Από τους πιο σημαντικούς σαξοφωνίστες (τενόρο και σοπρανίνο)
του καιρού μας, ο φιλιππινεζο-αμερικάνος Jon Irabagon μας έχει απασχολήσει πολλές φορές
στο blog – και μέσω προσωπικών
δουλειών του και βεβαίως μέσω της παρουσίας του σε άλλους σχηματισμούς (Mostly Other People Do the Killing, Patricia Brennan Septet, John Yao’s Triceratops, Barry Altschul’s 3Dom Factor, Gordon Grdina Septet κ.λπ.),
που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στους χώρους της σύγχρονης «ψαγμένης» jazz. Το πιο νέο, προσωπικό αυτή τη φορά, άλμπουμ του Irabagon έχει τίτλο “Server Farm” [Irabbagast Records,
2025], περιλαμβάνει πέντε δικές του συνθέσεις και είναι ηχογραφημένο στο Big Orange Sheep του Brooklyn, στις 12 Μαρτίου του 2023.
Έχει κάποιες ιδιαιτερότητες το CD αυτό. Κατ’ αρχάς το αποδίδει ένα
μεσαίο σχήμα δέκα μουσικών και εδώ είναι τα ονόματά τους: Jon Irabagon τενόρο,
σοπρανίνο, εφφέ, συνθέσεις, Mazz Swift βιολί, φωνή, Peter Evans τρομπέτα, φλούγκελχορν, Miles Okazaki κιθάρα, Wendy Eisenberg κιθάρα,
Matt Mitchell πιάνο,
fender
rhodes, prophet-6, Michael Formanek ακουστικό
μπάσο, Chris Lightcap ηλεκτρικό μπάσο, Dan Weiss ντραμς και Levy Lorenzo kulintang (ινδονησιακό ιδιόφωνο
κρουστό), laptop, ηλεκτρονικά,
βιμπράφωνο. Βασικά πρόκειται για το πιο «κλασικό» ας το πούμε έτσι κoυαρτέτο του Irabagon (με τον πιανίστα Mitchell, τον μπασίστα Lightcap και τον ντράμερ Weiss), που επεκτείνεται προς
άλλες σφαίρες δια της παρουσίας των υπολοίπων έξι μουσικών.
Έπειτα είναι ο τρόπος που συνθέτει ο Irabagon προσομοιάζοντας την διαδικασία σ’ εκείνη της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ). Ο τίτλος του δίσκου, η φωτογραφία του εξωφύλλου και οι κάπως προγραμματικοί τίτλοι των πέντε συνθέσεων (“Colocation”, “Routers”, “Singularities”, “Graceful exit”, “Spy”), πιθανώς να παραπέμπουν κάποιους σε κάτι σχετικό.
Τι συμβαίνει εδώ; Δεν είμαι απολύτως βέβαιος πως το έχω καταλάβει. Φαίνεται, λοιπόν, πως ο Irabagon, κατ’ αρχάς, ερεύνησε το ηχογραφικό παρελθόν των μελών του σχήματός του, άκουσε και μελέτησε τον τρόπο που έπαιζαν και τους ζήτησε σε μια επόμενη φάση να αποδώσουν φράσεις και μοτίβα, που κάθισε και έγραψε ο ίδιος για κάθε έναν από τους μουσικούς του. Αυτοί θα τα έπαιξαν προφανώς, με τον Irabagon να τα επαναχρησιμοποιεί ως βάση, για τις δικές του οριστικές συνθέσεις, προσαρμοσμένες πάντα στο συγκεκριμένο σύνολο, και με απόλυτη δυνατότητα ελευθερίας στην τελική φάση, όταν θα «έμπαιναν» και τα δικά του παιξίματα. Τέλος πάντων με μια μιμητική διαδικασία του τρόπου που λειτουργεί η AI, ο Irabagon επιχείρησε να εκφράσει όχι μόνον τις δικές του συνθετικές αγωνίες, αλλά και να απαντήσει σε μια σειρά προκλήσεων, που είχαν να κάνουν με την ενσωμάτωση της φωνής και των εφφέ στο ηχητικό πλαίσιο ή με το δικό του post-production σε σχέση με τα σαξόφωνα. Θέλω να πω πως το “Server Farm” ολοκληρώθηκε μετά την ηχογράφησή του, μετά το editing και το mixing.
Τώρα, αυτό που ακούμε, εδώ, δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Σίγουρα υπάρχουν συνθέσεις, στο “Server Farm”, που φέρνουν στη μνήμη διάσημα, κατά καιρούς, μεσαία σύνολα της jazz, όπως για παράδειγμα εκείνα της Carla Bley, παρότι στην πράξη οι συνθέσεις του Irabagon κινούνται σε ποικίλες κατευθύνσεις, ενσωματώνοντας ρυθμολογίες της νοτιο-ανατολικής Ασίας (με χρήση φιλιππινέζικων και ινδονησιακών κρουστών), πρακτικές της σύγχρονης μουσικής (με σύνθετα ρυθμικά patterns), «ζαππισμούς» και «ελινγκτον-ισμούς» και άλλα τινά, που προσδίδουν στο τελικό αποτέλεσμα μια αλλόκοτη, αλλά οπωσδήποτε ξεχωριστή όψη.
Επαφή: www.jonirabagon.com
Έπειτα είναι ο τρόπος που συνθέτει ο Irabagon προσομοιάζοντας την διαδικασία σ’ εκείνη της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ). Ο τίτλος του δίσκου, η φωτογραφία του εξωφύλλου και οι κάπως προγραμματικοί τίτλοι των πέντε συνθέσεων (“Colocation”, “Routers”, “Singularities”, “Graceful exit”, “Spy”), πιθανώς να παραπέμπουν κάποιους σε κάτι σχετικό.
Τι συμβαίνει εδώ; Δεν είμαι απολύτως βέβαιος πως το έχω καταλάβει. Φαίνεται, λοιπόν, πως ο Irabagon, κατ’ αρχάς, ερεύνησε το ηχογραφικό παρελθόν των μελών του σχήματός του, άκουσε και μελέτησε τον τρόπο που έπαιζαν και τους ζήτησε σε μια επόμενη φάση να αποδώσουν φράσεις και μοτίβα, που κάθισε και έγραψε ο ίδιος για κάθε έναν από τους μουσικούς του. Αυτοί θα τα έπαιξαν προφανώς, με τον Irabagon να τα επαναχρησιμοποιεί ως βάση, για τις δικές του οριστικές συνθέσεις, προσαρμοσμένες πάντα στο συγκεκριμένο σύνολο, και με απόλυτη δυνατότητα ελευθερίας στην τελική φάση, όταν θα «έμπαιναν» και τα δικά του παιξίματα. Τέλος πάντων με μια μιμητική διαδικασία του τρόπου που λειτουργεί η AI, ο Irabagon επιχείρησε να εκφράσει όχι μόνον τις δικές του συνθετικές αγωνίες, αλλά και να απαντήσει σε μια σειρά προκλήσεων, που είχαν να κάνουν με την ενσωμάτωση της φωνής και των εφφέ στο ηχητικό πλαίσιο ή με το δικό του post-production σε σχέση με τα σαξόφωνα. Θέλω να πω πως το “Server Farm” ολοκληρώθηκε μετά την ηχογράφησή του, μετά το editing και το mixing.
Τώρα, αυτό που ακούμε, εδώ, δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Σίγουρα υπάρχουν συνθέσεις, στο “Server Farm”, που φέρνουν στη μνήμη διάσημα, κατά καιρούς, μεσαία σύνολα της jazz, όπως για παράδειγμα εκείνα της Carla Bley, παρότι στην πράξη οι συνθέσεις του Irabagon κινούνται σε ποικίλες κατευθύνσεις, ενσωματώνοντας ρυθμολογίες της νοτιο-ανατολικής Ασίας (με χρήση φιλιππινέζικων και ινδονησιακών κρουστών), πρακτικές της σύγχρονης μουσικής (με σύνθετα ρυθμικά patterns), «ζαππισμούς» και «ελινγκτον-ισμούς» και άλλα τινά, που προσδίδουν στο τελικό αποτέλεσμα μια αλλόκοτη, αλλά οπωσδήποτε ξεχωριστή όψη.
Επαφή: www.jonirabagon.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου