MILA TRANI μια τραγουδίστρια-τραγουδοποιός, που κινείται μεταξύ Βαρκελώνης και Μιλάνου

Η Mila Trani είναι μία τραγουδίστρια-τραγουδοποιός, που κινείται μεταξύ Βαρκελώνης και Μιλάνου, έχοντας σπουδές σε ποικίλα μουσικά ιδιώματα – από afro-cuban και afro-brazilian, έως ασιατικά (κουρδικά, ινδικά) και βεβαίως μεσογειακά (της ανατολικής Μεσογείου ή μη). Όλα αυτά τα εντάσσει στις συνθέσεις της, οι οποίες αποκτούν έτσι ένα μελετημένο ethnic χρώμα.

Μέσα λοιπόν στο ευρύτερο περιβάλλον της world music εντάσσονται τα τραγούδια της Trani, που αποτελούν αυτό το πιο νέο CD της, το οποίον αποκαλείται “Menta Selvatica” [Segell Microscopi, 2025]. Προτείνοντας, βασικά, πρωτότυπο υλικό, η Trani έχει τον τρόπο να ελκύει με τα κομμάτια της, και γιατί όχι να εντυπωσιάζει κιόλας – αφού πέρα από εκφραστική ερμηνεύτρια, γνωρίζει και πώς να τα «ντύνει» ενορχηστρωτικά, δημιουργώντας άψογα αποτελέσματα.
Φυσικά, προς αυτή την κατεύθυνση την βοηθά το πιο στενό σχήμα, που εδώ την συνοδεύει και που αποτελείται από τους Bartolomeo Barenghi κιθάρα, tiples, Sandrine Robilliard βιολοντσέλο και Martí Hosta κρουστά – με την Trani να τραγουδά, να συνθέτει και να γράφει τους στίχους. Δίπλα σ’ αυτή τη βασική ομάδα προστίθενται τώρα έξτρα μουσικοί σε βιολί, bajo, κοντραμπάσο και νέι (παίζει ο Χρήστος Μπάρμπας, γνωστός και από άλλες ιβηρικές συνεργασίες του), που δημιουργούν τα επιπλέον ηχοχρώματα, που κάθε φορά έχουν ανάγκη τα τραγούδια.
Οπωσδήποτε και τα πλούσια ηχοχρώματα της Ιβηρικής έχουν διακριτό ρόλο εδώ, με το fado να αποτελεί μια ουσιαστική επιρροή, σε tracks όπως το “Sentimento” ή το “Sorella malinconia”, με το όλον άκουσμα να είναι απόλυτα οικείο και στους έλληνες ακροατές, που γνώρισαν τοιούτα ηχοχρώματα από τα χρόνια του ’90.
Επαφή: www.microscopi.cat

MATTHEW MUÑESES / RIZA PRINTUP κάπως σαν φιλιππινέζικη jazz

Παράξενη κυκλοφορία. Ένα ζευγάρι μουσικών με φιλιππινέζικη καταγωγή που ζει στις ΗΠΑ, ο σαξοφωνίστας Matthew Muñeses και η αρπίστρια Riza Printup, προτείνουν ένα άλμπουμ, το οποίο μέσα από ένα ευρύτερο πνεύμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και “jazz”.

Το άλμπουμ αυτό έχει τίτλο “Pag-Ibig Ko Vol.1” (σε μία από τις γλώσσες των Φιλιππίνων, την tagalog, που ομιλείται από το 1/4 του πληθυσμού, “pag-ibig ko” σημαίνει «αγάπη μου») και περιλαμβάνει οκτώ tracks, συντεθειμένα από φιλιππινέζους συνθέτες – παλαιότερους και νεότερους. Τα ονόματά τους μπορεί να μην φανερώνουν πολλά, για εμάς τους Έλληνες, όμως αυτό δεν σημαίνει κάτι αναγκαστικώς, ιδίως αν αναφέρεται κανείς στον José Rizal (1861-1896), που θεωρείται κάτι σαν «εθνικός ήρωας» για τις Φιλιππίνες, ή τον Miguel Velarde Jr. (1913-1986), έναν από τους πιο γνωστούς φιλιππινέζους συνθέτες του 20ου αιώνα, με παρουσία και στον τοπικό κινηματογράφο. Άλλα ονόματα, που συμπεριλαμβάνονται στο άλμπουμ, είναι κι εκείνα των Gabriel de Guzman, Ernani Cuenco, Nicanor Abelardo και Dolores Patero.
Κατ’ αρχάς το γεγονός ότι το “Pag-Ibig Ko Vol.1” (2025) είναι τυπωμένο για την Irabbagast Records, του γνωστού μας φιλιππινεζο-αμερικάνου σαξοφωνίστα Jon Irabagon, σημαίνει κάτι. Ο Irabagon, θέλω να πω, γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις σε σχέση με τη μουσική της προγονικής πατρίδας του, έχοντας τον τρόπο, όλα αυτά, να τα προβάλλει και να τα αναδεικνύει. Καλεί, λοιπόν, τους Muñeses και Printup να προχωρήσουν τις ιδέες τους, παρουσιάζοντας μιαν άλλη όψη κάποιων τραγουδιών αγάπης των Φιλιππίνων, που οπωσδήποτε θα έχουν, άλλα μεγαλύτερη και άλλα μικρότερη, ιστορία.
Το αποτέλεσμα είναι να προκύψει ένα άλμπουμ γλαφυρότατο, μελωδικότατο (οι ενορχηστρώσεις για σαξόφωνο και άρπα είναι υπεύθυνες για την ακροαματική ευφορία), με πραγματικούς συνθετικούς θησαυρούς, όπως είναι τα tracks “Dahil sa iyo” (Miguel Velarde Jr.), “Kundiman ni Rizal” (José Rizal) και “Canto de María Clara” (José Rizal), δίχως να υστερεί κανένα από τα υπόλοιπα.
Επαφή: www.matthewmunesesmusic.com, www.rizaprintup.com

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 634

2/4/2025
Το "Έγκλημα στο Καβούρι" (1974) του Κώστα Καραγιάννη, με τους Λάκη Κομνηνό και Βαγγέλη Σειληνό στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]

2/4/2025
Οι Graham Bond, Dick Heckstall-Smith, Jack Bruce και Ginger Baker θυμίζουν, με τις κινήσεις τους, φιγούρες από την τηλεοπτική διαστημική σειρά με κινούμενες κούκλες Thunderbirds, που βλέπαμε και στην Ελλάδα, σαν παιδιά, στα σέβεντις (προβαλλόταν στην Αγγλία από το ’64). Απίστευτο κλιπ, από την weird κωμωδία του Robert Hartford-Davis “Gonks Go Beat” (1964).
https://www.youtube.com/watch?v=bUwrjbeXK-0

1/4/2025
Την Πρωταπριλιά του 1983, λίγο πριν δώσω πανελλαδικές, είχα παρατήσει τα διαβάσματα (τον Σπανδάγο, τον Κουγιουμτζόπουλο και τους Κορέση-Ντάση) και ήμουν στημένος στην τιβί για να δω τον Σαββόπουλο στο Παλαί ντε Σπορ. Τα Τραπεζάκια Έξω δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμη, αλλά είχαμε πληροφορηθεί πως οσονούπω θα βρίσκονταν στα δισκάδικα, και πως στη Θεσσαλονίκη θα ακούγονταν και καινούρια κομμάτια (από το επερχόμενο άλμπουμ). Τον Σαββόπουλο τον είχα δει ήδη δύο φορές live και το γεγονός ότι δεν ήμουν στο Παλαί εκείνη τη νύχτα θα πρέπει να το αποδώσω, μάλλον, σ’ ένα κακό παιγνίδι της τύχης, αφού λίγες μέρες αργότερα θα ήμασταν για την 5ήμερη της εποχής στη Θεσσαλονίκη! Είχα προσπαθήσει, δε, να την αλλάξω την ημερομηνία της εκδρομής, γιατί κάτι ήμουνα τότε στο 15μελές –δε θυμάμαι τι– αλλά δεν το ‘χα καταφέρει... Πάντως η συναυλία αυτή είναι από τις λίγες, τις ελαχιστότατες, για τις οποίες λέω πως παρότι δεν ήμουν εκεί, κατά βάθος ήμουν...
https://www.youtube.com/watch?v=0YT20rPza8I

1/4/2025
>>Ήτανε ιδιόμορφος. Γιατί... κοιτάξτε να δείτε... παντρεύτηκε με τη Μαρινέλλα και σε δυο χρόνια χώρισαν<<
Και τι έγινε άμα χώρισαν σε δυο χρόνια; Ένα ζευγάρι μπορεί να χωρίσει για χίλιους-δυο λόγους και σ’ ένα μήνα. Και γιατί έφταιγε η «ιδιομορφία» του Στέλιου και όχι της Μαρινέλλας ή και των δυο μαζί; Και γιατί να ήταν η «ιδιομορφία» ο λόγος του χωρισμού και όχι, απλά, το γεγονός πως δεν ταιριάζανε; Ήμασταν παρόντες κι έχουμε γνώμη, για το τι μπορεί να συνέβη ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι; Ή έχουμε πληροφορίες μόνο από το ένα μέτωπο; Γιατί να προσάπτεται στο Στέλιο μια τέτοιου τύπου ρετσινιά, στηριζόμενη, μάλιστα, σ’ έναν αποτυχημένο γάμο; Και τι σημαίνει... αποτυχημένος γάμος; Τι μπορεί να σημαίνει αυτό, για το χαρακτήρα ενός ανθρώπου;
Ό,τι να ’ναι...
--------------------------------
>>Σπατάλησε τον εαυτό του με την πρώτη του γυναίκα (σ.σ. την τρίτη εννοεί). Έπεσε σε μεθύσια, ναρκωτικά και τον έσωσε η Γκερέκου<<
Είχε ντύσει στα χρυσά ο Τόλης τη Μαρινέλλα και όταν χωρίσανε, τον ρώτησε ο Μάτσας, αν τα πήρε πίσω...
Δηλαδή για κάτσε, με συγχωρείς τώρα... Υπάρχει άντρας που θα κάνει κάποιο δώρο σε μια γυναίκα –μικρό, μεσαίο, μεγάλο, δεν έχει σημασία, ο καθείς και το βαλάντιό του– και μετά, όταν χωρίσουνε, θα πάει να το ζητήσει πίσω; Ρε, σ’ εσάς το λέω, το δώρο να πας να το ζητήσεις πίσω; Ρε τι ακούμε πρωταπριλιάτικα;
Μήπως υπήρχαν κι άλλοι φίλοι και γνωστοί του Τόλη και του τα λέγανε αυτά, και γι’ αυτό το ριξε στα… μεθύσια και τα ναρκωτικά;

1/4/2025
Έχω δει-ακούσει κανα-δυο αφηγήσεις του Μάκη Μάτσα στον άσχετο Πορτοσάλτε και δεν μπορείς να βγάλεις άκρη. Το λέω, γιατί δεν υπάρχει πουθενά μια έστω και περίπου χρονολόγηση των όσων ακούς. Λέει ο Μάτσας π.χ. ότι ο Μαχαιρίτσας είχε πιάσει δουλειά στη Μίνως σαν κούριερ, αλλά δεν λέει πότε. Αυτό πρέπει να συνέβη προς το τέλος των σέβεντις ή έστω στην αρχή των έιτις. Αφήνω το γεγονός πως η λέξη κούριερ είναι άστοχη, γιατί δεν την χρησιμοποιούσε κανείς τότε. Διανομέας ήταν η λέξη της εποχής. Τέλος πάντων με τα λίγα με τα λιγότερα ο Μάτσας μας λέει πως ήταν αυτός που ανακάλυψε κατά μίαν έννοια τον Μαχαιρίτσα(!), όταν ο Μαχαιρίτσας δισκογραφούσε ήδη μια δεκαετία, πριν τραγουδήσει για πρώτη φορά στη Μίνως.
Πορτοσάλτε ασχολήσου με το Μητσοτάκη, με τον Αντρουλάκη, και με τους υπολοίπους και άσε τη δισκογραφία για καναν άλλονε. Να βγάλει και κανας άλλος κανα φράγκο, που να ξέρει και πέντε πράματα δηλαδή.
(Και δεν αναφέρομαι στον εαυτό μου, καθότι δεν έχω καμία όρεξη να συζητάω ούτε στη τιβί, ούτε στο ραδιόφωνο για τέτοια θέματα. Αν έχω να πω κάτι προτιμώ να το γράφω.)
Σας έπιασε η καΐλα τώρα, όλους, με τη δισκογραφία – αφού πρώτα τη θάψατε...

31/3/2025
Κεφάλια ψηλά, στην τσέπη λιανά
σιωπηλή πλειονότης
Στο ράφι τιμές και δόξες παλιές
λαμπρή αρχαιότης
Σφιχτές αγκαλιές, βροχή καρπαζές
στο γύψο νεότης
Yamaha, hot-pants, ασφάλεια και τανκς
πλήρης ισότης
Εμπρός όλοι μαζί παιδιά
για μια καινούρια μεγάλη Ελλάδα!
Εφάμιλλο του «Σκόνη, πέτρες, λάσπη» και το ίδιο διαχρονικό. Από τα καλύτερα κομμάτια του Πουλικάκου / Εξαδάκτυλου...
https://www.youtube.com/watch?v=aswGv_9gI_o

31/3/2025
"Πειραματόζωο" (1975) του Γιάννη Κοκκόλη στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου [LiFO Books, 2024]

29/3/2025
Το είχα βάλει σε σχόλιο, πριν από κάτι βδομάδες, αλλά τώρα το κάνω ποστ. Έτσι θα έπρεπε να γράφονται τα λαϊκά τραγούδια σήμερα. Με τέτοιο drive...
https://www.youtube.com/watch?v=l8NhZ39gHKo

29/3/2025
Πότε θα ξανανοίξει να ξαναπάμε, ν' ακούσουμε καμιά τζαζιά (λέμε τώρα);

28/3/2025
>>Αυτοψία στο Καλλιμάρμαρο διενέργησε η Λίνα Μενδώνη το πρωί της Παρασκευής (28/3), μετά από δημοσίευμα εφημερίδας που έκανε λόγο για «κατασκευή-έκτρωμα» στον χώρο μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο.<<
Περίμενε την εφημερίδα να βγει μπροστά, για να πάρει χαμπάρι τη βαρβαρότητα που συμβαίνει μπροστά από το Στάδιο. Να δω τώρα τι θα κάνει... Θα τους πει να το γκρεμίσουν; Ποιοι έδωσαν άδειες, έστω και προσωρινές, γι’ αυτό το έκτρωμα; Δεκάδες αίθουσες υπάρχουν στην Αθήνα. Τι μαγκιά είναι αυτή να θες να "χτίσεις" μπροστά από το Στάδιο... έστω και για μια ώρα, και να βρίσκεις άτομα που να σου λένε «ναι»;

28/3/2025
Οι συζητήσεις μας με τον Ανδρέα Σταματόπουλο, στον Flash 99,4 της Θεσσαλονίκης, για τις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024] και το "Ραντεβού στο Κύτταρο" [Όγδοο, 2024]. Για τις φίλες και τους φίλους, που ενδεχομένως δεν τις έχουν ακούσει...
https://www.youtube.com/watch?v=kquYlelUI_I
https://www.youtube.com/watch?v=TKSpPy4nh4U

27/3/2025
 «Τα σκληρά ναρκωτικά είναι το γουρούνι της κοινότητάς μας. Είναι το όπλο του Ανθρώπου εναντίον μας, μεταμφιεσμένο σαν ένα κομμάτι του περιθωρίου. Το μεγαλύτερο ψέμα που κυκλοφορεί για την ηρωίνη είναι ότι σε σκοτώνει, ότι σου κάνει κακό σαν άτομο, ότι είναι επικίνδυνη. Αυτά είναι μπούρδες. Θα σκοτώσει την κοινότητά μας, την επανάστασή μας, πολύ πριν σκοτώσει μεμονωμένα άτομα».
Julius Lester
https://www.youtube.com/watch?v=x4xxCnvlYUM

27/3/2025
Κάποτε είχα αγοράσει τον δίσκο (LP) μόνο και μόνο γι' αυτή τη φοβερή μοντάδικη-νόρθερν σόουλ διασκευή. Ακούγεται, δε, και στον ελληνικό κινηματογράφο η εκτέλεση, γιατί το Sunny με τους Alan Bown Set είχε κυκλοφορήσει και σε ελληνικό 45άρι...
https://www.youtube.com/watch?v=xbSGQCzPLFQ

26/3/2025
Φοβεροί μουσικοί, παικταράδες, πολύ δεμένο συγκρότημα, αλλά τραγούδια... ό,τι να'ναι. Αυτό το οργανικό τους, πάντως, το γουστάρω πολύ - παρότι είχαν πάρει μπροστά τα σύνθια στη δισκογραφία, αντικαθιστώντας τα κλασικά πληκτροφόρα (χάμοντ, φαρφίζες κ.λπ.). Sunset.
https://www.youtube.com/watch?v=uLP_LpRqTTQ

26/3/2025
"Από Μπουζούκια σε Μπουζούκια" (1962) του Πάνου Κουτρουμπούση στις "Cult Όψεις του Ελληνικού Κινηματογράφου" [LiFO Books, 2024]

25/3/2025
Ο Πετρίδης στα έιτις δεν έβαζε στο ράδιο Henry Cow, Faust και Gong, επειδή τα γούσταρε. Τα έβαζε, επειδή αυτά τα γκρουπ είχανε ηχογραφήσει στη Virgin. Γιατί, αν τα γούσταρε τότε θα έβαζε και Stormy Six, και Samla Mammas Manna, και Univers Zero, και Wha ha ha, και Iconoclasta, και άλλα παρεμφερή...
[Με αφορμή και το προηγούμενο ποστ]

25/3/2025
Ρε Νίκο έδωσες την κόκκινη κάλτσα των Henry Cow, για να πάρεις Queen; Αν είναι δυνατόν! Δηλαδή διώχνεις την γκρουπάρα, για να πάρεις, τώρα, ό,τι να ’ναι; Δικαιολογείσαι, όμως, γιατί ήσουνα πιτσιρικάς. Και μπράβο, γιατί επανόρθωσες μεγάλος... Από το σημείο που δείχνω στο λινκ...
https://www.youtube.com/watch?v=WRZmbBHcaXI&t=2008s

ΤΑΣΟΣ ΓΚΡΟΥΣ 1970-1974 τραγούδια ενάντια στη δικτατορία

Παράξενος δίσκος. Παράξενο CD-book δηλαδή το «Οι Ρίζες του Κόσμου» [Μετρονόμος, 2024], καθώς περιλαμβάνει τραγούδια του Τάσου Γκρους, που φτιάχτηκαν στα χρόνια της δικτατορίας, στο διάστημα 1970-74, και τα οποία δισκογραφούνται τώρα για πρώτη φορά. Φυσικά, και εξαιτίας της τότε συγκυρίας, τα τραγούδια δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικού προσανατολισμού – και όντως, δηλαδή, αφού εδώ μελοποιούνται ποιήματα των Κώστα Βάρναλη, Κώστα Καρυωτάκη, Γιάννη Ρίτσου, Πάμπλο Νερούδα και Ναζίμ Χικμέτ. Άρα έχουμε να κάνουμε μ’ ένα έντεχνο άλμπουμ μελοποιημένης ποίησης, που έχει τον τρόπο να υποβάλλει, μεταφέροντας ανεπαίσθητα και όχι φωναχτά τα όποια μηνύματά του. Αν και θα πρέπει να σημειώσω πως «Οι Ρίζες του κόσμου» καλό θα ήταν να ακουσθούν ως προϊόν εκείνων των δύσκολων ετών, και όχι κατ’ ανάγκην ως ένας δίσκος που μπορεί να αφορά (και) τη σημερινή κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.

Κάπως σαν «χρέος», έναντι στη νεότητά του και στους τότε συντρόφους του, αντιλαμβάνομαι αυτή την κυκλοφορία από τον Γκρους, που ολοκληρώνεται με την ερμηνευτική προσφορά του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη και της Αργυρώς Καπαρού (τραγουδά και ο ίδιος ο συνθέτης). Επίσης, ο Καψοκαβάδης είναι εκείνος που έχει επιμεληθεί την ενορχήστρωση των τραγουδιών, δημιουργώντας ένα σεμνό, χαμηλών τόνων και λεπτών αποχρώσεων περιβάλλον, φέρνοντας στη μνήμη μου ηχοχρώματα παλαιότερων δίσκων του Χρήστου Λεοντή.
Παρότι ο Γκρους χρησιμοποιεί, σε κάποιες περιπτώσεις, στίχους που τους έχουμε ακούσει μελοποιημένους και από άλλους συνθέτους (και βασικά αναφέρομαι στην «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου» του Βάρναλη) εντούτοις καταφέρνει να δημιουργήσει το δικό του περιβάλλον πολιτικού τραγουδιού –με κομμάτια σαν τα «Πρόλογος» (Κ. Βάρναλης), «Ο Μιχαλιός» (Κ. Καρυωτάκης), «Κύκλος» (Κ. Βάρναλης), «Νανούρισμα Ι» (Ναζίμ Χικμέτ, μτφ. Γιάννης Ρίτσος), «Το βουνό και το ποτάμι» (Πάμπλο Νερούδα μτφ. Τάσος Γκρους)–, συγκινώντας με την απλότητα και την ουσία της δικής του προσέγγισης.
Επαφή: www.metronomos.gr