεπω στο πιατο πατατες τηγανιτες και αυγα...ρωταω την μανα μου και μου λεει δεν εχουμε λεφτα...πληρωσε ο πατερας σου το ταμειο.τις μυνησεις ,εβαλαν και νεα λαστιχα...8 χρονων ημουν και αυτη η εικονα δεν φευγει...οπως και το μισος για τους ρουφιανους του χωριου μας με τον φωντα ειμαστε απο το ιδιο χωριο...ξερει καλα ο φωντας απο οσα πιστευω του ειχε πει ο πατερας του για τα χρονια της ντροπης...
Nikos Sarantakos
Ε, όχι και "δεν του ξαναμιλησε ποτέ". Και δίσκο έβγαλαν μαζί το 1978 και συναυλίες έκαναν
Γεώργιος Ζγούρας
* Σωστόςςςςς! - (με πρόλαβες / '' Οκτώβρης 1978 ''). Το έχω γράψει σε άλλη ανάρτηση του - (προφίλ Τρούσσα) πως ο '' Σερ Μπιθί '' είχε πει τού Μίκη πώς: << είμαι σαν τον παπά: όπου με φωνάζουν πηγαίνω >> - (κάπως έτσι τό είχε πει)
Γεώργιος Ζγούρας
* Θυμίζει, κατά μία έννοια, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, που σνομπάριζε κάποιους καλλιτέχνες στα '60ς και στα κατοπινά χρόνια μέσα από κείμενα και εκπομπές '' μετάνοιωσε '' για την συμπεριφορά του, αντιλλαμβανόμενος πως τούς είχε αδικήσει! Κάλλιο αργά παρά ποτέ;
Thekla Tselepi
ΔιαγραφήΓνωστό σε όσους τον γνώρισαν-λίγο ή πολύ- και συνεργάστηκαν μαζί του, το απόμακρο της συμπεριφοράς του.
Φώντας Τρούσας
Το τι άνθρωπος ήταν ο Σαββό το είχε πει σε συνέντευξή του ο Τάσος Φαληρέας στον Ήχο (ο καλύτερός του φίλος). Μετά από κείνες τις κουβέντες του Τάσου εγώ είχα καταλάβει τα πάντα. Στο χαρτί, στο βιβλίο εννοώ, αισθάνεται πολύ άνετα ο Σαββό, γιατί είναι μόνος του και εξομολογείται, σε σχέση με διάφορα περιστατικά, έτσι όπως ελάχιστοι από εμάς θα το κάναμε.
Nikitas Kakavas
Δάσκαλε, είμαι Σαββοπουλικος ... μουτζαχεντίν. Μπορείς συνοπτικά να αναφέρεις τι είχε σχολιάσει ο κολλητός του Σαββο Φαληρέας, γιατί δεν έχω υπόψη μου το δημοσίευμα στον Ήχο?
Φώντας Τρούσας
Ε, πρέπει να ψάξω να το βρω τώρα, '92, '93 ήταν, κάπου κει. Δεν θέλω να τα πω με δικά μου λόγια.
Vassilis Serafimakis
Xωρίς να γνωρίζω περί χαρακτήρα Σαββόπουλου κάτι περισσότερο από όσα διαβάζω (το πρόσφατο βιβλίο του δεν το έχω πάρει ακόμα) θα πώ μόνο ότι το απόμακρο δεν σημαίνει αναγκαστικά και σνομπάρισμα - μπορεί να είναι ανασφάλεια και αντικοινωνική στάση, κάτι καθόλου σπάνιο σε καλλιτέχνες.
Φώντας Τρούσας
Το ότι σνόμπαρε το λέει ο ίδιος - το ξαναλέω - έχω και το σχετικό χωρίο στο ποστ. Τώρα, το γιατί σνόμπαρε δεν μας ενδιαφέρει. Δεν θα κάνουμε εδώ πέρα ψυχανάλυση.
Nikos Takis
ξαναβγήκε και το παλιότερο δοκιμιακό βιβλίο για τον Σαββόπουλο, ήταν εξαντλημένο νομίζω, ασχολείται κυρίως με τους στίχους του αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον, πολύ διαβασμένο
Φώντας Τρούσας
εμένα δεν μου κάνει αυτό το βιβλίο, το θεωρώ πολύ βαρετό
Vassilis Serafimakis
Ναι μίλησα γενικά. Δεν ήξερα ότι ο ίδιος ομολογημένα σνομπάριζε. Δεν το έχω δει σε κάποια κείμενα του. Βλέπω είναι στο βιβλίο. (Και ομολογώ με τη σειρά μου πως η θέση που έχει μέσα μου ο Σαββόπουλος δεν αλλάζει από το ότι ήταν/είναι σνομπ.)
Nikos Takis
είναι δοκίμιο όπως αυτά που γράφονται για ποιητές, αλλά έχει, θυμάμαι, εξαιρετικές νοηματικές αναλύσεις για τους στίχους των τραγουδιών και γενικότερα και για τον Γκάτσο, τον Ντύλαν, τον Κοέν. Δεν αφορά πάντως το Σαββόπουλο όπως τον ξέρουμε.
Φώντας Τρούσας
Πολλά αποτελούν φιλολογικές εκζητήσεις. Για τους στίχους του και τις επιρροές του έχει μιλήσει ο ίδιος ο Σαββόπουλος - και έχει κατονομάσει ποιοι τον επηρέασαν είτε στις μουσικές είτε στα λόγια. Μερικά δε βγάζουν και μάτι - δεν θέλουν καθόλου μαντεψιές. Εδώ υπάρχουν Procol Harum το Whiskey Train ας ππύμε και δεν ξέρω αν το έχουν πει άλλοι αυτό...
https://www.youtube.com/watch?v=hcLBtAgrXz8
Διονύσης Σαββόπουλος - Τραγούδι - Official Audio Release
Vassilis Serafimakis
Boηθείστε τόν εν ανοία! Ποιός είν'αυτός;
Φώντας Τρούσας
Της παρέας - άγνωστος
Μπλάκυ Δημήτρης
Φλέρυ Νταντωνάκη για Σαββοπουλο.
- "Είναι κλεμμένα τα περισσότερα (τραγουδια). Όταν τα πρωτάκουσα, νόμιζα ότι ήντουσαν θαυμάσια. Όταν όμως πάντρεψα τις impressions τους και τον τρόπο που ο Σαββόπουλος ζει, κατάλαβα ότι είναι ένας έξυπνος επιχειρηματίας, ο οποίος κορφολογεί τον ενθουσιασμό νέων ανθρώπων και φτιάχνει ωραία συνονθυλεύματα. Γι' αυτό και τα τραγούδια του δεν μένουν, γιατί δεν τα πιστεύει ο ίδιος αληθινά."
- ''Μια άλλη φορά με πήρε η γυναίκα του Σαββόπουλου για να πάω στην τηλεοπτική τους εκπομπή και επειδή αρνήθηκα, γιατί είχα ήδη κανονίσει κάτι άλλο, μου είπε με έναν τόνο έπαρσης: «Δεν ξέρετε τι έχουμε κάνει εμείς για σας!» «Απλώς», της είπα, «αυτό που έχετε κάνει είναι να γράφει ο Σαββόπουλος τραγούδια τραγικά και να μην τα ζει ο ίδιος αλλά εγώ».''
https://www.facebook.com/share/p/159AkUBpQn/
Φώντας Τρούσας
τα ξέρουμε αυτά - το ότι τα τραγούδια είναι κλεμμένα, που λέει, είναι μαλακία. τα υπόλοιπα που λέει για τη γυναίκα του δεν μ' ενδιαφέρουν.
Alex Goulielmos
Καλό το βιβλίο;;
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Η Danielle Loder στην ταινία "Αναζήτησις..." (1972) του Ερρίκου Ανδρέου"...
ΑπάντησηΔιαγραφήVassilis Serafimakis
Mα πόσο όμορφη γυναίκα!
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Ο Σαββόπουλος είχε ακούσει τραυλό ραδιοπειρατή και γι’ αυτό είχε γράψει τότε, παλιά, το «Κολλάω και τραυλίζω, αν είναι να στο πω»"...
ΑπάντησηΔιαγραφήAndreas Knps
Στο συγκεκριμένο κομμάτι γίνονται όργια ενορχηστρωσης ,ηχοληψιας αλλα και βιρτουοζιτε. Νομιζω εχει ταυτόχρονα και οργανο απο τον Κασσάρα και keyboards απο το Γανωσελη ,με Στρατηγο και Διακογιώργη να κεντανε σε κιθαρα και σαντουρι στο ιδιο καναλι.Μοναδικο.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς, στο χώρο μας, στο χώρο του πολιτισμού, να το πούμε έτσι, είναι η κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του Σαββόπουλου"...
ΑπάντησηΔιαγραφήJohn Perros
Τα έχω πάρει και τα δύο , εξαιρετικά!
Σαραντης Κλωναρας
Αδερφ μου έχω να σε κάνω μια παρατήρηση ενώ έχεις υπερβολικά πάρα πολλές γνώσεις στσ ξένα είδη μουσικής παρουσιάσεις σχεδόν πσντσ ελληνική μουσική δεν το λεω με κσκια αν είναι δυνατόν αδεφρ μου αλλα μπορείς να παρουσιάσεις πράγματα που θα μας στείλεις όλους όλους όλους κανονικά αδερφέ μου
Φώντας Τρούσας
Πρώτα πρέπει να γράψουμε για τα δικά μας φίλε μου (λέω πάντα για βιβλία - γιατί για ξένους δίσκους γράφω συνέχεια στο blog) και μετά, να 'μαστε καλά, να δούμε και τα ξένα - το γκαράζ, την ψυχεδέλεια και το προγκρέσιβ, που γουστάρεις κι εσύ.
Σαραντης Κλωναρας
αδερφέ μου σίγουρα έχεις απόλυτο δίκιο σε πάω με χίλια να το ξέρεις ξέρεις τε πσντσ και σε δύσκολα είδη τζαζ πειραματικά και από ποίηση συγραφειε είσαι άτομο της Αθήνας πολύ δυνατό και αξιόλογο με όσα είπες συμφωνώ αδερφέ μου
Vassilis Serafimakis
Θα έλεγα πως επειδή είναι ακόμα νεαρός ας τού δώσουμε χρόνο και αργότερα σίγουρα θα δώσει ρέστα. Υπομονή!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Πριν από δυο μέρες πέθανε ο Mike Ratledge"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗλίας Ηλιάδης
Έβαλα μετά από πολλά χρόνια , να ακούσω το Third, λόγω του Mike Ratlege και ακούγεται μία χαρά σύγχρονο, αξεπέραστο και ακόμα παραπέρα...
Φώντας Τρούσας
το πιστεύω
Vassilis Serafimakis
Το Moon in June είναι ένα απίστευτο αριστούργημα, και κάθε φορά που το ακούω (όχι τόσο συχνά πιά) με συνεπαίρνει.
Χωρίς αυτό να έχει σχέση με την αισθητική απόλαυση, πίστευα ότι ειδικά αυτό το κομμάτι ήταν ένα πολύτιμο δείγμα τού τι (κάτι διαφορετικό) θα μπορούσαν να είχαν κάνει οι Softs αν είχαν κρατήσει τον Wyatt και δεν είχαν τραβήξει προς τη jazz.
Stavros Manitou
Το ίδιο παθαίνω και γω Φώντα έχω πολλούς δίσκους αξιόλογους που παλιά εκοβα φλέβες και τώρα δεν ξέρω ακριβώς αλλά διστάζω να τους βάλω.
Μια ίσως εξήγηση είναι ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε με τον ίδιο τρόπο όπως παλιά τα συναισθήματα μας και τις στιγμές που ζήσαμε.
Νιώθω ότι είμαστε στο ίδιο Mood...
Stratis Agelos
Είχα την εντύπωση ότι ήταν ο Karl Jenkins βασικό μέλος.
Φώντας Τρούσας
Αργότερα
Vassilis Serafimakis
παρακολουθούσαμε τις αλλαγές στη σύνθεση σαν σοβιετολόγοι: "Εφυγε ο Elton Dean! Θα μακρύνουν από free jazz." Κτλ.
Akis Perdikis
To "Third" δεν βγήκε ποτέ από το ρεπερτόριο μου, είναι δίσκος αναφοράς...
Άγγελος Γαβριήλ
Εγώ είμαι 45 κ κόβω ακόμα φλέβες!!! Αλλά τους ανακάλυψα πριν 20 χρόνια...
Kosmas Anagnostopoulos
Ενα συγκροτημα εφτιαξα ολο κ ολο στη ζωη μου (στην Πατρα το διαστημα 1995-2000) κ το ονομασα "Hope for happiness". Ειχα τον βαρυ ρολο να παιζω farfisa organ με distortion κ wahwah pedal κ το φχαριστηθηκα οσο λιγα πραγματα στη ζωη μου. Τεραστια εμπνευση για μενα ο μακαριτης.
Nicholas Alavanos
Τώρα το μαθαίνω, όχιιι...
Dimitris Koutsoubas
Τhird κορυφη κ Robert Wyatt
Nikos Xanthakos
Εγώ ψάχνω να βρω να δω την ταινία της Laura Mulvey, Riddles Of The Sphinx που είχε γράψει την μουσική. Εντελώς πειραματική
Vasilis Papadatos
Συμφωνώ πολύ με αυτό που γράφεις για το ότι ήταν οι πιο ρηξικέλευθοι απ’ όλους. Είναι μεγάλο πράγμα να μην μοιάζεις με τίποτε άλλο. Θυμίζω το εκπληκτικό soundtrack που έγραψε για την ταινία "Riddles of the Sphinx" το '77. Πολύ μεγάλος!
Γιαννης Στριγγος
Με στεναχώρησες για αυτά που είπες προσωπικά, για το ότι δηλαδή δεν τους ακούς πια γιατί δεν σε αφορούν. Η "λογική" λέει ότι για παράδειγμα ακούμε μικροί Deep purple και Scorpions(λέμε τώρα) και μεγάλοι ακούμε κάτι άλλο, πιο "εγκεφαλικό", δηλ. Soft Machine. Οπότε μάλλον το έχεις πάει ανάποδα. Εκτός και αν δεν σε ενδιαφέρει γενικώς το ιδίωμα. Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι καταπιάνεσαι και με πολλά άλλα πράγματα πέρα από τη μουσική τα οποία σε απορροφούν, και καλα κάνουν άλλωστε. Εγώ πάντως το Fourth άργησα τριάντα χρόνια να το πάρω κι εδώ και καμιά βδομάδα που το έχω το έχω λιώσει! Θα το βρούμε το σωστό timing! Καλό βράδυ!
Vassilis Serafimakis
Νόμιζα ότι το Fourth ήταν εγκεφαλικό, αυστηρό, μοναστικό (τότε τα εξώφυλλα ήταν σχεδόν μέρος τής μουσικής και μάς επηρεάζαν αφάνταστα). Μετά από λίγα χρόνια άρχισα να πιάνω τη δύναμη του και την καρδιά του.
Γιαννης Στριγγος
Πριν λίγες μέρες πήρα και το πρώτο, το οποίο είναι πιο "ψυχεδελικό". Το fourth έχει μια τρομακτική δυναμική, ακολουθώντας σε αξία κατά πόδας το third. Η γνώμη μου Βασίλη είναι ότι σε αυτούς τους χαλεπους καιρούς που ζούμε με όλα αυτά που μας περιστοιχίζουν και βλέποντας με πόσο άσχημα, ανούσια και ψεύτικα πραγματα ασχολείται ο περισσότερος κόσμος, συγκροτήματα και ιδιωματα όπως των Soft Machine και όλα αυτά που ήθελαν να πουν μέσα από τις μουσικές τους όχι μόνο στέκουν ειδικά σήμερα αλλα ίσως είναι ακόμη και σανίδα σωτηρίας για αρκετούς...Καλό βράδυ.
Vassilis Serafimakis
ΔιαγραφήΤα τέσσερα πρώτα άλμπουμ είναι η μία κορύφωση μετά την άλλη --και ξέρεις ότι είναι οι ίδιοι συλλογικά. Κόσμος πάει κι έρχεται και βλέπεις κάτι πολύ δυνατό και ζωντανό.
Stathis Nikokavouras
Κυκλους κανει η ζωη..θα τα ξανακουσεις..εξαλλου οταν φυγουμε απο εδω για παντα τα τελευταια 10 λεπτα στον πλανητη γη shine on you crazy diamond θα ακουμε .......και στο καλο..
Panagiotis Kontis
Εγώ το βρήκα (ξανά) το Third και το πήρα πάλι (αν και είμαι 20 χρονών)
John Pallas
Και γω το παθαίνω αυτό Φώντα...Αλλά προσπαθώ να παρακολουθώ πάντα το σήμερα.Απο την παλιά εποχή πάντως γουστάρω το progressive rock...
Vassilis Serafimakis
Αυτός υπήρξε μουσικός θεός γιά την ταπεινότητά μου. Επί εποχής Πολύ Μαλλί βρήκα αυτά τα στενά γυαλιά "τής γιαγιάς" και γιά λίγους μήνες τα φόραγα με φακούς ηλίου όπως στο εξώφυλλο τού Third. Δεν ξέρω πώς γλύτωσα το γιαούρτωμα.
Πολλά χρόνια μετά έψαξα να δω τι απέγινε αυτό το ιερό τέρας. Συνέθετε γιά τα προς το ζείν και jingles γιά διαφημιστικά.
George Tirovolas
, συμμετείχε και στο new-age/ world music project Adiemus, μαζί με τον Karl Jenkins το οποίο κρίθηκε επιτυχημένο και είχε απήχηση στο είδος και το χώρο του. Ο Karl συνέχιζε να το "τρέχει" μέχρι πρόσφατα -ο Mike ενεπλάκη μόνο στις αρχές του, κάπου στα 90's.
Νίκος Μπουκουβάλας
Τα 4 πρώτα με δυσκολία τα ακούω πια τώρα . Τα 5 , 6 , 7 είναι πιο άμεσα και κυρίως τα Βundles και Softs , που τα ακούω ως σήμερα και τα πέντε . Βέβαια από το 5 ως το Βundles είχαν γίνει σχεδόν Νucleus στη σύνθεση των μελών .
Vassilis Serafimakis
Κείνο τό We'll Talk About It Later τό είχα λυώσει.
Giwrgos Iwakimidis
Με τα χρόνια, η μηχανή παραμαλάκωσε....
Vassilis Serafimakis
ναι, αλλά δεν σκούριασε!
...γιά να πώ την εξυπνάδα μου.
Akis Perdikis
Soft Machine - the early days... https://www.facebook.com/alan.bershaw/videos/922235576662027
Vassilis Serafimakis
Kαταπληκτικό, δεν τό έχω ξαναδεί! Ακούμε και Γαλλικά μιάς κι είχαν μείνει κάποιο καιρό Γαλλία. Αρκετοί μουσικοί ροκ μετακομίζαν εκεί γιά ν'αποφύγουν τόν υψηλό φόρο εισοδήματος τών Εργατικών αλλά οι Softs γιατί πήγαν; Σιγά τα πολλά λεφτά που βγάζαν.
Akis Perdikis
Είχαν βρει δουλειά σε κλαμπ. Επιστρέφοντας, οι Άγγλοι δεν άφησαν τον (Αυστραλό) Daevid Allen να ξαναμπεί στη χώρα. Έτσι, έμεινε στη Γαλλία κι έφτιαξε τους Gong.
Vassilis Serafimakis
Ψάχνοντας στη βιβλιοογραφία, έπεσα και πάνω σ'αυτό το επεισόδιο, από κείνη την αθώα εποχή:
Βασίλης Ιορδανίδης
Είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρεις!!!
Chris Stassinopoulos
Soft Machine LP the 4th= the BEST!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! PS: Toυς ειδα και LIVE στο Παρισι το 1973 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! και Τελικα τον Ιανουαριο του 2008 Καλεσα τον Φoβερο Μπασιστα HUGH HOPPER και τον Ενωσα με DAVID CROSS !!!!!!!!!!!!!!! κα παιξαμε μαζι LIVE στο RODEO club athens---ps: Video cherche on youtube.
Μπλάκυ Δημήτρης
Περίεργο αλλά εμένα, συνεχίζει να μ αρέσει, από τοτε μέχρι σήμερα, ο Zappa, Φώντα!!
Καλημεριζω!!
George Floudas
ΔιαγραφήΤο II των Machine είναι μέσα στα 10 καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει στη ζωή μου
Φώντας Τρούσας
Δε σε είχα για "μασινικό". Όντως είναι πολύ καλό.
George Floudas
η επαφή μου με τα 60’s και τα 70’s είναι εντελώς αποσπασματική.
Όλα περνούσαν μέσα από το post punk φίλτρο.
Ομολογώ ότι δε θα είχα πάει ως τους Machine
αν ο Wyatt δεν είχε κάνει με τον Costello το αριστούργημα Shipbuilding
Takis Psaltis
νομίζω παίζουν ακόμα και έχουν βγάλει και κάποια album και κυρίως περιοδείες με τον John Etheridge από την τρίτο σχήμα του 76-77 ....
Φώντας Τρούσας
Φυσικά, έχω γράψει κιόλας, είναι on the road συνέχεια
Σχόλια από το fb στο ποστ "Βασικά τρέμει ο κwλος τους μη γίνει τίποτα στο νησί"...
ΑπάντησηΔιαγραφήMakis Kontizas
Είσαι ένα απέραντο γαλαζιο
Φώντας Τρούσας
Είμαστε για να μας καταπιεί η θάλασσα
Σπυρίδων Παπαδημητρίου
Δεν εχνε αναγκη αυτοι. Εχνε φραγκα. Αλλοιμονο στςφτωχοι.
Μαρία Νάσταρη
Πάνω από 2000 οικοδομικές άδειες στις Κυκλάδες το 2023. Σιχτίρησε το μέρος.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Αν δεν αποκαλούσε o Τάσος Φαληρέας (λανθασμένα για μένα) την Σωτηρία Μπέλλου underground, στη «Μουσική Γενιά» το ’72"...
ΑπάντησηΔιαγραφήConstantine Lignos
Δε θα συμφωνήσω…. Τη βρίσκω καλή εγώ.
Άλλο το ότι δεν καταλάβαινε τίποτα από το ύφος.
Φώντας Τρούσας
Βγήκε φανερά αγχωμένη από το στούντιο. Δεν ήταν ο εαυτός της και περίμενε την επιβεβαίωση του Σαββό και των άλλων που ήταν εκεί. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να το πει το τραγούδι. Τώρα εμείς λέμε... το είπα καλά κτλ. Η ίδια είχε απαντήσει από μόνη της.
Nikos Michelarakis
ειχε τις ανασφάλειες της, δεν έλεγε τραγούδι που δε θα μπορούσε να θυμηθεί τα λόγια του μετά στο πάλκο. Η δική της εκτέλεση είναι ορόσημο, το υπέγραψε το τραγούδι, αν φταίει ένα μαγκωμα που βγαίνει έτσι ,κάπως εμβατηριακη η φωνή της, τζάκποτ!
Konstantinos Nikiforakis
συγκλονιστική είναι - τι λέμε τώρα...
Dimitris Mpakirtzis
Απλά, το είπε με παρρησία
Δημοσθένης Ταχταλίδης
Στα Λαϊκά Προάστια, η Μπέλλου δίνει ρέστα, δεν ξαναβγαίνει τέτοιος δίσκος https://www.youtube.com/watch?v=HgNXfMUg9lo
Φώντας Τρούσας
Ναι ρε τι να λέμε τεράστιος δίσκος αυτός - και underrated για μένα.
Κώστας Μπακ
Και οι επανεκτελέσεις της σε γνωστά ρεμπέτικα δεν ακούγονται.
Θα συμφωνήσω εντελώς με την δημοσίευση
Antreas Ntouskas
το ΚΑΤΩ ΑΠ ΤΟ ΣΒΗΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΛΑΙΕΙ ΕΝΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ όμως όπως το λέει έστω και σ αυτες τις επανεκτελεσεις ακουγεται μνημειακό
Panos Iliadis
Εγώ θα έβαζα και την συνεργασία με τον Λάγιο στην εξίσωση...
Φώντας Τρούσας
Ναι, Άη Λαός, κι αυτός είχε ωραία τραγούδια μέσα που δεν ακούστηκαν καθόλου. Ωραίος δίσκος, αλλά πιο κάτω από τα Λαϊκά Προάστια.
Panos Iliadis
φυσικά και είναι εξαιρετικός δίσκος τα Λαϊκά Προάστια αλλά θεωρώ πως ήταν πιο κοντά στο ερμηνευτικό εύρος/κλίμα της Μπέλλου... ενώ ο Άη Λαός πιο "πειραματικός" και λίγο πιο "έξω από τα νερά της" (για αυτό τον θεωρώ ισάξιο)...
Makis Kontizas
Το ζητούμενο πάντα ήταν η διευρυνση ανεξαρτήτως αποτελέσματος.Οι μεν να έλθουν κοντά στους δε.Να μην υπάρχει δεν .
Γιουλα Κωνσταντοπουλου
Προσωπικά είναι από τα αγαπημένα τραγούδια, με την Μπελου. Το έχω διαβάσει αυτό που του είπε αχ Διονύση ..ποπ κλπ
Θεωρώ κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν δεν ήθελε να το πει με τίποτα, δεν θα το έλεγε.
Για μένα πάντως εξαιρετικη εκτέλεση.
Jim Jimakos
Όλος ο δίσκος φοβερός!
Για ένα διάστημα είχα "κολλήσει " με την Ακροναυπλία.
Evagoras Karageorgis
Φώντα, θα διαφωνήσω μαζί σου στο ότι «η Μπέλου καταστρέφει το τραγούδι». Δυστυχώς για την Μπέλου, και για όλους που τραγουδούν κατά εποχές τραγούδια του ΔΣ, είναι όλοι αντιμέτωποι με έναν ιδιότυπο, ιδιόρρυθμο και μοναδικό ερμηνευτή των δικών του τραγουδιών. Όμως, πέραν τούτου, η ερμηνεία της Μπέλου, παρ’ όλο του ότι έρχεται από άλλους χώρους, είναι αξιοπρεπής. Και ναι, στα Λαϊκά Προάστεια απογειώνεται όπως και στο Δε λες κουβέντα του Μούτση. Όμως για να φτάσει σ’ αυτά πέρασε από το Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια.
Xula Chalcoussi
Διαφωνώ, διαφωνώ, διαφωνώ.
Η ερμηνεία της Μπέλλου ξύνει το στομάχι, δίνει στο τραγούδι μιαν άλλη δραματικότητα. Εγώ τη βρίσκω συγκλονιστική.
Giorgos Stamatelos
Απολύτως! Η Σωτηρία εδώ, είναι οδοστρωτήρας!
Kwstas Agas
"Αχ βρε Διονύση με έκανες και τραγούδησα ποψ"!! Έτσι τουλάχιστον ακούμε στο ντοκουμέντο από την ηχογράφηση, όπως το απαθανάτισε η κάμερα του Λάκη Παπαστάθη!!
Konstantinos Kottis
ΔιαγραφήΔύσκολα επιλέγεις! Η ιστορία έγραψε μακράν Μπέλλου, εγώ όμως όπως και ο αδερφός μου (χαϊεντάς οπότε δίνει σημασία στον ήχο) θεωρούμε πως η ενορχήστρωση της πρώτης εκτέλεσης είναι συγκλονιστικά ψυχεδελική για ελληνικό τραγούδι. Πάντως θεωρώ καλλιτεχνικά τοπ και τις δύο εκτελέσεις.
Kwstas Agas
Κι όσο για την ερμηνεία της Μπέλλου στο συγκεκριμένο τραγούδι, η προσωπική ταπεινή μου άποψη είναι ότι όχι μόνο η επιλογή της ήταν η πλέον ευρηματική και ιδιοφυής, αλλά σε εμάς τις επόμενες γενιές, που γεννηθήκαμε σχεδόν όταν ηχογραφήθηκε το τραγούδι, μας έδωσε ένα μεγάλο δώρο: τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου!! Αν δεν είχε λάβει χώρα η σύμπραξη της με τον Σαββόπουλο, δεν θα είχαμε απολαύσει τις ερμηνείες της ούτε στα λαϊκά προάστια του Ανδριοπούλου, ούτε στο Φράγμα του Μούτση, ούτε στο Αη Λαός του Λάγιου, μιας και οι εν λόγω συνθέτες μάλλον δεν θα την επέλεγαν για να ερμηνεύσει τα έργα τους. Η φωνή της Μπέλλου θα έχει παραμείνει συνυφασμένη με τα τραγούδια του Τσιτσάνη και του Παπαϊωάννου στα 50ς και 60ς. Όμως ο Σαββόπουλος αυτή τη φωνή, με την ιδιότυπη χροιά που είχε αποκτήσει σε προχωρημένη ηλικία, μας τη συνέστησε και... Μας έδειξε ότι το ελληνικό τραγούδι αυτή τη φωνή την έχει ακόμη ανάγκη!!!
Thomas Asteriou
Συμφωνώ !
Γεώργιος Ζγούρας
* Τρυφερή ήταν στις εκφράσεις της με το Νιόνιο, το τραγούδι το....'' ξετίναξε '' / στο άλλο άσμα τού Μούτση - (σύμφωνα με τα λεγόμενα του) ήταν θεριό ανήμερο μα κι εκείνο το '' ξέσκισε '' / και τα 2 δεν τα πολυκατάλαβε, αλλά έκανε 2η - (και διαφορετική) καριέρα!
Ferris Costas
Θα μου επιτρέψετε να έχω βαρύνουσα άποψη, μια και υπήρξα στενός φίλος τόσο με τη Σωτηρία -ως το τέλος- όσο και με τον Διονύση Ίσαμε το 1986 περίπου-. Όταν μάλιστα ο Πατσιφάς την κάλεσε για τις επανεκτελέσεις, ξενυχτήσαμε στα Νούφαρα και κουβάλησα τη συλλογή μου (78ρηδες) που ακούγαμε όλη νύχτα, γιατί δεν θυμότανε τα τραγούδια της. Το 60 % από τον πρώτο της εκείνο δίσκο, προέρχονταν από τη συλλογή μου αυτή. Όσο για τον Σαββόπουλο, ήταν η πρώτη μου επίσκεψη όταν γύρισα από το Παρίσι το 1972, και του χάρισα το 666 που ακούσαμε μαζί. Δεν του άρεσε, και τον καταλαβαίνω. Εκείνος σε ανταπόκριση, μου έβαλε ν' ακούσω το 1ο ρεμίξ του ζεϊμπέκικου, εξηγώντας μου και τις προθέσεις του. Είμουνα ο πρώτος άνθρωπος που το άκουγε, και ενθουσιάστηκα. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να πω πως ο Φώντας ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ. Η ιδέα της επανεκτέλεσης 'ηταν του Πατσιφά, και ο Διονύσης κολακεύτηκε. Η Σωτηρία ήταν επιφυλακτική, αλλά δε μπορύσε να χαλάσει το χατήρι του Πατσιφά. Όντως ήταν έξω απ' τα νερά της. Όντως η πρώτη εκτέλεση είναι αξεπέραστη. Όντως οι επανεκτελέσεις της σειράς -Πατσιφά- δεν συγκρίνονται με τις παλιές, είναι μοντέρνες -ηλεκτρικά μπουζούκια- κι η φωνή της έχει χάσει την τρυφερότητα των παλιών. Τέλος, ο όρος underground είναι μία παρεξήγηση που έχει την ιστορία της. Ο Πετρόπουλος στο βιβλίο του, δεν μιλάει για περιθώριο. Μιλάει μόνο για τη σύνδεση πολλών από τους δημιουργούς με την μουσική παράδοση του υποκόσμου. Αυτό προκάλεσε και το τεράστιο λάθος του Δαμιανάκου, να μιλήσει για... περιθώριο και λούμπεν προλεταριάτο. Πολλοί από τους συνεχιστές υιοθέτησαν τον όρο του περιθωρίου, κι ο Πετρόπουλος, έξαλλος, ακούγοντας μάλιστα τη μετάφραση της Gail Holst σε underworld, βρήκε τον όρο του Υπουγείου, ή της Υπόγειας κουλτούρας. Αυτό έδωσε και στον Τάσο την ιδέα του underground. Από παρεξήγηση σε παρεξήγηση, που συνεχίζεται ως σήμερα. Διαθέτω και πολλές λεπτομέρειες προς τεκμηρίωσιν των λεγομένων μου.
Nikolas Fotakis
πόσο σημαντικό είναι να τα μαθαίνουμε αυτά από τους ανθρώπους που τα έζησαν και να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους!
Alexis Tambouras
ΔιαγραφήΗ συμμετοχή της Μπέλου είναι αποτέλεσμα προωθησης (δημοσίων σχέσεων) που κατά δαιμόνιο τρόπο επινόησε ο Φαληρέας . Διότι επαγγελματικά προωθούσε τον Σαββό . Αυτή ήταν η δουλειά του , ή μία απ'τις δουλειές του , και τις έκανε όλες καλά ! Την Σωτηρία δεν
την γνώρισα , αλλά την θεωρώ πολύ μεγάλη τραγουδίστρια . Αυτά που λες είναι όλα πολύ εύστοχα και ιδιαίτερα διορατικά , διότι είναι σαν να τα έζησες όλα από κοντά ( πράγμα που έτυχε σε μένα ) κι αυτό με εντυπωσιάζει παρά πολύ , διότι είναι δύσκολο πράγμα -- αποτέλεσμα μόνο εξαντλητικής μελέτης και μεγάλης διορατικότητας (που αγγίζει τα όρια της υπερφυσικής) κρίνοντας μια ακόμη περίπτωση !
Τον Τάσο γνώρισα το 1969 και τον Σαββό τέσσερα χρόνια νωρίτερα Και με τους δύο υπήρξα μπατζανάκης , δηλαδή είχα σχέση με την αδελφή της τότε συζύγου του Τάσου , και πριν απ'αυτό με μια συμμαθήτρια της Άσπας του Σαββό . Η σχέση του Τάσου απ' τη πλευρά του ήταν πιο επαγγελματική παρά φιλική , εννοείται πως τον Διονύση τον έπαιζε στα δάχτυλα καθότι αυτός τον ανέδειξε ( και του άνοιξε όλες τις πόρτες τότε στην Αθήνα όπου ο Νιόνιος δεν ήξερε κανέναν ) αλλά κρατούσε αποστάσεις κι είχε τους λόγους του διότι ήταν τέρας ευφυΐας και δεν παρασυρόταν συναισθηματικά . Συγχαρητήρια για την ανάρτηση .
Γιώργος Βόντζος
Εμένα πάλι γιατί Μ αρέσει υπερβολικά κ το θεωρώ συγκλονιστικό κομμάτι;;;;
Φώντας Τρούσας
Σε πολλούς αρέσει. Δεν είσαι ο μόνος.
Nikolas Fotakis
Βεβαίως στα Λαϊκά Προάστια
Konstantinos Provatas
Επειδή όλα αυτά τελικά είναι γούστα και απόψεις, αυτό που κρατάει κανείς πάντα για να τις ισορροπήσει είναι οι συγκρίσεις, όταν μπορούν να συμβούν. Το γεγονός ότι η Μπέλλου πέρασε ιστορικά στη δισκογραφία και στην ελληνική μουσική ιστορία ένα άλλο προφίλ και αποτέλεσε και γέφυρα σε ότι ερχόταν, μάλλον είμαι γεγονός και όχι εικασία. Επομένως κάτι το πρωτόλειο πάντα έχει τη δική του, μοναδική, γεύση. Εγώ εκτιμώ π.χ. απεριόριστα το"Περαστικός κι αμίλητος" στον Άη Λαό, ή το "Δεν περισσεύει υπομονή" των Κουνάδη και Γκούφα κατελικά όλα όσα έκανε σαν "έντεχνα" η Μπέλλου γράψανε τη δική τους ιστορία. Λαϊκά Προάστια, Μούτσης, Ξαρχάκος ακυκλοφόρητα από το 1978 στον Λυκαβηττό, είναι πολλά...
Nikos Foskolos
H εκτέλεση με την Μπέλλου είναι συγκλονιστική, αν θεωρώ ότι υπάρχει ένα κομμάτι που να εκφράζει τον (εξαφανισμένο πια) ελληνισμό και τις δυστυχίες του στα χρόνια 1920-1970 είναι αυτό, και όσο για την ποιότητα της ερμηνείας της, εγώ προσωπικά ανατριχιάζω κάτι που δεν συμβαίνει με την εκτέλεση του Σαββόπουλου. Αυτή είναι όμως η μουσική, αγγίζει διαφορετικά τον καθένα μας, τα σκουπίδια του ενός είναι ο θησαυρός του άλλου.
Constantin Sidiras
Συμφωνώ απολύτως! Εγώ ειδικά δε, δακρύζω πάντα με τους στίχους κ τη φωνή της Μπέλλου, στο συγκεκριμένο κομμάτι!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Αυτό το μήνα συμπληρώνονται 50 χρόνια από τα «10 Χρόνια Κομμάτια» του Διονύση"...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitris Panagiotidis
Ο καλυτερος νιονιος
Andreas Knps
Πρεπει ομως να κανετε για Ρεζερβα,αν και αργει η επετειος.
Thanasis Efthimiou
Πάντως, είναι ο δίσκος με τη μεγαλύτερη απόσταση από αυτό που θέλει να παρουσιάσει ο Σαββόπουλος για τα μέσα του '60 στο βιβλίο του. Σκεφτείτε μόνο το στίχο "Σπαθίζει τις πίκρες ήλιος λαμπρός, στους δρόμους γιορτή".
Lorca Lord
Ηταν και η πρωτη αναφορα του ονοματος του Χριστιανοπουλου στη δισκογραφια, 1975.
Konstantinos Kottis
Και το υπόλοιπο εξίσου άξιο: Τί να τα κάνω τα τραγούδια σας/ είναι πολύ ζαχαρωμένα/ ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα/ μα δεν ταιριάζουνε σε μένα!
Kwstas Agas
Νομίζω ότι ο Σαββόπουλος δεν ακύρωσε ποτέ και σε καμία περίπτωση τον εαυτό του. Πάντα η αυτοπεποίθηση του, η αυτοεκτίμηση του κι η περηφάνια του γι' αυτό που είναι και για αυτό που έκανε ήταν σε ... υψηλό επίπεδο. Κι αυτά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του ήταν που τον κράτησαν όρθιο σε δύσκολες καταστάσεις (από το ξεκίνημα του και τις φτώχειες του μέχρι τις στιγμές που η κοινή γνώμη ήταν εναντίον του, που το κοινό του τον αποκήρυξε κλπ)! Σε όλες αυτές τις καταστάσεις είχε μέσα του μια φωνή να του λέει "είσαι ο πρώτος κι ο καλύτερος"!! Και για να λέμε την αλήθεια, παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας είναι η εσαεί υψηλή αυτοπεποίθηση του ....
Φώντας Τρούσας
Δεν είναι έτσι όπως τα λες. Όταν έγραψε αυτό το τραγούδι φαίνεται πως σκεφτόταν σοβαρά αν θα συνεχίσει να τραγουδάει. Πριν τη χούντα σκεφτόταν να παρατήσει το τραγούδι και να μπαρκάρει. Τα λέει αυτά και στο βιβλίο του.
Γιώργος Μπιλικάς
"Και για να λέμε την αλήθεια, παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας είναι η εσαεί υψηλή αυτοπεποίθηση του...."
Αχ Κώστα... αχ Κώστα... σιγά μην είναι "παράδειγμα προς μίμηση". Εννοείς να γίνουμε όλοι γλύφτες της εξουσίας;
Vassilis Serafimakis
Ο στίχος πού έγραφε ο Σαββόπουλος ήταν γιά μένα πολύ δυνατός. Γιά να πιάσει στίχο γραμμένον από άλλονα λοιπόν κάτι σίγουρα ιδιαίτερο είχε.
(Κάποια στιγμή έβλεπα γύρω ένα σωρό "μελοποιήσεις" ενώ αυτές παλιότερα αποτελούσαν την τιμητική εξαίρεση, πχ από Μίκη Θεοδωράκη. Υπήρχε κάτι άτσαλο σ'αυτή την προσφυγή στην ποίηση, ενώ άμα κοίταγε κανείς παρά πέρα έβραζε ο Ελληνόφωνος στίχος -απλά δεν ήταν πλατιάς δημοτικότητας. Ο Πιλαλί είχε καταγγείλει την υπερβολή αυτή.)
Σχόλια από το fb στο ποστ "Νίκος Μαμαγκάκης - Σαν μιλάς φοβεροί σεισμοί"...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimitris Patokos
Τί τραγούδι…!
Anastasios Babatzias
Απειρες φορες το ακους, αλλες τοσες θελεις. Επος
Lefteris Baltzoglou
μια θαυμάσια μελέτη για το ποίημα έχει γράψει ο δημήτρης ιατρόπουλος...
Σχόλια από το fb στο ποστ "Είναι ένα απ' τα τραγούδια της ζωής μου. Το ακούω συνεχώς πάνω από μισό αιώνα..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήNikos Zozos
Και με τον Τζορντανελι ωραίο είναι
Φώντας Τρούσας
Cinquetti όχι Τζορντανέλλι Το λέω γιατί μου τη σπάει ο Τζορντανέλης που το λέει συνέχεια και μέτρια ή και κακά.
Panos Iliadis
Θεϊκή σύνθεση!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Νομίζω το 2029 θα εμφανισθεί και βίντεο με Τζων Λέννον-Γιόκο Όνο, από το Αλάτι και Πιπέρι του Φρέντυ Γερμανού το 1969..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήTanas Atanasoff
Αυτή η Apple μαντάρα τα κάνει τελευταία χρόνια..Και είναι και χωρίς CEO εδώ και καιρό, λέγεται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εκατομύρια φανς περιμένουν μέσα στο '25 κάποια Aniversary έκδοση του Rubber Soul για τα 60 χρόνια, με πολλά extra, φωτογραφικό υλικό, bonus δίσκους με όλα τα outtakes του δίσκου + Day Tripper/ We Can Work It Out, stereo/mono mixes κλπ, αλλα μάλλον θα φάνε άκυρο.
Stelios Papastilianos
αληθεια τι εγινε εκεινο το βιντεο, μια ωρα μιλαγε με τον Λεννον ο Φρεντυ ...καποιος απο την ερτ μου ειχε πει οτι μετα στη βιντεοκασετα γραψανε κατι αλλο
Φώντας Τρούσας
Ήταν live στο στούντιο. Δεν περάστηκε ποτέ σε βίντεο.
Stelios Papastilianos
ναι αλλα πολυ γνωστο προσωπο μου ειχε πει οτι καταγραφτηκε σε βιντεο δεν θα ηθελα να πω το ονομα του δημοσια αν θελεις στο στελνω inbox
Φώντας Τρούσας
Ε γι' αυτό λέω ότι θα βγει το 2029... (γέλιο)